Category
📚
LearningTranscript
00:00:00โปรดติดตามตอนต่อไป
00:00:30การกินของเราเปลี่ยนแปลงไปในช่วง 50 ปีที่ผ่านมา มากกว่าตลอดช่วง 10,000 ปีก่อน
00:00:40แต่ภาพที่ใช้ในการขายอาหาร กลับยังคงเป็นจินตภาพของอเมริกาที่ดูเป็นแดนกษิกรรม
00:00:50ในซูเปอร์เมอร์เก็ตเราจะเห็นภาพชาวหน้า ภาพรัวสาวไซโล บ้านแรกยุค 30 และพื้นย่าเขียวกะจิ
00:01:00ภาพฝันในชนบดถูกใช้ซ้ำแล้วการกินของของของของของของของ
00:01:11ภาพรัวสาวไซโล บ้านแรกยุค 30 และพื้นย่าเขียวกะจิ
00:01:16ภาพฝันในชนบดถูกใช้ซ้ำแล้วซ้ำเหล่า
00:01:29ซูเปอร์เมอร์เก็ตสมัยใหม่ในอเมริกา มีผลิตพันธุ์เฉลีย 47,000 ชนิด
00:01:41ซูเเปอร์แมรกเก็ตของอเมริกาไม่มีระดุการ เมือกเก็ต
00:01:46มีขายตลอดทั้งปี ถูกปลูกคลึ่ง ๆ ตánกลางทั่วโลกเก็บเกียจตั้งแต่ตอน
00:01:52ยังดิบและทำให้สุกด้วยแก๊สเ paj
00:01:57เมือดูเหมือนเมือกเก็ตเท๊ดมันก็ดูเป็นเมื่อกเก็ตเท่ดในจิ้นตนาการ
00:02:02เป็นเมื่อเกิดเทศในอุดมคติ
00:02:24ในชั้นขายเนื้อสัตว์ เนื้อจะไม่มีกระดูก
00:02:26มันเหมือนกับมีผ้าพรุง
00:02:28ที่เค้าจงใจปิดเอาไว้
00:02:30เป็นมารกันระหว่างเรา
00:02:32และที่มาของสิ่งที่เรากิน
00:02:34อุตษากรรมนี้
00:02:36ไม่อยากจะให้คุณรู้ความจริงว่าคุณกินอะไร
00:02:38เพราะว่าถ้าคุณรู้
00:02:40คุณอาจจะไม่อยากกินมันก็ได้
00:02:44หากเราย้อนห่วง โซ่หาหาน
00:02:45ขึ้นไปจากแพร่เนื้อสจาocaly
00:02:46อาหารที่เราย้อนห่วงส้ออาหารขึ้นไปจากแท็กเนื้อสัตว์เหี้ยวๆลาวนี้
00:02:51เราจะพบกับความจริงที่ต่างโดยสิ่งเชิง
00:02:54ความเป็นจริงคือโรงงาน ไม่ใช่ฟาร์มแต่เป็นโรงงาน
00:02:57เนื้อเหล่านี้ได้ถูกแปรรรูปโดยบันสัตว์ข้ามชาติขนาดยักษ์
00:03:01กับว่ามูนย์และชาวนา
00:03:05(?)
00:03:06ในอาหารมาจากสายผัดขนาดมาหืมมา
00:03:08ที่ทั้งสัตว์และคนงานต่าง ๆ ถูกผล
00:03:13อาหารที่กร๋องก็มีอันตรายเมันขึ้นมา
00:03:16จากการที่จริงใด้บังวัลีนิค
00:03:19มันสักคำชาติกรุมเล็กละ
00:03:22แต่เพิ่งเขาเข้ามาผลงานพลุงของพวกเค้า
00:03:25ไม่เป็นเรื่องผลงาน
00:03:26อะไรคือเปลวคั้ง
00:03:28ถ้าเค้าไม่ถือว่า消ทษพลังอิสระ
00:03:31พระธุรพลาการเกิดก่อน
00:03:33นักว้างเข้ามาแล้วยิงกินทำรับ
00:03:36ไม่มีใครสอบแทรก
00:03:37ของค้า
00:03:38ตลอดเรายังไม่ได้
00:03:40แธ่อีกอย่าง
00:03:41ท่าไรก็ไทยสีสาย
00:03:42มันจะเสียสุขภาพของตัวเอง
00:03:44บริษัทพวกนี้ไม่อยากให้เกษตรกรพูด
00:03:46พวกเขาไม่อยากให้ใครเอาไปเล่า
00:03:58จากฟ้าพูด
00:04:00สู่อาหารสำหรับทุกคน
00:04:08รับเป็นครับแซนวิช
00:04:10ใช้เนื้อไก่ปรุงใหม่ๆ
00:04:12คือว่าแบบนั้นมันก็ดีนะครับ
00:04:14แต่ว่าผมชอบ
00:04:16เบอร์เกอร์มากกว่า
00:04:22อาหารโปรกของผมก็ยังคงเป็น
00:04:24แฮมเบอร์เกอร์กับเฟรนฟราย
00:04:30ผมไม่รู้เลยว่าเพียงไม่กี่บริษัทได้เปลี่ยน
00:04:32วิธีกิน วิธีทำอาหารของคนรอบไป
00:04:34ผมน่ากินแบบนี้มาตลอดชีวิต
00:04:36โดยจะไม่เคยรู้ว่ามันมาจากไหน
00:04:38ไม่รู้ว่าอุตสาหกรรมนี้มีอำนาจแค่ให้
00:04:40และพอผมคิดถึงโลกที่
00:04:42เขาตั้งใจ
00:04:44ที่จะปริดไหม่เหรอรู้
00:04:46มันก็เลยเป็นเหตุผล ที่ทำให้ผม
00:04:48กลายเมื่อเป็นนักขาวใช่งเสือ
00:04:50ผมอยากจะเป็นคนที่กระชากหน้าคลุ่ม
00:04:52ผมอยากจะเป็นคนที่กระชากหน้าคลุมที่เขาใช้ซ่อนเรื่องสำคัญ ๆ ออกไป
00:05:00วงกรอุษาฮากรำอาหารเริ่มต้นมาจากฟาร์ตฟูด
00:05:05ในโทษภาษี 30 ร้านอาหารรูปแบบใหม่ถือกำหนักขึ้น ร้านแบบ รายอิน
00:05:12ร้านรายอินของพี่น้องแม็กโดนาออร์ ประสบความสำเร็จมาก
00:05:16แต่พวกเขาคิดจะตัดค่าใช้จัด
00:05:20เมื่อฉะนั้น พวกเขากลัยไลข์เด็กเซิร์ฟออกหมด
00:05:24พวกเขายกเลิศเมนูหลายอย่าง
00:05:28พวกเขาเกิดอัดแรกของสั้น ด้วยการบริหารร้านอาหาร
00:05:32พวกเขานำรู้ยิงร่วมออกไป
00:05:36เพียงอาจ祥งมาจฟังกลักกระยากเร็ว
00:05:42พวกเค้าถึงฝึกพนักงาลเท่าสัน ที่เด็กแล้ว
00:05:47ทำให้พวกเขาจ่ายค่าแรงได้ถูกลง
00:05:51อีกทั้งยังหาคนมาทำแถนได้ง่ายอีกด้วย
00:05:55อาหารที่ขายก็ราคาไม่แพง และก็ยังอร่อย
00:05:59และร้านฟาสฟุ๋ร์ต ของแม็กดโด้านอล ก็เลยกลายเป็นความสังเกตที่ยิ่งใหญ่
00:06:07พี่น้องแม็กดโด่นอล
00:06:09ความที่ผลิตมาแล้วเหมือนกันหมด
00:06:11ความมีแบกแผน
00:06:13และมีระคาถุ
00:06:14ซึ่งถูกนำมาใช้อย่างคว้างขวาง
00:06:16ก็ให้เกิดผลกระทบโดยไม่ตั้งใจ
00:06:23เมื่อแมคโดนอล์ด กลายเป็นผู้ซื้อเนื้อบลรายใดที่สุดของสหารัส
00:06:28และพวกเขา ต้องกายจะให้แฮมเบอร์เกอร์มีรสชาติเหมือนกันหมด
00:06:31ไม่ว่าจะที่สาขาไหน พวกเขาเปลี่ยนวิธีการพลิตเนื้อบ่น
00:06:39บัลสัตว์แมคโดนาลคือผู้ซื้อมัลฝรั่ง หลายใหญ่ที่สุด
00:06:43และเป็นหนึ่งในผู้ซื้อ เนื้อหมู เนื้อไก่ มะเขือเทศ ผักกาด แม้แต่แอปเปิ้ล
00:06:50ร้านฟักฟุ้นขนาดใหญ่เหล่านี้ต้องการ ซับไพรอร์ล รายใหญ่
00:06:54มาตอนนี้มีเพียงไม่กี่บริษัท ที่ควบคุมวงจรอาหารของเรา
00:07:05ในโทษภาพที่ 70 ผู้ชมแหละเนื้อวัว 5 รายยักษ์
00:07:09มีส่วนแบ่งการตลาดเพียง 25%
00:07:12ถึงวันนี้ผู้พนิษฐีรายมีส่วนแบ่งทางการตลาดถึง 80%
00:07:20กับเนื้อหมูก็เช่นเดียวกัน
00:07:24ต่อให้คุณไม่กินร้านฟักฟุ้น
00:07:26คุณก็ต้องกินเนื้อสัตว์ที่ผลิตโดยระบบนี้อยู่
00:07:31ตอนคุณดูฉลากคุณเห็นภาพชาวหน้าตรงนั้นตรงนี้
00:07:35แต่ไม่จริงๆแล้ว
00:07:36มีอยู่แค่ 3-4 บริษัทเท่านั้น
00:07:38ที่อยู่เบื้องหลังเนื้อสัตว์แพคนั้น
00:07:41ในประวัติศาสตร์เราไม่เคยมีบริษัทค้าอาหารที่ใหญ่
00:07:44และมีอำนาจเท่านี้มาก่อน
00:07:46ตัวอย่างเช่น
00:07:47ไทสัน
00:07:48ซึ่งเป็นบริษัทชำแดกเนื้อใหญ่ที่สุด
00:07:50ในประวัติศาสตร์โลก
00:07:52อุตสหกรรมนี้
00:07:53เปลี่ยนวิธีการเลี้ยงไก่ไปโดยสิ้นเชิง
00:07:57การเลี้ยง
00:07:58และการเชื่อดไก่ในปัจจุบัน
00:08:00ใช้เวลาครึ่งเดียวของเมื่อ 50 ปีก่อน
00:08:03แต่ขนาดกลับใหญ่กว่าทั้งสองเท่า
00:08:05เพราะคนชอบกินเนื้อเขาขาว
00:08:07เขาก็เลยจัดการออกแบบใหม่ให้ไก่มีหน้าโอกใหญ่ๆ
00:08:13พวกเขาไม่ได้เปลี่ยนแค่ไก่เท่านั้น
00:08:15พวกเขาเปลี่ยนกระเศรษฐการด้วย
00:08:19ทุกวันนี้ผู้เลี้ยงการ ไม่ใช่คนที่กลัวพรุงไก่
00:08:23แต่เป็นบริษัทอย่างไทสัน
00:08:25ที่เป็นเจ้าของไก่
00:08:28จากวันที่ฟักออกจากไข่
00:08:30ไปจนถึงวันชื่น
00:08:32ไม่ต่างเกิด.
00:08:36ไปที่ตรงหน้าแหละ...
00:08:37- นี่คือสมาครมผู้ลิงไกล?
00:08:38นี่คือสมาครมผู้ลิงไกล?
00:08:38ใช่แทรครับ
00:08:40วัลจาทรก parks Design อิทยา
00:08:42ไปถูก ทั่วสมาครมผู้
00:08:43สาธิขาดหุวกหวาน
00:08:44ขนาดกันภาคสมาครมผู้ลิงไกแห่งชาติ
00:08:44ขนาดกันฝื่ซูล
00:08:45และการจัดจำนายสินค้าที่อุสาหครามอื่นๆจะต้องทำตามเพราะว่า
00:08:50เขาเห็นว่าเราประสบความสำเร็จอย่างมหาศาล
00:08:57เราไม่ได้ผลิตไก่ แต่เราผลิตอาหาร
00:09:02ทุกอย่างเป็นระบบเครื่องจับ
00:09:04เพราะฉะนั้นไก่ที่ออกมาจากฟาร์มทุกตัวจะมีขนาดที่เท่าๆกับหมด
00:09:09ระบบการผลิตแบบอิงเทนซิฟ ทำให้สามารถผลิตอาหารได้มาก
00:09:14บนพื้นที่เพียงเล็กน้อย ในราคาที่จ่ายได้สบายๆ
00:09:19แต่ก็มีคนบอกผมว่า มันเป็นวิธีที่มีปัญหามาก
00:09:25แมคลีน เคาตี้ มอรารัส เข็นตะกี้
00:09:32ภายหลังอุษฐกรรมยาศูกตกต่ำ กระเสธกรณ์ทางใต้จำนวนมาก หันมาเลี้ยงไก่
00:09:39อื้ม...ผมหอมกลิ่นเงินน่ะ
00:09:41วินส์เอดเวิร์ด ผู้เลี้ยงไก่ของไทยสัตว์
00:09:46ที่นี่มีโรงเลี้ยงไก่ถึง 16 โรง
00:09:49ลูกชายของเรา คือ อิงเทนซิฟ
00:09:52ลูกชายของชากมีอีก อยู่บนเนินนั่นน่ะ
00:09:57อุษฐกรรมเลี้ยงไก่เข้ามาที่นี่ และมันก็ช่วยพวกเราทั้งชุมชนเลยละกัน
00:10:08นี่คือโรงเลี้ยงไก่ของผม
00:10:12ผมมีไก่อยู่ 3 แสนตัว
00:10:18- อะไร? เออ
00:10:19แกจะเอาอะไร?
