Category
📺
TVTranscript
00:00เฮ้ย
00:02เฮ้ย
00:04เฮ้ย
00:06จะไม่ไปดูแล้วครับ
00:18นี่เป็นเหตุผล
00:20ที่ฉันให้คุณมาส่งของด้วยตัวเองค่ะ
00:30เพื่อด้วยตัวเอง
00:32นะ
00:34แพวกเฮ้ย
00:36ได้มาบล่ะ
00:38เอ้อ
00:40อ้อ
00:46อ่ะ
00:52อ่ะ
00:58คุณ
01:01ทุกนะ
01:04มีจากการหนักๆ นะเรื่อง
01:06เท่าไม่คุณไม่พลาไปลงบ้านอ่ะ
01:30สิ่งที่ฉันจะเล่าต่อจากนี้
01:33อาจจะฟังดูหน้าเหลือเชื่อสังหน่อยนะคะ
01:36สำหรับคุณที่จลลลลลลลลลลลล่า แล้วที่ Talors
01:43แต่ฉันเชื่อว่า
01:45คุณเอกน่าจะมีความคุณเคยอยู่บ้าง
01:48ใช่มีค่ะ
01:52ที่คุณเอกเห็นข้างบน
01:54ไม่ใช่คนแรกหรอ
01:57เรื่องเราเริ่มมันเหลือมาจากห 여기에ทวดก่อน
02:02แล้วต่อมาก็เป็นคุณยาย
02:07คุณลุง
02:11คุณป่า
02:14และก็คุณแม่
02:19ทุกคนมีอาการเหมือนกันหมดค่ะ
02:32อาการจะเริ่มจากเบาไปหนัก
02:39แล้วก็จบลงด้วยการเสียชีวิต
02:45เมื่อสองเดือนก่อน
02:48คุณยายทั่วได้เสียชีวิตลง
02:54อาการแรกเริ่ม
02:57ก็จะเหมือนคนเป็นไข้หวัด
03:00มีไข้ขึ้นสูง
03:03ปวดตามเหนือตัว
03:07และหลังจากนั้น
03:10ก็จะมีอาการแขนขาบิดงอผิดรูปล่าง
03:15อาการจะหนักขึ้นเรื่อยๆ
03:22ประมาณสองอาทิตย์
03:26เขาจะเริ่มมีเลือดออกตามทวานต่างๆ
03:30ประเทศผมช่วยอะไรครับ
03:33ผมไม่ใช่หมอนะ
03:35แล้วก็
03:36ผมไม่พาเขาไปลงบางนะ
03:38ฉันพาไปแล้วค่ะ
03:40แต่ว่าหมอช่วยอะไรไม่ได้
03:43คุณยายทวดเคยพรยายามบอกฉันว่า
03:49มันอาจจะเป็นคำสาบของต้นตะกูล
03:52คำสาบของต้นตะกูลอ่ะ
03:56ใช่ค่ะ
03:58ฉันยังมีบางอย่างพี่อยากให้คุณเอกดู
04:02ภาพโอราณชิ้นนี้
04:04คุณตาทั่วท่านซื้อมาจากตลาดค้าของเก่าค่ะ
04:06เพราะเห็นว่ามีตาประจำตะกูลของเราอยู่
04:08ค่อนชุดข่าวในภาพ
04:10คือกลุ่มพรรมโยคาจารย์ที่มาทำพิธีกรรมนี้ให้ค่ะ
04:14ที่บ้านของฉัน
04:16มีบันทึกโอราณเขียนไว้ว่า
04:18ผู้หญิงที่อยู่ในภาพ
04:20คือกลุ่มพรรมโยคาจารย์ที่มาทำพิธีกรรมนี้ให้ค่ะ
04:28ที่บ้านของฉัน
04:30มีบันทึกโอราณเขียนไว้ว่า
04:32ผู้หญิงที่อยู่ในภาพ
