https://t.me/TopfansNovelas2
Danh mục
😹
Vui nhộnPhụ đề
00:00Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
00:30Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:00Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:29Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:31Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:33Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:35Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:37Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:39Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:41Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:43Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:45Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:47Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:49Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:51Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:52Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:53Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:54Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:55Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:56Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:57Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:59José Luis les dirá que casarme con un noble es lo mejor para mí y ellos no se impondrán.
02:06Al menos no con el brío suficiente como para hacerle cambiar de opinión.
02:10Tenemos que pensar bien qué hacemos, manteniendo la calma.
02:14En algún momento cometerá algún error. De momento se acabaron los enfrentamientos con ella.
02:20No sé si seré capaz, Bernardo. A fin y al cabo yo no soy la única que los provoca.
02:25Si es ella quien te ataca, debes mantenerte fría, aunque la sangre te bulla por dentro.
02:31Fácil decirlo.
02:34Habrás de esforzarte si no quieres resignarte a perder.
02:38¿Qué me estás pidiendo? ¿Que agache la cabeza cada vez que ella me fallera?
02:44Hasta que llegue tu oportunidad, sí. No le veo otra alternativa.
02:50Tienes razón.
02:51Sea como dices, esconderé mis armas e intentaré no volver a enfrentarme con ella.
02:58Bien.
03:01Bernardo.
03:07No sé qué habrá visto José Luis en ella.
03:11No puedo asimilar lo que...
03:13La mujer que asesinó a mi hermana será la que va a ocupar su lugar.
03:17Pero es que solo de pensarlo me llevan los demonios, Bernardo.
03:26Te comprendo, Mercedes.
03:28Pero ahora debemos pensar en qué hacer, no en lo que ya no tiene solución.
03:33Mercedes, estoy a tu lado.
03:34Te lo agradezco.
03:41Pero ahora, si no te importa, prefiero...
03:44Estar sola.
03:45Por supuesto.
03:46Te dejo.
03:47Y a merced de la generosidad del duque, don Atanasio también se encargará de los asuntos de esta casa.
04:03Por lo que tiene mi permiso para hacer uso del despacho siempre que lo considere.
04:08A partir de ahora será un espacio abierto a sus quehaceres.
04:12Lo único que espero de vosotras es que lo tratéis con la deferencia que merece.
04:15Naturalmente, señora.
04:17Así lo haremos.
04:19Nos tiene a su disposición para todo aquello que necesite don Atanasio.
04:22No tiene más que pedirlo y con gusto le atenderemos.
04:25Muchas gracias, señora Isabel.
04:27Isabel habla por las cuatro.
04:29¿No es así?
04:31Estoy seguro de que me harán sentir como en mi propia casa.
04:34Bien.
04:35Concluido este punto, podéis volver a vuestras labores.
04:38Gracias.
04:45Una cosa menos.
04:56Una cosa menos.
04:58Aprovechando que nos han dejado solos, me gustaría pedirle disculpas.
05:03¿Disculpas por qué?
05:04No finja que no lo recuerda, que me hace sentir peor.
05:08Lo acusé injustamente, don Atanasio.
05:10¿Se refiere a los anónimos que recibía?
05:12Sé que no fue usted.
05:13Y no me explicó cómo llegué a pensar lo contrario.
05:16Usted, que goza de la máxima confianza de mi prometido, no sabe cuándo lo siento.
05:21Todos podemos equivocarnos, doña Victoria.
05:22No lo piense más.
05:23Me duele.
05:24Fue caprichoso y yo no soy así.
05:26¿Y lo demuestra sobradamente reconociendo su error?
05:30¿Llegó a decirle algo al duque?
05:32No, no, ni se me ocurriría.
05:35No molesto a don José Luis, a menos que se trate de algo importante.
05:37Ya bastantes cosas tiene en la cabeza.
05:40Tiene usted razón.
05:41Es hombre de buen criterio.
05:43El mismo que ha demostrado el duque, eligiéndolo como secretario.
05:47Me honra, señora.
05:49Lo acompaño al despacho.
05:50Por favor.
05:51Puede trabajar tranquilamente.
05:53Y recuerde, si precisa, cualquier cosa solo tiene que acudir al servicio.
05:57O a mi nuera, que viene a ser lo mismo.
05:59Lo haré.
06:00Sin duda lo haré.
06:05Desde que me habló de la feria del polo no me lo quito de la cabeza.
06:08Estoy deseando que llegue el momento.
06:09Es que es un acontecimiento único y le advierto que le va a impresionar.
06:14Mi mouchula, por allí se van a las cuevas que te dije.
06:18¿Qué cuevas, Pedrito?
