Category
📺
TVTranscript
00:00รเส구요 30 บา Ask That
00:02มัดอะไร เปนความส Lucas
00:02stranger to find the body
00:03чึห๊วว forward
00:04lugubb babji
00:05บแพทc รรุ่นก่อน
00:05บรุ้นก่อน
00:06เดี๋ยวๆ
00:07stirring champion
00:08มองอยู่ไน่
00:101
00:112
00:122
00:12โห่ What!
00:13ก้ปพักว่าอีกแล้ว
00:14นี่ฉันเกิน tread 60 Armstrong
00:18อ่
00:25เอาเงินท segundos
00:27ก็รู้ว่าฉันต้องใชเงินหนไม่อะไร
00:29หลืม
00:30อย่าของนี่ลśnie
00:33เอา แล้วก็เอهاเงินสวย 180 เอ designing
00:36แกรู้ว่าฉันต้องใชเงินถ้าเลยมาเล่นแทร์ แกร์นี่อย่างไร
00:39ต้องมาเอาเงินแถวน對對ne
00:41ก็ไม่เม
00:42ไม่เหน
00:43แต่ฉันไม่มีเงิน ça นั้นเหรอ
00:45งั้นใกล้หยากได้ใช่ไหม
00:46ไม่มีฟ้าเสร็จนะ
00:48เงินอ่ะมีมั้ย
00:49โชคทนาย
00:52ที่จะเล่นแ茶นะ
01:09ต้องรับความเสียงให้ได้
01:20เจ้าใส่ไว้ที่นอนอีกนะ
01:27นั่งรอกก่อน
01:49แม่
01:51มันเกิดเรื่องอะไรค่ะ คนตำรวจ
01:53อ๋อ แค่นี้แม่น้องอ่ะเหรอ
01:55ค่ะ
01:56เบิมตนก็ ข้อหาทราวิวาต
01:59โทษแค่ปรับ
02:00ซึ่งก็ผิดทั้งคู่
02:02คู่กรณีอ่ะ
02:03มีคนมาจ่ายครับปรับไปแล้วเรียบร้อย
02:05ส่วนก็หาบูกรุก
02:07อีกไฟเขาไม่ได้เอาความครับ
02:09เอ่อ ที่นี้สแกนจ่ายได้ไหมคะ
02:12ช่อนครับ
02:14อ๋อ
02:15ขอบคุณครับ
02:16ขอบคุณครับ
02:17อ๋อ
02:23แจน
02:25คือ
02:27คืออย่างนี้นะลูก
02:29อ๋อ
02:30มันแย่มากจริงๆเลยอ่ะแจน
02:32นี่แม่นึกไม่ถึงเลยนะ
02:34นี่แม่กะว่าแม่จะไปทวงดีๆนะ
02:37แต่มันพูดจาน่าด้านมากอ่ะ
02:39พูดจานไม่มีความรับปิดชอบเลยอ่ะแจน
02:42แม่นึกไม่ถึงเลยนะ
02:44ว่ามันจะทำกับเพื่อนในขนาดเนี้ย
02:46แจนๆ
02:48นี่มันยังมีคนอื่นอีกนะ
02:49ที่มันหลอกอย่างนี้เหมือนกันนะลูก
02:50อย่างนี้เหมือนกันล่ะลูก
02:51ที่บอกว่าจะเอาเงินไปลงทุนอ่ะ
02:52สุดก็คือวงแชร์ใช่ปะ
02:54แม่ก็หกแจนอ่ะ
03:06แจน
03:11แจน จะจะไปพูดอะไรกับแม่หน่อยล่ะลูก
03:15แจนเหนื่อย แจนผิดหวังกับแม่มักใช่ไหมอ่ะแจน
03:20แม่รู้นะ หัวแม่เป็นแม่นี้พี่ดีเลย Soul
03:23แต่ให้แม่ทั้งให้ยังไงอะลูก
03:25แม่หน Lenoji น่ะจานนี่ แม่ต لهอ่ะหาเงิน ไม่ fully in this experience
03:31พอทรอยได้ละแม่
03:33แจนฟังแม่แต่โทศพ่อ adolescentitetAN will cut it
03:36ปล่อยอยู่แล้ว
03:39แม่ก็โทธดูotherap
03:41เคยโทธตรงาม problèmes
03:45แม่อยากโทธแจนอีกควรไหม
03:48ถ้าแจนไม่เกิดมา แม่ก็ไม่จะมีผละยือความหลังนี้หรอกใช่เปล่า
03:55จริง ๆ ถ้าแจนเลือกได้นะแม่
03:59แจนก็ไม่ได้อยากมาเจอปัญหาแบบนี้เหมือนกัน
04:03แจนอย่าพูดอย่างนี้กับแม่นะลูก ไม่พูดอย่างนี้กับแม่นะ ไม่พูดนะลูก
04:08แจนขอโทษนะแม่
04:11แต่แจนรู้สึกแบบนี้จริง ๆ
04:12แม่...แม่...