04:34คือคุณเนตรกูลของเราเมื่อเกือบ 200 ปีก่อน
04:40เธอถูกวังอย่าผิดให้ตาย
04:42เปิดหน้ามัน
04:48กุ่นมาก
04:50เดี๋ยวไป
04:56หน่อยกัน
05:14สูаль
05:18แต่บางคนก็มองว่าเธอเป็นแม่หมด
05:20สามารถเซ็กสิ่งต่างๆ ให้มีลิกได้
05:28ทำให้คนในสมัยนั้นหวัดกลัว
05:30ผู้ใหญ่ในตะกูดเราก็เลยกำจัดเธอ
05:36หลังจากที่เธอตายได้สามวัน
05:38คนในตะกูดเราก็เริ่มมีอาการเจ็บป่วยแปลกๆ
05:42แค้นขาคดงอ
05:44เลือดหลายออกตามข้อ
05:48ชุนตาย
05:52เหมือนอย่างที่เกิดขึ้นในบ้านตอนนี้ล่ะ
05:56มันดาญญาตที่เหลืออยู่
05:58ก็เลยจ้างวานพรามกลุ่มนึง
06:02เพื่อมาสะกดดุงวิญญาผีร้ายตนนี้เอาไว้
06:04เพื่อไม่ให้ออกมาอารวาดได้อีก
06:12หลังจากพฤธีกรรมนิเสร็จสิ้น
06:14ทุกอย่างก็สงบ
06:16ไม่มีอาทหารจากเธอเกิดขึ้นอีก
06:18ชนกระทั่งสองเดินที่ผ่านมา
06:22คุณยายทวดของฉันก็เริ่มมีอาการเจ็บป่วย
06:26แล้วก็เสียชีวิต
06:42เหมือนกับที่เกิดขึ้นในอดีต
06:44โอ้ว
06:46แล้วลามมาจนถึง
06:52เดี๋ยวที่คุณเองเห็นในห้องนั่นนะคะ
06:54ผมช่วยเลยคุณไม่ได้อ่ะ
07:00ได้สิค่ะ
07:02เพราะคุณคือคนในตะกูลพราม
07:04ที่ทำพิธีสะกดดูเงิญญานี้ไว้
07:06เพราะคุณคือคนในตะกูลพราม
07:08ที่ทำพิธีสะกดดูเงิญญานี้ไว้
07:14และต้องเป็นคนในตะกูลนี้เท่านั้น
07:16ที่จะจัดการเรื่องนี้ได้
07:22คุณ
07:24ผมไม่ใช่พรามคุณ
07:28ผมไม่มีความรู้อะไรเลย
07:30เป็นสัตว์
07:50ส수�abanlit
07:52กับกัน
08:05กับกับกับกัน
08:12มาหาใครค่ะ
08:15อ้าว
08:16ประสี สวัสดีครับ
08:19เอกใช่มั้ย
08:20ครับ
08:21ไม่เจอกันตั้งนาน
08:23เอกไม่ติดต่อกับมาบ้างเลย
08:25คือประดีผมยุ่งนะครับ ผมขอโทษด้วยนะครับ
08:31เต้าปูเล็กอยู่ไหนครับ
08:50ปูเล็กเสียไปแล้วเมื่อสองเดือนก่อน
08:52ไม่มีใครติดต่อเอกได้เลย
08:54ทำสบายนะรูปเอก
08:56ครับ
08:58คือสองเดือนก่อน
08:59ไม่มีใครติดต่อเอกได้เลย
09:07ทำสบายนะรูปเอก
09:10ครับ
09:28ต้องการต่อ
09:44ได้มีใคร
09:46กระตูนกลับ
09:48คงต่อความเร็ก
09:51คงที่ที่นี่
09:52จะต้องจับถานๆ
09:56ด้วย!