00:10:23เราเสร็จสัญญากับไทยสัน
00:10:26เขามีประสบการณ์เลี้ยงไก่มานานปี
00:10:29มันเป็นวิทยาศาสตร์นะครับ พวกเขาพบวิธีการ
00:10:33ถ้าเราเลี้ยงไก่ให้โตใน 49 วันได้ จะเลี้ยงไก่ให้โตแบบ 3 เดือนทำไม
00:10:39เงินก็จะไหลเข้ากระเป๋ามากขึ้น
00:10:50ไก่พวกมันยังไม่เคยเห็นแสงเดือนแสงตะวันหรอกครับ
00:10:53พวกมันอยู่ในที่มืดตลอดเวลา
00:10:58วินส์พาเราไปดูโรงเลี้ยงไก่ของเขา
00:11:05แต่หลังจากที่ตัวแทนของไทยสันมาทุกเท่า 2 แสนตั้ง
00:11:09เขาก็เปลี่ยนความคิดของเขา
00:11:13ท่านนั้นไม่อยากให้เรามายุ่งเหรอ
00:11:15ไม่ผมไม่รู้ If I knew I wouldn't have told you
00:11:18ผมอยากให้พวกคุณเห็นสิ่ง
00:11:21ที่เราทำ แต่ถ้ามากจะ…
00:11:24คิดจะเข้าไปข้างใน
00:11:27เราก็คงให้ที่คุณทำไม่ได้
00:11:30ไทยสันวินเสียงไทยสัน
00:11:35ยอกตื่น หลังจากคุยกับงานขณะนอีกแล้ว
00:11:38มีเพียงคนเดียวที่ยอนไปทัยด้วยโรงเลี้ยงไก่
00:11:41ที่ยอมให้เราเข้าไปถ่ายเข้าในโรงเลียงไก่
00:11:54แคลรตมิสัน
00:11:55สิ่งที่ขึ้นมันไม่ถูกต้องซึ่งตัดสินใจว่าจะพูดในสิ่งที่ต้องพูดเนี่ยนะ
00:12:00ฉันเข้าใจว่าทำไมคนอื่นถึงไม่อยากพูด
00:12:04แต่ฉันไม่เค้าหลอก ไม่เค้าอีกแล้ว ฉันต้องพูดออกไปบาง
00:12:12Carol ยังคงใช้หลวงเลี้ยงไก่แบบเก่า ที่มีหน้าตาลเปิดโลกซึ่งต่างจากWinds
00:12:25ในนี้มันไม่ไหวจริง ๆ ฝุ่นฟุ้งเต็มไปหมด ที่ไก่ก็เต็มไปหมดด้วย
00:12:32นี่ไม่ใช่การทำฟาร์ม เป็นการผลิตสินค้าจำนวนมาก เหมือนสายผ่านในโรงงาน
00:12:40มันจะโตจากลูกเจี๊ยบใน 7 สัปดาห์ แล้วก็จะเป็นไก่หนัก 5 ปอลครึ่ง
00:12:45กระดูกกับเครื่องในของมันรับการเติบโตที่รวดเร็วไม่ได้
00:12:48ไก่จำนวนมากที่นี่จะเดินได้แค่ไม่กี่ก้าว
00:12:53แล้วก็จะนั่งลง ถ้าพวกมันไม่สามารถรับน้ำหนักของตัวมันเองได้ไหว
00:13:18นั่นเป็นเรื่องปกติ
00:13:34ในอาหารไก่จะมียาประติดชีวณะผสมอยู่ ยาจะเข้าไปซื้อในตัวไก่
00:13:40พอแบกเทีรียมมันดื้อยาก ยาประติดชีวณะผสมหมด
00:13:45มันทำให้ฉันแพ้ยาปฏิชิวณะทุกชนิดและกินยาพวกนั้นไม่ได้เลย
00:13:51การจับไก่ของเบิร์นซ่อนกล้อง
00:13:58ถ้าในร่วงเลี้ยงไก่มืด ไก่ก็จะนอน
00:14:02เวลาจับมัน มันจะไม่ค่อยต่อตาด
00:14:08กระติกคนจับไก่จะต่อตาด
00:14:11แต่สมัยนี้จะเป็นคนลาตินอเมริกันมากขึ้น
00:14:16พวกแรงงานเถือนนะครับ
00:14:20และพวกเขาไม่มีสิทธิ์ตามฝดหมาย
00:14:24พวกเขาก็จะไม่ปลิปปากบน
00:14:28พวกบริษัทชอบคุณงานแบบนี้
00:14:32ไม่ว่าไก่จะป่วยหรือไม่ป่วย
00:14:36ไก่ทุกตัวจะถูกส่งไปโรงงาน
00:14:39เพื่อทำการแปลรูป
00:14:59บริษัทเหยียบเกษตรกรไว้ใต้ฝ่าเท้า
00:15:02ได้ด้วยนี่ศีลของเกษตรกร
00:15:06ที่เกิดขึ้นจากการสร้างโรงเลี้ยงไก่
00:15:09ซึ่งหลังละราคาประมาณ 2,800 ถึง 3,000 เรียน
00:15:13และทันทีที่เราลงทุนไปก่อนแรก
00:15:16บริษัทจะคอยกลับมาเรื่อย ๆ
00:15:18เพื่อมาสั่งให้มีการอัพเกรด
00:15:20เพิ่มอุปกรณ์ใหม่ ๆ
00:15:22พวกเลี้ยงไก่ไม่มีทางเลือก
00:15:24เพราะเขาจะเป็นต้องทำ
00:15:26ไม่งั้นก็จะโดนคู่เลิกสัญญา
00:15:29บริษัทใช้วิธีนี้ควบคุมเกษตรกร
00:15:32ใช้วิธีนี้บีบ
00:15:34เกษตรกรให้เสียเงิน
00:15:36ให้ไปที่ธนาคาร
00:15:38แล้วก็กลัวเงินมาอีก
00:15:41นี่สิ่งก็เภาพูดขึ้นเรื่อย ๆ
00:15:44ถ้าทำธุรกิจและพูดปฏิเสธ
00:15:46มันก็เสียหน้า
00:15:48เราก็เหมือนเป็นท่าตของบริษัท
00:15:52เผิดดูปฏิเสธที่ใจสมพาส
00:15:54กับภาพยนตร์สารคดีเรื่องนี้
00:16:00เมื่อปฏิเสธที่จะอัพเกรตรวงเลี้ยงไก่
00:16:02ให้เป็นโรงมืดมืดที่มีระบบระบายอากาศ
00:16:04แค่โรงก็ได้ถูกยกเลิกสัญญา
00:16:10ผู้เลี้ยงไก่โดยทั่วไปที่มีโรงเลี้ยงไก่
00:16:12สองโรงต้องคู่ยืนเงินมา
00:16:14มากกว่าห้าแสนเวียน
00:16:16แต่มีรายนาตรอปีเพียง 18,000 เหลียน
00:16:18ทางเลือกอนุโรมสมบูรณ์
00:16:30ไมคล้อคน
00:16:32นักเขียนนี้ แอมนี่วอร์
00:16:34ใดและมา
00:16:36ความคิดที่เราท่าจะเขียนนักศึ
00:16:38เพื่อบอกว่าอาหารพวกนั้นมาจากไหน
00:16:40เป็นสัญญาแสดงว่าเราแตกต่างจากคนอื่น ๆ
00:16:42เรามีสิทธิ์ที่จะรู้
00:16:44เกี่ยวกับอาหารที่เรากิน
00:16:46ใครเป็นเชี่ยวของมัน? เขาผลิตมันยังไง? ข้าวผมอยู่ในครัวหน่อยได้ไหมครับ?
00:16:54ถ้าผมอยากทำความเข้าใจกับระบบอุษาหกรรมอาหาร สิ่งที่ผมต้องทำมันง่ายนิดเดียว
00:16:58ผมอยากจะแกะรอยที่มาของอาหาร
00:17:02เมื่อราบายังซุปเบอร์เมอร์เก็ตมันอาจจะดูสมบูรณ์ แต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่
00:17:06มันเป็นภาพลวงว่ามันหลากหลาย แต่มีเพียงไม่กี่บริษัทที่เกี่ยวค่อง
00:17:10ผลผลิตที่ใช้มีไม่กี่อย่างเท่านั้น สิ่งที่ทำให้ปลาดใจที่สุด
00:17:14ขณะตามรอยอาหารเพื่อค้นหาแหล่งกำเนิดนั้น
00:17:18ผมพบว่าจุดกำเนิดมันมีแค่ที่เดียว
00:17:22ทุ่งข้าวโพดที่ไอโอว่า
00:17:26อุศาธกรรมอาหารของเราเป็นการนำข้าวโพดมาแปลรูป
00:17:30อย่างชาลาด
00:17:38ข้าวโพดพิชิดโลกทั้งใบในหลายด้าน
00:17:42มันเป็นพืชที่น่าถึง
00:17:46ร้อยปีก่อน กษัตริย์ศึกรในอเมริกาปลูกข้าวโพด
00:17:50ได้ 20บุษเชลในหนึ่งเอเคอล
00:17:54แต่วันนี้ 200บุษเชลไม่ใช่เรื่องใหญ่
00:17:58มันเป็นความสมเร็จที่หน้าตะหลึง
00:18:02ซึ่งผู้ผสมพันข้าวโพด ควรได้เครดิต
00:18:04ผู้ผลิตปุย ก็ควรได้เครดิต
00:18:06เพื่อสำรวจเราเดินขอบใจในยุค
00:18:14ยุคไม่ได้
00:18:18แล้วเรามีสอบในภารกิจ
00:18:21iliation
00:18:26不จนขนาดหลวด
00:18:31แล้วก็ เรารู้ เราเป็นขอบใจ
00:18:35เละไม้หลวงข้าวโพดเนอะ เป็นเพราะคาเกิ๊ลแอวทริกดีม ไพซันและ สิมิฟิล์
00:18:40บุริษัทเหล่านี้มีผลประมาณจากการซื้อข้าวโพดดีต้ำกว่าธุน
00:18:44พวกเขาใช้ผลกำไรและเงินมหาสารที่มีการล๊อคมีในสะพาให้ออกกฎหมายเกษณะที่ใช้อยู่ในตอนนี้
00:18:52เต็มเท่า ที่kymm Brahms quisitที่แก่จริงหรอ�
00:18:55กฎมายกระเสดi โค่เรียกว่ากฎมายอาหารมากกว่านะครับ
00:18:58เป็นการประโนโลยเอากฎของระบบเศรษกษ restaurato overcomeระบบสเตกิดอาหารทั้งระบบ
00:19:01ในโยบายกระเสดนำปฟรกสไปยังพืช strap่พริบเป็นวัตถุดิบ
00:19:05เพราะเรา
00:19:07กักตุ้นมะเนา'
00:19:08เรากระทุนให้คเซดกรปลูกขนโพดมากที่สุด
00:19:10เท่าที่ปลูกได้
00:19:11ให้ในกองใหย妳มาร่วมกัน
00:19:14เราให้เงินคเซดกรเป็นบุชเขล บุชเขลไป
00:19:28ลารี่ จอันสัน
00:19:29สูญกลางการวิ่จัยขนโพด
00:19:30มหาวิเทราลัย ไอโอว่าร์ท์เตต
00:19:37ที่จะไม่มีกลิ่นอาผักใส่ในตู้เย็น
00:19:40มันจะไม่เหม็นหืน
00:19:42และความก้าวหน้าที่เราคนพบ
00:19:44ใน 2-3 ปีคือคอนไซรับฟูตโต้สูง
00:19:46คือว่า
00:19:48ผมกล้าพนันเลย
00:19:50ถ้าคุณไปดูที่ชั้นไงของซูเปอร์มาร์เก็ต
00:19:5290% ของสินค้าบนนั้นจะมีวัตถุดิบ
00:19:54จากข้าวโพดหรือถั่วเหลือง
00:19:56และโดยมากกว่ามีทั้ง 2 อย่าง
00:19:58ผลิตภัณฑ์ที่ได้จากข้าวโพด
00:20:00ซอสมะเกอร์เทศ ชีส
00:20:02เค้กสอดใส่ครีมทวิงกี้ส ถาดไฟชาย
00:20:04เนื้อถั่ว และเกลือชีสดิบ
00:20:06น้ำสลัด โค๊ก เยลลี่
00:20:08น้ำตาลเทียม น้ำเชื่อม น้ำผลไม้
00:20:10ครูเอด ถาดพระองค์
00:20:12ยาลดไข้บัดเทาปวด เนื้อสัตว์ ฟาดฟู
00:20:14ข้าวโพดเป็น
00:20:16ข้าวโพดเป็นประถุดดิบชั้นยอด
00:20:18เม็ดเป้ง เม็ดนี้
00:20:20เราเอามันมาสลายจากเรียงใหม่
00:20:22จะได้เป็นคอนเซลล่าฟลูกโตสูง
00:20:24ได้เป็นน้ำตาลมอนโตเด็กตริน
00:20:26ได้เป็นใดกรีเซอร์ไร
00:20:28ได้แซนทันกรรม และกรดแอสคอบิก
00:20:30ทั้งหมดคือประถุดดิบของอาหารแปลรูป
00:20:32หน้าถึงที่ทุกอย่าง
00:20:34ผลิตมาจากข้าวโพด
00:20:36ข้าวโพดเป็นส่วนผสมหลักของอาหารสัตว์
00:20:38ไม่ว่าจะเป็นอาหารไก่
00:20:40หมู หรือหัว
00:20:42และก็ยังเป็นอาหารปลาอีกด้วย
00:20:44ไม่ว่าจะเป็นปลานิ้น
00:20:46หรือว่าปลาชาม่อน
00:20:48เรากำลังสอนปลาให้กินข้าวโพด
00:20:54การที่เรามีข้าวโพดถูกๆอยู่มาก
00:20:56ทำให้ราคาของเนื้อสัตว์ถูกลง
00:21:00ซึ่งคนอเมริกาโดยทั่วไป
00:21:02นึงคนกินเนื้อสัตว์มากกว่า
00:21:04สองร้อยปลอนในหนึ่งปี
00:21:06ซึ่งจะเกิดขึ้นไม่ได้เลย
00:21:08หากเราไม่มีทันยะพืชถูกๆ
00:21:10ในเมื่อเรามีข้าวโพด
00:21:12ที่ขายต่ำกว่าราคาทุน
00:21:14เจ้าของทุ่งประสุทธิ์
00:21:16สามารถซื้อข้าวโพด
00:21:18ในราคาเพียงเซี่ยวของทุน
00:21:20ที่ใช้ในการปลูก
00:21:22จากนั้นสัตว์ทั้งหมด
00:21:33มีเครื่อขายของถนน
00:21:35และร่างกดฟายอยู่ทั่วทั้งประเทศ
00:21:37ซึ่งเราใช้ในการขนยายข้าวโพด
00:21:39จากกแ�ลงปลูก
00:21:42อาหารสัตว์
00:21:48วัวไม่ได้ถูกสร้างมา ให้กินข้าวโพด
00:21:50วัวนั้นมันเป็นสัตว์
00:21:52ที่กินหญ้านะครับ
00:21:54เหตุผลเดียวที่คนเลี้ยงวัว
00:21:57ด้วยข้าวโพด
00:21:59นะครับ
00:22:00มันเป็น...