04:14ฉันก็ช่วยไม่ได้เนอะ
04:17ฉันก็ไม่คิดมีสิดเลือกเลยนะ
04:44ขึ้นคุณก็ยิงฟักรรณภัพย์
04:58ทำไมได้ธักกันติดเรือกอะไรได้ด้วย
05:14ปี 2049 โลกได้เปลี่ยนไปอย่างสดคั่ว
05:19ในแบบที่เราลืมโลกไว้เก่าไปเสียสนิต
05:22อาระยะทำโลก
05:24ได้วิวัฒนาการมนุษย์มากินถึงขีดสุด
05:27และได้มอบสิทธิ์ให้เด็กที่มีอายุต้องแต่ 15 ปีขึ้นไป
05:30มีสิทธิ์ตะสินใจ
05:32เลือกพ่อแม่ได้ด้วยตัวเอง
05:37รัฐบาลจะมีหน้าที่คัดสั่นมนุษย์ที่เป็นแบบอย่าง
05:40ในการจะเป็นพ่อแม่ที่ดีที่พร้อมที่จะดูรายเด็ก
05:44หากเด็กด้วยอยู่ภายใต้สิงแวดล้อมที่สมบูรณ์พร้อม
05:48ไม่มีเด็กที่ถูกเลี้ยงด้วยความบุกพร่อง
05:50และไม่พร้อมของพ่อแม่
05:52คุณพอจะจินตนาการสิ่งที่ดีงามอย่างนี้ออกไหมคะ
06:00จุดเริ่มต้นของเรื่องเราทั้งหมดเกิดขึ้นในปี 2025
06:04เมื่อมิกกี้ นักวิทยาศาสตร์แห่งสะตวัศ ได้คุ้นพบข้อấuทีจจริงเรื่องนี้ด้วยตัวของเธอเอง
06:14มิกกี้ได้พบกับคนที่มีคุณสมบัติความเป็นแม่
06:18เป็นมนุษย์ที่อบอุ่นใจดี เข้าอบเข้าใจคนอื่น
06:23คนแบบนี้ คนได้รับการโครavíaนิ่งอีกเป็นล้านคน
06:27เพื่อสอนให้เด็กๆได้รู้จากความรัก ความอบอุ่น
06:34เมื่อกล่ảo
06:38เฮ้ tragedies
06:41ancỉนี้
06:43micky ยังได้พบกับคนที่มี
06:47คุณสมบัติความเป็นพ่อ
06:48เป็นคนที่มีวิชาความรู้
06:51มีประสบการณ์ที่พร้อมถ่ายทอด
06:54และพรองพี่จะปบป้องดูแรนมนุษย์ผู้อื่นได้
06:56ミ Angular 2
06:56これ ไม่เคยได้รับคุณสมบัติเหรอ
06:58นerdingsดับพ่อแม่ของเธอเลย
07:00วัยเด็กของเธอช่างขาด EL
07:01เธอถึงได้แต่เก็บความสงสัย ว่าตัวเองจะเติบตัวไปเป็นผู้ใหญ่ที่สมบุญแบบได้อย่างไร
07:11แต่การได้พวกคนที่มีคุณสมบัติพ่อแม่ แม้ไม่ใช่โดยสายเลือด
07:16ก็บรรดานใจให้มิกลิเริ่มต้นวางแผนโครงการของเธออย่างรับรับ
07:21โลกที่เต็มไปด้วยผู้ใหญ่ที่ร้ายความรัพิชชอบ
07:28มีแต่จะส่งต่อสังคมที่เสือมสามผ่านทายาติ
07:32เราต้องหาทางจำกัดความสามารถของพวกเขา
07:35และนี่คือวันแรกที่มิกี้เริ่มแผนการของเธอ
07:39เพื่อสร้างโลกที่สวยงามและสร้างสัญ
07:42เพื่อสร้างโลกที่สวยงามและสร้างสัญ
07:47อืม จริงๆ ผู้ชอบวิธีการเขียนของเธอมากเลยนะ
08:01เปิดเรื่องน้าน่าสนใจ มีประเด็นร่วมสมัย
08:07ชอบที่ฉากหลังเป็นโลกออนาคตเกินคาดมาก
08:13แต่เนื้อหามัน...
08:15เนื้อหาทำไมค่ะ?
08:20คุณว่า...
08:23เนื้อหามัน...
08:25ไม่ดาเกินไปหน่อยเหรอแจน
08:28ดา...แล้วมันไม่ดียังไงนะคะ?
08:34คุณไม่แน่ใจนะ
08:36ว่าเธอต้องการแต่จงตีใครหรือเปล่า
08:39แต่การที่เราเขียนถึงพ่อแม่ที่ไม่สมบุญแบบ...
08:43มันไม่ใจลายเกินไปหน่อยเหรอแจน?
08:46แต่...ความจริงใจมันเป็นสิ่งที่น่าเขียนต้องมีนะคะ
08:50รูนงๆ บอกแบบนั้นอะ
08:52แล้ว...ตอนที่หนูเขียนบวดความนี้นู skid
08:55จริงใจมากๆเลยอัคctors
08:57แต่ถ้าส่งเรื่องนี้เข้าประกวจ...
09:00มันจะออกสู่สาธารณะนะ
09:04ก็ดีนี่คะคนจะได้อ่านได้ยะๆ
09:09เธอด้วยเหรอ
09:19คูไม่รู้หรอกนะ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
09:22พอช่วงหลังมานี้ เธอก็ไม่ได้เขียนรายงานสมให้คูอ่านเลย
09:26แต่ล่าสุดที่กูเจอแม่เธอที่งานสบยายออมสิน
09:29ก็ดูจะดีกันขึ้นแล้วไม่ใช่เหรอ
09:33ถ้าแม่ได้อ่านก็คงจะดีมั้งคะ
09:38เขาจะได้รู้ว่าเขาต้องแก้อะไรบ้าง
09:44ขอบคุณสำหรับคอมเมนท์นะคะปู
09:49แต่...
09:51มันก็เป็นสิทธิ์ของหนูใช่ไหมคะ
09:53ที่จะรับหรือไม่รับไว้
09:56ส่วน...
09:58เรื่องรายงานบรรพิงประโยชน์เดี๋ยวหนูรีบส่งคืนให้นะคะ
10:01พอดีช่วงนี้หนูยุ่งนะคะ
10:03ไปดีค่ะ
10:05เก่อนๆ
10:20โอ้โหว...
10:30โอ้โห...
10:33โอ้โหว...
10:35โอ้โห....
10:40โอ้โห...
10:43โฮ่อ้า...
10:45เฮ้ยกันเนีย
10:48อืม ยังกว่าให้อยู่
10:51เราทำข้างต้มไว้นะ เดี๋ยวลงไว้กินล่ะ
10:54ขอบคุณว่า เลยว่า
10:56เมื่อเช้าเนี้ย เธอละเมิดไว้ล่ะ รู้ตัวป่ะ
11:00มีเธอ
11:02พระโลกดี
11:04รีบลงไว้ล่ะ เดี๋ยวก็ต้มเย็น
11:18เธอคิดว่า ฝันมันกำลังจะบอกอะไรเธอเหรอ
11:26อืม ไม่รู้มันกันนะ
11:29ฉันก็พยายามจะนึกๆอยู่เลย
11:32แต่ในฝัน ฉันฝันว่า
11:37ฉันไปตามอ่อนที่บ้านแม่
11:48อ่อนอยู่ไหมครับ
11:52ผมมาหาอ่อนครับ
12:00คุณแม่ครับ
12:02ให้ผมได้มีโอกาสเข้าไปขอโทษอ่อนเธอนะครับ
12:09เพราะคุณ
12:11ทำไงก็ขอบหัวฉันมังไม่ได้หมด
12:15ทำไร โอนาคตของลุกสาวฉัน
12:20เสียนีย์ของฉันม Kilmar
12:24คุณคิดเหรอ?
