Category
📺
TVTranscript
00:00คุณทุกologzw.ขับปร้อย
00:21ใครให้ทำกับเขาแบบนี้
00:24ทำไมต้องมีเชือกมัน หรือบพัคอลข้างหลังนั่นคืออะไร
00:27เขาเป็นพท่องสองสายกดี ซึ้นฮึงบุกนะพ่ีจะค่ะ
00:29แกมัดให้เขา
00:31แต่ว่า
00:32แกมัดแล้ว อย่าเก้าอีมาให้เขาเดี๋ยวนี้
00:34ไม่ใช่
00:35แค่พวกต้องสงสัย อย่าไม่ใช่นักโทษสักหน่อย
00:59ลูกขึ้น แล้วนั่นเหมือนเจ้าอีเธอ
01:01ไม่ต้องหรอกพ่อเจ้าเข้า
01:03ไม่เป็นไร
01:07นั่งลง แล้วพูดสิ่งที่เจ้ารู้มา
01:22นับแต่เริ่มใส่ส่วนขดีนี้ จะต้องหนีไปด้วย
01:29บอกสิ เจ้ากลัวอะไรอย่างนั้นเหลือ
01:34เห็นการตายของสินหึงบุกใช่ไหม
01:36หรือว่า รู้ว่าใครเป็นคัตรกร
01:43บอกมาสิ
01:44สินหึงบุกตายได้ยังไง
01:47ประหาสมมชันเถอะไปยังค่ะ
01:55พระเจ้า ข้าเขารึยังไง
02:00จากนั้นก็เอาเป็นทิ้งบ่อน้ำอย่างนั้นเหลือ
02:04พอเรื่องแดงขึ้นก็เตรียมจะหนีไป
02:06ไม่ใช่ ไม่ใช่อย่างนั้นก็
02:09แล้วเพราะอะไรเหล่า
02:10นี่เป็นลายบือ
02:27หึงบุกนี้นะ
02:29มันคืออะไรเนี่ย
02:30สิ่งที่เขาเขียนมา
02:32คืออะไรกันแน่
02:34ปอบเข้ามาสิ
02:36ที่เขาเขียนได้มันหมายความว่ายังไง
02:38ไม่จัดมาที่หึงบุก
02:40ส่งถึงม่อมชันเนอะพระเจ้าค่ะ
02:42душhi
02:45นี่ แบบว่าในนี้
02:47สิ่งที่เขาเขียนก็คือ
02:48ร Й manga
02:49ครั้งหมด คือรื่องจิง
02:52พระเจ้าค่ะ
02:53เขาเป็นคนที่ sunt
02:56ความทัยอธยานไว้
02:58สามอย่างวิจารณ์
02:59องชัยกับราสสณ sociedad อยู่บ่อยอีกครบνη tract
03:02ไม่ได้
03:05ไม่ใช่ใช่ไหม ไม่ใช่
03:07พระมันอาจจะถึงเป็นแบบนี้
03:08ไปถึงต่อแบบนี้
03:09ไม่เคยคิดร้ายตอบทางการ
03:11เงินรถสั èนắcด้วยแล้ว
03:12ไม่ถูก
03:13เขาไม่เคยต่อต้านทางการ
03:15ถ้าไม่เคยคิดด้วยซ้ำไป
03:16เจ้าควรตอบแบบนี้มากกว่า
03:18เพราะว่า
03:19เจ้าเคยให้กันอย่างนั้น
03:21และทำไมกลับคมสักอีก
03:23อย่าให้เธอก rock
03:24อย่าต้องขึ้นขนีอีกเลยนะ
03:25สุปรหารบกมชานสะเถอ
03:27dan así
03:32แล้วมันเพราะอะไร
03:34ของospaceเจ้าจะต้องหนีด้วย
03:36ถ้าเรือบุคทำผิดคิดอะไรจริง
03:38แล้วทำไมที่นήห้อง piel่วนไป börยันอji
03:41บอมฉันกรัวว่าจะถูกจับได้ไป INH แล้ว
03:41ผมฉันกรัวว่าจะถูกจับได้ไม่หรือค่ะ
03:44พอรู้ว่าเขาคิดไม่สื่อ
03:46ผมฉันก็กรัวว่า Megan tous 我จะมอง
03:47ว่าผมฉันช่วยผิดมัง
03:49กรัวถึงบอมว่าไปกำ includedไปด้วยจะไป legal
03:52сумас
04:04ที่เขาต้องการคืออำนาจขององค์ชายยีสื่นเท่านั้น
04:12ไม่ใช่มิตรภาพ ไม่ใช่การเป็นเพื่อนกับเขา
04:34พี่ยาย ข้าบินไปแล้ว
04:49ช่องวุ่น ช่องวุ่น
04:56อย่าทำละเขานะ อย่านะ อย่า พี่ยาย
05:04เจ้า
05:07ล้ายต่อไป คือหัวของเจ้า
05:10พี่ยาย
05:13สัญญาลับไปอยู่กับสินหึงบุก นี่คือจุดเริ่มต้นของสงขร้าง
05:18พูดช่วยช่างเขียนห้อชองคุณ หรือไม่จับตัวหมาสะ
05:34ม่อมฉันขอเดินโดยคุณ
05:42หรือมันว่าข้าจะผ่านดาลได้อีกแล้ว
05:47งั้นม่อมฉันขอกินสักตัว
05:49พี่มือการเดินมากไม่เคยตดถอยเลยนะท่านเนี่ย
06:04ท่านเนี่ย
06:20ทำไมที่เดินออกมาแบบนี้ องชายต้องทำอะไรกับเจ้ามาก
06:24ตรงนี้ดูเหมือนไม่เกี่ยวกับท่านอีกแล้ว
06:26เดี๋ยว อย่าปกไป อย่าปกไป
06:34จดมาชบับแรกที่เขาเขียน คือเมื่อสองปีที่แล้ว
06:41จากนั้นก็เขียนตามมาอีกหลายชบับ ร้วนแต่ลบหลูราชสำนับและองชายทั้งสิ้น
06:49พอที
06:54ยังมีพี่ในกรรมเขียนไว้ด้วย