06:20Pedrito quiere llevarme a unas cuevas, pero yo no me atrevo.
06:25¿Vamos?
06:25¿Ahora?
06:28No creo que sea un buen momento, Pedrito.
06:31Yo no me muevo bien por el monte y hay piedras y...
06:34Pero no te acompañaría, don Rafael.
06:39No podemos ponerle en ese compromiso.
06:42Pero para él no es un compromiso.
06:44Ir por el campo es lo que más le gusta.
06:46Eso es cierto.
06:48¿Sabe el camino para ir a las cuevas?
06:50Puedo suponerlo por la dirección que señalabas.
06:52Disculpe a mi primito, que no sabe lo ocupado que está usted.
06:58Pues ocupado para acompañarla al teatro no estaba.
07:04Bueno, está bien.
07:05Iré con vosotros si tanto lo deseas, pero...
07:08Habéis de cumplir una condición.
07:09¿Cuál?
07:11Que llegaréis hasta donde yo os diga.
07:13Y a mi aviso no daréis un solo paso más.
07:15¿Entendido?
07:16Entendido.
07:18¿A qué es debido esa condición?
07:20¿No es que acaso son peligrosas esas cuevas?
07:23Se pierden en las entrañas del riesgo.
07:25Hasta el punto que nadie sabe hasta dónde llega.
07:27Virgen santa.
07:28Pero si hacéis caso a lo que os digo, el riesgo es inexistente.
07:32Eso sí, de perderse en ellas podrían no salir jamás.
07:37¿No podrían salir jamás? ¿De dónde?
07:39De las cuevas.
07:42¿No estará pensando llevarlos?
07:45A ver, podemos ir todos.
07:48¿Qué te parece, prima?
07:49Me parece una idea increíble.
07:53Sería un placer que Adriana viniera con nosotros.
07:56Ya hemos hablado de esa expedición.
07:59¿Para llamarlo expedición?
08:00Como lo quiera llamar.
08:02Habíamos quedado en hacerlo más adelante, cuando Pedrito creciera.
08:06Es cierto.
08:07¿Entonces a qué viene esto?
08:08Pero que ha sido idea mía.
08:10Yo todavía tengo el susto de la primera vez que se perdió.
08:13Pero a usted se le ha olvidado.
08:14No, por supuesto que no lo he olvidado.
08:16Pero esto es distinto.
08:17Para mí no.
08:19Pedrito todavía es pequeño y lo último que necesitas es que alguien le anime a cometer imprudencias.
08:24Yo no le he animado a nada, señora.
08:25¿Qué se le he pedido yo a Adriana?
08:27Creo que no es momento de discutir.
08:31No estoy discutiendo, Ursula. Estoy hablando.
08:33Bueno, no.
08:34Perdóname, no te enfadies.
08:45Pero si la que te he enfadado eres tú.
08:47No me he enfadado. Estoy preocupada.
08:51Que es distinto.
08:52Si me he alterado o he levantado la voz, les pido disculpas a los tres.
09:00Por mi parte no es necesario que lo haga.
09:03Tampoco por la mía.
09:08Pedrito, mi amor.
09:10Iremos a esas cuevas.
09:12Más adelante te lo prometo.
09:13Pero ¿por qué no me acompañas ahora a esperar al carro del pueblo?
09:17Igual traen garrapiñadas.
09:20Ve con tu hermana.
09:20¿Y qué tal se siente?
09:36¿Se ve con fuerzas?
09:37Como un roble.
09:39Muy bien.
09:41Pues siga con sus obligaciones.
09:42Pero tenga cuidado.
09:44No se exceda con su ímpetu.
09:45Vaya con calma.
09:47La calma y el ímpetu que cada situación exija.
09:50Pero no se preocupe.
09:52Soy el primer interesado en no sufrir más desvanecimientos.
10:02Creo que ya sé por qué su prometida se llegó hasta el valle.
10:06Mi padre compartía la correspondencia con el suyo.
10:08Es indiferente si María vino al valle por una razón u otra.
10:12Es algo que ella carece de importancia.
10:15¿Qué carece de importancia?
10:16Lo que he hecho por tierra mi relación con Bárbara no fue la llegada de María, sino mi propia estupidez.
10:27Si hubiera sido sincero con ambas, habría dado lo mismo que avisaran a mi familia o no.
10:32Pues el caso es que lo hicieron.
10:34Y tuvo que ser mi padre.
10:37Seguramente se enterara a través de doña Victoria.
10:39¿Tanto me da?
10:40Lo tengo olvidado.
10:41Me cuesta creerlo.
10:46Hágalo.