00:22:01กระเพราส่วนแรก ของ วัว
00:22:04และมัน zrobะ...
00:22:07คือ
00:22:07มันมองเห็นได้ยากครับ
00:22:09เห็นสูดที่เป็นน้ำมั้ยนะครับเนี่ย
00:22:13.. โอเค
00:22:15ๆเท่านี้ consciously
00:22:17ถึง น่า fab มั้ย
00:22:18นะคráบ
00:22:20อ่อ เท่านี้ก็คือ
00:22:22น่า เป็นของ empre่น
00:22:25อากับวัว
00:22:27สิ้นหมด
00:22:28อ่อ...
00:22:30ว้าว แล้วแบบนี้วัวจะเจ็บไหมครับ
00:22:33อ้อ ไม่เจ็บหรอกครับ
00:22:35มันจะมีโจรชีพแบกเสียเลยยุย
00:22:38อยู่ในรูเมนเป็นล้างๆเลย สัตว์ชนิดนี้
00:22:40มีวัฒนาการมา เป็นสัตว์กินยา
00:22:43มีงานวิจัยที่ชี้ให้เห็นว่า
00:22:46การที่ให้วัวกินข้าวโพสปริมารมากๆ
00:22:48ถ้าเราให้วัวกินข้าวโพด
00:22:51เชื้อ อีโครไล ที่มีอยู่ปกติจะวิบัติณากาลขึ้น
00:22:54มันจะเกิดการกลายพั deformation เกิดขึ้นนะครับ
00:22:57และตอนนี้ชื่อ สายพัน and z coli 0177 IS7
00:23:01เป็นที่พูดถึงกันในเวทีโลกในขณะนี้
00:23:05มันเป็นเพราะว่าอาหารที่เราให้วัวด้วยร่างไห้
00:23:07เพื่อการควบคุมกับชิคกี้พล
00:23:10ที่เชื้อสายพัน Equalize 0157H7 เป็นที่พูดถึงกันในเวทีโลกในขณะนี้
00:23:16มันเป็นเพราะว่าอาหารที่เราให้วัวด้วยรางให้อาหาร เป็นผลผลิตของชีวิตบนรางให้อาหาร
00:23:24สัตว์จะยืนเอาเท้าจมกองมูลตลอดทั้งวัน เพราะงั้นถ้าวัวตัวไหนมีเชื้อ ตัวอื่นๆก็จะติดไปด้วย
00:23:30คนลับที่ไม่ตั้งใจในกbench proverb
00:23:33ความไม่ได้ชุดบุน
00:23:35วันนี้พวกเขากรกอบอุ่มคบาต
00:23:44ล่าตัวมองเชี่ยว
00:23:46petites compresiones
00:23:48ไหม
00:23:49วันนี้มองถือถึงวัว
00:23:54เกิดไปอะไร
00:23:56ผลหลับที่ไม่ตั้งใจ
00:24:02ฟาสฟูดอน translating
00:24:08ทุกประเทศมีแบบ何แต่เนื้อวัวบด Melbourne บาทกว่ารบใหญ่trembla
00:24:15ตอนนี้ชาวนี้รอเงินผ่านเมืองกบศUT
00:24:20เป็นทองใหญ่ Again really
00:24:25ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะว่า
00:24:27สิ่งที่ออกมาจากฟาร์มที่กลายเป็นหลวงละ
00:24:29พระพุทธได้รับเชื่ออีโคลาย 90 หลายสาเหตุ
00:24:31เกิดจากการกินผักขมเหมือนจุดถุง
00:24:33เป็นการระบาดของอีโคลายครั้งที่ 20
00:24:35ในรอบ 10 ปีที่มาจากผักใบเขียวครับ
00:24:37ในช่วงรัฐบาลของบุช
00:24:39จันที่ของ USDA
00:24:41เป็นอดิตหัวหน้าลอบบียิส
00:24:43ของอุศาหกรรมเนื้อวัวในวอชิงตัน
00:24:45หัวหน้าใหญ่ของ FDA
00:24:47คืออดิตรองประทางกรรมการบุริหาร
00:24:49ของสมาพันธ์ผู้แปลรูปอาหารแห่งชาติ
00:24:51หน่วยงานที่มีหน้าที่ควบคุมเหล่านี้
00:24:53ถูกควบคุมโดยบริษัท
00:24:55ที่ควรจะเป็นฝ่ายถูกตรวจสอบ
00:24:57คอนอกราซึ่งเพิ่งเรียกเก็บเนยถั่ว
00:24:59ที่ป้นเปื้อนเชื้อ ซานโมเนลล่า
00:25:01ได้หนักดีถึงปัญหาที่เกิดขึ้นในโรงงาน
00:25:03เมื่อ 2 ปีก่อน
00:25:05ปี 1972
00:25:07FDA ได้ทำการตรวจสอบความปลอดภัยในอาหาร
00:25:09กว่า 50,000 เคส
00:25:11ปี 2006
00:25:13FDA ตรวจสอบเพียง 9,164 เคส
00:25:15มีเหตุอาหารเป็นผิดอยู่เรื่อย
00:25:17ยิ่งใช้เทคโนโลยีมากขึ้นในการผลิตอาหาร
00:25:19คนอาจจะคิดว่าน่าจะปลอดภัยขึ้น
00:25:21ประสัมธิการป้นเปื้อนของเชื้อ
00:25:23แต่ถ้าว่ารงงานผลิตกับใหญ่ขึ้นๆ
00:25:25ซึ่งมันหม่อมาก
00:25:27ต่อการป้นเปื้นเชื้อ
00:25:29และเชื้อที่เป้นปื้น ก็จะกระจายไปได้ใกล้
00:25:31มาก
00:25:45ในช่วงทุสรณที่1900
00:25:47ช่วงสวรรค์ที่ 70 มีรวงค่าสัตว์นับภัณฑ์ในสหรัฐ
00:25:52มาวันนี้เรามีรวงค่าสัตว์อยู่แค่ 13แห่ง
00:25:56ที่เป็นผู้แปลงรูปเนื้อวาววะส่วนใหญ่ที่จ่ำนายในอเมริกา
00:26:01แฮมเบอร์เกอร์ในทุกวันนี้มาจากชิ้นส่วนของวัวเป็นพันๆตัว
00:26:05และก็นำมาเปิดเป็นแฮมเบอร์เกอร์หนึ่งชิ้น
00:26:08ความน่าจะเป็นที่หนึ่งในสัตว์เหล่านี้ จะมีเชื้อโรค
00:26:13ที่เป็นอันตราย คุ้งสูงอย่างน่าตกใจ
00:26:16มันน่าถึงว่า
00:26:18รวยงานตรวจสอบของเรา
00:26:20ไร้ประเสริฐิภาพมากแค่ไหน
00:26:22ฟ้ากุศาฮกรรมชอบทำอะไรแบบนี้เหรอครับ
00:26:28วอชิงตันดีซี
00:26:29ตรงนั้นคืออาคารของ USDA
00:26:33จอชบอกหรือเปล่าว่ามีเวลากี่นาที
00:26:365 นาที
00:26:38อย่างมากกว่า 15 นาที
00:26:39เขามีประชุมมันเริ่มตอน 4 โมง
00:26:42และที่เสียหมัก
00:26:43ผู้หลัดนาลงเลือกความปลอดภัยของอาหาร มานาของบาบาร่า
00:26:46คนรู้ได้เลยว่าได้เวลาแล้วนะ
00:26:48รู้ค่ะ
00:26:49ดี
00:26:50ขอบคุณค่ะ ขอบคุณ
00:26:59ขอบคุณค่ะ
00:27:01ขอบคุณค่ะ
00:27:03ขอบคุณค่ะ
00:27:05ขอบคุณค่ะ
00:27:07ขอบคุณค่ะ
00:27:09ขอบคุณค่ะ
00:27:11ขอบคุณค่ะ
00:27:13ขอบคุณค่ะ
00:27:15ขอบคุณค่ะ
00:27:17ขอบคุณค่ะ
00:27:19ขอบคุณค่ะ
00:27:21ขอบคุณค่ะ
00:27:23ขอบคุณค่ะ
00:27:25ขอบคุณค่ะ
00:27:27สวัสดีค่ะ
00:27:30สวัสดีค่ะ
00:27:32สบายดีไหมคะ
00:27:33ฉันแพ่ดค่ะ
00:27:34สวัสดีค่ะแพ่
00:27:44ดายอนเดอร์เก็ Coin ดีฮารุโลแลนโด
00:27:57ความปลอดภัยในอาหาร
00:27:59ซึ่งมันเป็นสิ่งที่สำคัญมาก
00:28:01มันเป็นเรื่องส่วนตัวของฉัน
00:28:03กับครอบครัว
00:28:05และเราเริ่มรนนรง
00:28:07ความปลอดภัยในอาหาร
00:28:09เมื่อ 6 ปีก่อน
00:28:11ตอนลูกชายวัย 2 ขวบครึ่งของฉัน
00:28:13ได้รับเชื้อ
00:28:15E.coli 0157S7
00:28:17จากสุขภาพที่เคยแข็งแรง
00:28:19เป็นเด็กที่น่ารัก
00:28:21แต่ฉันมีรูปของเค้ามาด้วยค่ะ
00:28:23รูปนี้ถ่าย 2 อาทิตย์ก่อน
00:28:25เค้าจะป่วย
00:28:27เค้าป่วยได้ 12 วันแล้วก็ตายค่ะ
00:28:35เดือนกระระกดาคมปี 2001
00:28:37ครอบลูกของเราไปเที่ยวกัน
00:28:39ถ้าเรารู้ว่ามีอะไรรอเราอยู่
00:28:41เราคงไม่ไปจากบ้าน
00:28:45เรากินแฮมเบอร์เกอร์ 3 ชิ้น
00:28:47ก่อนที่เค้าจะป่วย
00:28:51เค้วิ่นทองเสียและอัดเเละ
00:28:53ถ่ายเป็นเหลือห์
00:28:55เราก็เลยพาไปห้องฉุกเฉินน
00:28:57พวกเขาพูดว่า
00:28:59เรานำเชื้อในอุจจารักของเค้วิ่น
00:29:01ไปพอ
00:29:03เค้ามีเชื้อ harvest
00:29:05ที่ทำให้หลังไส้อักศิษิ
00:29:09พวกเขาบอกเราว่า
00:29:11ไตของเคครัวเวิย Balance 연�ล
00:29:13เรือมีไท Blogก่อน
00:29:15คุยก่อน
00:29:17เรียนใหม่
00:29:19เขาไม่ได้รับอนุญาตให้ดื่มน้ำโดยตรง
00:29:22เราได้ฟองน้ำชิ้นเล็กๆมา
00:29:25เขาให้เราจุ่มฟองน้ำลงในแก้วแล้วก็เอาให้กับเควิ่น
00:29:30และเขากัดฟองน้ำชิ้นหนึ่งขาดเลย
00:29:37คุณคงไม่เคยเห็นภาพคนวิ่งวอนขอ
00:29:40เขาวิ่งวอนขอน้ำ
00:29:42เขาพูดอยู่เรื่องเดียวเพราะเขาไม่อนุญาตให้นำเครื่องดื่มเข้ามาในห้อง
00:29:47เพราะเรื่องเดียวที่เควิ่นพูดถึงก็คือ
00:29:52อยากดื่มน้ำ
00:29:57ฉันไม่รู้ว่าเขารู้ตัวไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา
00:30:02ฉันหวังว่าไม่รู้สิ
00:30:06การได้เห็นเด็กน่ารักคนหนึ่งจากที่มีสุขภาพดีมาตายใน 12 วัน
00:30:12มันไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ
00:30:14ฉันไม่รู้ว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นจากการกินอาหาร
00:30:19คิดแล้วมันยิ่งเป็นการซ้ำเติมเรา
00:30:22เราใช้เวลาทำใจอยู่ 2-3 ปีก่อนจ้างธนายส่วนตัว
00:30:26เพื่อหาว่ามันมีส่วนเกี่ยวกล้องกับการเรียกเก็บเนื้อสัตว์
00:30:29วันที่ 1 สิงหาคมลูกชาฉันเข้าโรงพยาบาล
00:30:32พวกเขาตรวจโรงงานและพบอีโคลายในเครื่องผลิต
00:30:35และการเรียกเก็บเนื้อขืนก็ต้องวันที่ 27 สิงหาคม
00:30:3916 วันหลังจากลูกฉันตาย
00:30:42ถ้ามีการพยาบาลการทางนี้ ฉันแน่ใจว่าต้องมี
00:30:46ฉันอยากให้คุณมาเป็นพยาน
00:30:48อ๋อ แน่นอนค่ะ
00:30:49แช่นกัน ขอบคุณค่ะ
00:30:51ลูกตายทั้งคนใครจะลืมได้
00:30:53มันทำให้เราเทพบาลเลยเลยค่ะ
00:30:55ทางนี้เหรอ
00:30:57เราจะไปทางนี้เหรอ
00:30:59เราให้ความชื่อมั่นกับรัฐบาล
00:31:01ในการปกป้องเรา
00:31:03แต่...เราไม่ได้รับการปกป้อง
00:31:05แม้ในขั้นพื้นฐานที่สุด
00:31:09ปี 1998
00:31:11USDA ออกกฎให้มีการตรวจหาเชื้อ
00:31:13Sarmonella
00:31:15และ Equoline 0157S7
00:31:19ถ้าหากโรงงานใดตรวจสอบแล้วไม่ผ่าน
00:31:21USDA จะสั่งปิดโรงงานนั้น
00:31:23เพราะโรงงานยังคงมีปัญหาการบนเปลิ้นของเชื้อโรงอยู่
00:31:29สมาคมผู้ค้าเนื้อสัตว์ได้ยืนฟอง USDA ทันที