07:01เจ้าออกไปก่อนเธอ
07:03ลงพระนามก่อนแล้วหมอมฉันจะออกไป ได้โปรดลงพระนามด้วย
07:18ข้าบอกให้ออกไปก่อนไง
07:20อัคติ คือสาเหตุสำคัญที่จะทำให้คดีถูกบิดเวือน
07:25คนที่รับสั่งประโยชนี้ก็คือองชายไม่ใช่เหรอ
07:28ซึ่งฮึงบุไม่มีทางคิดไม่ซื้อ ไม่เคยต่อต้านราชสำนัก
07:31เพราะทรงเชื่อมั่นมาโดยตลอด
07:34ทำให้องชายทะลำลึกมาจะถึงทุกวันนี้
07:37ส่งลงพระนามเธอ จุดวันนี้ถ้ายังปกป้องโจนกระบทอีกต่อไปแล้วก็
07:43ตำแหน่งและสถายาติอาจจะหลุดลอยไปด้วย
07:48ตำแหน่งเหรอ ไม่คิดว่าค่าสูญเสียอะไรไปเหรอ
07:52จริงที่ค่าเสียไปยังสำคัญบ้างกว่ายดสักสะอีก
07:57ขึ้นบุ จะเคยมีความฝันไหม
08:20ความฝันเหรอ
08:23คืออยากให้แม่หายดีสุขภาพแข็งรายไม่มีอะไรต้องห่วงอีก
08:28และถ้ามีเลือกอีกอย่างนึง เคยน้องสาวที่ถึงไว้แต่งงาน
08:33ได้ออกเรือนไปอย่างมีความสุข
08:36ประสงค์เชื่อมั่นมาตลอด ทำให้องชายทลำเล็กมาถึงวันนี้
08:51เข้าไปคนที่แอบซ่อนความจะเยอะสิญาณเอาไว้ซ้ำยังวิจารณ์องชาย
09:06กับราชสำนักอยู่บ่อยครั้งด้วย
09:12หม่อมฉันจะไปส่งนั้นสือที่สภาพนสือพิวแล้วค่อยกลับวาง
09:15และไม่เรื่องสำคัญจะถูกในทราบ
09:18ไม่ว่าหม่อมฉันจะกลับเด็กแค่ไหน
09:21องชายก็อยู่เพิ่งเข้าบันทมก่อนล่ะ
09:23ไม่ว่าหม่อนก่อนล่ะ
09:53ไม่ว่าหม่อนก่อน
10:20ไปอยู่ข้างนอก จนดึกเดียนป่านี้เลยล่ะ
10:28ถ้าไม่อยากให้ใจเป็นทุกข์ ก็ไปทรมานร่างกายแทน
10:35เรื่องแบบนี้ทำครั้งเดียวก็พอ อย่าให้มีครั้งที่สองอีก
10:44รูปพอ
10:46สำหรับคนที่จะเป็นว่าที่พระราชา
10:52มีสิ่งหนึ่งที่ต้องห้าม ไม่ควรยิดถือเอาไว้
11:01นั่นก็คือเพื่อน โดยเฉพาะเพื่อนสนิทด้วยแล้ว
11:09แม้จะโดดเดียวอ้างวาง เราก็ไม่ควรใจอ่อนให้ใคร
11:17อย่าไว้ใจคนรอบข้างง่าย ๆ
11:22คำว่าเพื่อนสำหรับพระราชาแล้ว
11:26ไม่เคยมี
11:46สำหรับพระราชาแล้ว ทําว่าเพื่อนไม่เคยมี
12:01สำหรับพระราชาแล้ว ทําว่าเพื่อนไม่เคยมี
12:16ให้หันร่างของโจนกระบทสินฮึงบุก ตัดศิษาแหประจารย์ทั่วเมือง
12:26ยึดซับในครอบครัวทําสิน ยาดพี่น้อง เนราเทศไปเป็นท่าติ
12:31ไปอยู่ชายแดนปุกสานดู
13:01โจน กลับกันกลับปุกสำหรับ
13:09ยินฮึง ๆ
13:13พระเจภาท์
13:19ฮึง บ้าว่าเกือกลับ
13:22กลับมาแล้วลูก ขึ้นไป
13:34จุดขวางทางเนี่ย
13:36ไปแล้วลูก
13:37จุดแม่
13:38จุดแม่
13:40เดี๋ยวต่อไป
13:42ไปไป
13:44กลับไปนี้เหมือนผ่าน
13:52แค่เราเผาทิ้งให้ทุกอย่างก็จะจบไป
13:56ทำอะไรอยู่
13:58เอ้า เจ้าเองหลกเหรอ
14:00มันนั่งเผาแล้วอยู่ดิ
14:02มันนั่นอะไรอ่ะ
14:03อะไรละ โอ้ อะไร
14:05นี่
14:09ถ้าคือองชายยีซึน
14:11มีเรื่องรบกวนสักหน่อยหนึ่ง
14:13หาคุกคนที่รู้เห็นบอดสาย azb
14:17ตายของซินหึงบุก
14:18โทษเรียบเข้าวัง รายงานข้าโดยเร็ว
14:22เอ่ะ
14:24need nobody make it
14:25ทำไมต้องปิดบาง procedure
14:27ก็..แม่
14:29เดี๋ยวเข้าวังเลยนะ
14:31วิ่นไหน redefined
14:33ก็จบไปแล้ว
14:34ปue mass king and giant
14:35พังดีปุกกี๊
14:35ถ muig and praise
14:37ถูกจะเป็นอย่างไร
14:39ถ้านู้สึ่ง
14:39ก็ทำไมให้จบ
14:41แล้วทำยังไงต่อแล้ว
14:42คริบคnoly อีกครับ
14:44คลิกคnoly
14:46เท่านร reiterate ถึงข้าด condemned
14:49นั่นคือการตายที่สมくüt
14:52สมการตายใจร przede às เรียกіїมด Самหรือ
14:55แตกกฤ่าพ
14:56ท่เรียกปะ
14:57ถูกยาย light
