Το νέφος του Όορτ (Oort Cloud)
Το Νέφος του Oort είναι περιοχή του εξωτερικού ηλιακού συστήματος. Αποτελείται από πυρήνες κομητών και βρίσκεται σε απόσταση από 50.000 - 100.000 AU από τον Ήλιο, χίλιες φορές πιο μακρυά από τον Πλούτωνα ή περίπου ένα έτος φωτός.
Λόγω της απόστασης δεν έχει ακόμα παρατηρηθεί κάποιο σώμα από αυτά που το αποτελούν, με μόνες εξαιρέσεις τη Sedna και το 2006 SQ372, που υποστηρίζεται ότι είναι σώματα Oort. Το Νέφος του Oort λοιπόν είναι προς το παρόν κατά κύριο λόγο μια θεωρητική κατασκευή.
Θεωρία
Η αρχική ιδέα ανήκει στον Εσθονό αστρονόμο Ερνστ Έπικ (Ernst Opik), που στα 1932 υποστήριξε ότι οι κομήτες προέρχονται από ένα νέφος στις εξωτερικές περιοχές του Ηλιακού Συστήματος.
Η ιδέα αυτή επανεισάχθηκε το 1950 από τον Ολλανδό αστρονόμο Γιάν Όορτ (Jan Hendrick Oort). Η λογική ήταν η εξής: εφόσον όλοι οι κομήτες κάποια στιγμή καταστρέφονται μέσα στο Ηλιακό Σύστημα (λόγω της βαρύτητας του Ήλιου ή των μεγάλων πλανητών), δεν θα έπρεπε, μετά από πέντε δισεκατομμύρια χρόνια ύπαρξης του Ηλιακού Συστήματος, να παρατηρούνται πια κομήτες.
Άρα πρέπει να υπάρχει μια πηγή πυρήνων κομητών, που στέλνει συνεχώς κομήτες στο εσωτερικό Ηλιακό Σύστημα. Αν ληφθούν υπόψη και οι τροχιές των κομητών μεγάλης περιόδου, η πηγή αυτή πρέπει να απέχει κάπου 50.000 AU από τον Ήλιο και να περιέχει εκατομμύρια πυρήνων.
Λόγω του ότι οι κομήτες μεγάλης περιόδου έρχονται έξω απ' την εκλειπτική, η πηγή τους πρέπει να περιβάλλει σφαιρικά το Ηλιακό Σύστημα.
Δημιουργία
Τα αντικείμενα του Νέφους του Oort δημιουργήθηκαν κι αυτά μαζί με τους πλανήτες και τα υπόλοιπα σώματα του ηλιακού μας συστήματος.
Η βαρυτική τους αλληλεπίδραση όμως κυρίως με τους μεγάλους πλανήτες άλλαξε τις τροχιές τους και τα εξακόντισε έξω απ' το ηλιακό σύστημα, προς όλες τις κατευθύνσεις.
Αλληλεπιδράσεις με τα βαρυτικά πεδία άλλων αστεριών (που παίζουν ρόλο σε τέτοιες αποστάσεις) έδωσαν στο Νέφος του Oort τη σφαιρική κατανομή του.
Λόγω της απόστασης δεν έχει ακόμα παρατηρηθεί κάποιο σώμα από αυτά που το αποτελούν, με μόνες εξαιρέσεις τη Sedna και το 2006 SQ372, που υποστηρίζεται ότι είναι σώματα Oort. Το Νέφος του Oort λοιπόν είναι προς το παρόν κατά κύριο λόγο μια θεωρητική κατασκευή.
Θεωρία
Η αρχική ιδέα ανήκει στον Εσθονό αστρονόμο Ερνστ Έπικ (Ernst Opik), που στα 1932 υποστήριξε ότι οι κομήτες προέρχονται από ένα νέφος στις εξωτερικές περιοχές του Ηλιακού Συστήματος.
Η ιδέα αυτή επανεισάχθηκε το 1950 από τον Ολλανδό αστρονόμο Γιάν Όορτ (Jan Hendrick Oort). Η λογική ήταν η εξής: εφόσον όλοι οι κομήτες κάποια στιγμή καταστρέφονται μέσα στο Ηλιακό Σύστημα (λόγω της βαρύτητας του Ήλιου ή των μεγάλων πλανητών), δεν θα έπρεπε, μετά από πέντε δισεκατομμύρια χρόνια ύπαρξης του Ηλιακού Συστήματος, να παρατηρούνται πια κομήτες.
Άρα πρέπει να υπάρχει μια πηγή πυρήνων κομητών, που στέλνει συνεχώς κομήτες στο εσωτερικό Ηλιακό Σύστημα. Αν ληφθούν υπόψη και οι τροχιές των κομητών μεγάλης περιόδου, η πηγή αυτή πρέπει να απέχει κάπου 50.000 AU από τον Ήλιο και να περιέχει εκατομμύρια πυρήνων.
Λόγω του ότι οι κομήτες μεγάλης περιόδου έρχονται έξω απ' την εκλειπτική, η πηγή τους πρέπει να περιβάλλει σφαιρικά το Ηλιακό Σύστημα.
Δημιουργία
Τα αντικείμενα του Νέφους του Oort δημιουργήθηκαν κι αυτά μαζί με τους πλανήτες και τα υπόλοιπα σώματα του ηλιακού μας συστήματος.
Η βαρυτική τους αλληλεπίδραση όμως κυρίως με τους μεγάλους πλανήτες άλλαξε τις τροχιές τους και τα εξακόντισε έξω απ' το ηλιακό σύστημα, προς όλες τις κατευθύνσεις.
Αλληλεπιδράσεις με τα βαρυτικά πεδία άλλων αστεριών (που παίζουν ρόλο σε τέτοιες αποστάσεις) έδωσαν στο Νέφος του Oort τη σφαιρική κατανομή του.
Category
📚
Learning