12:25พวกลุกสาวฉันนะ
12:27อยากจะได้ยินกับขอโทษจากคุณนะ
12:31คุณคิดเหรอ
12:33พวกเขาว่าอยากจะเห็นหน้าคุณนะ
12:36ครับคุณแม่
12:38ไปเลย
12:39ผมขอโอกาสของสุดท้าย
12:41ได้ปลดเธอครับคุณแม่
12:43มันไม่มีครั้งสุดท้าย ถ้าอาจนี้คุณจะไม่ได้เห็นหน้าลูกฉันอีกเลย
12:51ไปอยู่นี่นะ
12:55ฉันอยู่ได้ฉันเห็นหน้าเอง
12:59เพราะตอนนั้น เธอก็เลยไม่ไปพบกับออนอีก
13:06แต่มันเป็นแค่ความฝันนะพ่า ไม่ใช่เรื่องจริงเหรอ
13:10เพราะฉันไม่เคยกล้าหรือพยายามที่จะไปเจออ่อนเขาอีกเลย
13:19มันไม่รู้จะไปพูดอะไรหรือจะต้องทำยังไง
13:25คงเป็นเพราะว่าความขี้ขลาดของฉัน
13:31งั้นก็จริงแท้แน่นอนเลย
13:35ว่าเธออยากจะไปเจอเขาอีก
13:38อืม
13:43แต่วันนี้ฉันจะไป
13:46ฉันนัดก่ายโต้ของมันไว้แล้ว
13:49ยังไงเธอบอกใหญ่แจนด้วยว่าวันนี้ไม่นัดนะ
13:54อ๋อแล้วตอนค่ำค่ำเธอวังปะ
13:58เพราะว่าครูเพลินครูที่ปรึกษาของแจนอ่ะ
14:01เขาบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วยหน่อย
14:03นัดตอนค่ำเลยเหรอ
14:05เขาคงมีเรื่องอยากจะปรึกษาเธอกันก็เลยอยากใหญ่แจนกลับบ้านไปก่อน
14:16อืม
14:34คี่ผ่านมาเนี่ย
14:36เขากงลำบากมากเลยใช่ไหมว่ะ
14:38ใช่ไหมว่ะ
14:40มึงจะรือฟื้นขึ้นมาทำให้ตัวเองเจ็บปวดป่าๆ
14:44เรื่องมันก็ผ่านมาทั้ง 20-30 ปีแล้ว
14:47ตอนนี้มึงทำให้สบายๆ
14:50แล้วก็รักษาโลกนี้ให้หาย
14:53โอเคนะเพื่อน
14:58ถ้ามันทำเป็นลืม
15:00แล้วมันลืมได้จริงก็ดีอ่ะสิ
15:04แต่นี่มันเหมือนบ่มเล่าอ่ะ
15:07ยิ่งบ่มมันก็ยิ่งเข็ม
15:11ยิ่งอยากลืมมันยิ่งจำได้
15:15จำได้ทุกอย่าง
15:17แล้วยิ่งจำมันนันก็ยิ่งเจป
15:21誤
15:30พี่ขอโทษนะอ่อน
15:32พี่ขอโทษ
15:35อันนี้ไม่เห็นอย่างนี้
15:41เป็นของฝนมดhas
15:47อันนี้คือเป็นดี
15:50อันนี้มันอย่างนี้
15:53รับทราบทราบทราบ เพรยากเถอะ
16:03อันนี้มันคือเต็มลา
16:05อื้อนี่
16:12มันเคยเจ้าตัวบ้างไหม
16:14อืม
16:16อืม
16:30อืม
16:36เธอเห็นแต่ในรูปเนี้ย
16:39เพราะมึงไปได้มันได้อย่างไรเนี้ย
16:43อืม
16:50เงินอ่ะ
16:52ก่อนเขาจะเข้ามาหาอะไรอ่ะ
16:55พอดีป่อนเขาสิดขัดเรื่องเงิน
16:59เขาเลยเขียนตุดหมายมาขอยืมกู
17:03กูก็ว่นให้เข้าไป
17:07แต่ว่า
17:09ไม่กล้าไปเจอลูกอ่ะ
17:14กูเคยเจอตอนเด็กๆเนี้ย
17:16สองสามครั้งนี้แหละ
17:18ดูแล้วเป็นเด็กดีนะ
17:20ถ้าทางจะลักแม่มากเลยอ่ะ
17:29อืออออค
17:49หนึ่งไม่หลังน้ำตาหรอก
18:04รับเรียกเลยไหมคะ
18:05มีแปดห้าไหม
18:08มีจ้ะ
18:10สอง
18:19สอง
18:43ถามจริงหรอ
18:44พวกคุณอยากจะชนะกันไหม
18:46ย่าค่ะ
18:48ถ้าмыนゆBooks
18:50คุณ总มีสมาธิกันให้มากว่านี้
18:52ทุ่มเทกันให้มากว่านี้
18:54ต้างใจกันให้มากว่านี้
18:56และอะไรที่คอฉุดรั้งไว้สักเชี่ยี่ย่ะ
18:59คุณต้องทิ๊งให้หมด
19:01เข้าใจมั้ยครับ
19:03เข้าใจค่ะ
19:05โอเค
19:07วันนี้ evenings
19:09กูเกษ วันนี้เธอทางสีติไม่ดีเลยนะ
19:21ไปรอบสนาบสามรอบก่อนไป
19:23สู้ช่วยลอดได้
19:39อย่าโครกได้มันบ้าคหรือเปล่า
19:41ให้แกวิ่งรอบสนาบทางสามรอบ
19:45ก็ถูกแล้วป่ะ
19:47ฉันทำเวลาไม่ดีก็ต้องโดนลงโภตร
19:52เคนแทนแฟนแล้วดิ
19:57อะไรอ่ะ
19:59อ๋อ
20:00ก็ปลดความที่ฉันตั้งแต่กระสงประกวดอ่ะ
20:04แกลองอาจแล้วก็คอมเมนต์ได้เลยนะ
20:06นั่งอินไซด์
20:09มาแล้ว
20:16สวัสดีค่ะ
20:17สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ
20:19ปล่ายๆ ไปเข้าบ้างก่อน
20:21ท่าน
20:24นี่แแล้ว ตรงนี้แหละที่เขาทำงานกัน
20:26สองคน รุงรอดกันหน้าง
20:28เย็จกันังนี่
20:31เข้าอิ endroit continuaเลย forests
20:32ใช่นี่ล่ะ นั่งๆ
20:35นั่งๆ
20:36ได้เอ็ดบ้าง
20:37นี่ค่ะ
20:40잠시만 Thought O sustainable
20:46它的rif.'"