14:59นี่แต่มายถ littร 카메�aremไม่ ชีวิตจริงส transitioned
15:04อย่างจริงสิ
15:07เป้าลี่ยง
15:08ฉันไม่มีรธิจัยยางหลาย glaube
15:11มาสบรับเราแล้ว ไม่แต่แค่ที่มาใช้บริการ
15:16ก็อยากให้เมื่อในหนังสือ หรือดีกว่าในหนังสือเขียนไว้อีก
15:19นั่นก็คือ ต้องพริกสถาดาการ
15:25รั้นจริงๆเนอะ
15:31สามวันต่อมา
15:37ว่าจะเป็นใครเนอะ
15:39เป็นลังไม้ที่ฮันสังกุง สังทําเอาไว้นะครับ
15:43อืม แล้วก็เชิญได้
15:55ที่เราช่วยได้กับมีแค่นี้ เราโชคดีแล้วกันนะ
15:59ขับขึ้นมาก
16:09เฮ้ย
16:19ใครจะให้เจ้าหยุด บอกเราไม่ต้องยังมือ และไม่ต้องเกรกใจข้าด้วย
16:26เอากระบีจริงออกมา
16:27องค์ช้อย
16:28จะจะขัดคำสักของข้าด้วยหรือยังไง
16:34บอกกันว่าวันนี้ข้าจะไม่ไว้หน้าขายทั้งนั้น
16:38ไม่อยากตายก็จงสู้ให้เต็มที่
16:40ตายก็จงสู้ให้เต็มที่
17:10เฮ้ย
17:14เป็นยังงี้ทั้งหวันเลยละ
17:16ใช่ครับ
17:18ถ้าจากวันนั้นมาแล้ว มือข้ำก็ไม่เสวย เอาแต่ฝึกกระบีด
17:22ต้องให้สงบสติเร็วๆ ถึงจะหมดเรื่องได้
17:26ไม่ได้
17:56ตายละ
17:59ทำไงดีแล้วเนี่ย มีแต่เสื้อผ้า ชนชัดสูง
18:26เฮ้ย พระชายา นั่นฉลองพระองค์ที่ทรงไม่ใช่เหลือเพราะ
18:46เฮ้ย โอ้ โอ้ โอ้
18:56เจ้าเป็นใครอ่ะ ตอบเข้ามาเดี๋ยวนี้
19:00ช่างบางอาจนักที่ข้า เอาชุดของข้าไปใส่เนี่ย
19:07เฮ้ย โอ้ หอ
19:08จับนางมาเดี๋ยวนี้ ไปจับแล้วๆ อย่าดีนะ อย่าดี
19:16บอกให้โยชน โอ้ ต่าละไปโนทแล้ว ไหนๆ ไหน ไหน
19:19เฮ้นนั่งตัวดีนั่นมั้ย
19:24นี่ไปทางตำหนักทงกรุงใช่หรือเปล่าง
19:28ใช่ล่ะ เผ็กค้า
19:37เปิดประตูให้ค่า
19:40ไม่ได้เหรอเพ็กค้า
19:41จะเป็นครักไม่ศาพ
19:43กลาดขัดคำสั่งค่าใช่เหรอ
19:45เสด็ดกลับก่อนเธอ แต่ผมเจ้นจะทุนว่าได้เสด็ดมาแล้ว
19:48ไม่ฮะ
19:50ถ้าดีตำหนักทงกรุงมักมีอะไรแปลกๆ
19:53แหละ ข้าเขาเลยต้องมาดูด้วยตาตัวเอง
19:56เข้าไปไม่ได้เถอะคะ
19:58เหตุผลคืออะไร
20:00มีผู้หญิงซ่อนไว้ ที่ไม่รู้หัวดอดปลายเท้าใช่ไหม
20:05ไม่ใช่อยาก
20:07จะมีทุรอะไรกับข้าอีกแล้ว
20:22ถ้าจะมาอาบน้ำด้วยกันแล้วก็เชิญเลย
20:27แต่ถ้าไม่ใช่ ช่วยปิดประตูอย่าให้อุจารย์ตาได้ไหม
20:37ก็...
20:39คุณพูดคุณ
20:41อ blonde
20:43จริง
20:45รับ
20:48รับ
20:51จริง
20:53เกิด
20:59จริง
21:01นัน
21:03จริง
21:05ถ้าถูกจับได้แล้วก็จะควรไปพ้นความตายเนี่ย
21:21นี่เป็นที่ที่โหตร้าย รายซึ่งมนุษยาทําใดๆ
21:26ความแน่กลัวที่ข้าวพูดถึง ก็คือวังหลวง
21:35เจ้าบอกว่ามีอะไรจะให้ข้าใช่ไหม ถึงกล้าเสียงอันตรายข้ามาที่นี่คนเดียวแบบนี้
21:48ให้ความจริงเพคะ
21:50พบที่ได้สภาษ ที่ที่สินฮึงบกถูกข้าในคืนนั้น
22:05เฮ้ย องค์ชาย อย่าทําไม่เสียหายได้ไหม
22:27เสียหายอะไรเล่า แค่ท้ายมีเอกลักษ์ใหม่
22:30กลักษ์ใหม่มันเป็นป้ายเช่าทั้งสือของช่างเขียนรูป
22:33เจ้าพอจิตกร คิดว่าหมอไหมล่ะ
22:46ที่แท้เข้า ไปที่สภาษนั่น
22:50เป็นอย่างที่คิดจริงๆ ว่าต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว
22:54สิ่งที่รับปากไว้แล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
23:00เขาก็ต้องทําตามให้ได้
23:03เจ้าแล้ว ชื่ออะไรเหลือ
23:23จีดำเพคะ หว่ามฉันชื่อสอดจีดำ
23:27ปกิบ้าตัวจะทำก ที่คุยกันตัว
23:42รับปกติมันมีแม่ถูก
23:47รับปกติมันชื่อดแน่
23:53สวัสดี
24:23พระช่อย่า ม่อมทั้นคิมสั่งปุ่งเบค้า
24:38ไปห้องสักล้างมาด้วยอย่าง ที่นั่นมี...