00:31:35โดยเบื้องต้น
00:31:37สารกล่าวว่า USDA ไม่มีอำนาจในการสั่งปิดโรงงาน
00:31:41เรื่องนี้หมายความว่า
00:31:43ก็จะยังคงมีเนื้อสัตว์ในตลาด
00:31:45ไม่ต่างจากจานพอเชื้อ Sarmonella
00:31:47โดยที่ USDA ไม่สามารถทำอะไรได้เลย
00:31:53มีการเสนอกฎหมายใหม่ขึ้นมา
00:31:55เพื่อตอบโต
00:31:57กฎหมายนี้เป็นที่รู้จักในชื่อ
00:31:59กฎหมายของเควิ่น
00:32:01กฎหมายของเควิ่น
00:32:03จะให้อำนาจ USDA ในการสั่งปิดโรงงาน
00:32:05ที่ผลิตเนื้อสัตว์ปล่นเปลื้อนเชื้อออกมา
00:32:07ซ้ำ ๆ ซัก ๆ
00:32:13กฎหมายนี้ก็ฟังดู
00:32:15สมเหตุสมผลดี
00:32:17สบายดีค่ะ
00:32:19แต่เราพลักดันมา 6 ปี
00:32:21กฎหมายก็ยังไม่ผ่าน
00:32:51กฎหมายกฎหมายกฎหมาย
00:32:53กฎหมายกฎหมาย
00:32:55กฎหมายกฎหมาย
00:32:57กฎหมายกฎหมาย
00:32:59กฎหมายกฎหมาย
00:33:01กฎหมายกฎหมาย
00:33:03กฎหมายกฎหมาย
00:33:05กฎหมายกฎหมาย
00:33:07กฎหมาย
00:33:09กฎหมาย
00:33:11กฎหมาย
00:33:13กฎหมาย
00:33:15กฎหมาย
00:33:17กฎหมาย
00:33:19กฎหมาย
00:33:21กฎหมาย
00:33:23กฎหมาย
00:33:25กฎหมาย
00:33:27กฎหมาย
00:33:29กฎหมาย
00:33:31กฎหมาย
00:33:33กฎหมาย
00:33:35กฎหมาย
00:33:37กฎหมาย
00:33:39กฎหมาย
00:33:41กฎหมาย
00:33:43กฎหมาย
00:33:45กฎหมาย
00:33:47กฎหมาย
00:33:49กฎหมาย
00:33:51กฎหมาย
00:33:53กฎหมาย
00:33:55กฎหมาย
00:33:57กฎหมาย
00:33:59กฎหมาย
00:34:01กฎหมาย
00:34:03กฎหมาย
00:34:05กฎหมาย
00:34:07กฎหมาย
00:34:09กฎหมาย
00:34:11กฎหมาย
00:34:13กฎหมาย
00:34:15กฎหมาย
00:34:17กฎหมาย
00:34:19กฎหมาย
00:34:21กฎหมาย
00:34:23กฎหมาย
00:34:25กฎหมาย
00:34:27กฎหมาย
00:34:29กฎหมาย
00:34:31โอเปอร์
00:34:33กรูป
00:34:35นิพลิส
00:34:37ความจริง
00:34:39always
00:34:41ต่างหาก
00:34:44ก็คือ ถ้าเกิดปัญหาขึ้นเช่นนั้นกับระบบ พวกเขาจะไม่ดูหรอกว่า ระบบมันมีปัญหาอะไร
00:34:50แต่พวกเขาจะใช้เทคโนโลยี่ขั้นสูง มาทำให้ระบบเดินหน้าต่อไปได้
00:34:55ก็คือ วิฟ มาขับระบบเนียบ เมืองเซาซู เมลลัดเนฟลาสกัส
00:35:01จะได้เทคปัญหาแปลกความขับ ในลดอัศวิน
00:35:04บอส และเชียงราชวิเวิรุษ และชิคกี้พาล ที่มี
00:35:07วิฟ ไม่ถูกสร้างและพวกเขาสร้างเรื่องต่อไป
00:35:11และแรกละละป่าว อาจจะเริ่มการการควบคุมขั้นทุกคน
00:35:14และชิคาโก้อยู่ไหนเนี่ย? อ่อนในชิคาโก้ จอร์เจีย ยูท่า แคนซัส เนยบราสก้า เท็กซัส เอล เอ่อ โอไฮโอ
00:35:22และควบคุมเกียร์บอสในทุกระดับ
00:35:25คุมสปิกของมอร์เตอร์ด้วยนะครับ
00:35:37เราเปลี่ยนทุกอย่างมาจากตรงนี้
00:35:39สิ่งที่เราสร้างก้าวลำนำหน้ายิ่งกว่าใกล้ใกล้ในด้านของมาตรฐานอาหารปลอดภัย
00:35:46ผมว่าเราสามารถลดเหตุการติดเชื้ออีโคลาย 0157 S7 ลงได้
00:35:55ผมเพิ่งเริ่มใช้อมโวนเนีย และอมโวนเนียให้ดอกซาย
00:36:10อมโวนเนียจากค่าเชื้อแบคเทรีย มันเลยกลายเป็นส่วนหนึ่งของการผลิต
00:36:16ผมไม่ช่างคนใคร มันเป็นตัวตนของผม
00:36:19เราออกแบบเครื่องจากของเราเอง นี่คือผลิตภัณฑ์ของเรา
00:36:39กลิตภัณฑ์ ใส่แฮมเบอร์เกอร์ที่ผ่านการค่าเชื้ออีโคลายด้วยแอมเบอร์เกอร์
00:36:46แฮมเบอร์เกอร์ส่วนใหญ่ใช้เนื้อของโรงงานคุณหรือเปล่าครับ
00:36:4970% ครับ แต่ในอีก 5 ปีน่าจะเป็น 100%
00:36:54เราก็มีคู่แข่งอยู่เหมือนกัน แต่ผมว่าเราเอาชนะได้อยู่แล้ว
00:36:58มันคือการสมรถระหว่างวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี
00:37:28โรดีโอ 5 ชีสเบอร์เกอร์ ชิคเก้นแซนวิทยาศาสตร์ 2
00:37:34เครื่องดื่มเล็ก 2 และ ด๊อคเตอร์เบอร์เบอร์สายใหญ่
00:37:39ขอบคุณครับ
00:37:45เราไม่เคยคิดเรื่องการกินเพื่อสกภาพ เพราะคิดว่าทุกอย่างนั้นสดสะอาด
00:37:51นี่ค่ะ โชคดีนะค่ะ
00:37:53เช่นกัน ขอบคุณครับ
00:37:55ตอนนี้เรารู้แล้วกับอาหารเหล่านี้
00:37:59ไม่ดีแต่สุขภาพเอาเสียเลย
00:38:00จะรู้สึกผิดที่ให้ลูกทานของพวกนี้
00:38:03แต่เราไม่มีเวลาทำอาหาร
00:38:05เราต้องออจางบ้านตอน 6 โมง
00:38:07ตอนครึ่งคืนเรากลับถึงบ้าน 3-4 ทุ้ง
00:38:10ถ้าเราใช้เงือนได้แค่ดอลล่าเดียว
00:38:12และมีลูกสองคนต้องเลี้ยง
00:38:14ท่าเราไม่ไปหาอะไรทุก ๆ ที่ซุปเปอร์
00:38:16เราต้องครับรถไปที่ร้านฟัสฟูดค่ะ
00:38:19และก็ซื้อแฮมเบอร์เกอร์ให้ลูกกิน
00:38:21แล้วก็พุ่ดว่า โอเค กินสะนะลูก
00:38:24มันเป็นอาหารที่กินได้เลย
00:38:26ไม่ใช่วัดถุดิบอยู่นำจากซุปเบอร์
00:38:28ดูมะคุณลีสิ มันแพงมากเลย
00:38:35เดี๋ยวจะกินอะไรล่ะ
00:38:36แม่คะ
00:38:39ไหนลองดูสิว่าปลอนฮึงได้กี่ลูก
00:38:47ไม่ซื้อดีกว่า
00:38:48ทำไมคะ
00:38:49ได้แค่สะสมลูกเท่านั้นเนี่ย
00:38:51ไปกันเถอะ แพง
00:38:52ว้าว
00:38:53เราจะไปกันเถอะ
00:38:55ไปเลย
00:38:55ไป
00:38:56ไป
00:38:57ไป
00:38:58เราจะเจอลูกกวาดที่ถูกกว่า
00:39:00เราจะเจอขนมกรุบกรอบที่ถูกกว่า
00:39:02น้ำอารมณ์ราคาถูกมากๆ
00:39:04บางครั้งเราอาจเห็นผักแล้วก็พูดว่าราคานี้
00:39:06สามารถซื้อแฮมเบอร์เกอร์ได้
00:39:08ตั้งสองชิ้นเลยนะ
00:39:10ทำไมเราถึงซื้อดับเบอร์ชีสเบอร์เกอร์
00:39:12ของแม็กโดนเนอลได้ในราคาเพียง
00:39:1499เซ็นต์
00:39:16แต่เรากลับใช้เงิน 99 เซ็นต์
00:39:18ซื้อบ็ออเกอร์ลีหัวนึงไม่ได้
00:39:20เราทำให้วงจรอนอะหารบิตเบี้ยว
00:39:22กลายเป็นผลิตอาหารคลัริสูง
00:39:24เรื่องนี้ไม่ใช่อุปาทิเฮศ
00:39:26หมายถึงเผต ที่อาหารคลัริสูงถูกกว่า
00:39:28เพราะว่ามันเป็นอาหารที่พวกเราอุดหนุนกันมาก
00:39:30ไม่ใช่อุบัติเหตุ หมายถึง
00:39:32เหตุที่อาหาร kalianรีสูงถูกกว่าเพราะว่ามันเป็นอาหารที่พวกเราอุดนุ่นกันมาก
00:39:36ทุกคนนิยมกันอย่างนเง
00:39:41การผลิตอาหารเหล่านี้ผลุตติกกับระบบการกระ wasteและนยโบการกระ
00:39:45makeon common
00:39:48ขนมกรุบโกรภขาลอยู่สูง ก個ผลิกตัวพันที่มาจากพิสจุบฤษฐิ
00:39:49ในตอนนี้ ปนานะกับพูดผลล่ะๆ
00:39:51จากโขาวสาหลี โขาวโพด และถั่วเหลือง
00:39:55การที่อาหารแคลอัลรีสูงหล่านี้รคาถูก
00:39:58ทำให้แหน่วนม
00:39:59ผู้ที่เป็นโรกอ้วน
00:40:01มีจำนวนเพิ๋ม สูงขึ้นนะครับ
00:40:03ในประวัญธิษฐศาสตร์มณุเสียชาติ
00:40:04เพื่อให้มีอาหารและคลอรี่เพียงพอ ต่อจำนวนมนุษย์
00:40:08ที่มีอยู่มาก แต่ว่าตอนนี้ ปัญหาก็คือคลอรี่
00:40:11มากเกินไล่ อุษ� Earnกร่าวว่ารู้กว่าישร Bizze
00:40:13เป็นเรื่องของผู้คนต้องรับผิดชอบเอาเอง
00:40:16แต่ขณะที่คุณดัดแรงอาหาร
00:40:18สิ่งที่คุณเข้าทำมีผล ตรอบความวิบัฒนาการ
00:40:21เราเสพติดกับรสชาติ
00:40:23รสชาติ 3 อย่าง
00:40:25เค็ม มั่น และหวาน
00:40:27เป็นรส
00:40:29ที่ไม่ค่อยพบในธรรมชาติ
00:40:31แต่ว่าตอนนี้น้ำตาลมีขายตลอด
00:40:33ในปริมาณมหาศาล
00:40:35เราบริโภคน้ำตาลปีละเป็นร้อย ๆ ปลอน
00:40:37คอนแซลลับฟลูกโตสูง
00:40:39และคาโบไฮเดรต
00:40:41ที่ถูกจัดเรียงใหม่
00:40:43มันทำให้มนุษย์ต้องพึ่งพาอินสุลิน
00:40:45มันทำให้ระบบการเผ่าผลาน้ำตาลของร่างกาย
00:40:47มีประสิทธิภาพลดลงนะครับ
00:41:13น้ำตาลปีล
00:41:15น้ำตาลปีล
00:41:17น้ำตาลปีล
00:41:19น้ำตาลปีล
00:41:21น้ำตาลปีล
00:41:23น้ำตาลปีล
00:41:25น้ำตาลปีล
00:41:27น้ำตาลปีล
00:41:29น้ำตาลปีล
00:41:31น้ำตาลปีล
00:41:33น้ำตาลปีล
00:41:35น้ำตาลปีล
00:41:37น้ำตาลปีล
00:41:39น้ำตาลปีล
00:41:41น้ำตาลปีล
00:41:43น้ำตาลปีล
00:41:45repeats
00:42:11มีแต่ผู้ใหญ่ที่เป็น แต่ตอนนี้เด็กๆก็เป็นโรคนี้กัน
00:42:18หนึ่งในสามของคนอเมริกันที่เกิดหลังปี 2000
00:42:22จะมีการเริ่มต้นของโรคประหวานในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:42:25อัตราเสี่ยงจะเป็นหนึ่งในสอง
00:42:36ในพื้นย่า