10:48Desdeña aquello que carece de importancia para mí.
10:52Solo faltaría que viese buscar algún problema con su padre por algo así.
11:00Yo marchaba allá.
11:02Tengo obligaciones que atender.
11:03Le veo mucho mejor.
11:06¿Cómo se encuentra?
11:08Mucho mejor.
11:09En efecto.
11:11Le agradezco su interés.
11:14Buenos días.
11:21Siento mucho que hayas tenido que verle, Bárbara.
11:25¿Cómo ibas a evitarlo si no sabías que venía?
11:27Tranquila, esto tenía que suceder antes o después.
11:54¿Necesita algo, señora?
11:55¿Qué te hace pensar eso?
11:58¿Cómo se pasa usted por la cocina?
12:02Que yo sepa la cocina y el resto de la casa aún siguen perteneciéndome.
12:06Sí.
12:07Faltaría más.
12:08¿Y en mis propiedades entro y salgo cuando me place sin que tenga que existir un motivo en particular?
12:13Sí.
12:14Por supuesto.
12:16Yo solamente pretendía ayudar...
12:18Calla.
12:19No me importa lo que pretendieras.
12:22He venido a avisarte.
12:24¿Avisarme?
12:24¿De qué?
12:25Voy a poner a la venta la casa pequeña.
12:31Y no creo que tarde mucho en deshacerme de ella, así que...
12:36Yo si fuese tú iría buscando un empleo en otra parte.
12:42Te prevengo, no pienses en la casa grande como una posibilidad.
12:46Por mucho que te consideres amiga de mi sobrina Adriana, allí no hay sitio para más tuerzas de tu envergadura.
12:52No se preocupe, no pretendía pedirle ese favor a la señora Adriana.
12:59Me buscaré trabajo como he hecho siempre.
13:01Espléndido.
13:01Lo he dicho, Luisa.
13:02Yo en tu lugar me pondría de inmediato a buscar trabajo.
13:14Aquí te queda poco.
13:16Aquí te queda poco.
13:16Aquí te queda poco.
13:16Te queda poco.
13:17Aquí te queda.
13:17Aquí ya no me gusta.
13:17Aquí te quedao.
13:18Aquí te queda.
13:19Aquí te quedao.
13:19Aquí te quedao.
13:20Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
13:50Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
14:20Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
14:50Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
14:52Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
14:56Hãy subscribe cho kênh La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
14:58Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
15:00Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
15:02Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
15:04Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
15:06Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
15:08Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
15:10Hãy subscribe cho kênh Ghiền Mì Gõ Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
15:40Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
16:10Hãy subscribe cho kênh Ghiền Mì Gõ Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
16:40¿Estás bien Luisa?
16:43Sí, no te había visto antes tan ceñuda.
16:50Sí, sí.
16:53No, no, no.
16:55No, tú no estás bien.
16:58Tú no estás como siempre.
17:00Es verdad que no nos conocemos desde hace mucho, pero...
17:03Salta a la vista que algo te preocupa.
17:10¿Por qué no me lo cuentas? Tal vez yo podría ayudarte.
17:15Es que nadie puede ayudarme.
17:19¿Cómo lo sabes?
17:23Porque es un problema que no tiene arreglo.
17:27Es... es algo de salud. ¿Es eso?
17:31Tu hijo.
17:32No. Quite, no diga eso ni en chance a lo que me faltaba.
17:37Algo relacionado con el dinero.
17:40Tampoco.
17:42Bueno, sí.
17:45A ver, en parte.
17:47Es que ha pasado una cosa que pensaba que podía pasar, pero no de esta manera.
17:52O al menos tan pronto.
17:54¿Eso qué es? ¿Un trabalenguas?
17:56Doña Victoria ha dicho que tengo que buscarme trabajo en otra parte, que venda la casa pequeña.
18:05Y yo pues...
18:07No quiero separarme de su primo.
18:09Pero si mi tía vende la casa pequeña tendrá que llevarse a mis primos a la casa grande, digo yo.
18:18¿Y yo?
18:19¿Entonces?
18:20Tú te irás con ellos, es obvio.
18:22¿De dónde te sacas que te vas a separar de mis primos?
18:26De su tía, que me ha dicho que... que no quiere que me quede en la casa grande.
18:32¿Eso te ha dicho?
18:33No.
18:37Así, de esa manera.
18:39Que no hay hueco para mí.
18:42Ahora entiendo el problema.
18:43Ve como no tiene solución.
18:51Podría tenerla.
18:56¿Podría?
18:57Sí.
19:00Tal vez yo podría hablar con ella.
19:03No te prometo nada porque al final la decisión va a terminar siendo suya, pero...
