Kuloglu Turkleri

Kuloğlu Türkleri, Osmanlı'nın Berberi sahilindeki batı ve orta kıyı bölgelerinde (Cezayir, Libya ve Tunus) yaşayan, Türk erkek ve Berberi kadınlardan doğan insanları tanımlamak için kullanılmış bir terimdir. Bu terim Osmanlı Cezayiri, Osmanlı Libyası ve Osmanlı Tunus'unda yaygın olarak kullanılırken, Mısır'daki Mısır Türkleri için kullanılmamıştır. Bugün, Kuloğullarının torunları bağımsızlıktan sonra büyük ölçüde yerel toplumların arasında entegre oldular, ancak yine de bazı kültürel geleneklerini koruyorlar; ayrıca Hanefi mezhebini (Maliki mezhebini benimseyen diğer Kuzey Afrikalıların aksine) yaşamaya devam ederler ve Türk kökenli soyadlarını hala kullanmaya devam ederler.

Kuzey Afrika'ya göç
Libya Türklerinin tarihini araştıran Orhan Koloğlu'na göre, Mağrip ve genel olarak Kuzey Afrika'daki 300 yıllık Osmanlı hakimiyeti boyunca, Osmanlı yönetiminin bölgeye yerleştirdiği Türk askerleri, bölge nüfusunun en az %5'ini oluşturmaktaydı. Anadolu Türkleri, bölgenin Türkleştirilmesini sağlamak için ideal göçmenler olarak kabul edildi. Ayrıca, yetkililer Türkçe konuşan halkın Arapça konuşmasını yasaklamıştır; bu durum Türkçenin 19. yüzyıla kadar bölgede kullanılan saygın dillerden biri olarak kalmasını sağlamıştır. Koloğlu, Anadolu'dan yaklaşık 1 milyon Osmanlı askerinin Cezayir Eyaleti'ne (Osmanlı Cezayiri), Tunus Eyaleti (Osmanlı Tunusu) yerleştiğini tahmin etmektedir. Eyālet-i Trâblus Gârp'a giden gemiler çoğunlukla İzmir Limanı'ndan hareketlenmiştir

Kuzey Afrika'daki Türk kadınları
Kuloğlu Türkleri sadece erkeklerden oluşmuyordu. Türkçe konuşan Anadolu kadınları da bölgeye göç etmiştir. Ayrıca, Türk erkeklerinin ve Kuzey Afrikalı kadınların kız çocukları da Kuloğlu Türklerini oluşturmaktaydı. Osmanlı İmparatorluğu'nun dağılmasına kadar, Cezayir, Mısır, Libya ve Tunus'ta üst sınıf kadınlar çoğunlukla Türk kökenliydi. Bu Elit Türklerin Osmanlı devleti ile kurduğu iyi ilişki İtalyan-Türk Savaşı sırasında Osmanlı'nın işine gelmiştir.