00:42:41โรคประหวานในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:43:11ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:43:41ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:44:11ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:44:18ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:44:25ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:44:33ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:44:41ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:44:51ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:45:01ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:45:11ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:45:41ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:45:49ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:45:56ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:46:03ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:46:11ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:46:18ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:46:25ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:46:32ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:46:37ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:46:44ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:46:51ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:46:58ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:47:03ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:47:10ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:47:17ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:47:24ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:47:29ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:47:36ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:47:43ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:47:50ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:47:55ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:48:02ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:48:09ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:48:16ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:48:21ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:48:28ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:48:35ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:48:42ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:48:47ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:48:54ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:49:01ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:49:08ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:49:13ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:49:20ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:49:27ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:49:34ในกลุ่มที่ไม่ใช่คนผิวขาว
00:49:39พวกเขาก็คิดกับคนงานเหมือนกันเนี่ย
00:49:43ไม่ต้องสนว่าคนงานจะอยู่นานแค่ไหน
00:49:45สำหรับปริษัท ทุกปริษัทยอมมีจุดเตแล้ว
00:49:48เลย decent ซักพิศจห์
00:49:56นั้นปริศจ์แฮะ podeos คุลเคกา
00:49:59วอุลบลลิ้งตำแวดรา
00:50:01ทราบบันดาห์อย่างกร กรฮิเสฦพย์
00:50:03ท่านสามารถสังหารว่ารักน่ะ
00:50:06นานจะอยู่นานแค่ไหน สำหรับบริษัททุกบริษัทย่อมมีจุดจบ
00:50:12ห้องเชื่อด หมูถูกเชื่อดที่นี่ วันละ 32,000 ตัว
00:50:16ห้องเชื่อดที่นี่ วันละ 32,000 ตัว
00:50:32เพราะมีหมูที่เข้ามาชั่วโมงละ 2,000 ตัว
00:50:36ทำให้ลูกจ้างซึ่งต้องรับภาระมากเกินไป
00:50:40เกิดการติดเชื้อในเล็บและที่อื่นๆ เล็บของพวกเขาจะหลุดจากเทียว
00:50:44ที่จะหลุดจากเทียว และต้องรับภาระมากเกินไปด้วยเลือด
00:50:48ขี้หมู ชี และกระบาดเจ็บได้ง่าย
00:50:52คุณต้องขยับร่างกาย ในท่าสำๆ กับชิ้นส่วนเดิมๆ
00:50:56คนถูกทำให้เหมือนกับเป็นเครื่องจับ
00:51:00คนที่เขาจ้างคือคนจนที่ไปไหนไม่รอด
00:51:04สวิทฟิลรู้เรื่องนี้ดี พวกเขาจึงคุมคนได้เต็มที่
00:51:08เมื่อหนึ่งร้อยปีก่อน ตอนอัตตันสิงเคลียร์
00:51:12เขียนเรื่องเนอร์จังเกิล มีกรณีบิฟฟัท
00:51:16ซึ่งส่งอิธิผลมาก ผู้อบพยพจากยูโรปตะวันออก
00:51:20ถูกกระทำทารุนโดยที่รัฐบาลไม่มีกฎใดมาควบคุม
00:51:24มีคนงานที่จะรับบาลเจ็บเสียอาวุธจนถึงตาย
00:51:32แต่ทุกอย่างดีขึ้น มันดีขึ้นอย่างช้าๆ
00:51:38ท่านขอบคุมบิฟฟัท มีการกอดตั้งสาภาพแรงงานคนชำแหละเนื้อ
00:51:42และทำให้งานนี้เป็นงานอุศาฮกรที่ดีสุดงานหนึ่งในอเมริกา
00:51:48ก่อนโทษวัตรที่ 50 การเป็นคนงานชำแหละเนื้อ
00:51:52เหมือนเป็นคนงานผลิตรสร้อนยน พวกเขามีรายได้ดี
00:51:56สมัทิการดี มีบับนาน
00:52:00แต่ว่าจากนั้นเกิดอะไรขึ้นล่ะ?
00:52:02บริษัทชำแหลดเนื้อใหญ่ขึ้น
00:52:04เพื่อสนองความต้องการของอุศาฮกรภาศฟูด
00:52:06ซึ่งเป็นลูกค้ารายใหญ่สุด
00:52:08บริษัทชำแหลดเนื้อเช่น IBP
00:52:10จึงเริ่มใช้วิธี
00:52:12จัดการกับคนงานแบบเดียวกันกับ
00:52:14ของอุศาฮกรภาศฟูด
00:52:16อุศาฮกรภาศฟูด
00:52:18อุศาฮกรภาศฟูด
00:52:20อุศาฮกรภาศฟูด
00:52:22อุศาฮกรภาศฟูด
00:52:24อุศาฮกรภาศฟูด
00:52:26อุศาฮกรภาศฟูด
00:52:28อุศาฮกรภาศฟูด
00:52:30อุศาฮกรภาศฟูด
00:52:32อุศาฮกรภาศฟูด
00:52:34อุศาฮกรภาศฟูด
00:52:36อุศาฮกรภาศฟูด
00:52:38อุศาฮกรภาศฟูด
00:52:40อุศาฮกรภาศฟูด
00:52:42อุศาฮกรภาศฟูด
00:52:44อุศาฮกรภาศฟูด
00:52:46อุศาฮกรภาศฟูด
00:52:48อุศาฮกรภาศฟูด
00:52:50อุศาฮกรภาศฟูด
00:52:52อุศาฮกรภาศฟูด
00:52:54อุศาฮกรภาศฟูด
00:52:56อุศาฮกรภาศฟูด
00:52:58อุศาฮกรภาศฟูด
00:53:00อุศาฮกรภาศฟูด
00:53:02อุศาฮกรภาศฟูด
00:53:04อุศาฮกรภาศฟูด
00:53:06อุศาฮกรภาศฟูด
00:53:08อุศาฮกรภาศฟูด
00:53:10อุศาฮกรภาศฟูด
00:53:12อุศาฮกรภาศฟูด
00:53:14อุศาฮกรภาศฟูด
00:53:16อุศาฮกรภาศฟูด
00:53:18อุศาฮกรภาศฟูด
00:53:20อุศาฮกรภาศฟูด
00:53:22อุศาฮกรภาศฟูด
00:53:24อุศาฮกรภาศฟูด
00:53:26อุศาฮกรภาศฟูด
00:53:28อุศาฮกรภาศฟูด
00:53:30อุศาฮกรภาศฟูด
00:53:32อุศาฮกรภาศฟูด
00:53:34อุศาฮกรภาศฟูด
00:53:36อุศาฮกรภาศฟูด
00:53:38อุศาฮกรภาศฟูด
00:53:40อุศาฮกรภาศฟูด
00:53:42อุศาฮกรภาศฟูด
00:53:44อุศาฮกรภาศฟูด
00:53:46อุศาฮกรภาศฟูด
00:53:48อุศาฮกรภาศฟูด
00:53:50อุศาฮกรภาศฟูด
00:53:52อุศาฮกรภาศฟูด
00:53:54อุศาฮกรภาศฟูด
00:53:56อุศาฮกรภาศฟูด
00:53:58อุศาฮกรภาศฟูด
00:54:00อุศาฮกรภาศฟูด
00:54:02อุศาฮกรภาศฟูด
00:54:04อุศาฮกรภาศฟูด
00:54:06อุศาฮกรภาศฟูด
00:54:08อุศาฮกรภาศฟูด
00:54:10อุศาฮกรภาศฟูด
00:54:12อุศาฮกรภาศฟูด
00:54:14อุศาฮกรภาศฟูด
00:54:16อุศาฮกรภาศฟูด
00:54:18อุศาฮกรภาศฟูด
00:54:20อุศาฮกรภาศฟูด
00:54:22อุศาฮกรภาศฟูด
00:54:24อุศาฮกรภาศฟูด
00:54:26อุศาฮกรภาศฟูด
00:54:28อุศาฮกรภาศฟูด
00:54:30อุศาฮกรภาศฟูด
00:54:32อุศาฮกรภาศฟูด
00:54:34อุศาฮกรภาศฟูด
00:54:36อุศาฮกรภาศฟูด
00:54:38อุศาฮกรภาศฟูด
00:54:40อุศาฮกรภาศฟูด
00:54:42อุศาฮกรภาศฟูด
00:54:44อุศาฮกรภาศฟูด
00:54:46อุศาฮกรภาศฟูด
00:54:48อุศาฮกรภาศฟูด
00:54:50อุศาฮกรภาศฟูด
00:54:52อุศาฮกรภาศฟูด
00:54:54อุศาฮกรภาศฟูด
00:54:56อุศาฮกรภาศฟูด
00:54:58อุศาฮกรภาศฟูด
00:55:00อุศาฮกรภาศฟูด
00:55:02อุศาฮกรภาศฟูด
00:55:04อุศาฮกรภาศฟูด
00:55:06อุศาฮกรภาศฟูด
00:55:08อุศาฮกรภาศฟูด
00:55:10อุศาฮกรภาศฟูด
00:55:12อุศาฮกรภาศฟูด
00:55:14อุศาฮกรภาศฟูด
00:55:16อุศาฮกรภาศฟูด
00:55:18อุศาฮกรภาศฟูด
00:55:20อุศาฮกรภาศฟูด
00:55:22อุศาฮกรภาศฟูด
00:55:24อุศาฮกรภาศฟูด
00:55:26อุศาฮกรภาศฟูด
00:55:28อุศาฮกรภาศฟูด
00:55:30อุศาฮกรภาศฟูด
00:55:32อุศาฮกรภาศฟูด
00:55:34อุศาฮกรภาศฟูด
00:55:36อุศาฮกรภาศฟูด
00:55:38อุศาฮกรภาศฟูด
00:55:40อุศาฮกรภาศฟูด
00:55:42อุศาฮกรภาศฟูด
00:55:44อุศาฮกรภาศฟูด
00:55:46อุศาฮกรภาศฟูด
00:55:48อุศาฮกรภาศฟูด
00:55:50อุศาฮกรภาศฟูด
00:55:52อุศาฮกรภาศฟูด
00:55:54อุศาฮกรภาศฟูด
00:55:56อุศาฮกรภาศฟูด
00:55:58อุศาฮกรภาศฟูด
00:56:00อุศาฮกรภาศฟูด
00:56:02อุศาฮกรภาศฟูด
00:56:04อุศาฮกรภาศฟูด
00:56:06อุศาฮกรภาศฟูด
00:56:08อุศาฮกรภาศฟูด
00:56:10อุศาฮกรภาศฟูด
00:56:12อุศาฮกรภาศฟูด
