Category
📺
TVTranscript
00:00- สองเช้าอีกเดี๋ยวอะ อ้าว ใกล้แล้ว ดีๆ ใกล้แล้ว นะ ลึกหน่อย ลึก
00:14- ลึก ลึก ดีมาก โอ้ว เออ ลูกเกษ เดี๋ยวคอยขอคุยด้วยหน่อย ได้ค่ะ
00:23- โอกาสคับตัวทิ้มชาต์ทั้งอุดท้ายใกล้เข้ามาแล้วนะ สาม 4 วันมาเนี้ย เธอโฟกัสได้ดีขึ้นมาก เกรนเวลาก็อยู่ในเกรนที่ใช้ได้ ที่เหลือก็อยู่ที่วันเกรงแล้วล่ะ
00:35- ขาคต หนูจะทำให้เต็มที่ค่ะ จำไว้นะ เธอทำได้
00:41- ต้องให้เจอเรื่องที่ร้าย นั่นและยังมีความใหม่ ให้รู้ซึ่งและเข้าใจ เกิดแค่จะโตกขึ้นไป ผิดวังก็แค่เริ่มใหม่ เรื่องรู้มันไปทุกวัน
01:00- ช่วงนี้ซ้อมหนักจริงๆ แม่ โฮทเขียวหนักมากๆ แต่ไงก็ต้องชู้อ่ะ อยากคัดตากิลาผ่านเนอะ
01:09- โอ้ย แม่ ให้ลูกเอาเวลาไปนอนดีกว่าไหม
01:21- ไม่เชื่อก็อยากลูกดูแล้วลูกเกต ลูกข้างมากก็สอบสิทธิ์มหาวิทยาลัยได้กับเอาหวดสวนเนี้ยและ
01:29- ขอให้เรานะ ตอนแผกให้เราก็ต้องเป็นม้ามีเลย
01:34- อ่า ๆ ก็ได้ งั้นเดี๋ยวหนูสวัดทุกวันเลย แค่นี้ก่อนนะแม่ถึงห้องแล้วอ่ะ
01:48- ถึงคุนนักวิ่ง
01:52- ไม่รู้ว่านี่แหกกดที่เราตกลงกันไว้หรือเปล่า แต่ก็เอาเถอะอย่างน้อยแล้วก็ไม่ได้เจอกัน
01:58- ถึงคุนนักวิ่ง ไม่รู้ว่านี่แหกกดที่เราตกลงกันไว้หรือเปล่า แต่ก็เอาเถอะอย่างน้อยแล้วก็ไม่ได้เจอกัน แล้วมันก็คงไม่ถึงกับรบกวนสมาธิแก้สอมหรอก
02:18- แกเป็นไงบ้าง? เราว่าคงหน่อยสุดๆเลยใช่ไหม? อีกแค่เจ็ดวัน นี่คงเป็นช่วงคงสุดท้ายของแก ทางนี้ก็ด้วย ฉันก็กำลังปั่นงานคงสุดท้ายให้รุงนก
02:34- โอ๊ย ... แต่ละมื้อ แต่ละเดม
02:48- ฉันอยู่ตรงนี้ ฉันอยู่ตรงนี้ ฉันอยู่ตรงนี้ ชเอาเจ้น ตรงนี้
02:57อยู่เคียงข้างเธอ
03:13ที่เธอถามฉันว่า เรายังอยากจะเขียนงานกันต่อหรือเปล่า
03:19ฉันยังอยากเขียนต่อนะ ถึงมันจะไม่ได้ตีพิมพ์ก็ไม่เป็นไร
03:26เพราะว่า คนที่ฉันอยากให้อ่านในบรรดาสิ่งที่พลาดทุกอย่างที่ฉันทำในชีวิต
03:37ก็มีเรื่องโตเนี้ยละ ที่เป็นเรื่องสุดท้ายที่ฉันยังจะพอแก้ไขได้
03:48ไม่สิ เป็นเรื่องสำคัญที่สุดที่ฉันต้องแก้ไข
03:57แล้วถ้าเป็นไปได้ ก่อนตายเนี่ย ฉันก็หวังว่า เขาจะยกโทษให้
04:08ก็หมายความว่า ถ้าลุงเขียนเสร็จ ลุงจะเอาไปให้ลูกของลุงอ่าน
04:17แล้วก็หวังให้เขายกโทษให้ ลุงไม่คิดว่ามันเห็นแก้ตัวไปเหรอ
04:23เห็นแก้ตัวหรือ
04:27ลุงทิ้งเขาไป 30 ปี แล้ววันนี้อยู่ ๆ ลุงจะขอให้เขายกโทษให้เพราะว่าตัวเองเขียนงานเขียน
04:37ขอโทษเขาไปแล้ว ตัวเองจะได้ไม่รู้สึกผิดแล้วก็หมดห่วงก่อนตายเนี่ยหรอ