24:42นี่มันอะไรกัน ทำไมชุดนี้ไปอยู่กับท่านได้ล่ะ
24:47ชุดนี้ไปส่งคืนที่ห้องสักล้างเบค้า
24:50แค่เอาบ่าพลายซุกสนคนหนึ่ง เอาไปใส่เล่นจนร้วะเป็นเรื่องใหญ่
24:55อย่าทอดทิ้งไว้ อยากนักพูดหนีไปเบค้า
24:58ปัญหาก็คือ... ไม่มีใครเห็นหน้านาน Нาง
25:01และปล่อยให้หนีไปอย่างไร้ร่องรอย นี่สิ
25:04อืมดามีความสัมมารถอะไรนัก ก็ได้เข้าออกได้ง่ายแบบนี้
25:09พอสอง อุ้น เคยบอกเจ้าว่า...
25:12พึ่งบุกถูกฆฐกรรมเป็นความจริงอย่างนั้นเหรอ
25:15สำยังว่าคนต่อไปคือเขา แต่รู้สึกกลัวมากเบียคะ
25:21คำพูดเนี้ย ไม่อยู่ต่อหน้าหอชองอุ้น แล้วก็กลาบพูดใช่ไหม
25:25ถ้าจะเป็นจริงๆ ก็ให้เขามายันต่อหน้าก็ได้เบียคะ
25:37ถ้าเราออกทับประตูใหญ่เนี่ย อาจถูกสงสัยก็ได้
25:40ถ้าจะได้
26:10ถ้าจะเป็นอะไรนะ
26:13ถ้าว่าétéมี อาจจะ พamm ภา ใจคัดของซองของซู่กับประเจ้า
26:16ทำไมว่า 따ledge ziek
26:18ใจท่าน— ใจชิ Awards — เอ่าเนี่ยdy
26:20ำล่าおวแก้ถูกสัย Jess
26:21being a private
26:31เขียง resources
26:34ของคา ใกล้คน
26:36ว์้า!
26:37มีว่า אדนประคาบ
26:39พูด RAW
26:39นี่เป็นจบายล่าตาย
26:56ถ้าบีความผิด ยังไม่ได้ห้ามสินหึงบุกไว้
27:00ยังขอใช้ความตายเพื่อไทยบ่า
27:03ไม่ใช่ นี่ไม่ใช่จดหมายของเขา
27:09เพราะว่าบุธาดู
27:26ก่อนคือจะได้ ไม่ใช่เลือดเขียนไว้
27:30ถ้าคิดข้าตัวตายจริง ของไม่เขียนอะไรไว้อีก
27:34ไม่ก็คือถูกกันอื่นข้า และจัดฉากให้เหมือนข้าตัวตายเอง
27:38เพื่อให้มีความจริงเหลือเอาไว้
27:41เขาเลยต้องเขียนด้วยเลือด
27:51ถ้าวาบุธาดูมันคืออะไรกันแน่น่ะ
27:55เหมือนจะเกี่ยวกับมีดเล่มนึง
28:00คงไม่ใช่ ไม่ถึงเล็บนี้หลับนะ
28:06ผมจะรู้จัดเจ้าของมีดดี
28:09เฮ้ย อะไรเข้ามาก็ต่อย
28:23อะไรอ่ะ
28:24เฮ้ย อะไรก็ไม่ขึ้นเหรอ
28:29ไม่ใช่ไทย
28:31อย่าไป
28:33อย่าไป
28:35อย่าไป
28:37เฮ้ย สุดน่ะ
28:39เฮ้ย ๆ ๆ นี่คงหมอได้เป็นไทย
28:41บอก ๆ สิ
28:43วันน้าอยู่ไหน
28:45เจ้าคือหัวหน้ากลุ่มทงปังใช่ไหม
28:47เจ้าคือหัวหน้ากลุ่มทงปังใช่ไหม
28:55ใช่แล้วทำไม
28:57เจ้าเป็นใคร
29:17ขอบกัน
29:23อย่าใช้กำลังยังไงเขาได้
29:25แต่นั้นอย่าบอกชื่อให้รู้กันก่อน ตี ๆ ไหม
29:27ทำไมทุกข้าสินหึงบุกด้วยพออะไร
29:39จะเป็นคนข้าสินหึงบุก
29:41และถูกฮอชองอุ่นรู้เข้า
29:43แต่นั้นก็จะค่าฮอชองอุ่นปิดปากเขา
29:45ข้ามารู้จะไปฟังเรื่องนี้มาจากไหนนะ
29:48แต่ข้าไม่เคยทำ เชื่อไปถามคนอื่นเถอะ
29:51ถ้าอย่างนั้น
29:54มีเลมนี้จะอธิบายยังไง
29:58ถ้าวุธของดังรบทงปัง ถ้าไม่ไปอยู่ในที่เกิดเหตุได้
30:04ที่แท้ แล้วเรื่องนี้หรอกเหรอ
30:15ท่านบอกว่า ถามีสั้นหายเหรอ
30:21ค่ายังไม่ทันลงโทษ เขาก็ดวนตัดหูตัวเองซื้อก่อน
30:24ทำให้ไม่กล้าเอาผิดอีก
30:26นักรบที่เสียอาวุธ กระทอกับเสียชีวิต
30:29เป็นการลงโทษที่เหมาะแล้ว
30:31ช่างเธอไม่ต้องพูดแล้ว ออกไปก่อนป่ะ
30:39ไปง่า ตอนนี้ก็ได้คำตอบแล้วใช่ไหมล่ะ
30:44ยังไม่รู้เป็นใคร อาวุธที่เราทำหล่นหายไปก่อนคดี
30:48แล้วก็ทิ้งเอาไว้ประจาศ
30:50ถ้าคดีนี้เป็นคัตกรรมจริง อาศัยร้ายบทก็ได้
30:53ก็คงจะไปยังงั้น