19:08Quizás puedo convencerla de que le serás útil en la casa grande.
19:11Eso le acarrearía muchos problemas, señorita Úrsula.
19:15No.
19:16No lo creo.
19:17Es una petición de lo más razonable.
19:19Déjame intentarlo.
19:22¿Pero de verdad haría usted eso por mí?
19:24No.
19:25Por mí.
19:27No quiero perderte de vista, Luisa.
19:30No hay nadie con más arte que tú en los fogones.
19:33¿Y estos muñuelos están?
19:35Mmm.
19:41Estoy convencida de que tuvo que ser doña Victoria quien se enteró de lo suyo con Bárbara y se lo contó a mi padre.
19:49Ya le dije con toda sinceridad que este asunto no me interesaba.
19:53No me engaña. Está en juego su relación.
19:55Por mi culpa. También se lo dije.
19:58Por otra parte, respecto a Victoria también se equivoca.
20:02Espero que aclarado este punto abandone su insistencia.
20:05¿Qué está aclarado?
20:07Quiero olvidarlo.
20:08Si no fue doña Victoria, dígame. ¿Quién fue?
20:12Nadia.
20:14¿Quién?
20:16Mire que es usted obstinada.
20:18Llevo demasiado tiempo investigando, como para quedarnos con las dudas.
20:23Le daré un nombre.
20:25Pero tiene que prometerme que mantendrá la calma.
20:29No debería enterarse en nadie más.
20:32Si yo no le responsabilizo de nada, usted tampoco lo hará.
20:36Prometido. Aunque tiene delito.
20:37Irene.
20:39Tiene mi palabra.
20:42Fue Bernardo.
20:45Él le contó lo que aquí ocurría a don Sebastián.
20:49Este tuvo que pedirle a María que acudiese a la fiesta.
20:52Bernardo sabía de mi relación con Bárbara.
20:56Supongo que quiso complacer a don Sebastián para ganarse el favor de la corte.
21:00Maldito sea. Esto lo va a pagar caro.
21:03De ningún modo. Le ha prometido que no le va a decir nada a nadie.
21:05Pero Leonardo.
21:06Yo ya le he prometido.
21:08Pese a todo, me parece un buen hombre.
21:09Aún así da la cara por él.
21:13Tan solo ha sido un pequeño tropiezo.
21:15Pero él siempre ha estado ahí. Me ha cuidado.
21:17Hasta ha visto su ropa.
21:19Lo llama tropiezo. Es usted increíble.
21:22Bernardo es el causante de su desgracia.
21:23Trato de ser responsable. Nada más.
21:26Si alguien debe pagar por lo que ha sucedido, ese debo ser yo.
21:30Y bien.
21:32Respetará mi decisión.
21:34Respetará mi decisión.
21:35No.
21:36Sí.
21:37No.
21:38No.
21:40Pues yo.
21:42Pues yo, no.
21:43Pues yo, no viejo.
21:45Eso no.
21:47No.
21:49Eso no.
21:50Eso no.
21:51Hãy subscribe cho kênh Ghiền Mì Gõ Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
22:21Hãy subscribe cho kênh Ghiền Mì Gõ Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
22:51Hãy subscribe cho kênh Ghiền Mì Gõ Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
22:53Hãy subscribe cho kênh Ghiền Mì Gõ Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
22:55Hãy subscribe cho kênh Ghiền Mì Gõ Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
22:57Dígame, ¿qué le parece?
23:03Está bien, déjame ver.
23:16¿Y dices que esto lo has escrito tú?
23:21Escribirlo sí, pero lo ha pensado Luisa.
23:25Luisa.
23:27En realidad es como si yo lo hubiera transcrito.
23:33Como si yo lo hubiera escrito, pero como no sabe...
23:36Verito, vas a tener que explicarlo un poquito mejor, para que te entienda.
23:41Verá, Luisa estaba intentando encontrar un final para su novela, la de usted.
23:47Y se esforzaba mucho, no piense lo contrario.
23:51No, ni se me pasa por la cabeza.
23:52El caso es que no encontraba ninguna idea que valiera la pena.
23:58O eso decía.
24:00Por unas cosas o por otras, todas sus ideas las encontraba inservibles.
24:05Conozco la sensación, sí.
24:08Se desanimó muchísimo.
24:09Tanto que me dijo que me saciera de todas las ideas que había notado.
24:15Entre las que está la que ahora tiene usted en la mano.
24:20Y me dijo que no se lo contara.
24:22¿Y sin embargo aquí estás?
24:27A ver, es que a mí no me parecían tan malas.
24:31Justamente esa me gustaba.
