Vardım ki yurdundan ayağ göçürmüş - Halil KOÇYİYİT

Bayburtlu Zihni’nin (1797-1859) 11’lik hece vezniyle yazdığı, ağıt muhtevâlı ve nazım şekli koşma olan şiiri, bir mâtemi anlatır, aslında bir şehre ağıttır. 1828’de İstanbul’dan memleketine döndüğünde, rus savaşı sebebiyle harap olmuş şehrin mâtemini bu şiiriyle dile getirmiş. üslubu ve nevres paşa tarafından hemen o dönemde bestelenmesi, rahmetliyi, divanı ve diğer metinleriyle değil de bu şiiriyle meşhur etmiş.
vardım ki yurdundan ayağ* götürmüş,
yavru gitmiş, ıssız kalmış otağı.
câmlar şikest olmuş, meyler dökülmüş,
sâkîler meclisten çekmiş ayağı.

hangi dağda bulsam ben o marâlı,
hangi yerde sorsam çeşm-i gazâlı,
avcılardan kaçmış, ceylan misâli,
göçmüş dağdan dağa, yoktur durağı.

lâleyi, sümbülü, gülü hâr* almış,
zevk u şevk ehlini âh u zâr almış,
süleymân tahtını, sanki mâr almış,
gama tebdîl olmuş, ülfetin çağı.

zihnî dehr elinden her zamân ağlar,
sordum ki, bağ ağlar, bâğbân ağlar.
sümbüller perîşân, güller kan ağlar.
şeydâ bülbül terk edeli bu bâğı
***
"Klasik Türk Musikisi"