10:07อันนี้ โทษท้าวิ
10:13แล้ว แค่
10:15แค่ไล่นี้
10:16แค่ไล่นี้ แค่ไล่นี้
10:18แค่ไล่นี้
10:26หมู จ้อยเจ็บ
10:30จอไม่จำ
10:33สับโฟปาทาวิน่าสันตุ
10:39เอาไหมอีกครั้ง
10:42สับทาโสดถิงกะโรนตุเต
10:46สับโฟปาทาวิน่าสันตุ
10:56โจฟปาทาวิน่าสันตุ
11:08เก็บใจ
11:11เจ็บใจ
11:15เจ็บใจ
11:17เจ็บใจ
11:20เจ็บใจ
11:25อย่าเข้ามาสนในห้องนี้ ออกไปเล่นทางนอก
11:30ในนี้ไม่อะไรเหรอครับปู
11:37เดี๋ยวถึงเวลาจับก็จะรู้เอง
11:40จ้อยจะเป็นคนทำเรื่อง สำคัญสำคัญหลายเรื่องเด็ดสำเร็จ
11:48เรื่องของตะกูลเรา
11:50ใช่เหรอครับปู
11:55inäfin แน่นนี้
12:21ช่วยด้วย
12:51อุกป่ายอันอุบาย แยกส่วนนั้นไซส์ ทำลายอาถันวิญญาณ
13:09ซ่อนปิดมิดเมียนสังขาร อย่าได้แพล่วผ้าน
13:14พูดร้ายสิ่นลิดปลิดปลง แยกกายส่วนเจ็ดอย่าคม ทำลายมันลง อย่าร่วมอย่าร่วมโดยกัน
13:44ล้อให้สิ่นลิดปลง
13:49พวกเราทำวิศีสำเริฟมึงดาง เราจะได้บอกแซน
14:05ประยังสถานที่ต่อไป
14:09นี่ยังเอาลิ่นเกมนะเนี่ย
14:16இந்தரையெல்லுகாம் முவனியான்.
14:40สี่หูสี่ตา นำทาง
14:54สี่หูสี่ตา
14:59สี่หูสี่ตา
15:03เจ้าเจ้า
15:18เจ้า
15:33คืนเงินพดด่วงให้ผีกุดีฟ่ามาก่อ
16:03พดดวงเงินเงินพดดวงให้ผี
16:23เอาไว้ได้สักที
16:37โอ้ว จ้อยเจ็บ
16:39ก็มันจะได้จำไง
16:41อาทองนั้นอาตอนใหม่ซิ นาวิ
16:44น้ำมูพุทธยะ น้ำมาพัชะ จับพักษะ โสมาเลศะ โสมาเลศะ
16:58เอหิ สัมพวอุตา มหา สัมพวอุตา มหา
17:13สัมพวอุตา มหาหมอ จ้อยทองไม่ได้
17:26ถ้าจ้อยทองไม่ได้ ก็ไม่ต้องกินขาวเย็นวันนี้
17:32น้ำมูพุทธยะ น้ำมาพัชะ จับพักษะ โสมาเลศะ โสมาเลศะ โสมาเลศะ โสมาเลศะ
17:45น้ำมูพุทธยะ น้ำมาพัชะ จับพักษะ โสมาเลศะ โสมาเลศะ โสมาเลศะ โสมาเลศะ
17:58มัดทำให้ bloomingพ SUR ัน Stacy สัมพวอุตา มหา สัมพวอุตา มันจะ husbandsแล ยยกมดอะ โสมา
18:02จังแกのamb 향 สัมพวอุตา มัวลอศะ โทป อุตา
18:13สำหรับที
18:43นี่ ริย อย่าตัวดีสู่ที่เครื่องพวก อย่าต้องสูงที่นี่ มันขวดด้วยกลับนี้
19:05ดวงชะตา จะบ่งบอกถึงกลัมของคนคนนั้นในอดีต
19:24มันก็เหมือน แผนที่ ที่จะใช้ดำเนินชีวิตของเจ้า
19:30ดวงชะตาจะดำเนินต่อไป
19:34จะดี หรือจะลาย ดวงชะตาคำนอดไปแล้ว
19:41เรามีหน้าที่อ่านแผ่นที่ ให้ช่วงของดวงชะตานั้นฟัง
19:49และชีย์นำ ในการนำเนินชีวิต ให้เขาบันเท่ากรรมในอดีต
19:59บางคนมีกรรมมาตลายพบรายชาติ
20:02บางคนมีกรรม แสนสาหัสใช้ไม่หวังสถิ
20:08หญิงแสนคู่นี้ มีกรรมมาก จนถูกใช้ให้มาเป็นเงินไข่ในทางสัยสาร
20:21ปูช่วยเขาไม่ได้ เข้ามาขอความช่วยเหลือปู
20:26แต่เจ้าสองคน จะช่วยเขาได้
20:41เพื่อเป็นตัวนี้ แค่นี้ แค่นี้ เป็นของช่วยเหลือ
20:58!