20:54ได้ยินเขาพูดอยู่เหมือนกัน
20:56家展เขามาหาเพิญที่รงเรียน
20:59เขาเอาร่างลายน casual
21:02นี้เพิญ Highway
21:05JB.
21:07ได้แรงมันดันใจมาจากการทำงานที่นี่
21:10แล้วก็จากการได้เจอพี่พากับรุงนกค่ะ
21:13เห้อ
21:15เขาเขียนว่ายังไงบ้านล่ะ
21:22เขาเขียนชื่นชมพี่พากับรุงนกมากเลยนะคะ
21:26แล้วเขาก็ยังเล่าด้วยว่าทั้งสองคนเนี่ย
21:30เหมาะที่จะเป็นพ่อแม่คนมากค่ะ
21:35แต่ที่สำคัญเขาเขียนประชดแม่เขาด้วยค่ะ
21:43ประชดแม่?
21:45เรินแน่ใจเหรอ?
21:47ตอนนี้แจนกับแม่เขา 2 คนเนี่ยโอเคกันมากๆเลยนะ
21:53แต่เราก็ไม่รู้แล้วค่ะ
21:54ว่าตอนนี้เขามีปัญหาอะไรกันใหม่หริเปล่า
21:57เออ..ฉันลืมแล้วแกฟัง
21:59น่าวานแม่ฉันโดน้ำหนวดจับ
22:02ฉันต้องไปประกันตัวที่ลองพลัก
22:06ห้า?
22:08ได้ไงอ่ะ?
22:09ก็โดนเบียวค่าแชร์ดิ
22:11พอไปทวงก็ตกกัน
22:13โดนข้อหาทราวิวาตไปอ่ะ
22:17ที่แม่เคยบอกว่าจะเอเงินไปลงทุนอ่ะ
22:20สุดท้ายก็ไปเล่นแชร์
22:22ฉันไม่รู้เลยนะว่าแกหลอกอะไรฉันบ้างอ่ะ
22:29แกก็เลยเขียนเรื่องนี้อ่ะนะ
22:32อืม...เนื้อความที่เขาเขียนเป็นไงว่ะ
22:36เขาเล่าเรื่องโลกอนาโคตค่ะ
22:38เขาบอกว่าเด็กทุกคนเนี่ย
22:41ควรมีสิทธิ์เลือกพ่อแม่เป็นของตัวเอง
22:44พอพ่อแม่ที่ไม่มีคุณภาพ
22:47ก็จะส่งต่อแต่ปัญหา
22:49ตรงนี้โลก waist
22:50ค่ะ
22:51ที่เพลงคิดว่าเขาเขียนประโชลแม่ค่ะว่า
22:53กวรแรงหง tom'an
22:59ฉันไม่ค่อยเห็นด้วยทางizadaนไม่แกเลย
23:01อีกอย่างมันแจร์หล้ายกับแม่แก่เหมือนกันอ่ะ
23:03ใจร้าย
23:04แล้วที่แม่ให้ฉันทำกับฉันอ่ะหุื่ใจร้ายเหรอ
23:11เดี๋ยวๆๆ
23:13แกบอกว่าให้ฉันคอมเมนต์แบบไม่ต้องเก็งใจ
23:15แต่ว่าถ้าฉันคอมเมนต์แล้วแ ก็เป็นอย่างนี้
23:18งานฉันไม่พูดแล้วนะ
23:20เฮ้ยお โอเค
23:24ฉันขอโทษ
23:29ถ้าแจนส่งงานนี้เข้าประกวด
23:31ถ้างานชินเนี้ย ถูกส่งต่อออนไลน์ ไปในวงกว้าง
23:35เพื่อนไม่รู้ว่า แจนเขาจะรับมือกับคอมเมนต์แย่ ๆ ได้หรือเปล่า
23:41แต่ที่แย่ไปมากกว่านั้นก็คือ
23:44ถ้าเกิดแม่เขาได้อ่าน
23:49เสียใจมากอะ
23:54มันเขาพูดยากน่ะ
23:57เราอยากให้เด็ก
23:59กล้าคิด
24:00กล้าแสดงความรู้สึก
24:03แต่พอถึงเวลาเนี่ย
24:06เราก็กลับ
24:07อยากให้เด็กเซ็นเซอร์ตัวเองสะ
24:09อืม
24:11ในฐานานักเขียนอะ
24:14ฉันเคยพูดเสมอ
24:16ว่าเราต้องกล้าที่จะยืนจัด
24:18แล้วก็จริงใจกับสิ่งที่ตัวเองเขียน
24:23เพราะว่านักเขียนอะ
24:25มีอาวุธอย่างเดียวก็คือปากกา
24:28ถ้าเราไม่เขียนในสิ่งที่เรารู้สึก
24:32แล้วจะให้ไปเขียนอะไรอะ
24:35แต่ในฐานาที่เพราะเป็นครูที่ปรึกษา
24:40เพราะต้องดูแลแจนค่ะ
24:42งานชิมนี้จะเป็นงานดิจิตัลฟูตปินของแจน
24:48ครั้งหนึ่งเขาเคยคิดกับแม่เขาแบบนั้น
24:52เพราะรู้ค่ะว่าบางทีเราก็ต้องปล่อยให้เด็กทำผิดพาดบ้าง
24:57แต่เรื่องนี้มันละเอียดอ่อนมากเลยนะคะ
25:07เพราะก็ไม่รู้แล้วค่ะว่าเพราะควรทำยังไง
25:11แต่เพราะคิดว่าถ้าจะมีคนเตือนแจนได้
25:15ก็คงจะเป็นพี่พากับรุงนกที่แย่แจนเขาจะฟังมากกว่าเพราะนะคะ
25:22เอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันจะลองพูดคุยดูแล้วกันนะ
25:27แต่ไม่แน่ใจว่าเขาจะฟังหรือเปล่า
25:33เฮ้ย เรียงเด็กหนึ่งคนใช้คนนั่งหมู่บ้านเลือกจริงใช่ไหมเนี่ย
25:45สดีอันถูกไหม
25:47โอเค กลับบ้านดีดีจ้า สดีค่ะ
25:50สดีจ้ะ
26:09เฮ้โล ลูกเกต นี่ป่าพานะ นอนยังลูก
26:12ป่ามีอะไรจะถามลูกเกตหน่อยว่าพอจะรู้ไหมว่าตอนนี้แจงเขามีปัญหาอะไรกับแม่หรือเปล่า
26:22อ่า ป่าเข้าใจแล้ว