24:34Así que mientras ella no me veía, la recogí.
24:37Por eso está arrugado.
24:43A mí no me gusta desobedecer a Luisa.
24:46Ni actuar a sus espaldas.
24:48Me imagino, me imagino.
24:51Pero...
24:51A ver, es mi amiga, pero no me...
24:54No me gustaba que todo el trabajo que se había tomado no valiera para nada.
25:02¿Verdad que he hecho bien?
25:04¿Que ha sido buena idea?
25:05¿Qué?
25:07¿Va a utilizarla para el final?
25:10Un momento, Pedrito.
25:12Es importante que me concentre.
25:28Pedrito.
25:33¿Ya ve cómo sé ganarme la confianza de la gente?
25:36Ni que lo digas.
25:37Luisa, ¿entonces?
25:38Come de mi mano.
25:40Solo me hizo falta decirle que iba a hablar con usted para convencerla de que tenía que
25:44llevársela a la casa grande.
25:46Cosa que no vas a conseguir.
25:47Ni falta que hace.
25:48Bien.
25:49Poco a poco todos van cayendo en tus redes.
25:53La que me está costando un poco más es Adriana.
25:57Ya te advertí que es tozuda.
25:59Cierto.
25:59No, sin embargo, me extraña tanta resistencia.
26:02Es verdad que al principio tuvimos un tropiezo al vernos, pero porque no sabía quién era.
26:07Después, estoy convencida de no haber dado un paso en falso.
26:11No habrás de seguir trabajando en ello.
26:15Y lo haré, tía, pero hay algo raro.
26:17¿Qué es raro?
26:18Su actitud para conmigo.
26:20Tengo la sensación de que no me quita el ojo de encima, de que algo se me escapa de las manos.
26:24Y hasta ha intentado provocarme.
26:26Paciencia.
26:26Sobre todo no pierdas los estribos.
26:30Haz como con Luisa.
26:32Sigue mostrando tu encanto personal.
26:34Y tu mejor cara.
26:36Lo hago, tía.
26:38Sin embargo, hay algo que no termino de comprender.
26:44Su amistad con la criada, por ejemplo.
26:46Hija mía, es que eso hay.
26:48Es algo que nadie entiende.
26:50Sin embargo, tenla presente.
26:52Porque es así.
26:53Luisa es, junto con sus hermanos, la única persona que puede influir en la vida.
26:56en Adriana.
27:05Te juro que es verlos juntos y se me revuelven las tripas.
27:10Está haciendo una montaña de un grano de arena.
27:12Si me permite decirlo.
27:17¿Tú crees?
27:20Mire.
27:22Por mucho que Pedrito quiera jugar con ella,
27:24por mucho que la quiera, jamás será comparable a lo que siente por usted.
27:29Mire, por mí puede temer, pero por la señorita Úrsula.
27:32Sí, sé que tiene razón.
27:34Es que no...
27:35No puedo dejar de sentirme así.
27:37No la soporto, Luisa.
27:39Pues tendrá que hacer un poder, doña Adriana.
27:42Al menos por su hermano.
27:43Si supiera cómo.
27:45Mire, los dos se llevan bien.
27:47Eso de el muchacho no tiene culpa.
27:50Y ella tampoco.
27:52Han congeniado, ya está.
27:56Luisa, yo soy una mala persona.
27:58¿Por qué no me gusta que se lleven tan bien?
28:01No.
28:03Eso sí que no le voy a permitir que lo diga.
28:06La tengo por una de las mejores personas que conozco.
28:08Pues algo no marcha como debería entre Úrsula y yo.
28:19Ni va a marchar, me temo.
28:21Porque la tengo entre ceja y ceja.
28:23¿Y con don Rafael?
28:26¿Qué?
28:27¿Marchas las cosas como deben?
28:32No.
28:36Por lo de la señorita Úrsula.
28:37No, Luisa.
28:40Por él.
28:41Porque no se decide y yo no sé qué esperar.
28:44Ah, pero que todavía no se ha decidido.
28:46No.
28:50¿Y la señorita Úrsula pasa tiempo?
28:52Sí.
28:53Sí.
28:54Úrsula pasa mucho más tiempo con él que yo.
28:56Y conforme pasan los días, más y más y yo menos.
28:59Es que de verdad que tiemblo solo de pensar que va a caer en sus garras.
29:03Ande, ande, ande, ande.
29:04No digas andece.
29:05No lo creas posible.
29:07Le digo lo mismo que con Pedrito, señora Adriana.
29:10No se preocupe.
29:12Don Rafael es un joven amable, por naturaleza, que seguramente lo que está haciendo con la señorita Úrsula es ayudar a que se acomode a vaya salvaje.
