KAHRAMAN TAZEOĞLU ÖMRÜMÜN SONU.(NEFESİM SEN)

Anladım ki sen,
Ömrümün sonu.
Sevmek gibi,
Yaşamakta sana kadar sürüyormuş..'

Birini daha canından çok sevebilmek için,
O son gittiğinin canını almak gerekiyormuş.
Kızmadım sana,canın sağolsun..

Daha yas'ını bile tutmadan bir ayrılığın,
Sana başka bir eli tutturan sebep neydi ?
Ve neydi o yanımda,
Bir yastığı ikiye bölerken,
Şimdi bir ömrü ikiye bölmene sebep,neydi ?

Uzaksın şimdi,uzak.
Başkasını öptüğün kadar,
Ve başkası koktuğun kadar uzaksın.

Denedim inan.
Sana gelmeyi demedim,
Olmuyor.
Gözlerinin içine baka baka uyuttuğun bir adamı,
'Unutursun'la başlayan hiç bir cümle avutmuyor..

Ömrümü saçlarının arasına,
Başımı omzuna koydum,gittin.
Nispet yapar gibi dağıtma saçlarını..

Gözüm kapalı inanırım ben sana.
Ama anla,
Gözümü açıp bakmaya cesaretim yok hala.
Yalanlarınla uyut beni..

Sevgilim,
Gittiğine inanmak mı ?
Ayrılıklara kafir'im ben,
İnanmam.