26:30อืม ไม่พอดีกูเพลินอ่ะ เขามาปรึกษาป่า เรื่องงานเขียนอ่ะสิ
26:36มีเขียนอ่ะสิ
26:38แรงเลยใช่ไหม
26:42อืม นอนลูกเกตเดี๋ยวเพิ่งไปบอกแจนนะ
26:46ขอบใจมากจาก คุดไหนลูก
26:52หนักเลย
26:54ไม่มีรีแอคแร่หน่อยเหรอรู
27:00อืม เดี๋ยวนี่ นอนอาจไม่จบเลย
27:05มันไม่ดีขนาดนั้นเลยเหรอ
27:20ไม่ใช่ว่ามันไม่ดีนะ
27:22แต่เนื้ออาหารเนี่ย มันแรงมาก
27:28แรงโดยที่ ไม่ยาบคาย
27:32แต่มันแรงด้วยความรู้สึก
27:36แล้ว มันดีหรือไม่ดียังไงอ่ะ
27:42โดยรวมทุกอย่างมันก็ดีหมดเลยอ่ะ
27:46แต่ที่มีปัญหา
27:48ก็คือ ความตั้งใจที่จะนำเสนอเรื่องนี้
27:52เพื่อจุดประสงค์อะไร
27:54อยากจะเสนอทางแก้ปัญหา
27:56อยากวิภาคสังคม
27:58อยากจะเล่าเรื่องล้ำล้ำ
28:00หรือว่า
28:14แค่อยากจะใช้มันทิ้มแทงแม่เธอเอง
28:16ก่อน รวมรวมนั่นแหละ
28:18เธอต้องเลือกนะ
28:20แล้วก็คิดให้ดีด้วย
28:22ว่าจะให้งานออกว่าเป็นแบบไหน
28:26เพราะว่า
28:28เวลา
28:40เธอต้องเลือกนะ
28:42แล้วก็คิดให้ดีด้วย
28:44ว่าจะให้งานออกว่าเป็นแบบไหน
28:48เพราะว่า
28:50เวลาที่เธอเขียนมานอกว่าไปแล้ว
28:52ไม่ว่าสิบาคมันจะออกว่าเป็นแบบไหน
28:54เธอเองต้องรับมันให้ได้ด้วย
28:56หนุง
29:10ไม่ต้องอินเวอร์ขนาดฉันก็ได้มั้ง
29:14ฉันลงแทนตัวเองเป็นแม่เธอน่า
29:16ฉันว่า
29:18ฉันว่า เขาต้องเสียใจมากเลย
29:21ถ้าเขาได้อ่านเรื่องนี้
29:24ทำไม
29:25เรื่องนี้เป็นไปจีบปมรุงตรงไหนเหรอ
29:35ใจเย็ดรุง
29:39โอ้ย ชู้
29:45เป็นไงรุง
29:47ดีขึ้นปะ
29:49อืม ดี
29:53จีบปมนินิดหน่อยนี้กลากเลือดเลยเหรอ
29:56เฮ้ย ไม่ใช่กลากเลือด แค่อายให้เฉย
29:59โอ้
30:06เรื่องงานเขียนเนี่ย
30:09ฉันน่ะเคยพลาดมาก่อน
30:12ก็เลยไม่อยากเห็นเธอพลาดตาม
30:17ส่วนเรื่อง
30:19ที่ฉันมีปมอ่ะ
30:21ก็...มันก็มีจริงๆอ่ะ
30:23เรื่องรูป
30:25รู้ไหม
30:29รู้ไหม
30:31นังสือบันทึกจากหุบเขาสีฟ้าที่เธอชม
30:34ฉันเกลียดมันมากเลย
30:37เกลียดจนอยากจะเผามันทิ้งให้หมด
30:40ทำไมอ่ะรุง
30:42มันก็เขียนดีอ่ะ
30:44ฉันอ่ะ
30:46ใช้รีลาภาษาเขียนหลอกคนอ่านนะ
30:52แล้วฉันก็มารู้สึกตัว
30:54เมื่ออีกสิบปีผ่านไป
30:56ว่าตอนที่เขียนอ่ะ
31:00ฉันก็กำลังหลอกตัวเองอยู่ด้วย
31:05ทุกครั้งที่กลับไปอ่านนะ
31:08ฉันมองเห็นแต่ความง่อของตัวเอง
31:14จริงๆ
31:16มันควรจะชื่อ
31:18บันทึกจะกลุบเหวคนง่อด้วยครับ
31:26ตอนนั้นอ่ะ
31:30ฉันก็เหมือนเธอตอนนี้แล้ว
31:32ดือ
31:34มั่นใจ
31:36ใครเตือนใครว่าไม่ได้
31:38ตัวเองสำคัญที่สุด
31:42ซึ่งมันก็ไม่ผิดนะ
31:44นักเขียนอ่ะ
31:46มันต้องมีสิ่งเหล่านี้ติดตัวอยู่บ้าง
31:50แต่ถ้ามันมากเกินไปเลย
31:52เธอก็เห็นแล้ว
31:54เธอก็เห็นแล้ว
32:20ทอง
32:44เราสัมคนยังมีลูกไม่ได้
32:47พี่นุก
32:49ว่าว่าว่าว่าว่าว่าว่าว่าว่า่อลจะเรียงลูกไม่ได้
33:10ชื่อว่าว่าวก็เห็น
33:12但是ว่าว่า slowed漏
33:15เป็นลูกของออน
33:19ฉันรู้นะ
33:36ว่าไอ้คอมเมนต์คำเตือนทั้งหลายเนี่ย
33:40มันฝั่งไม่เข้าหูหรอ
33:42แต่ฉันจะพูดกับเธอแค่ครั้งเดียว
33:47แล้วเธอลองไปคิดดู
33:49นักเขียนมีอาวุธก็แค่ปากกา
33:56เราใช้ภาษาเพื่อฝาดฝันคนอื่น
34:01แต่ระวังไว้ด้วย
34:05ว่าวันหนึ่งมันก็อาจจะย้อนกลับมาทำร้ายเธอเอง
34:12ความสาใจมันหอมหวาน
34:17แต่มันไม่ถาวร
34:19ห้านาที สิบนาที
34:23มันก็จืดชื่นหมดแล้ว
34:25แต่ค่าปีสิบปี
34:28ชื่อของเธอ
34:31มันก็ยังแปะอยู่บนงาน
34:33คนอ่านลืม
34:38มีแต่คนเขียนนั่นแหละ
34:40ที่มันจำ
34:41เพราะงั้น
34:45ไม่ว่าเธอจะเขียนอะไรยังไงนะครับ