29:21Pues demasiado le está ayudando y demasiado se está acomodando ella.
29:24Ay, no tenga celos, señora Adriana.
29:27Es que no la hacen bien.
29:27Que no son celos.
29:30Luisa.
29:32Mire, por mucho que la señorita Úrsula sea guapísima y simpática, a su lado no tiene nada que hacer.
29:39A menos que don Rafael esté ciego y haya perdido la memoria.
29:41No me dores la píldora, Luisa.
29:51¿Cómo puede dudar tanto de sí misma?
29:54Ya está bien.
29:59La cabeza harta, doña Adriana.
30:02Y la verdad por delante.
30:03Es que a mí me da mucho miedo perderlo para siempre, Luisa.
30:21Dígaselo.
30:24Dígaselo.
30:25¿De qué le respondo?
30:26¿Cómo se lo voy a decir?
30:28¿Qué le tengo que reprochar yo después de todo lo que ha sucedido?
30:30No se trata de reprochar, no se trata de eso.
30:34Se trata de que usted está en un sinvivir.
30:36Se está viendo cómo está.
30:39Tiene que saber terreno que pisa, pues mejor saberlo antes que después.
30:49Ya está.
30:50Ya está.
30:51Basta de hablar de Úrsula y de Rafael.
30:54¿Dónde está Pedrito?
30:56Estaba afuera jugando.
30:58Antes ha salido y aún no ha vuelto.
31:00Pues voy a verlo.
31:02Cójase una capa que hace frío.
31:05Ya está.
31:07Gracias.
31:09No tiene que darme.
31:10No.
31:30El mundo deje eso.
31:33¿Ocurre algo?
31:36Hemos de hablar.
31:43Gracias.
31:44Vayamos al salón.
31:45Sí.
31:45Bichos a rodillas.
31:54No fríe usted del suelo, mujer.
31:57Pero hay que hacerlo.
31:58Puede hacerlo Luisa o yo misma.
32:00No.
32:01No está usted para agacharse y levantarse tanto en una de estas...
32:04Matilde, usted no tiene por qué hacerlo.
32:06Yo si me tengo que agachar, me agacho y ya está.
32:08¿De qué quería usted hablar?
32:14Tiene usted, Atanasio, preocupado, Raimunda.
32:20No crea que he venido con ganas de discutir o de decirle lo que tiene que hacer.
32:25¿A qué ha venido entonces?
32:26Pues a eso.
32:29A que sepa que su hijo sufre.
32:32Cree que corre usted un gran riesgo con su forma de proceder y...
32:36Quizá tenga algo de razón.
32:39Esta lucha que tiene usted consigo misma y con la búsqueda de justicia...
32:44Le está mermando el ánimo, además del cuerpo.
32:49Ay, que mi hijo...
32:51Está sufriendo por mí y usted cree que tiene razón.
32:54No le parece posible.
32:56Mírese, Raimunda, si está que no puede más.
33:00No sé, creo que...
33:02Creo que lo mejor ahora para su salud y para la relación que tiene con su hijo es...
33:06Hacerse a un lado.
33:08No, eso nunca.
33:09Hacerme a un lado no, Matilde.
33:11No le estoy pidiendo que se olvide de su venganza.
33:15Pero sí que llegue a un acuerdo con su hijo.
33:21Atanasio ve las cosas de distinta manera.
33:23Hágalo por él.
33:28Hágalo por su familia.
33:31Hace poco me hablaba usted de los sentimientos que tiene una madre al parir.
33:36Que no se olvidan.
33:38Y me decía que lo más importante en esta vida son los hijos para siempre.
33:41Y así es.
33:45Y está dispuesta a enlodar su relación con Atanasio por vengarse del duque a su modo.
33:50Y es que no hay otro modo, Matilde.
33:56No lo hay.
33:58Atanasio ya no sabe de parte de quién está.
34:02Y yo no puedo rendirme.
34:05No puedo, Matilde.
34:06Yo no voy a parar.
34:10Hasta que don José Luis pague por lo que hizo.
34:15Raimundo, tengo la sensación de que se está guardando algo.
34:19Hay algo que no me ha contado de sus días.
34:21No, yo le he contado todo.
34:24No.
34:25No recuerdo lo que me dijo.
34:27Que una madre tenía que estar dispuesta a todo por su hijo.
34:30Incluso de mentir.
34:31¿En qué ha mentido Raimundo?
34:41Cuénteme lo que pasó de verdad con don José Luis.
34:45Le doy mi palabra de que nadie, ni siquiera Atanasio, se enterará de lo que me diga.