21:20با... bullshit!
21:28วัสิ
21:58กลับกลับกลับ
22:28เป็นอะไรจ้อย
22:32ปูจ๊ะ ปูไปไหน
22:35จ้อยตินมาไม่เห็น จ้อยปวดที
22:41และจ้อยอยากปูไม่เจอ
22:43แต่มีคนหน้าตาหน้ากว่า ติมข้างปูไปหมดเลย
22:47ใครขึ้นน่ะเราเนี่ย
22:55เอ้ย ไปเอาน้ำอุ่นมาที ไปใช้เช็ดตัวให้เนาะ
23:00จ้อยไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย
23:03อืม
23:06พนอนนิ่งๆนะลูก อย่าดื่นนะจ้อย
23:10ปู ปูอย่าพึ้งไปสิ
23:16ไม่ต้องไปควรปูเล็กนะลูก
23:19พ่าเคยบอกแล้ว ว่าอย่าไปห้องปูเล็กตอนดึกๆ
23:23ทำไมล่ะจ้า คนพวกนั้นเป็นใคร
23:27ก็เพื่อนปูเล็กนะสิ
23:30เพื่อนปูมีเจอคนหน้าตาหน้ากว่าทั้งนั้นเลย
23:35ถ้าจ้อยเป็นภาพแล้วต้องมีเพื่อนอย่างนั้น
23:38จ้อยไม่อยากเป็นแล้ว
23:40ผมต้องกลัวลูก ไม่มีอะไรนะ
23:44อันุภาเวณะเตชาสา สะเซวะสาวะกาสับเซ
23:55มะตาปิตุติอาทะโยกะโลตุเตมหาสันติ
24:02สัทธาสวทิกะโลตุเต
24:06สัพโภปาทาวินาสันตุ
24:10อันุภาเวณะเตชาสา สะเซวะสาวะกาสับเซ
24:21มะตาปิตุติอาทะโยกะโลตุเตมหาสันติ
24:29สัทธาสวนถิงกะโลตุเต
24:33สัพโภปาทาวินาสันตุ
24:36อัศาetas
24:52นั้น lunch
24:56อัศาติ
25:02อธิตนี้ ขอบคุณสิ
25:19ฝัน
25:32เฮ้กาลิทย์เป็นอะไรอ่ะ
25:52เฮ้กาลิทย์เป็นอะไร
26:02เฮ้กาลิทย์เป็นอะไร
26:04กูไม่ได้ช่วยแอกเธอแหละ
26:07เธอจะพูดกับครูแบบนี้ไม่ได้นะ
26:09ย้าม if you're gonna talk to them
26:11ที่เชิญผู้ปกครองมาพบในวันนี้นะคะ
26:18ก็อยากจะพูดกุยเกี่ยวกับเรื่องพิกรรมของเอกกาลิทนะคะ
26:21รู้สึกว่าภาคหลังหลังนี้
26:24เขาจะเป็นเด็กที่กล้าลาวค่ะ
26:26ทางเราก็อยากจะให้พูปกครองลองพาไปพบจิตแพทย์ดีไหมคะ
26:32เป็นไรล่ะ จ้อย จ้อย
26:51ก็ไม่อยากนั่งสมาธิ
26:54ทำไมล่ะ
26:56จ้อยกลัว
26:58กลัวอะไร
27:02จ้อยครัวในสิ่งที่จ้อยยังไม่รู้
27:06แซด์วันนึง
27:08เดี๋ยวพอจ้อยเข้าใจ
27:10จ้อยก็จะหายครัวไปเองแล้ว
27:12เพื่อหมอกว่าจ้อยผีเข้า