34:49มันเป็นสิทธิ์ของเธอ
34:51แต่คิดให้ดี
34:53คิดให้รอบข้อ
34:55แล้วก็เกล่าให้เยอะเยอะ
34:59เพราะว่าสุดท้ายแล้ว
35:02เธอคือคนที่จะต้องรับคนที่ตามมา
35:06พลังอันยิ่งใหญ่
35:12มาพร้อมกับความรับพิชอบอันใหญ่ยิ่งเสมอ
35:15Uncle Noctur Life Coach
35:17อ้าว นุง
35:21นี่ นุเลสเป็กแล้วเนี่ย
35:23เบื่อมีเมื้อ
35:33ไปนะ แกินบ้านก่อนใช่ไหม
35:35แล้วก็แว้ไปสายุทยา
35:37แว้เข้ามาราชบูรี
35:39อุ๊ย!
35:41ความจำเสือมอันจะบ้านไปสยาแล้วไปราชบูรี
35:43ย้อนมาก็ไปปลดประถุ
35:45อย่อขになงไม่
35:47ไม่ย้อนไม่ย้อน
35:49นี่idas นึกยังไงค่
35:51ลึกยังไง Kang Innovation จะไป Road Trip กันเนี่ย ú
35:58อ๋อ ก็ตั้งแต่ว่าจิتىแจมาคุยเรื่องอยากทำอะไรก่อนไปอ่ะ
36:01สักครั้งหนึ่งเนี่ย ก็เลยคิดกันว่า เราน่าจะจัก Road Trip
36:04สักครั้งหมด
36:06ดีไง
36:06สีๆที่เที่ยวที่ต้องไปสักครั้งก่อนตาย
36:13แต่ไอ้จุ แจุ
36:16จะชวรไปเล่นบันจีไจамค้าฮิวัง
36:18หัวใจไว้ไตồi ว้อย
36:21จริง โหย โหย ตกใจมาได้
36:24ตายจริง สงสัยต้องมีคนขับรถหรือเปล่าคะ
36:28โจ้ โจ้ว์ขับรถเป็นน้ะ ขอสมารถค่ะ
36:31แม้ แม้ อยากไปเที่ยวด้วยล่ะสิ
36:34หนูก็จะได้ไปดูอะไร ใหญ่ๆ ง่าย
36:37ใครอย่าไปดูมิ
36:39ใช่แล้วสิ ค่ะ
36:41ใครอย่าไปดูเฮ้ย
36:43ไม่... หนูอยากดูหมูเด้งอ่ะ
36:46มูดี...
36:51มูเด็ก มูเด็ก มูเด็ก
36:53มาม bung bung
36:55อูดแก้วนะครับ
36:57มูเด็กมันน่ารัก เดี๋ยวเปิดให้ดูนะ
37:02เป็นไง
37:04เลี้ยงเด็กหนึ่งคน
37:05ไม่เกรดทั้งหมู่บ้าน
37:09เลี้ยงผู้ใหญ่หนึ่งคน
37:11ก็เหมือนกันแหละ
37:21ที่นี่ต้องรับสุ
37:49หุบเขาสีฟ้าครับสหาย
38:15ก้วงเปลี่ยนหน้ากับกาฮะนก
38:19ไหลัง
38:23กูว่าหลังหนูอ่ะ
38:27ก็กูอยู่คนเดียว
38:33ไม่ต้องแค่ใครทำอะไรตามใจ
38:38ที่เป็นเรา
38:41กูได้อ่านงานล่าสุดมึงแล้วนะ
38:43กูเลยอยากมาดูก็เห็นกับตา
38:45ว่าหุบเขาสีฟ้านนี่มันหน้าตาเป็นอย่างไรกว่า
38:49กูเลยอยากมาดูก็เห็นกับตา
38:51ว่าหุบเขาสีฟ้านนี่มันหน้าตาเป็นอย่างไรกว่า
38:55ไม่ค่อยเหมือนที่มึงเขียนเท่าไหร่เนอะ
39:07แสดงว่า
39:09มึงก็แอบเชื่อใช่ไหมล่ะ
39:11ว่ากูไปหลบอยู่ในหุบเขา
39:13หลบขนกพงมาจริงๆ
39:15แต่ว่า
39:17ภาษากิเหียนกูเนี่ย
39:19รีลามันยังใช้ได้อยู่อ่ะ
39:25มันมีอะไรจริงบ้างว่า
39:27ที่มึงเขียนเนอะ
39:37มึงเขียนเหมือนทุกเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องธรรมดาษ
39:41แล้วมึงก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับมันเลย
39:49โอ้ ชิด
39:51มีน่า
39:53มึงถึงไม่ส่งตัวฉบับมาให้กูอ่านกันแต่ก่อน
39:57เพราะว่าถ้ากูได้อ่านกูคงสั่งให้มึงเผาทิ้งเหมือนกันล่างแรก
40:03โอ้ยต้องอย่ามาหลงตัวเองเลย
40:05สำคัญตัวเองผิดไปหรือเปล่าวะ
40:09ที่กูอ่ะไม่ส่งให้มึงอ่านเพราะกูไม่ได้อยากฟังความเห็นจากมึง
40:15โตแล้ว ความคิดใครความคิดมันจิวะ
40:22ที่มึงเขียน
40:26มึงหมายความตามนั้นจริงๆใช่ไหม
40:29ก็เรื่องมัน
40:31เกิดไปแล้ว
40:35ผ่านไปแล้ว พังไปแล้ว
40:39นี่มึงไม่แค่สักนิดหรือไงว่าถ้าเขาได้อาจเขาต้องรู้สึกอย่างไร
40:49แหว
40:50พูดไม่แค่
40:53โอ้
40:56ถ้ามึงไม่แค่จริงๆ
40:59มึงไม่มันหมกตัวไปได้ขี้ยานอยู่ด้วยหูกเหลวสีฟ้าเลยของมึงนี้เหรอ
41:04นี่มึงต้องพิสูตรให้ได้ใช่ไหม
41:10ว่าคนยังมึงมันต้องอยู่คนเดียว
41:14มึงต้องกันอะไร
41:15มึงต้องกันอะไร
41:16มึงต้องคงดูดีๆ
41:17มึงต้องความสุขแล้ว