35:01Si vienes a ver a Úrsula, voy a su alcoba a avisarla.
35:11No, no.
35:12No es necesario.
35:16¿No vienes a verla?
35:19Vení a verte a ti.
35:22Salimos a ver un paseo.
35:23No me apetece.
35:28¿Y dónde ibas?
35:31Regresaba a la casa grande.
35:35Adriana, ¿a qué viene esto?
35:38¿El qué?
35:41Lo sabes perfectamente.
35:43Tu actitud desde que llegó Úrsula.
35:46No sé, te noto.
35:47Te noto más distante.
35:48¿Crees que tú y yo nos hemos distanciado por mi primo?
35:55Eso me parece, sí.
35:58Y tu actitud antes de que ella llegara no tiene nada que ver, ¿no?
36:03No me quito la parte de culpa que me corresponde.
36:07Pero estoy hablando de ti y de Úrsula.
36:09Me he fijado estos días y ella solo intenta agradarte y tú la respondes con desprecio.
36:14Yo no la desprecio, Rafael.
36:16La ignoras, que es aún peor.
36:17Ahora tengo que darte explicaciones de cómo me relaciono con mi familia.
36:21Yo no te he dicho tal cosa.
36:23Y tampoco lo pretendo.
36:24¿Entonces qué pretendes?
36:26Que no seas injusta con quien no lo merece.
36:30Adriana, por favor, ayer incluso intentó darte un regalo.
36:32Y tú ni siquiera te dignaste de aceptarlo.
36:34Porque yo no lo quiero.
36:35No quiero nada suyo.
36:37No me gusta Úrsula.
36:38Rafael, caso contrario de lo que a ti te ocurre porque no has dejado de buscar su amistad.
36:43¿Qué? ¿Yo no busco?
36:44Sí.
36:44Rafael, no te disgusta su compañía.
36:48Estáis juntos a todas horas.
36:51Para mí no tenías tiempo.
36:52Estabas siempre ocupado con asuntos de la finca.
36:54Pero ella, para ella, buscas huecos y nada los tienes.
37:00¿Te estás escuchando?
37:01Rafael, sí.
37:03Tu cercanía a ella responde a algún tipo de treta para que yo suavice mi postura contigo va sabiado.
37:09Y si no...
37:09No hay ninguna treta, Adriana.
37:11Ni nada que se le parezca.
37:12Tú y yo estamos como estamos.
37:14Por tu culpa.
37:16Bueno, pues por culpa de quien sea.
37:18Pero no la pagues con Úrsula.
37:20Es que no tienes que defenderla, Rafael.
37:22No sé, Adriana.
37:25Se suponía que era yo quien tenía que aclararme.
37:28¿No?
37:29Me exigiste que tomara una decisión.
37:34Y ahora al parecer eres tú la que realmente está confundida.
37:38Lo siento, pero es que...
37:39Es que no doy crédito, Adriana.
37:42Estás comportando de manera infantil.
37:44Ah, y ahora naturalmente me atacas a él.
37:46Tu prima y yo no estamos haciendo absolutamente nada malo.
37:50Todo lo deshonesto que encuentres está en tu forma de mirar.
37:52Rafael, lo que tenías que hacer con este tiempo era reflexionar.
37:55No entretenerte con otras cosas.
37:57Adriana.
37:57Pensar en lo único que estás pensando es en divertirte.
38:01Esto no es justo.
38:03Lo que no es justo, Rafael, es tu comportamiento.
38:07Pero ¿quién soy yo para reclamarte nada?
38:09Haz lo que te venga en gana.
38:20Mañana lo primero que debéis hacer al llegar
38:22es llenar dos carros de maíz y llevarlos aquí.
38:26Emplea a los hombres que necesites.
38:28No lo olvides.
38:29A primera hora.
38:36¿Una jornada tranquila?
38:38¿Podría decirse?
38:39Al menos la he terminado en pie, no como aquel fatídico día
38:43en el que me encontraron tirado en el suelo.
38:47De ese tiempo.
38:49No volverá a ocurrir.
38:52Ya lo veremos.
38:54¿No me ve capaz de soportar los rigores de este empleo?
38:58Soporta bastante.
38:59Eso está fuera de toda duda.
39:00Lo que no sé es lo que podrá soportar tanto su cuerpo como usted.
39:06Por esa muchacha.
39:09Por Bárbara.
39:10Hasta el final.
39:13Muy confiado le veo.
39:14Le garantizo que soportaré al menos
39:20tanto como usted por doña Mercedes.
39:29Porque es ella, ¿verdad?
39:32La mujer de la que me habló.