00:56:14อุศาฮกรภาศฟูด
00:56:16อุศาฮกรภาศฟูด
00:56:18อุศาฮกรภาศฟูด
00:56:20อุศาฮกรภาศฟูด
00:56:22อุศาฮกรภาศฟูด
00:56:24อุศาฮกรภาศฟูด
00:56:26อุศาฮกรภาศฟูด
00:56:28อุศาฮกรภาศฟูด
00:56:30อุศาฮกรภาศฟูด
00:56:32อุศาฮกรภาศฟูด
00:56:34อุศาฮกรภาศฟูด
00:56:36อุศาฮกรภาศฟูด
00:56:38อุศาฮกรภาศฟูด
00:56:40อุศาฮกรภาศฟูด
00:56:42อุศาฮกรภาศฟูด
00:56:44อุศาฮกรภาศฟูด
00:56:46อุศาฮกรภาศฟูด
00:56:48อุศาฮกรภาศฟูด
00:56:50อุศาฮกรภาศฟูด
00:56:52อุศาฮกรภาศฟูด
00:56:54อุศาฮกรภาศฟูด
00:56:56อุศาฮกรภาศฟูด
00:56:58อุศาฮกรภาศฟูด
00:57:00อุศาฮกรภาศฟูด
00:57:02อุศาฮกรภาศฟูด
00:57:04อุศาฮกรภาศฟูด
00:57:06อุศาฮกรภาศฟูด
00:57:08อุศาฮกรภาศฟูด
00:57:10อุศาฮกรภาศฟูด
00:57:12อุศาฮกรภาศฟูด
00:57:14อุศาฮกรภาศฟูด
00:57:16อุศาฮกรภาศฟูด
00:57:18อุศาฮกรภาศฟูด
00:57:20อุศาฮกรภาศฟูด
00:57:22อุศาฮกรภาศฟูด
00:57:24ห้าวะล้มทั่วหลวง
00:57:26ห้าวะล้มทั่วหลวง
00:57:28และแม่งแม่งขวด
00:57:32ห้าวาว
00:57:34ห้าวาว
00:57:36เดียวฝึกร execute
00:57:38เดี๋ยวฝึกรjuncker
00:57:40จะทำอะไร
00:57:42ir Date
00:57:44ขอผล
00:57:46ขอผล
00:57:48ถามตอนต่อไป
00:57:50อิcharles
00:57:52คุณพระช่วย ว่าฮ่าๆ
00:58:22หัวหน้า
00:58:24กลับมา
00:58:26ห้ามหมอน
00:58:28ชื่อว่าศิลป Anime
00:58:34คุณสถานัลทัพ
00:58:38โดยโหาซี
00:58:42กลับมา
00:58:44ห้ามหมอน
00:58:45ชื่อว่าศิลป Anime
00:58:52ทุกสิ่งที่เราสอนเหมือนกับศาสนาใหม่
00:58:55เราพยายามพัฒนาอาหารและหาทางเลือกในการประบัติของเสีย
00:58:59แต่เราสอนได้แต่คนที่เชื่อเราเท่านั้น
00:59:01การสนับสนุนที่เราต้องการแทบไม่มี
00:59:04เสียงของเราไปไม่ถึงผู้ที่ต้องการข้อความอย่างแท้จริง
00:59:09ผมคิดว่า
00:59:10เราไม่ควรเป็นเดวิดที่หานสู้กับโกลยอัท
00:59:13เราต้องเป็นโกลยอัท
00:59:22ตอนเริ่มแรกเราเป็นฟาร์มที่มีวัวอยู่เจ็ดตัวเท่านั้นครับ
00:59:26เราอยากจะพิสูจน์ว่า
00:59:27ธุรกิจก็มีส่วนช่วยแก้ปัญหาสิ่งแวดล้อมที่โลกกำลังเผชิญอยู่ได้
00:59:32และในขณะเดียวกัน
00:59:33เราต้องพิสูจน์ว่าเราสามารถทำกำไรได้ด้วย
00:59:38วันนี้ นาปี 2008
00:59:40นอกจากเราจะเป็นแวรนโยเกิร์ดอันดับสามในอเมริกา
00:59:44สโตนิฟิล์ ถูกซึกจิตการโดยทานลัน
00:59:46คุณบริษัทขนาดใหญ่ที่มีวุลคากว่า 23,000 ล้านเรียนสหรับ
00:59:51แกรี่เริ่มคุมบริษัทสโตนิฟิล์ต่อไป
00:59:54น่าสนใจใช่ไหมครับ บริษัทเล็ก ๆ ตอนนี้เป็นของคราฟ
00:59:57ถ้าคุณคาดไปถึงว่าเป็นของคราฟ
00:59:59เจ้านี่ก็เป็นของเบ็บซี่
01:00:00เป็นอาชีวิตหน่วย
01:00:02เรื่องนี้ ด้วยซักนับ
01:00:04ที่ผมสร้งแผล
01:00:05น่าสนใจใช่ไหม김ตุครี้
01:00:07แห่งในตะวันภาปนี้
01:00:08เป็นกาลีพูและ ประบัติ และ มิลวาส
01:00:13สาบสูงบางระยะ
01:00:15แรกิกซักสี
01:00:17คักทำcénce
01:00:19ทำในของเกรย่า
01:00:23พวกทุกคนที่นั่นอยาก веч็บ
01:00:25แค่บัวนี้
01:00:27ออ...ครับ
01:00:29จริงๆแล้วมันยังเอ่อ...บอกไม่ได้ในตอนนี้หรอกครับ
01:00:33บริษัทใหญ่ๆ ไม่ได้โตแบบออแกนิค
01:00:35พวกเขาโตโดยซื้อกิจการของคนอื่น
01:00:37โคค เป็บซี่ เคล็ดล็อค จินเนิร์ล มิล
01:00:40ตอนนี้ทุกบริษัทวิ่งเข้าหาธุรกิจอาหารออแกนิคทั้งนั้น
01:00:44ลายลากลิสฟาร์ค
01:00:46ซัปปลายออกของสโตนีฟิลล์
01:00:48สำหรับผม ตอนวาลมาทหารมาจับอาหารออแกนิค ผมดีใจมากเลยครับ
01:00:52มันเป็นเรื่องที่น่าเตือนเต้นที่สุด
01:00:54ผมฝันว่าสักวันหนึ่ง ผมจะได้ร่วมโตกับพวกบริษัทยักษ์ใหญ่
01:00:58และได้นั่งพูดคุยกันถึงเรื่องออแกนิคและความย่างยืน
01:01:02นี่ อแมนด้า นี่แหล่นครับ
01:01:04อแมนด้า อัลิสเทอร์เบอร์ เช่าครอบครอบอาหาร
01:01:06อันนี้โทนี่เหรอ
01:01:07สวัสดีค่ะ โทนี่
01:01:08ยินดีที่รู้จักครับ
01:01:09โอเค ช่วยบอกฉันทีว่า...
01:01:11เราทำร้านที่วอลมาร์ดทั้งคู่เลยนะครับ
01:01:13คุณทำงานให้วอลมาร์ดเหรอ
01:01:15ครับ น่าประหลาดใช่ไหมล่ะ
01:01:17เราถึกมาหาคุณไง
01:01:19ใช่ เราไม่เคยเข้าวอลมาร์ดเลย
01:01:21เราบายคอดร้านนี้นานแล้ว และเราจะบายคอต่อไป
01:01:25วอลมาร์ดเป็นบริสัตว์เซนซิทีพมาก
01:01:28ต่อชื่อเสียงของบริสัตว์เขาน่ะครับ
01:01:30พวกเขาถูกร่าวถึงในแง่ร้าย
01:01:32มากกว่าร้านค้าปริกร้านน fåายไหน
01:01:34ที่อยู่ในเศรษฐกิจทุกวันนี้
01:01:36ที่จริงมันตัดสินใจได้ง่ายมาก
01:01:38โทนี อายโรโซ หัวหน้าผู้ซื้อผลิตภัณฑ์เกี่ยวกับลมของวอม
01:01:41ตามแต่ที่ลูกค้าต้องการ
01:01:43เราเห็นและสะหล่องตอบความต้องการนั้น
01:01:45ถ้าลูกค้าต้องการอะไร
01:01:47มันก็ไม่ยากที่เราจะเข้ามาช่วยผลักดันสิ่งนั้น
01:01:49แล้วก็พยายามทำให้มันเกิดขึ้นนะครับ
01:01:51ตอนที่ผมเจอเพื่อนเก่าในแวดวง gì่งแวดล้อม
01:01:53หลายคนตอนแรกก็กลัว
01:01:55บริษัทอย่างที่ผมทำอยู่ตัววันนี้นะคะ
01:01:57แต่พอผมอธิบายให้เข้าใจถึง
01:01:59ผลจากการที่วอมมาร์กสั่งซื้อสินค้าของเรา
01:02:02ซึ่งผลนั้นมันไม่ใช่เรื่องของเงิน
01:02:04แต่พอผมอธิบายให้เข้าใจถึงผลจากการที่ วอล์มาร์ดสั่งซื้อสินค้าของเรา
01:02:09ซึ่งผลนั้นมันไม่ใช่เรื่องของเงิน
01:02:12แต่ว่าเป็นเรื่องของยาฆ่ามะแรง
01:02:15เรื่องของยาฆ่ายา
01:02:16เรื่องของผุ้ยเคมี
01:02:18พอเราคุยกันโดยที่ไม่ใช่อารมณ์
01:02:20เราก็จะได้ข้อเทศจริง
01:02:23แล้วนี้คือกุญแจที่นำไปสู่สิ่งที่คุณทำอยู่
01:02:26расะระหัง
01:02:31เรารู้ว่าเราจนเป็นภารกิจแห่งการสั่งส่วน
01:02:37แต่จะมีคนใดหลับของความสุข
01:02:45ระให้ 컨 Enemy
01:02:49อัศวิน
01:02:56บรรยายธรรมอิสลาม
01:03:00อ.อิสมาแอล วิสุทธิปราณี
01:03:19วิธีชีวิตของเกษตรกรนั้นก็มีการปฏิวัติจากเดิมเช่นกันครับ
01:03:27จากเมล็ดพัน ถึงซูเปอร์มาเก็ต
01:03:32เมื่อเหมือนปีก่อน ชาวน้าจะเกตมะลิพพันที่ดีที่สุดเพื่อปลูกในปีต่อไป
01:03:39เมล็ดพันพัฒนามาแบบนั้น พันข้าวโพดพัฒนามาแบบนั้น
01:03:42จากต้นยา...
01:03:44Troy Lois รอมาทานสมาภัทพะผูกข้าวโพดในอเมริกา
01:03:48สมาพลพลุกข้าวโพดในอเมริกา
01:03:52ความคิดที่ว่าบริสัทสามารถเป็นเจ้าของพลพืชได้ เป็นความคิดที่เกิดขึ้นใหม่นะครับ
01:03:56มันเริ่มขึ้นในทัศวัติที่ 80 ตอนที่สารสูง ชี้ว่าเราจดลิคษจชีวิตได้
01:04:01ความคิด ที่ว่าบริษัทสามารถเป็นเจ้าของพันภืดได้ เป็นความคิด ที่ขึ้นใหม่นะครับ
01:04:05มารเริ่มขึ้นในทรัษวัติ ที่ 80 ตอนที่สารสูง ชีว่า เราจดลิคศิษย์ชีวิต ได้
01:04:09แล้วนั่น...ก็เป็นการเปิดช่อง ให้มีการจดลิคศิษย์ของส่วนที่สำคัญสุดของชีวิต
01:04:14ต้องมีการจดลิขสิทธิ์ของส่วนที่สำคัญสุดของชีวิต
01:04:17ซึ่งนั่นก็คือ พื้นที่เราก็พึ่งห่าง
01:04:20มอร์สาโต้ เป็นบริษัทผลิตสาร K.B.
01:04:22พวกเขาเป็นผู้ผลิต DDT
01:04:24ฝนเหลืองที่ใช้ในสงครามเวียดนาม
01:04:26และพัฒนาผลิตผัดที่มีชื่อว่า ราวอัพ
01:04:28เราคงเคยได้ยินเสียงเลือดถึงทั่วเหลืองที่ถูกตัดต่อพันธุกรรม
01:04:30ที่สามารถต่านทานต่อการใช้สารราวอัพได้
01:04:32เมื่อเราฉีดสารราวอัพว่าจะพื้นทุกต้นจะตายหมด
01:04:34เหมือนแต่ต้นทั่วเหลืองพันราวอัพ Ready ท่วนั้นที่ไม่ตาย
01:04:36ในปี 1996 มอร์สาโต้เริ่มขายเมล็ดทั่วเหลืองพันราวอัพ Ready
01:04:38มีเมล็ดทั่วเหลืองในสารรัฐเพียง 2%
01:04:40ที่มียีนที่ถูกจดสิทธิบัติดังกล่าว
01:04:42ปี 2008 ทั่วเหลืองกว่า 90% ในสารรัฐ
01:04:44มียีนที่เป็นเลขสิทธิบัติของมอร์สาโต้
01:04:46ผมยังจำได้ตอนที่มีการออกคำสั่งห้ามเก็บเมล็ดพันเป็นครั้งแรกน่ะนะ
01:04:48กระเสริฐกรส่วนใหญ่
01:04:50รู้สึกขยังขยังกับแนวคิดนี้มาก
01:04:52น่าสนใจว่า
01:04:54ตลอดระยะเวลา 11 ปี
01:04:56ผมเห็นพวกเรา
01:04:58โจมตีแนวคิด
01:05:00ที่เขาไม่ให้เราเก็บเมล็ดพันของเราเอง
01:05:02แต่มัน...
01:05:04มันกลับถูกยอมรับ
01:05:06แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นถ้ากระเสริฐกร
01:05:08เอ่อ...เก็บเมล็ดพันของพวกเรา
01:05:10แล้วมันกลับถูกยอมรับ
01:05:12มีแค่บริษัทเดียวที่มีเหตุกับเรื่องเนี่ย
01:05:14เรื่องนี้ บริษัทมอลซานโต
01:05:16อ่า...
01:05:20มอลซานโตก็คือ...
01:05:22อ่า...