41:18มึงจะมาขุดขยี่แผที่คุณลืมๆไปแล้ว
41:20อาดนense
41:22ต้องความสุขแล้ว
41:24มึงสภาพง casi ๆ แล้ว
41:26มึงต้องกันอะไร
41:28โหว่าคนดูดีๆ
41:30อร ohh
41:31นี่ความสุขแล้ว
41:33そう
41:34มึงจะมาขุดขยี่แผที่คุณลืมๆไปแล้ว
41:35อํา트 ไม่
41:40ส estão ยังไง
41:43สดประมาก humility
41:44ถ้ามโอเคกล่าเรียนฏิดจริงๆ
41:45ถ้ามังโอเคก็ถูกอยากจริงๆ
41:49ถ้ามันไม่เป็นไรจริง ๆ และมันไม่เป็นแอบนี้ something between Francis
41:58มันกลับไป ต้อง
42:01มันดูสอบห้าged มันเด็จ какие!
42:03มันรู้ไม่ได้
42:06มันไม่เหลือฆ่า refresนมัน แหละ หวังศีไลต์
42:09น Victor P rou ходกูหรือร้อยไว้ มันไปเลยนะ
42:11มันไปไป ใกล่ ๆ จากชีวิตกู ไอ้ ต้อง
42:18อืม อืม
42:20อืม
42:22ไป ปล่อยกูให้คนเดียว
42:26กลับไป
42:28อืม
42:32อืม
42:34อืม
42:36อืม
42:38อืม
42:44หมุ่นด้วยรูปชาย
42:48อออนเขตั้งชื่นว่าโต
42:50โครงว่าเหมือนตัวโตว่าเอกทุกคนในวอสเลย
42:54หนึ่งไม่อยากไปเห็นหน้ามันสักหน่อยอ่ะ
43:00หนึ่งแล้วของไงกูด้วย
43:24เฮ้ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
43:54ความสาใจมันหอมหวานนะ
44:03แต่มันไม่ถาวรเหรอ
44:055 นาที 10 นาทีมันก็จืดชื่นหมดแล้ว
44:09แต่อีก 5 ปี 10 ปี
44:12ชื่อของเธอมันก็ยังแปะอยู่กับงาน
44:15คนอ่านลืม
44:17มีแต่คนเขียนแล้วนะ ทิ้มจำ
44:21นาทวาน
44:29ฉันขอโทษที่ฉันลบกวดแกนะเพศ
44:32แต่ฉันลำบากจริง ๆ ไม่รู้ว่าจะแข่นหน้าไปพึ่งใครแล้วอ่ะ
44:36อืม ฉันเข้าใจแกอัง
44:38ทุกคนอ่ะก็มีช่วงเวลาลำบากกันทั้งนั้นแหละ
44:41เอาเป็นว่าฉันจะให้แกยืมเงินนะ
44:44ดอกเบี้ยฉันไม่คิด
44:45แต่ฉันจะขอทำปันถึกสัญญากันไว้หน่อย
44:47แบบนี้แกโอเคไหม
44:49โอเค โอเคเลยแก
44:53ทำให้แม้เป็นไรลักอักษรอดี
44:55จะได้สบายใจกันทุกฝ่าย
44:57ฉันเองก็ไม่อยากให้แกเสียความรู้สึกกับฉันด้วย สำนับพยพีแกก�ล่งชื่อแค่นั้นเอง
45:15ได้ Witch's นั่นเดี๋ยว
45:17เดี๋ยว ฉันถ่ายรูปเสร็จแล้วแล้ว เดี๋ยวฉันส่งให้แกเลยนะ
45:47อะไรเนี่ย
45:56อาระยะทําโลก ได้วิวัฒนาการมนุษย์มาจนถึงขีดสุด
46:01และได้มอบสิทธิ์ให้เด็กที่มีอายุต้องแต่สิบห้าปีขึ้นไป
46:04มีสิทธิ์ตะสินใจ เลือกพ่อแม่ได้ด้วยตัวเอง
46:12หากเด็กด้วยอยู่ภายใต้สินแวดร้อมที่สมบูรณ์พร้อม
46:15คุณพร้อม ไม่มีเด็กที่ถูกเลี้ยงด้วยความดุกพร่อง
46:18และไม่พร้อมของพ่อแม่
46:20คุณพอจะจินตนาการสิ่งที่ดีงามอย่างนี้ออกไหมคะ
46:26มีกิบไม่เคยได้รับคุณสมบัติเหล่านั้นจากพ่อแม่ของเธอเลย
46:30ไวเด็กของเธอช่างขาดแคลม
46:33เธอถึงได้แตกเก็บความสงสัย
46:36ว่าตัวเองจะเติบตัวไปเป็นผู้ใหญ่ที่สมบุญแบบได้อย่างใด
46:42แต่การได้พบคนที่มีคุณสมบัติพ่อแม่ แม้ไม่ใช่โดยสายเลือด
46:48ก็บรรดานใจให้มิกลิก เพิ่มต้นวางแผนโครมการของเธออย่างรับรับ
46:55โลกที่เต็มไปด้วยผู้ใหญ่ที่ร้ายความรับพิชอบ
46:58มีแต่แต่สนต่อสังคมที่เสื่อมสามผ่านทาย่า
47:02เราต้องหาทางจํากัดความสามารถของพวกเขา
47:15แสน
47:16แสน
47:17กินข้าวไม่รู้
47:32นี่แม่ทำกับค่าเยอะเยอะว่าแสนตัวมีอีกแล้วใช่ไหม
47:41แสนบอกแล้วไงว่าแสนไม่ชอบไปที่นี่
47:44แสน
47:50แม่ขอเจ้าอีกแล้ว
47:54แม่
47:55แม่ขอโทษ
48:01แม่ตรиров among 중요itzer
48:05แม่มีแม่ตรีหอ
48:06แม่รู้
48:08แม่มีแม่ดีถูก
48:09แม่แม่รู้
48:12แม่ไม่รู้
48:15พวกเขาผู้ violationsมารถ
48:17อ่าแม่รู้
48:19ขος творчес pratic bardziej
48:22แล้ว
48:28ไม่เอาล่ะ
48:58สวัสดีที่สุดที่สุดกับ
49:28ว้าววววว...