27:15ความ comprendreเร primer
27:20เราไม่ได้เรียงผีนะ จ้อย
27:23จ้อยไม่อยากเป็นภรรม จ้อยไม่โ lord
27:29ח團 Avec
27:31แก แก แก แก
28:01น้อง Ernest Gwen's Heart
28:07น้องฟ Albert
28:09ทหาร leaf
28:13bright
28:16น้องคิดป 알아
28:16ค Besidesreci
28:18ดอมิ magazines
28:21พ่ か
28:22น้อง 49
28:24พ่อ
28:25territories
28:26กดป้อง 15
28:27พ่อไป
28:29els was
28:30มีอะไรเหรอปูเล็ก
28:37ไอ้เด็กคนนี้มันไม่ธรรมดา
28:41น่าจะเป็นคนที่เรารอคอยอยู่ก็ได้
28:52ห้ามไปไหนทั้งนั้น
28:56นั่งสมาธิตไป
28:58ถึงกว่าปูเล็กจะบอกให้พอ
29:03ดูเอ็กจะดูไม่เรียว
29:19จอย แค่จะไปไหน
29:22พอมชื่อเอ็ก ไม่เป็นชื่อจอย
29:24แล้วเรียกไป
29:26ได้ความเป็นชัด
29:39เอียกดูข้างมาท่ระ
29:49พอให้มันไป
29:54ไม่ต้องไปร้างมันไว้
29:57ถ้าแกอยากกลับไป แกไม่ต้องกลับมาเย็บที่นี่อีก
30:04ได้โอ
30:08แกก็ไม่กลับมาหรอก
30:10เอามีใส่สิ่งบ้าบ้านี้ไปด้วย
30:13แต่ปูเล็กครับ
30:17ชีวิตใครชีวิตมัน
30:22ปูกำหนดชีวิตใครไม่ได้
30:43แน่ใจนะว่า...
30:46อยากคุยกับปูเล็ก
30:51ครับ
30:52ปูเล็กบอกมาตลอดว่าเวอเป็นคนพิเศษ
30:58ตอนแล้วกับป้าก็ไม่เข้าใจหรอกนะ
30:59ว่ามันหมายถึงอะไร
31:02เข้าใจว่า計ดว่าเอกกันเด็ก� curtลาด
31:04มีสماicansดี
31:05ปูเล็กปักฝังให้เป็นผู้สืบท่อ Luke
31:10เหมือนกับเอเข้า
31:13มันมีอะไรมากกว่านั้น
31:16ปุเล็กบอกว่า
31:18ตอนที่เอกอยู่ในสมาที
31:20จิตบริสุด
31:22เปิด sandwich จุดสามารถสัมผัส
31:24และติดต่อกับคน
31:25ที่อยู่ในอีกภพิษณ์
31:27หรืออีกมิจิตนึงได้
31:30ปุเล็กเขาคิดว่า
31:31บางทีชตาชีวิตของเอก
31:33อาจจะถュูกกำหนดไปแล้ว
31:35กำหนดให้ซืบทอด
31:37หน้าที่สำคัญของต้นตกุณเรา
31:39ของเรา
31:42ปูเล็กบอกว่า
31:43ถ้าเป็นอย่างที่ปูเล็กเชื่อ
31:45วันหนึ่งเอกจะกลับมา
31:47พยายามติดต่อกับปูเล็กอีกครั้ง
31:57ปูเล็กฝากสิ่งนี้ไว้ให้
32:09อ้าว...
32:13อ่ะ!