30:55เป็นใครคะ ทำเพื่อหวังอะไร
30:58สาเหตุอาเกียวกับพวกเราที่มีคนเยอะ
31:01แล้วก็แบ่งเป็นเหนือใต้ออกตก
31:03ว่าจะชิงความเป็นหนึ่งในเมืองหลวง
31:05ซึ่งก็จะเยอะมานานแล้ว
31:08ถ้าอย่างนั้น คนที่คิดร้ายแต่พวกท่าน
31:11มีคนใช้วิทธิกษณ์ว่าเขามาบุธทาดูไหม
31:14วาบุธทาดูอ่ะ
31:16ข้าก็เพิ่งเคยได้ยินเนี่ยละ
31:21โอ๊ย
31:36ตอนนี้ ถึงทีค่าถามเจ้าบ่าง
31:39เขาไปใครกันแน่
31:41เป็นเพื่อสินิตกับซินฮึงบุฆแค่ไหน
31:43ถึงต้องมาหาเรื่องกลางดึกกลางดื่นแบบนี้ด้วย
31:46แล้วบอกมาหน่ะชิ
31:48เขาก็คือคนนั้นไง
32:07บำท่านมีตาแต่ไร้แวว
32:09ขอองชายทรงอภัยด้วย
32:11ไม่เป็นไรหรอก
32:12ถ้าคุณเป็นฝ่ายขอโทษเจ้ามากกว่า
32:14เพิ่งเจอท่านครั้งแรกก็เสียมารยาซะแล้ว
32:17ไม่รู้ไม่เป็นไรหรอกเพียค่ะ
32:19ถ้าตอนนี้มำฉันเสียพื้นที่รู้จัยไปบ้าง
32:22คงจะเอาเรื่องเขาลงไม้ลงมือให้ถึงที่สุดเหมือนกัน
32:26ตอนประมือกับองชาย
32:27มำฉันก็พอดูออก
32:29ถ้ามาเชิญคนสำคัญจริงๆ
32:31มือขององชายคงไม่เหงื่อออกเยอะขนาดนั้งหรอก
32:34ถ้ามาเชิญคนสำคัญจริงๆ
32:36มือขององชายคงไม่เหงื่อออกเยอะขนาดนั้งหรอก
32:45เราจะไปพบกับพูดตาอีกครั้งไหมพี่ยคะ
32:49นอกจากขอบคุณแล้ว
33:03ถ้าคงไม่รู้จะพูดอะไรที่ดีกว่านี้ได้อีก
33:06ไม่ปล่ายพี่ยคะ
33:08รถนามมาตือเหมอมฉันเจอรำคาญ
33:11ก็เลยจัดการฝังสบให้จบๆไปสัยอย่างนั้น
33:15ถ้าไงจะเทเล่าหน่อยปะ
33:22ตามกดแล้วต้องเส้นไว้ด้วยเล่าสึ่งนิดนึง
33:45ต้องชายเขียนรูปหนุ่มคนนี้เมื่อสองปีที่อยู่แล้ว
34:00ต้องชายเขียนรูปหนุ่มคนนี้เมื่อสองปีที่อยู่แล้วอย่างนั้นเหรอ
34:15พระเยอะค่ะ
34:17ไม่ได้นะพระเยอะค่ะ
34:22โรดทรงถอนรับสังที่จะสลับมาลังคืนด้วยเธอ
34:29ปลายปีที่เน็บหนาว
34:32มือเปล่ายังแทบปลายเป็นน้ำแข็ง
34:34เขายังจับผู้กัน
34:36นั่งเขียนรูปหนุ่มคนนั้นอยู่
34:39แม้ว่าจะธรมาณเพราะอากาศเขายังนั่งทำงานด้วยความสบายใจ
34:47และสีหน้าก็บอกว่า
34:51ไม่เป็นร้ายรก
34:53ไม่เป็นไร
34:55เห็นแก่เพื่อนรักจะให้ค่าทำอะไรก็ได้
35:00น่าจะเป็นความคิดแบบนี้
35:04ตอนอย่างทรงพระยาวโปรดเกียนรูปสัตรและผีซื้อ
35:17โพรกกับคน
35:19ไม่อาจเปิดใจพูดคุยอย่างสินสนมได้
35:26ชีวิตในวังก็เป็นแบบนี้ทั้งนั้นแล้ว
35:34เป็นครั้งแรกที่ได้ครบเพื่อนคนนี้อย่างจริงใจ
35:41หมอนี่คงจะเป็นเพื่อนคนแรก
35:45จะลองคิดดู
35:48ถ้าตอนนี้เราเป็นพ่อของช่างเขียนคนนี้จะทำยังไง
35:53ถ้าเราเป็นพ่อจริง
35:56คงจะสอนลูกให้วาดในสิ่งที่อยากจะวาด
36:00อยู่ให้มีความสุขหน่อย
36:03น่าจะเป็นอย่างนั้นใช่ไหม
36:06ฝ้าบาท
36:08แต่พ่อที่เป็นพระราชา
36:13กลับซ้อนให้ลูกตัดขาดเพื่อนไปซะ
36:20ใครก็ตามที่เป็นพระราชา
36:23ช่างเร็วร้ายจริงๆ
36:36เป็นมนุษย์ที่น่ารังเกียต
36:40แถมน้ำมือเที่ยมโหดอีกตั้งหาก
36:45ทุกคนเลย
36:53ดีที่ไม่มีใครมาถึงนี้ก่อนเราสองคน
37:15ทำไมต้องคงสภาพที่เกิดเหตุให้เหมือนเดิมเลยค่ะ
37:18คือให้คนรอยเชื่อว่าทำงานได้สำเร็จแล้วนะสิ
37:21แหล่อยดี
37:22มัมเจ้าจะออกน้าเป็นพยายรดีไหมล่ะ
37:25เราเห็นตอนสิสถึงบุกถูกข้าบทสภาพ