49:58โอเค
50:01ขอไปน้อยกับแค่ได้ไหม
50:12เจ้า
50:13โอเค
50:14เฝ้ามองเธออยู่ตรงนี้
50:18เธอคนดีจงเข้มแข็ง
50:22ในวันที่เธอออนแรง
50:25มองดูที่แสงจันฉันอบเธอ
50:30เมื่อยามใดที่เธอทอมีออมแค่นรอกอดเธอ
50:38ฉันอยู่ข้างเธอเสมอ
50:41แม้มองไม่เจอส่งใจถึงกัน
50:55ฉันบอกเธอแล้วว่าเช้าๆ ไม่ต้องมาก็ได้
50:59คนก็เยอะ ฮิลก็ยาว
51:03เดี๋ยวเธอก็มาบนฉันอีก
51:06นี่ตั้งแต่มาเนี่ย เห็นมีแต่เธออ่ะที่บน
51:10ขอโทษนะยะ ฉันพาแม่มาหาหมอจนชิ้นแล้ว
51:16ฉันก็เกรกใจเธอ
51:22ก็ฉันรับปากแล้วว่าจะมา
51:28ก็ได้ๆ เอา โอ้โหเบาที่เธอ
51:43เช็บเอา
51:48ฉันไปห้องน้านก่อนนะ
51:52เทินต่อบไหม
51:54รอดติ้น
51:56โตรกร покупตลอด
52:00ถิดต่อ แค่
52:03ใดขึ้งสัญญาต
52:06ไม่มีเวลา
52:08ใช่ๆ
52:09เธอตอบไหน
52:12แก้นจากที่สุด
52:17ติดการติดตัว
52:20มันใส่มือ
52:28ทำไมคะ ไม่พาใจเหรอคะ
52:31ก็แค่มีแฟนแล้วซอมมิ่งด้วย
52:34จะเอาไหมเยอะว่าฉันทิ้มชาก
52:36ผมถามว่าจะเอาไหม
52:37เอาดิ
52:38คนนี้หรอ ทุกคนเคยรู้ให้ฟัง
52:41ใช่
52:43หนีอะไรก็หนีได้นะแจน
52:45แต่หนีความรู้สึกตัวเองไม่ได้หรอก
52:48อยากจะเห็นเข้าหยินให้ฉันแบบเนี้ยสertoครั้ง
52:51ขอบใจมากนะแจน
52:53จะเห็นไหมได้มากที่นี้เหรอคะ
52:54เมื่อกcaster้ume Meter
52:55เมื่อกukuไม่ได้มานานที่นี้นะคะ
52:56ไม่รู้มันฝ่ายทุกวัน
52:58มันไม่มีผู้ผ้าหยบแห่นาทุกวัน
53:03พรุงนี้แค่ลองไม่
53:05มันไม่มีผู้แพ้ออนแอทุกวัน
53:15พลุ่งนี้แค่ลองใหม่
53:18เธอยังมีชีวิตก็ตินกันไป
53:22ใช้ให้มันคุ้ม
53:25แล้วเวลาจะซ้อนให้เธอเข้าใจ
53:28ว่าอายุไม่สำคัญ
53:31ว่ากันแค่เรื่องของหัวใจเท่านั้น
53:35ตอพเห็นโอกาสสุดไทย
53:38หาดเป็นไม่ตายจากกัน
53:40พ downloadingนี้ขอแค่ปัญต่อ
53:42ขอเพียง behandlingenใจ
53:45หมายทะสิ้นใช้ก็รอให้เธอไปถึงส Easter
53:48ตอนให้เธอเรื่องไม่ร้าย
53:51ั้นและยังมีความไหม
53:53ให้รู้ซึ่งแรกเข้าใจ
53:55เกิดแค่จะโตกเข้าไป
53:57ผิดวันความแค่เรื่องมัน
54:00เหมือนรู้มันไปทุกวัน
54:16หากถึงไม่ตายจากกัน
54:18ครุ่งนี้ขอแค่ฟันต่อ
54:21ขอเปลี่ยนแค่ใจ
54:22ไม่ทอสันชายก็ร้อยเธอไปเทืองสักวัน
54:27ตอนให้เจอไว้ไปไว้
54:29นั่นЛ่ายังมีความหมาย
54:31ให้รู้ซึ่งแลกเข้าใจ
54:33เกิดแค่ชนิดตกนไป
54:35พิญวังเกาะแค่แล้วไหม
54:39เรียนรู้มันไปทุกวัน
54:47เกิดแค่ชนิดตกนไป
54:52เธอเกิดวังเก้าแค่แล้วไหม
54:59ที่สุดที่สุดท้าย