39:33No es preciso seguir guardando las apariencias, Bernardo.
39:46¿Por qué no ponemos la carta sobre la mesa?
39:47Usted y yo no debemos tener secretos.
39:53Somos tal para cual.
39:55¿Eso cree?
39:58Tal vez usted es más bragado.
40:02Producto tan solo de la edad.
40:06Y con un carácter más sombrío, pero de buena catadura.
40:11Hábleme en confianza.
40:12Es Mercedes.
40:24En efecto.
40:26Y...
40:27Si he de sincerarme,
40:31hay algo más que debo decirle.
40:35Hable entonces.
40:38No fue casualidad
40:40que su prometida se presentase en el valle.
40:48Lo sé.
40:52Usted advirtió a don Sebastián
40:53del amor que Bárbara y yo nos teníamos.
40:56Y este avisó a María para que acudiera a la fiesta.
41:00Hoy se ha propuesto sorprenderme.
41:02¿Cómo lo ha sabido?
41:04Era más intuición que otra cosa.
41:05Su forma de proceder
41:10para facilitarme las cosas.
41:12De enmendar su felonía.
41:15Las palabras que me estaba diciendo.
41:19Le reconozco que...
41:21Sentía mucha culpa.
41:24Le he arruinado la vida.
41:27Ese he sido yo.
41:28Usted no actuó bien.
41:32No señor.
41:33No lo hizo.
41:36Pero desde entonces no ha hecho otra cosa que ayudarme.
41:40Tratándome casi como un hijo.
41:42Pendiente de cada paso que daba.
41:45Y eso es lo único que me importa.
41:46Se muestra usted extremadamente comprensivo.
41:53Tanto
41:53que no sé si sería mejor
41:56que me abofeteara.
41:59Y correr el riesgo
42:00de que me devuelva el guantazo.
42:05Lamento mucho lo que hice.
42:08Se lo juro, don Leonardo.
42:09Lo lamento.
42:11Estoy seguro de ello.
42:16Pero necesito saber que le movió a hacerlo.
42:20Podría decírmelo, Bernardo.
42:32Doña Victoria.
42:34Otra vez aquí, sin permiso.
42:36Tenga la decencia de respetar mi intimidad.
42:40Siendo la señora de la casa
42:41puedo entrar donde me plazca
42:43cuando me plazca.
42:44Todavía no se ha casado con el duque.
42:46No adelanta con pedimientos.
42:48Sí, pero he recibido su nombramiento.
42:50Y usted lo oyo de sus labios.
42:52Así que no sea estúpida.
42:54No pienso soportar más insultos.
43:01Su sola presencia
43:02ya es un insulto a la inteligencia de cualquiera.
43:07Lamentablemente, José Luis
43:08me comunicó que he de seguir soportándola.
43:10En efecto, me quedo.
43:19Pierde usted la oportunidad
43:20de aprovechar su generosa oferta.
43:23Podría haber disfrutado
43:24de una vida digna y decente
43:26lejos de aquí.
43:27Lo de decente en su caso
43:28es una forma de hablar.
43:30Ni usted ni mi cuñado
43:31decidirán lo que me conviene o que no.
43:34Así que se queda
43:35para tocarnos las narices.
43:36No.
43:38Me quedo por respeto
43:39y amor a mis sobrinos.
43:42Quizá
43:42debería explicarle
43:43el significado
43:44de la palabra amor
43:45porque
43:46dudo que la conozca.
43:48No sé de ínfulas, Mercedes.
43:51Todos sabemos
43:51de qué pie cogea
43:52y de qué sirvieron
43:54sus pasadas amenazas.
43:55De nada.
43:57Presumía
43:58de estar por encima de mí.
44:00De que nunca llegaría
44:01a estar a la altura
44:02de su familia.
44:02¿Y dónde nos encontramos
44:03ahora, Mercedes?
44:05Respóndame.
44:08Lo haré por usted.
44:10Soy yo.
44:11Yo
44:12soy la mujer
44:13más importante
44:14de Valle Salvaje.
44:16Y en cuanto tenga ocasión
44:18pondré en su contra
44:19a esos sobrinos
44:20de cuyo amor presume.
44:22Llegados a ese punto
44:23no tendrá dónde esconderse
44:25y se arrepentirá
44:27de haber rechazado
44:28la oferta de mi prometido
44:29porque pasará a vivir
44:31un infierno.
44:32un infierno
44:34del que en poco tiempo
44:35suplicará
44:37que la deje marchar.
44:38de la deje marcha.
44:55Cảm ơn các bạn đã theo dõi và hẹn gặp lại.