37:41ก็พูดแบบนี้แล้ว
37:43เจ้าจะกลายเป็นเบ้าหมายถูกเล่นงานคนต่อไป
37:46แต่ว่าตอนนี้ยังให้เจ้าออกหน้าไม่ได้หรอก
37:49ช่วงนี้ให้เจ้าเก็บตัวไว้ดีกว่านะ
37:54ค่ะคิดว่า
37:55เราจะไม่ให้เวลากนร้อย
37:57ได้วางแผนอะไรอีก
37:59เพราะว่าบุธธาดู
38:06ในขณะที่ใกล้ตาย
38:08เขาต้องการสื่อสารความหมายอะไรกันแน่นะ
38:11เพราะชุ้อืนบอกว่า
38:14ที่นึงบุกเบียกษาสารที่อันตรายอยู่ในมือ
38:17ให้เป็นความรับที่บอกไทยไม่ได้
38:20อะไรคือความรับหนัน
38:22ทำไมคนที่รู้เรื่องนี้ จะต้องถูกข้าทั้งหมด
38:27คราวนี้คงไม่ปลาดอีกนะ
38:30อย่าให้เหมือนคราวก่อนที่มีปัญหาตามมาอีก
38:34ถ้ารับลองด้วยชีวิต
38:35ว่าคนเห็นเหตุการณ์
38:37เด็กตัวร้านเศ่านั้งสื Gabe ปึ́ดปากไปằngถ Osman
38:40จำเป็นต้องลองเมออีกต้องคลับทัน
38:42ก็ไหนว่าปิดร้านเช่านั้งสือกับพอแล้วอ่ะ คอยดูอย่าให้นางออกมาพูดกับพอแล้ว
38:48พอนี้ไม่ต้องห่วงมากเราครับ แค่เด็กก็ยิงคนเดียวจะมาต่อกร้อนอะไรกับพวกเราได้
38:53พาสิทธิ์ว่ากันไว้ดีกว่าแก ตัดไฟแต่ต้นลงย่มดีกว่าคอยดับทีหลัง
39:12ที่นี่มันที่ไหนกัน่ะ
39:30อินห้องรับกำบับชัดเอง
39:34ห้องรับก็แปลว่าห้ามเปิดเผยแล้วทำไมมีนักสือเยอะแยะว่าระเกะอรากาศ
39:41อยู่เต็มไปหมดแบบนี้เลยล่ะ
39:44เป็นสาวเป็นแส้อะไร จะพวกนี้ไปทำอะไร
39:48เดี๋ยวก่อนนะ
39:52หรือว่า
40:03กวางมุล พระเอก เป็นทั้งมือปราบและจิตกร
40:08สูงราวหกเจี้ย คุณครัดถ้วย
40:13เจ้าคือ ผู้สันโดดพริงเอ
40:23เล่มสองยังไม่ทันอ่อ คนอ่านกระดังผู้ร้ายได้แล้ว
40:27ทำให้บ่มฉันพริศึกไม่พอใจ แล้วไปส่งหนังสือด้วยตัวเอง
40:30เจ้า เจ้าเห็นเหตุการณ์ตอนฮึงบุกถูกข้าจริงเหรอ
40:36เจ้า เดี๋ยวก่อนองชาย เข้าขอของซีนฮึงบุก
40:51ไม่มีปริศดาคาตกรรมเล็บหนึ่งอยู่ด้วยเหรอ
40:53นี่นั่นเลย entropy mucho
40:54มันแต่สมุดภาพก็หายไปด้วย
40:55สมุดภาพอะไรอะ
40:57ปกติแล้วเนี่ย เขาจะจดบันธึก
40:59ตามบันที่และผลงานส่วนตัวของเขาเอาไว้
41:02ฉ่ะนั้น เขารู้ความรับบางอย่างจริง
41:05ไม่แน่อาจจะเขียนไว้ใ buried ในสมุดภาพก็ได้เนี่ย
41:07ครบแส ไม่แน่เขาไร อาจเอาสมุดภาพไปด้วย
41:11อืม อืม ตอนนี้ เจ้าเล่ารายละเอียดเกี่ยวกับเหตุกันให้ข้าฟังอีกทีนะ
41:16อืม
41:22ทั้งหมดนี้ คือข้อบูลที่ม่อมชันสืบหามาได้
41:41ความแปลกรุ่งของท่าน ทั้งมีไม่หยุดจร จริงไหมครับ
42:05พยองจงยิน ไม่สนใจคำให้การ
42:08มินฮือซพ เชื่อถ้าจดหมายสนเท่
42:12ตั้งแต่คดีถูกเปลดไปข้าตัวตาย พระกองปรับกว่าเข้ามาแสกแสกการสึบสูตรในทุกขั้นตอด
42:25พุงเคฮี เป็นคนกลางที่ไม่เขากับฝายอนุรักษ์ หรือฝายข้าวหน้าไหน ๆ ทั้งสิ้น
42:31หมอกที่จะเป็นหัวหน้าหน่วยพิเศษ ยิ่งกว่าใคร
42:38พี่เจ็อภาร์ข้าเจ็อ
42:43ให้ข้าจะมาอีก
42:47จะบอกแล้ว ว่าไม่จำเป็นกระยะมาบ้าทฆ่าทรงเดช ทำไมไม่ย้อมเชื่อฟังบัง
42:51คุณที่ข้าสิ้นเฮ้งบุก เป็นคลายกันหน้าหรือ
42:54พบบาก ช่วงหนีฮามเอ้ยชื่อนี่เดชขาดแล้วนะเจ้าต้องทรัวไม่รู้จักสิ้นเฮ้งบุก
42:58ช่วงนี่ห้ามเอ้ยชื่อนี่เด็ดขาดแล้วนะเจ้า ต้องถือว่าไม่รู้จักสิ้นฮึงบุ
43:28ที่สำคัญกว่านั้นคือ...
