Baba yadigarı 48 yıllık Anadol'u nasıl satacağını kara kara düşünüyor
Konya'da bir kişi baba yadigarı olan 48 yaşındaki Anadol marka otomobili satışa çıkarırken, ailenin bir üyesi gibi gördükleri otomobili satarken notere nasıl gideceğini düşünüyor.
Baba yadigarı 48 yıllık Anadol'u nasıl satacağını kara kara düşünüyor
KONYA -
Yavuz Göçen (65), 1976 yılında lise 2. sınıfa giderken babasının sıfır olarak aldığı, aileden biri olarak gördükleri ve sayısız hatırası olan Anadol marka otomobilini satışa çıkardı. Ailesindeki herkesin araba sürmeyi bu otomobilde öğrendiğini hatta ehliyetlerini bile bu arabayla aldıklarını belirten Göçen, zorunlu sebeplerden dolayı arabasını satmak istediğini belirtti. Babasını 2014 yılında kaybeden Göçen, babasının hayattayken son isteğinin arabanın sesini son kez dinlemek olduğunu ifade etti. Göçen, zorunlu sebeplerden dolayı arabasını satmak istese de alıcı çıkması halinde notere nasıl gireceğini, anahtarı bir başka kişiye nasıl vereceğini dalgın bir şekilde düşünüyor.
hbrlr1.com/cbytlbdtkckckl
Baba yadigarı 48 yıllık Anadol'u nasıl satacağını kara kara düşünüyor
KONYA -
Yavuz Göçen (65), 1976 yılında lise 2. sınıfa giderken babasının sıfır olarak aldığı, aileden biri olarak gördükleri ve sayısız hatırası olan Anadol marka otomobilini satışa çıkardı. Ailesindeki herkesin araba sürmeyi bu otomobilde öğrendiğini hatta ehliyetlerini bile bu arabayla aldıklarını belirten Göçen, zorunlu sebeplerden dolayı arabasını satmak istediğini belirtti. Babasını 2014 yılında kaybeden Göçen, babasının hayattayken son isteğinin arabanın sesini son kez dinlemek olduğunu ifade etti. Göçen, zorunlu sebeplerden dolayı arabasını satmak istese de alıcı çıkması halinde notere nasıl gireceğini, anahtarı bir başka kişiye nasıl vereceğini dalgın bir şekilde düşünüyor.
hbrlr1.com/cbytlbdtkckckl
Category
🗞
HaberlerDöküm
00:00Kırmızı ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışıklar, ışık
00:30Iıı bin dokuz yüz yetmiş altı ile yirmi üç Şubat bir kış
00:36günü karlı buzlu ııı bir kış günü ilk tanışmamız öyle oldu.
00:41Ben lise ikiye giderken babamın ilk arabası, ilk
00:45göz ağrımız biz bunda ııı hepimiz arabayı bunda öğrendik,
00:51şoförlüğü bunda öğrendik, ehliyeti bunda aldık. Iıı uzun
00:57yollarımızı ilk uzun yollarımızı bunda yaptık. Kırk
01:01sekiz sene oldu. Kırk senedir ailenin bir ferdi bu. Hiç
01:06ayrılmadık. Işte ııı babam iki bin on dörtte rahmetli oldu. Iki
01:13bin on üçten beri de ben de bu araba yaklaşık on bir senedir
01:16de ben biniyorum işte bakımlarını şeylerini
01:19yaptırıyorum. Böyle bu. Ya şimdi ııı şöyle artık ııı burada
01:27bizim bir parçacımız vardı. Dayı devdik. Farhan'ın oğlu
01:32diye. Rahmetli oldu. Aman dedi. Sen ne olur hayatta kal. Sen
01:37gitme. Ama koyun maalesef onu da elimizden aldı. O yedek
01:44parça olayı kapandıktan sonra o dükkan kapandıktan sonra bir
01:49tamircisini zor buluyoruz Konya'da. Iıı yedek
01:53parçasını zor temin ediyoruz. Artık bulunmuyor. Yedek
01:57parçası bulunmuyor. Ankara'da İstanbul'da iletişime geçip
02:02internetten bulmamız gerekiyor. O da arabayı servise götürdüğün
02:07zaman, tamire götürdüğün zaman günübirlik iş yapamıyorsun.
02:10Yani ııı ustaya götürüyorsun eski arabaya kimse müdahale
02:16etmek istemiyor. Bir yerde çekiniyorlar. Çoğu anlamıyor.
02:20Öyle olunca yani artık vedalaşma zamanı geldi diyorum
02:25ben. Aldığım şeyde değil mi? Ortaokula giderken İzmir'de
02:31Gümüldür'de bir yazdığımız vardı. Liseden sonra işte lise
02:36döneminde de bununla gitmeye başladık. Önce otobüste
02:39giderdik. Bununla giderken ııı o dönemde yetmişli yıllarda
02:46bunun üzerinde yüz altmış yazar. Yüz altmış yazar abim
02:50kulaklar içinde yazacak. Birkaç sefer bunda yüz altmışı aşıp
02:55kilometre teli koparttığını bilirim. Ama araba full
02:59yüklüyken. Boşken gidemezsin. Bunun ııı çok şey anıları
03:06vardır. Iıı yolculuk anıları. En büyük şeysi de bunu alırken
03:14biz bunu alacağımızda yetmiş altı yılında bir tane Ford
03:21Granada vardı. Bin dokuz yüz yetmiş model. Babama yalvardık.
03:27Baba ne olur Ford Granada'yı alalım. O yüz yirmi bin lira,
03:31bu doksan bin lira. Ya kuzum dedi ya. Hiç dedi Alman'ın
03:36yaşlısıyla Türk'ün genci biri olur mu dedi. Bak bu deha sıfır.
03:40Biz gideceğiz üç yaşında araba alacağız. Dedi Anadolu'dan
03:45vazgeçmedi. Aradan bir dört beş sene geçti. Anadolu'nun yeni
03:51kasası çıktı böyle Şahin gibi yeni modelleri falan. Ya baba
03:55dedik arabayı satalım da yenileyelim. Olur satalım
03:58dedi. Biz şaşırdık. Arabayı çok sever. Bu arabanın hastası.
04:04Ne alalım baba dedik? Yeni Anadolu alalım diyor. Baba
04:07bırak Allah aşkına dedik ya. Bırak. Bizim Anadolu'muz gayet
04:12iyi dört dörtlük satıp da niye bir de Anadolu alacağız? Boş
04:15ver o zaman. Ve ölünceye kadar gitti. Ölmeden önce de son
04:21isteği iki saat önce oğlum arabayı çıkartın bir
04:25çalıştırın sesini duyayım dedi. Dinledi gitti. Iki saat sonra
04:30rahmetli oldu. Böyle bir anısı var. Vallahi gözlerimizi
04:34yaşadır. Yani bu iş kolay olmaz. Eee seksen ikide bu
04:41arabaya bir alıcı oldu. Adam dedi ki bu arabayı bana satın.
04:45Babam razı etmiş. Almaz. Ne yapacağım bu arabayı demiş.
04:49Vallahi bu arabayı ben ortadan keseceğim. Arkasına kasa
04:53yapacağım. Anadolu yapacağım. Şey pikap yapacağım. Olmaz
04:57demiş. Ben sana satılık arabam yok. Koy git hadi.
05:02Bu artık evin bir eee ferdi, bir evladı gibi oldu. Ayrılık
05:07biraz zor olacak. Ama zorunlu sebeplerden dediğim gibi yani
06:01Hı hı.
06:23Temiz ve tatlı.
07:01Hı hı.