01:05:28ทุกคนพยาบาล
01:05:30เรื่องนี้เถอะ
01:05:32เป็นสัญญาณความฝันเวอร์
01:05:34แกร่งใจของพวกเรา
01:05:36เป็นแบบภาพ
01:05:38ที่บอกว่า
01:05:40พวกเขามีทีมสือบสวนเที่ยวอยู่ทั่วกระเทศ
01:05:45แล้วก็มีหอทไลน์ 1,800
01:05:47หากมีคน ตอบไม่โอก้ว่ามีคนแอบเก็บมา Obama
01:05:52พวกเขาก็จะส่งทีมสื่บสวนสวน มาตรวจตรา
01:05:57แล้วก็ เรา
01:06:01เราแก่มนุษย์ไพรโอเริ่มตัวตัวเอง แต่เขาได้ได้รับทราบ
01:06:08student
01:06:09ที่จะสืบสวนและสร้างฟ้องชาวหนา
01:06:16หายกว่าตามที่เก็บมารรยาท พันจะถูกซอบสวนข้อหาละมอสินที่บอก
01:06:25ผู้ชายสองคนขับรถมาต่างถนน ตอนราว 1 ทุมถึง 1 ทุมครึ่ง
01:06:29เค้าโชว์บาดสีน้ำดำให้ผมดู พวกเค้าไม่มีวันบอกว่าเขามาจากมอลซันโต
01:06:33พวกเขาไม่มีวันบอกว่าเขามาจากมอนซันโต
01:06:35พวกเขาบอกว่าทีมตรวจสอบ เห็นผมทำความสะอาดมานิดพัน
01:06:42ผมจำเป็นต้องตื่นตั้งแต่ตอนตี 3 ตี 4 ก่อนที่ทีมสืบสวนจะขับรถตามผมมาน่ะครับ
01:06:49พวกนี้อาจจะเป็นทหารหรือตำรวจเก่า
01:06:51พวกนี้มีเยอะครับ แล้วก็ชอบใช้วิธีข่มคู่เสมอ
01:06:55ผมไม่รู้ว่าเขามีทีมตรวจสอบจริงๆ หรือว่าเพื่อนบ้านผมข้าไปฟ้องเขากันแน่
01:07:02พอผมผ่านหลังเดินเข้าบ้านก็มีคนหนึ่งพูดว่า มันยอมรับผิดแล้ว
01:07:12โบพา คนทำความสะอาดพันพื้น
01:07:18เหมือนว่าเธอคิดถึงการเขา
01:07:30เกรื่องจักร ของมโหจะล้างฝุ่นเราออกจากว่าเล็ดพัน
01:07:34เพื่อจะได้เก็บว่ะเล็ดพันไว้พอปลุ่นในปีต่อไป
01:07:39มันเป็นเกรืองจักรที่ประดิบให้ช่านฉลาดตั้งแต่โทษสวรรติที่ 19
01:07:44เดวิดรอนย่อน เกษเตรคอร์
01:07:46ini
01:07:48นักทำความสะอาดไมลัยผัดในสารรคกี่คนครับ
01:07:50โอ้... ที่รัส อินเดียนาน่าจะมีสักหกคน
01:07:52น่าจ่ะนะคุณ
01:07:54แล้วเคยมีอยู่กี่คนล่ะครับ
01:07:56โอ้...พระเจ้าทุกโควติต้องมีสามคน
01:07:58ทุกคนเลิกทำงานไปแล้วเหรอ
01:08:00ไม่มีใครทำแล้ว
01:08:04การไทย
01:08:08ทวนเหลืองกะมอลซันโต้
01:08:10ออกมาผมก็ไม่เคยเปลี่ยนวิธีทำงาน
01:08:12ถึงจะมีท่วเหลือกับมอลสานต่อออกมา ผมก็ไม่เคยเปลี่ยนวิธีทำงาน
01:08:17ด้วยท่วเหลือธรรมดาที่ใช้อยู่ ก็ไหยผลผลิตดีอยู่แล้ว
01:08:20ผมก็เลยจะทำแบบนี้
01:08:22เดวิดไม่ได้ใช้ผลิตพันของการมอลสานต่อ
01:08:26แต่ข้างหลายของใครแรงข้า ilsun คือคนที่เขามี bleeding นอกจาก Geo
01:08:28กระเซ็ตกอนจะต้องพิสูจน์ให้ได้ว่า เขาไม่ได้ละเบิร์นลิกษิตของโมนซันโต
01:08:33ถ้าคุณเอาผืดไปดัดแปลงพันธุกรรม คุณเป็นเจ้าของมัน
01:08:36ในการทำกระเซ็ตไม่เคยมีสิ่งนี้มาก่อน
01:08:40มหาลายของรัฐเคยพัฒนามารยภันทร์ที่เรียกว่า มารยภันทร์สาธารณะ
01:08:45มหาลายของรัฐเคยพัฒนามารยภันทร์ที่เรียกว่า มารยภันทร์สาธารณะ
01:08:49การประสมพันธุพระสวนย่าย จะทำกันในสถาบันสาธารณะเหล่านี้แหละครับ
01:08:56มหาลายของรัฐเคยพัฒนามารยภันทร์ที่เรียกว่า มารยภันทร์สาธารณะ
01:09:00มหาลายของรัฐเคยพัฒนามารยภันทร์ที่เรียกว่า มารยภันทร์สาธารณะ
01:09:05การประสมพันธุพระสวนย่าย จะทำกันในสถาบันสาธารณะเหล่านี้แหละครับ
01:09:11มอลซันโต้ก็เหมือนกับไมโครโซฟ
01:09:14มารยภัพท์สาธารณะครับ
01:09:17ท่าสันเทที!'
01:09:22ไอลินนอยส์
01:09:33๐ห้้้้ ท่าสันเททีหรอครับ
01:09:37ขอวนล่าหัว helemaal�ัว
01:09:39ขอบคุณมาก ขอบคุณมาก
01:09:41ขอบคุณมาก
01:09:43ขอบคุณมาก
01:09:45ขอบคุณมาก
01:09:47ขอบคุณมาก
01:09:49ขอบคุณมาก
01:09:51ขอบคุณมาก
01:09:53ขอบคุณมาก
01:09:55ขอบคุณมาก
01:09:57ขอบคุณมาก
01:09:59ขอบคุณมาก
01:10:01ขอบคุณมาก
01:10:03ขอบคุณมาก
01:10:05ขอบคุณมาก
01:10:07ขอบคุณมาก
01:10:09ขอบคุณมาก
01:10:11ขอบคุณมาก
01:10:13ขอบคุณมาก
01:10:15ขอบคุณมาก
01:10:17ขอบคุณมาก
01:10:19ขอบคุณมาก
01:10:21ขอบคุณมาก
01:10:23ขอบคุณมาก
01:10:25ขอบคุณมาก
01:10:27ขอบคุณมาก
01:10:29ขอบคุณมาก
01:10:31ขอบคุณมาก
01:10:33ขอบคุณมาก
01:10:35ขอบคุณมาก
01:11:01ขอบคุณมาก
01:11:03שלกับการจับร้อยแดก
01:11:05ในชุมบาลาน
01:11:07vision
01:11:09ของ假ว็บอส
01:11:10ตอบ
01:11:12ใบน้ำ
01:11:15ลงหน้า
01:11:16ตลอด
01:11:18สั่ง
01:11:20ตัว
01:11:21มหัด
01:11:23อื่น
01:11:26ถิ่น
01:11:27จิต
01:11:28ในใสberish
01:11:29ถึง
01:11:30ในที่
01:11:32ผมมองกับบรรการนี้ว่า เทพียฤทธัมยืนถือตาชั้ง
01:11:36และเราก็เอาตังค์ไปกล่องบนตาชั้ง
01:11:38ฝ่ายที่เอาตังค์ไปกล่องที่ตาชั้งมากสุด
01:11:41จ้างคนที่เชี่ยวช้านมากที่สุด
01:11:43พูดโกหกมากที่สุด
01:11:44แต่ของผรุ่มอำนาจจะถึงไฝนทุกคน
01:11:487 ความผิด
01:11:53ช่วัง Gone
01:11:56ขอบคุณครับ
01:11:57ขอบคุณมาก ขอบคุณมาก
01:11:59ขอบคุณมาก
01:12:01ขอบคุณมาก
01:12:03ขอบคุณมาก
01:12:05ขอบคุณมาก
01:12:07ขอบคุณมาก
01:12:09ขอบคุณมาก
01:12:11ขอบคุณมาก
01:12:13ขอบคุณมาก
01:12:15ขอบคุณมาก
01:12:17ขอบคุณมาก
01:12:19ขอบคุณมาก
01:12:21ขอบคุณมาก
01:12:23ขอบคุณมาก
01:12:25ขอบคุณมาก
01:12:27ขอบคุณมาก
01:12:29ขอบคุณมาก
01:12:31ขอบคุณมาก
01:12:33ขอบคุณมาก
01:12:35ขอบคุณมาก
01:12:37ขอบคุณมาก
01:12:39ขอบคุณมาก
01:12:41ขอบคุณมาก
01:12:43ขอบคุณมาก
01:12:45ขอบคุณมาก
01:12:47ขอบคุณมาก
01:12:49ขอบคุณมาก
01:12:51ขอบคุณมาก
01:12:53ขอบคุณมาก
01:12:55ขอบคุณมาก
01:12:57ขอบคุณมาก
01:12:59ขอบคุณมาก
01:13:01ขอบคุณมาก
01:13:03ขอบคุณมาก
01:13:05ขอบคุณมาก
01:13:07ขอบคุณมาก
01:13:09ขอบคุณมาก
01:13:11ขอบคุณมาก
01:13:13ขอบคุณมาก
01:13:15ขอบคุณมาก
01:13:17ขอบคุณมาก
01:13:19ขอบคุณมาก
01:13:21ขอบคุณมาก
01:13:23ขอบคุณมาก
01:13:25ขอบคุณมาก
01:13:27ขอบคุณมาก
01:13:29ขอบคุณมาก
01:13:31ขอบคุณมาก
01:13:33ขอบคุณมาก
01:13:35ขอบคุณมาก
01:13:37ขอบคุณมาก
01:13:39ขอบคุณมาก
01:13:41ขอบคุณมาก
01:13:43ขอบคุณมาก
01:13:45ขอบคุณมาก
01:13:47ขอบคุณมาก
01:13:49ขอบคุณมาก
01:13:51ขอบคุณมาก
01:13:53ขอบคุณมาก
01:13:55ขอบคุณมาก
01:13:57ขอบคุณมาก
01:13:59ขอบคุณมาก
01:14:01ขอบคุณมาก
01:14:03ขอบคุณมาก
01:14:05ขอบคุณมาก
01:14:07ขอบคุณมาก
01:14:09ขอบคุณมาก
01:14:11ขอบคุณมาก
01:14:13ขอบคุณมาก
01:14:15ขอบคุณมาก
01:14:17ให้คำแนะนำเรื่องการดับแกล้งพันธุกรรม
01:14:19และการขออนุญาตให้ใช้ฉลาดอาหาร
01:14:21ขึ้นอยู่กับว่าเขารักษาผลประโยชน์ให้ใคร
01:14:23มีส่วนในการตัดสินใจของ FDA
01:14:25ที่ให้ฉลาดอาหารไม่ต้องระบุว่า
01:14:27ทำมาจากวัตถุดิบที่เป็นพืช GMO
01:14:29และกำลังพูดถึงอำนาจ
01:14:31อำนาจที่รวมไปสู่สูงกลาง
01:14:33และพวกเขาก็ใช้อำนาจที่ว่าก
01:14:35กับผู้คนที่ผลิตอาหารที่แท้จริง
01:14:37อย่างเกษตรกร
01:14:39ใช้กับคนงานที่ทำงานให้กับบริษัทเหล่านี้
01:14:41และใช้กับผู้บริโภค
01:14:43ที่ถูกปิดหูปิดตา
01:14:45เพื่อไม่ให้รู้ว่า
01:14:47สิ่งที่พวกเขากินนั้นมาจากไหน
01:14:49และมันส่งผลยังไงต่อร่างกายของพวกเขา
01:14:57สวัสดีค่ะท่านประทานและสมาชิก
01:14:59สภาทุกท่าน
01:15:01SB63เป็นเครื่องมือที่ช่วยให้
01:15:03ผู้บริโภคได้สิทธิในการรับรู้
01:15:05ระบุให้อาหารที่ผลิตจากวาทูดิบโคลนิ่ง
01:15:07ต้องระบุว่าผลิตจากวาทูดิบโคลนิ่ง
01:15:09การโคลนิ่งสัตว์
01:15:11ถือเป็นเรื่องใหม่
01:15:13แต่ผมรู้สึกแปลกใจมากที่นอกจาก
01:15:15FDAจะมีแนวคิดอนุญาตให้ขาย
01:15:17ใครมีความเห็นคาดไหมคะ
01:15:19ด้วยเช่นโนเอลคริมเมอร์ส
01:15:21จากสมาพันธุ์ชาวรายคาลิฟฟาเนีย
01:15:23ฉันอยากชี้แจงถึงเหตุผล
01:15:25ที่เรากังวลกับข้อมูลบนฉลาก
01:15:27ข้อมูลพวกนี้อาจทำให้
01:15:29ผู้บริโภคกลัวโดยไม่จำเป็น
01:15:31หากยังไม่ให้ความรู้ว่า
01:15:33ทำไมต้องการใช้เทคโนโลยีนนี้
01:15:35แล้วมันมีคุณค่าอย่างไร
01:15:37เราคิดว่าฉลากเตือนก็ไม่ได้ช่วยผู้บริโภคเท่าไหร่
01:16:07มันสำคัญที่ผู้บริโภคต้องสู้
01:16:09เพื่อให้ได้มาซึ่งสิทธิ
01:16:11ที่จะรู้ว่าอะไรอยู่ในอาหาร
01:16:13และมันถูกพบปลูกมาอย่างไรนะครับ
01:16:15พวกเขาไม่เพียงต้องการยากกีกัน
01:16:17ไม่ให้รู้ว่ามีอะไรในอาหาร
01:16:19แต่ยังพยายามทำให้การวิภาควิจาร
01:16:21ผลิตภัณฑ์ของผู้บริโภค
01:16:35เป็นเรื่องที่ผิดกฎหมาย
01:17:05แต่ฉันถูกถามคำถามนี้ตลอดเวลา
01:17:07ในตอนแรก
01:17:09ฉันก็ตอบเขาไปว่า
01:17:11ฉันไม่แคร์ ให้เขามาฟองฉันเลย
01:17:13ให้เขามาฟองแม่ที่สูญเสียลูกคนนี้ดูสิ
01:17:15เอาเลยสิ
01:17:17มันน่าตกใจมากที่คุณพูดไม่ได้ว่า
01:17:19คุณกับครอบครัวเปลี่ยนไปยังไงนะ
01:17:21แต่กฎหมายมินประมาทผลิตภัณฑ์อาหาร
01:17:23มัน มัน มัน
01:17:25เขาไม่ได้คิดอย่างนั้น
01:17:29อุศาธรรมอาหารได้รับการคุมกัน
01:17:31ด้วยวิธีหลากหลาย
01:17:33มากกว่าอุศาธรรมอื่นๆ
01:17:35เรามีคำถามมากมาย
01:17:37แต่เรื่องโรควัวบ้า
01:17:39คุณคงจำตอนที่โอปะวินฟรี
01:17:41ถูกอุศาธรรมเนื้อสัตว์ฟองร้อง
01:17:43เพราะสิ่งที่เธอพูดในรายการของเธอ
01:17:45อุศาธรรมอาหาร
01:17:47อุศาธรรมอาหาร
01:17:49อุศาธรรมอาหาร
01:17:51อุศาธรรมอาหาร
01:17:53อุศาธรรมอาหาร
01:17:55อุศาธรรมอาหาร
01:17:57อุศาธรรมอาหาร
01:17:59อุศาธรรมอาหาร
01:18:01อุศาธรรมอาหาร
01:18:03อุศาธรรมอาหาร
01:18:05อุศาธรรมอาหาร
01:18:07อุศาธรรมอาหาร
01:18:09อุศาธรรมอาหาร
01:18:11อุศาธรรมอาหาร
01:18:13อุศาธรรมอาหาร
01:18:15อุศาธรรมอาหาร
01:18:17อุศาธรรมอาหาร
01:18:19อุศาธรรมอาหาร
01:18:21อุศาธรรมอาหาร
01:18:23อุศาธรรมอาหาร
01:18:25อุศาธรรมอาหาร
01:18:27อุศาธรรมอาหาร
01:18:29อุศาธรรมอาหาร
01:18:31อุศาธรรมอาหาร
01:18:33อุศาธรรมอาหาร
01:18:35อุศาธรรมอาหาร
01:18:38ในขณะเดียวกันพวกเค้าก็พลังดักกฎหมายที่เรียกว่ากฎหมาย Blade mercenary Cheeseburger
01:18:43กฎหมายนี้ทำให้เราฟองร้องอุสากรามฟาร์ดฟู ได้ยากขึ้น
01:18:47บริษัทหลาวนี้จ מาร์งของ เทพะห์ สีอ defining
01:18:51เธอรู้ว่าฟองไปฉั้นมัยเร้อนผิดต้อนล้มไป ก็เสียกันล้มไป
01:18:54อ่อนกล้งราคาด้วย Emmy Blunt ในห้องมารีย์
01:19:01เซอลล่า
01:19:05จับแล้ว
01:19:06นึกว่าคุณกำลังกินในตนีเรียก มองเฮีย
01:19:12คนเดิม
01:19:13แล้วนายของโซนลิaware
01:19:16เว่น ตรงกัน
01:19:20ชั่น
01:19:22สิ่งที่ผมกลัวที่สุดในทุกวันนี้ก็คือการที่พวกเขามีเช็ค5727
01:19:52มันบีบหัวใจผมมากจริงๆ ที่รู้ว่ารายชื่อพวกเขาอยู่ในมือของมอลซานตอร์
01:19:58ฮาโรนซินเหรอ?