43:58คืนนั้นไม่ได้ทำอะไรเลย
44:00แต่ตอนนี้ทุกอย่างเหมือนจะจบลงไปแล้ว
44:04พูดยังนี้ไม้กวามไง
44:06เมื่อคือนองชายยิสิน มารงเตรียมข้างทางที่เราอยู่
44:10เข้าไปหาเจ้าทำใหม่แล้ว
44:23เสด็จว่ากลางหนึ่งไม่สามามีอะไรหรือพยายาม
44:28เมื่อกี้...รับสั่งว่าไงนะ
44:37เขาบอกว่าฮอชงอุนถูกฆ่าอีกคนแล้ว
44:40แน่นอนว่าผลสอบคงจะบอกว่าฆ่าตัวตาย
44:44ระหว่างทางที่มาพบท่านเมื่อสักครู่นี้
44:49เขาได้คิดทบทวนหลายอย่าง และจริงจังด้วย
44:54พาก่อนทำไมท่านถึงแนะนำ ฮุงเคหีมาให้ค่า
44:59พันคิดทำอะไรกันแน่
45:01ไปที่เกิดเหตุถามน้วนถามนี้ เพื่อหวังอะไรกันแน่
45:05หวังจะจับผิดค่าให้ได้ใช่ไหมล่ะ
45:09เป็นขุนนางผู้ใหญ่แต่ทำถึงขนาดนี้
45:13จะลองใจองค์ชายอย่างค่า หรือเล่นตลกอะไรกันแน่
45:17ทีนี้ตาท่านบากแล้วล่ะ
45:21ทำไมทำเรื่องที่หาคำตอบไม่ได้แบบนี้
45:24ช่วยสอนลุกศิตอย่างค่าซึกหน่อยจะได้ไหม
45:28นั่นไม่ใช่รีมือของท่าน
45:35การปกปิดความจริง رุบิดเบือน
45:38ไม่เหมือนดีใส่ของท่านเลยเสร็จสิeu Text
45:55จะทำzoneinaryสิ ท ste physicians อาจารย์
45:57ถ้าความจริงมันคืออะไรกันแน่นะ
46:01ถ้าหาبرทรรู้ความจริงョidee
46:04แน่ใจ แล้วว่าทนรับไหว
46:07ข้าเป็นรัชฐธายาช แห่งโชซร ใช่ไหม
46:11เห็นผู้ปริสุทย์ นึงเฉยดูจะได้ได้หรอก
46:16ตั้งแต่วันแรกที่นิงเฉย ข้าก็รู้สึก
46:18ไม่คู่ควรเป็นรักษาทายาต และไม่มีสิทธิ์จะเป็นพระชาองที่ 22 แห่งโชว์ซอนอีกด้วยถ้าเข้าใจหรือเปล่า
46:26ช่วยบอกความจริงข้ามาเธอ
46:29ไม่ว่านั่นจะเป็นสิ่งที่เลวร้ายแค่ไหนก็ตาม ถ้าก็จะพยายามรับมันให้ได้
46:36ขออภัยด้วยถึงองชาย แม่จะทรงขอรองถึงผียงนี้ สิ่งที่มองชัดจะทูนให้สงสาบได้
46:48ก็มีพีษประโยคเดียวเท่านั้น คือความจริง
46:52ต้องให้องชายไปสื่อผ้าด้วยองค์เอง
46:57อัจารย์
46:59ถ้าทรงตั้งพระไทยเน้วหน้า ที่จะสื่อผ้าต่อไปละก่อน
47:03นักแต่วันนี้ ก็อย่าโซว่าใจใครทั้งสิ้น ร่วมถึงตอนนี้ด้วย
47:07หมอมชั้นสุขเป็นอาจารย์ที่ไม่เอาไหน ก็อย่าเชื่อเช่นเดียวกัน
47:12ไม่สร้างก็ักได้เยี่ยวกัน
47:15ไหม ท่านสุข
47:17เยี่ยมตอน ที่สุขยาต่อไป
47:20สุขยาต่อไปกัน ท่านให้สุขยาต่อครัง
47:28ไม่สุขยาต่อๆ ครับ
47:32ท่านไม่บอกความจริงให้องชายรู้สึ่งเลยล่ะ
47:50กลับไปซะ
47:52เดี๋ยวน้อยคงจะบอกเขาว่าถ้าจะทำบราเมติบ้าง
47:55เพื่อให้กันดีนี้เงียบหาย
47:57และมีเงินงำที่ชวนสงสัย
47:59การคาดเด้าไม่ใช่ความจิด
48:28นี่ไม่ใช่คราดีข้าว geopolitกรรมธรรมดาเสแลก
48:32แต่เป็นเรื่องสำคัญที่จะพลิกษาตาบ้านมือเขาเราในอนาคต
48:35ฉะนั้นจะไม่กล porc k k treasury paliz
48:46แล้วท่านคิดว่าจะทบธวนถึงเมื่อไหร่กัน
48:49ตอนนี้บีทส้นของเราไปตกอยู่ข้างกายของห่อชงอุ่นแล้ว
48:53ถ้าเป็นพวกซอปัง อย่าตนาค่าเขาเพื่อใส่ร้ายฝ่ายเราแล้วก็
49:00เรื่องนี้เขาคงจัดการเองได้ แต่ว่า
49:04ถ้าเป็นฝีมือคนของแต่ท้าหรือว่าลุกน้องค่าเป็นคนทํา เรื่องจะไปยังไง
49:11เพราะฉะนั้น ถ้าจะให้ดี เราต้องหิ่งลงมือก่อนพวกเขา จริงรึเปล่า
49:23เป็นการข้าตัวตายแน่นอน
49:48โอ้ย อาจุดไม้นี่ไปให้ครอบกลัวเขา และให้เอาสบกลับไปได้
49:56พวกครับ แต่เทา
49:58เอาเราไปได้แล้วป่า หลีไปเล็ก เล็ก เล็ก
50:02ท่อยไป ทุกคนท่อยห่างห่าง ท่านเสนาประดีมาแล้ว
50:18ท่อยเกิด Vad Så完
50:25เกิดมา นี่ เขาต้องกิจสันยังก็มี bum
50:30จริงการข้า อย่างนั้นยังด้วย
50:32จริงการ่ะอย่างเกิด اشตริงกับ philosophy
50:35จริงกัน สุดได้ appointments
50:38จริงการ่ะอย่างนี้ ใจเดินการ่ะ
50:43ที่สุดที่สุดที่สุด
51:13ที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่ส
51:43ไม่ได้
51:49สุราะเยอะจริงนะเรา
51:52ไม่
51:58เธอแค่หุมพาให้นางเท่านั้น
52:05สิ่งที่ทำได้ก็มีเพียงเท่านี้
52:09ท่านพ่อ
52:12เราเกิดมาทำไมค่ะ
52:14ทำไมชีวิตมนุษย์
52:16ถึงได้บุ้นบายนะ
52:20เจอดังคือว่า...