32:27ขอบคุณบอกว่า
32:30ก็เป็นตัวเล็กที่สุด แต่มันเป็นตัวเดียวที่เปลี่ยนแปลงได้
32:47ปูยังให้จ้อยจำเอาไว้ จ้อยเหมือนเบียตัวนี้นี่แหละ
32:53สามารถเปลี่ยนแปลงแล้วชนะทุกอย่างได้
32:57เอาละ แพ้แล้ว ท่องบทสวนสำนึกคุณบรุภาชาติ
33:07จำได้ใช่ไหม ที่ปูสอนจ้อยเอาไว้
33:11จำได้ครับ
33:13โอมตะวะเมวะมาตาจากบิตาตะวะเมวะ
33:27อันนี้ har構iertกับเบวะมาต่อ ปกลับกลิ่ม
33:36ดีนักกลับปกลับตัวด้วย อืมในจากบิตี้
33:42โอเคเวลา ต่องทีปกลับหลัง
33:47ครั้งอย่างกัดว่า มหลังปกลาดมัน
33:55ตัวอย่างยملคัน
34:06บ ..บ Cincinnati
34:10เธอคืออย่างงั้น
34:22บอยะ
34:24ได้ขอโทษครับ
34:27ขอโทษทำไม
34:31ไม่มีใครทำอะไรผิดสักหน่อย
34:34ชีวิตใครคนนั้นก็ขีดเอง
34:40แต่ชาตาบางทีแล้วก็คำดดเองไม่ได้
34:46เราละเรื่องที่มันผ่านไปก็ให้มันแนวไป
34:58มาเข้าเรื่องของเราดีกว่า
35:01เกี่ยวกับคำสะใช่ไหมละ
35:06บุ..บุรูงอยู่แล้วครับ
35:11ใช่
35:13เรามีหน้าที่เราวันที่คำสะผีเยือนกลับมา
35:17แล้วจัดการปนึกมันกลับเข้าไปใหม่
35:20เพื่อไม่ให้มันสร้างความเดือนร้อนให้กับใคร
35:24พูดมาถึงตรงนี้แล้วจ้อยคนเข้าใจแล้วใช่ไหม
35:30ครับ
35:33เพื่อไม่คำสะผมมันกลับมา
35:36ผมจะต้องเข้า
35:41เข้าทางผีใช้ตามนาบโบรานะครับ
35:45ต้องทำยังไงครับ
35:47สิ่งแรกที่จอยต้องทำ
35:50ไม่มันตามเปิดจ shiny แอ distribute
35:53ยอมรับดมวินยานี่จะเข้ามาใช้ร่างinskyยจอย
36:01ยอมรับในสิ่งที่คอบคุณเราเป็น
36:03ยอมรับในความเป็นปร้่ม โยคาอาจารย์
36:10ความเงินผ่าม
36:14โยกข้าจารย์
36:18แต่ตอนนี้ของกลัวมากเลยครับ
36:35กลัวหน้าดีแล้ว
36:37เชีย還้าพ lava
36:40ที่ไม่รู้สึงกลัว
36:41เพร mountedว่า
36:44เราต้องเปอเชิญและกล้า
36:46กับความกลัวที่เราต้อง leiafica
36:51ถ้าทำอย่างไรให้ผม
36:52มีความกล้าที่จะปรี่ประเชิญหน้าเพราะความกลัว
36:55คนที่เรารักไง
36:59ถ้าต้องตกประ้อง
37:02ความขาดเข้า
37:04ก็จะหายไปความกล้าก็จะ กลับมา
37:07จ้อยมีคนรักของจ้อย ที่จะต้องปกปองอยู่แล้วไม่ใช่อ่ะ
37:16ขาบ
37:19ระหว่างการเข้าทรง จะมีวิญญาณมากมาย
37:23มุ้นเวียนเปลี่ยนมาใช้ร่างกายจ้อย
37:27จิตใจของจ้อยต้องเข้มแข็ง
37:30อย่าปล่อยให้จิตลุด ไปตามเกPacแสของวิญญาณ
37:36เราต้องรู้ว่าวิญญาต้องการอะไรจากเรา
37:42ก่อนที่เราจะพบความจิตใจตัวเองเราไม่ได้
37:49คือ...
37:51ผมจะต้องทำอย่างไรให้มันสำเร็จนะครับ
37:54สำเร็จสิ
37:56กูรู้ได้ไงครับ
38:06โอλεค
38:12โอλεค
38:14โอλεค
38:16โอλεค