01:20:02เฉพาะทั่ว
01:20:06นี่เป็นคดีแรกที่บริษัทค้าเมล็ดพันฟองร้องคนที่ทำความสะอาดเมล็ดพันธ์
01:20:10ขั้นตำโลกneh
01:20:13ตำโลก invited
01:20:14นี่จะเป็นคำตอบจะได้ดี
01:20:17งั้นกุดใจให้ไม่งาน
01:20:26เจ้าลูกข้าคุณrån
01:20:29ยังเป็นภาพไว้
01:20:34จริงๆ
01:20:35แล้วสำหรับผม จอริกออฟแมน บิลล์เซอริง โรเบอร์ด ดูโว สี่เดือนต่อมา โมต้งยอมความกับมอนสันโต เพราะเขาไม่สามารถจ่ายค่าธนายได้อีกต่อไป
01:20:58ระบบการผลิตอาหารของเราหวังแต่เรื่องประสิทธิภาพเพียงอย่างเดียวเท่านั้น
01:21:02เราถึงปลุกพื้นกันเพียงไม่กี่ชนิด มันมีความหลากหลาย มีไม่กี่บริษัทที่มีเอียด และแม้ว่าเราจะได้มาซึ่งประสิทธิภาพ แต่ระบบนี้กลับมีความแน่นอนเพิ่มขึ้น
01:21:15เมื่อถึงที่สุดมันก็จะล้มเหลว และเราไม่มีทางรู้เลยว่าระบบจะล้มเหลวตรงไหนนะครับ
01:21:22การทำการเกษตรในยุคใหม่เนี่ยจะต้องพึ่งพาน้ำมันในปริมาณมาก ที่ฟารมของเราใช้น้ำมันดีเซลล์ปีละ 40,000 แกลล
01:21:29เราบริโภคน้ำมันไปมากโดยที่เราไม่รู้ตัว
01:21:34การพาหัวตอนสักตัวไปเชื้อต้องใช้น้ำมันถึง 75 แกลล
01:21:38สิ่งที่เราคาดการได้ก็คือ
01:21:41เรื่องจากส่งประสิทธิภาพพวกนี้จะไม่สามารถรับมือได้หากเกิดเรื่องที่ไม่คาดฝัน
01:21:48เช่นอ่ะ ราคาน้ำมันพุ่งพรวดนะฮะ มันควบคุมไม่ได้
01:21:52ราคาอาหารเดือนที่ผ่านมา สูงขึ้น 3.9% เมื่อเทียบกับปีก่อน
01:21:57ข้าวโพดซึ่งเป็นวัตถุดิบหลักของอาหาร ราคาพุ่งสูงเป็นประวัติกาศ
01:22:02เราขายเมล็ดพันพืชในราคาที่ถูกมากไปทั่วโลก
01:22:05เกษตรกรในประเทศอื่น ที่ไม่ได้รับเงินสนับสนุนจากภาครัฐ
01:22:09ไม่สามารถแข่งกับเราได้ กำลังในการปลูกพืชที่เป็นอาหารสำหรับปริภโภคเองจึงลดหลง
01:22:15อาหารบนโลกกำลังหมดไป ไม่มีใครพูดถึงเรื่องนี้เลย
01:22:19เราไม่มีการสำหรับอาหารเอาไว้
01:22:21ทั่วโลกมีการชุมนมประทวง วิกฤติการทางอาหารทำให้รัฐบาลประเทศหนึ่ง ถึงกับลมไปเลย
01:22:29ข่าวที่เป็นการกระชากหน้าแกะอุศากรรมอาหาร ว่าอุศากรรมนี้ ผลิตอาหารกันอย่างไร มีให้เห็นกันอยู่ทุกเดือน
01:22:34บัวดาวเนอร์มันป่วยหรือขี้เกียจเกินกว่าจะเดิน พวกมันถูกทารุนที่เดินเข้าไปในโรงเชือก
01:22:39มุสกรเข้มข้นปริมาณนับล้านล้านแกล้วนได้ร่วนไหลลงสู่แม่น้ำ
01:22:44ที่ปรึกษาของ FDA กล่าวว่า ยังไม่มีเครื่องมือที่ใช้แกะรอยที่มาของการระบาดของเชื้อสาโมเนลล่าล่าสุดได้ค่ะ
01:22:52ทุกๆครั้งที่มีข่าวแบบนี้ออกมา ชาวอเมริกันได้เรียนรู้เพิ่มเล็กน้อย
01:22:57ว่ามันเกิดอะไรขึ้นในครัวที่พวกเขาเตรียมอาหาร และทุกๆครั้งพวกเขาจะถอยห่างด้วยความขยะขะแยง
01:23:05และเริ่มมองหาทางเลือกใหม่ๆ
01:23:14เรื่องตลกก็คือผู้บริโภคมักไม่รู้สึกว่าตัวเองมีอำนาจ
01:23:18พวกเขาคิดว่าตนเป็นแค่ผู้รับที่ยอมรับทุกสิ่งที่อุศากรรมอาหาร นำมาโปร์ให้บริโภค
01:23:24ผมเชื่อว่าความจริงมันต่วกันข้ามเลย
01:23:27ทุกครั้งที่เราเอาสินค้าผ่านเครื่องสแกรนในซูเปอร์เมอร์เก็ด
01:23:30นั่นคือเราท่าน Future ตะเกียรติว่าเราเลื่อกสินค้าออกนิก relative หรือ ไม่องกานิก
01:23:33ที่วามารrift เราตัดสินใจเข้ากระวังการ เพื่อให้ผลิตพันน่มround
01:23:40มาจาก วอร์ท ที่ปราสลจาก ฮอลมวานเร่งตละการตัดสินใจของเรามาจากความต้องการของลูกค้า
01:23:44เรา ต้องต่อกตะปูฟ้าลง การใช้หอมมลเร่งการเติบโต
01:23:49การกินของดีๆในประเทศนี้ ต้องจ่ายแพงกว่ากินของไม่ดีครับ
01:23:53มันต้องใช้เงินมากขึ้น
01:23:54แต่บางคนก็ไม่มีให้ใช้
01:23:56นั่นคือเหตุผลที่ทำให้เราต้องเปลี่ยนมันในระดับนิยโบราณ
01:23:59แต่บางคนก็ไม่มีให้ใช้
01:24:01นั่นคือเหตุผลที่ทำให้เราต้องเปลี่ยนมัน
01:24:03ในระดับนายุบัติ
01:24:05เพื่อที่แครอตจะได้ถูกว่ามันฝรั่งทอด
01:24:09คนมัจจะคิดว่าบริสัทพวกนี้
01:24:11ใหญ่โตมีอำนาจมาก
01:24:13เราจะเปลี่ยนแปลทุกอย่างได้ยังไง
01:24:15แต่ดูอุษาหกรรมย่าสูปสิครับ
01:24:17และเข้าใจเสียดันที่นี่
01:24:20และสิ่งไทย Chair ن Halloween ในอนท court
01:24:23อาจออกหากพวกเราพลาดการสัญขัน
01:24:26นักแย together ในคน คือ ข้อยู่
01:24:29บดเข้าใจสิ้นในลาโตและ แม่ลัก electricity
01:24:33เข้าใจที่ เจ้าข้างใน ทิ้งป้องกัน
01:24:36เพื่อถ่ายการเกราะ�กอะไร
01:24:41ไอแมมนั้นไม่ใช่ดี
01:24:43แม่ที่ทุกข์
01:24:45ทุกคนจะหันหาความสำเร็จด้านนี้
01:24:47ซึ่งการที่จะทำให้ได้
01:24:49ต้องเริ่มจากการทานอาหารที่อุดมไปด้วย
01:24:51คุณค่าประสจากสิ่งเจือปล
01:24:53ซึ่งใครก็ตามที่ได้ทานมันเข้าไปแล้วก็
01:24:55จะรู้สึกดีขึ้น มีพลังมากขึ้น
01:24:57และไม่ปวดบ่อยๆ
01:24:59มันเป็นเป้าหมายในอุดมคตินะครับ
01:25:15คุณต้องเข้าใจว่ากระเศรตกรอยางเรา
01:25:17ผลิตสินค้าไปส่งที่ตลาด
01:25:19ตามความต้องการของตลาด
01:25:21ถ้าคุณจะซื้อนมในราคา 2 เรียน
01:25:23คุณต้องเลี้ยงวัวด้วยรางเลี้ยง
01:25:25มันก็แค่นั้น
01:25:27ผู้คนเริ่มต้องการที่จะบริโภ
01:25:29อาหารที่ดีและสมบูรณ์ของเรา
01:25:31คุณสามารถวดเลือกระบบนี้ได้
01:25:33วันละ 3 เวลา
01:26:01ซื้อของจากบริษัทที่ปฏิบัติต่าง
01:26:03คนงาน
01:26:05สักและสิ่งแวดหลัง
01:26:07ด้วยความขนด
01:26:09ถ้าไปซูเปอร์มาเก็ต
01:26:11เลือกซื้ออาหารตามเวลูกกาย
01:26:13ซื้ออาหารที่เป็นออร์แกนิค
01:26:15หาความรู้ในอาหารว่ามีอะไร
01:26:17อ่านสละ
01:26:19หาความรู้ในอาหารว่ามีอะไร
01:26:21หาความรู้ในอาหารว่ามีอะไร
01:26:23หาความรู้ในอาหารว่ามีอะไร
01:26:25หาความรู้ในอาหารว่ามีอะไร
01:26:27อ่านสละ
01:26:33ผลิตภัณฑ์อาหารโดยทั่วไป
01:26:35เดินทาง 1500 มายจากฝ่า
01:26:37ว่าจะถึงซูเปอร์มาเก็ต
01:26:39ซื้ออาหารที่ผลิตนายท้องถิ่ง
01:26:41ซื้อที่ตลาดของเกอร์เซตต์อธี
01:26:43ลูกผัดสวนครัว
01:26:45แผลงเล็กๆ ก็อย่างดี
01:26:49ทำอาหารกับคลาวครัว
01:26:51ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะรับประทานอาหารที่ดีต่อสุขภาพ
01:26:55ตรวจสอบให้แน่ใจว่า ตลาดของเกษตรกรที่คุณซื้อของรับแสดงอาหาร
01:26:59ขอผู้บริการโรงเรียน ให้จับเมนูอาหารกลางวังที่ดีต่อสุขภาพ
01:27:03FDA และ USDA มีหน้าที่ในการปกป้องคุณและคนในครอบครัว
01:27:07บอกสภาคแฟนเฟิร์สให้บังคับใช้มากต่อถ่านอาหารปลอดภัย
01:27:13และนำกบมายของเควิ่นมาพิจารณาใหม่
01:27:15ถ้าสวดมนตรก่อนกินข้าว จงขอให้เราได้รับอาหารที่จะทำให้
01:27:19เราและโลกของเรามีสุขภาพที่ดี
01:27:23คุณสามารถเปลี่ยนแปลงโลกได้ด้วยอาหารทุกๆคำ
01:27:29คุณสามารถเปลี่ยนแปลงโลกได้ด้วยอาหารทุกทุกข่าว
01:27:39กระหายความเปลี่ยนแปลงแล้วหรือยัง?
01:27:43เชิญที่เว็บสาย
01:27:59อาหารทุกข่าว
01:28:29อาหารทุกข่าว
01:28:59อาหารทุกข่าว
01:29:29โปรดติดตามตอนต่อไป