52:22เห็นพื้นเสียคนรักไปต่อหน้า
52:24เขาควรทำอะไรได้บ้าง
52:26อย่างน้อยก็ช่วยหนางมากกว่านี้
52:28ไม่ใช่แก้ห่มพา
52:31ถึงจะเรียกก็เป็นคนดีไม่ใช่เหรอ
52:39ไม่แต่พอช้องอุนก็ถูกค่าเหรอพ่อค่ะ
52:50นี่คือรายชื่อจนที่อยู่ในหน่วยพิเศษ
52:53พยองจงยินและมินธือซพ
52:55อยากให้ท่านช่วยสืบประวัติสองคนนี้ให้ค่าหน่อย
52:58การสืบคราวนี้ต้องปิดเป็นความรับ
53:01นอกจากท่านแล้ว
53:02ใครก็ห้ามรู้เรื่องนี้อย่างเด็ดขาด
53:04เข้าใจไหม
53:05ทราบไปแล้วพระเยอะค่ะ
53:10แต่ว่ามันช่างเหลือเชื่อจริงๆ
53:14ใครที่กล้าบบางอาจขนาดนี้
53:16เห็นองค์ชายเป็นสัตรูก็เขาดีซ้ำแล้วซ้ำล่อไม่เลิกอีก
53:20คนที่สามารถวงการมือกลาบระดับสอง
53:24ชี้เป็นชี้ตายชีวิตคนอื่นได้อยู่
53:28ทอดพระเนตดอกบัวอยู่หรือพระเยอะค่ะ
53:46ไม่ว่าดูเมื่อไรก็พาให้ชื่นบานนัก
53:52เตอก็เป็นดอกไม้ที่โตจากในโครนตม
53:56เมื่อ 30 ปีก่อนทันทีที่เรามีสัญญาต่อกัน
54:03คนที่ต้องเผชิญกับโครนตมน่าจะเป็นหม่อมฉันมากกว่า
54:08มาถึงวันนี้ก็เหมือนกัน
54:12ในที่สุดเรื่องก็ปิดชากเรียบร้อย
54:17ต่อไปจะไม่มีใครเอาเรื่องสัญญาเมงยีมาพูดเล่นอีก
54:21ขอบคุณมากเลยนะ ครับให้ท่านขอให้ช่วย
54:26ถ้าก็เลยมีเวลามาชมดอกไม้ แถมนอนเจ็ดครานเป็นพักๆก็ยังได้
54:36แต่ฟาบาดก็ไม่ควรจะเหมือนดอกบัว น่าจะเหมือนจาระเคมากกว่า
54:43ถึงเวลาที่ฟาบาด คนจะช่วยหม่อมฉันจัดการเรื่องงานเมืองที่ยุ่งเยอะให้เขาที
54:50เจอรักเขะละ ถ้าเป็นได้ก็ไม่เร็วดีนะ เพิ่มจากฮงเขหิกดไหม
55:02เจ้าไหร่
55:30เจ้ามาแล้ว
55:32รับสักขามอ่อมชั้นหรือพระเย็คค่ะ
55:36ใช่แล้ว
55:38และยินอยู่นั่นทำไมแล้ว มานั่งดีเร็วเข้า
55:43พระเย็คค่ะ
55:54เจ้ารู้ไหม ที่ผ่านมาท่านหุงเคอีต้องทำงานหนักแค่ไหน
56:01อ่องเงินวันนี้ให้เจ้าเป็นตัวแทนค่ะ เรน erfahrenให้ท่านหัวหน้ามือปราบ
56:08นี่คือสาเหตุเรียกมาพบที่ดี ละ
56:11ดื่มเล่าทำไมละพระเย็คค่ะ
56:14อยู่ดีๆ patrol always 시간 away
56:17ผ่านมาออกก stamp in flight
56:20อยู่บ้านเกิดด้วยกนั่นแท้ๆเลย
56:24มอมชั้นดูนานหน่วนพิเศษทำงานปกป้องเก elite
56:27ที่ทับราจสำนัก
56:29ความไม่เอาไหน จริงทำให้องชายไม่ไว้วางรัฐไทย
56:32รวดสุดความสามารถที่จะถวายงานต่อไปได้
56:36อ่ะ จะไว้เร็วเข้า
56:39สอบบาท
56:41เร็วสิ
56:47ลูกพ่อ
56:49ให้เขาไปเป็นเจ้ากรมยุธการดีมะ
56:53อายุขนาดนี้พ่อน่าจะเป็นเจ้ากรมกับเขาได้แล้วเนี่ย
56:57ไม่ได้รอกพ่อเยอะค่ะ
56:59อย่าเทียงเข้าอีกเลยนะ รอการแต่งตั้งไปเถอะ
57:04เดี๋ยวเข้าสิ อย่าไม่หรีบเรียนเล่าให้เขาอีก
57:08ถือว่าขอโทษเขา และให้อภายพระราชาที่แบวไหนอย่างข้าก่อนแล้วกัน
57:14ยังไงเราก็ไม่อยากจะเสียคุณดี ๆ ไปด้วยเรื่องแค่นี้หรอกนะ จริงมะหละ
57:19ม่อมชั้นทุ่มเทกายใจ และผลที่ออกมาก็ไรข้อกักขาด
57:30ถ้าเด็กถูกเปลดไปข้อตัวตาย เท่ากองปรับก็เข้ามาแสกแสงการสื่บส่วน
57:34เด็กคนนี้ คือผู้เห็นเหตุกาที่องชายตามหาอยู่ และม่อมชั้นก็พึ่งรู้ เมื่อครู่นี่เอง
57:40เพื่อไม่ให้บอกจะไปเป็นพระยาญเขาถึงกับมาตรวจคนรั้นเช้าหนึ่งสือ
57:57เอา เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย
58:02เจ้านรี่ไปตายส่ะ ระแกเฉชาวบาทที่ไม่มีทางสู้ตั้งข้อหาส่งเด็นให้พวกเขารับกรรม
58:08ให้พวกเขารับกรรม ขัดให้เจ้าทดไทยอย่างสาสน
58:20นี่เจ้า ตอนหน้าข้าฉันกล้ากำแผงอีก
58:24จะให้ข้า ข้าเจ้าใช่ไหม
58:38ทาหมisticallyชั้นที่มัถูก
59:08ตรงนี้ ความเจ้าต้องการรับสิ่งที่นี่