04:45แล้วตลอดชีวิตที่ผ่านมา ลุงเคยช่วยอะไรเขาบ้างเหรอ
04:50ข้าเทิม แล้วก็ได้รูปติดบัตรนักเรียนมารูปนึง นี้หรอ
05:00หนูพูดแรงไปอีกแล้วใช่ไหมอ่ะ
05:05หนูขอโทษ คือ มันแค่อดนึกถึงพ่อตัวเองไม่ได้จริง ๆ อ่ะ
05:12นั้นขนาดเขาช่วยส่งเสียหนูนะ
05:15หนูยังจริงแต่นาการไม่ออกเลยว่าถ้าวันนึงเขากลับมาจริง ๆ หนูจะมองหน้าเขายังไงอ่ะ
05:20ทริง ๆ ปอดเวปติดบอก่อน
05:24ต่อไปตลอดสวัส ตาแปลกติดดลง ๆ ต้องวันก็ดีกว่า
05:28ต่อไปต่อตอนกับตัว โค้นฆ่า ต่อเมื้อง
05:44แปลกติด สอมองความหารดกลัย
05:49ไม่ต้องยกโทษให้ก็ได้
05:55ไม่ต้องอาภัยให้ก็ได้
05:58แต่ยังไง
06:01ฉันก็ต้องไปหาเขา
06:02ไปขอโทษเข้า
06:05ถึงแม้จะโดนด่าร์
06:09โดนไหล
06:10ยังไงฉันก็ต้องไป
06:12เธอเข้าใจฉันเมื่อ
06:19อะไร
06:30มันเป็นความรู้สึก
06:36ที่ฉันอยากจะส่งถึงโต้
06:38ฉันอยากให้เธอช่วยฟัง
06:45แล้วตัดสินใจดู
06:48ฉันอยากจะส่งถึงโต้
07:18buttons อันดู
07:21ความรู้สึกความรู้สึก
07:23ฉันอยากจะส่งถึงโต้
07:33อันนี้ดูจากสีทีสแกนแล้วเนี่ย ก็เนื้อก็ไม่ได้ใหญ่มากนะครับ
07:57ไม่ได้ใหญ่มากนะครับ ส่วนผลสแกนอื่นๆก็ไม่พบการแพ้กอาจรย ถือว่าชอบดีนะครับที่ตัวเจอเร็ว
08:12เราจะวางแผนรักษาอย่างไรต่อค่ะ
08:15ก็คงจะต้องผ่าตัดเอาเนื้อไล้ออกนะครับ หลังจากนั้นก็เป็นการให้คีโมเพื่อค่าในส่วนเล็กๆที่เรามองไม่เห็น
08:22เราต้องผ่าตัดไม่ไหร่ครับ
08:42เป็นไรก็รู้ว่าจะผ่าช้าไปเหรอ
08:46เราว่าคิวประกันสังคมได้เร็วขนาดนี้ถือว่าสุดยอดเลยนะ
08:50เราคิวเร็วแล้ว
08:54อ้าว คิวเร็วแล้วก็ดีแล้วไงอ่ะ
09:02แต่ก็กลัวจะไม่ทันนะ
09:10พี่โชคดีนะที่ตัวจเจอเร็วน่ะ เออจริง ถ้าแพร่กระจายไปแล้ววุ่นวายแน่ๆเลยนะ
09:16ใช่
09:18เด็กอย่าแต่เธอก็เหมือนกันนะ คี่กลัวไม่ยอมไปตัวสุขภาพ
09:21เห็นไหมเนี่ยวว่าเจอเร็วก็รักษาได้เร็ว
09:23ยัง ยังถามหมูทวนลมเอก
09:28โจโจ เธอก็เหมือนกันนะ
09:31เพราะอย่าคิดว่าเธอเป็นเด็กแล้วจะประมาทไม่ได้นะ
09:34กว่าสมารถไม่ได้นะ
09:38จูมั่น มันหน้าไม่นั่นอ่ะ
09:43ยังจะมาหัวเราเอก ก็กลัวหมอ เธอเดียวไม่ก่าดักจ้าจริงๆ
09:51เกอฟังจบอย่างนั้นน่ะ
09:57มาก Vietnam
10:00เราคิดว่าไง
10:03อยากรู้ว่ะรุง
10:09ถ้าเกิดว่าaffCongочеico清楚енรูก docto
10:12แล้วก็อยากขอโทษลูกฝ่อย
10:16ทำไม muse ไม่ Learned it
10:19Теперь� Mark
10:20choreography
10:22cadeมาเสียเวลาเขียนอะไรก็ไม่รู้ด้วย
10:25ฉันกับโตแน่น่ะ แทบจะไม่ได้พูดกันเลย
10:36นอกจากเรื่องที่ฉันทิ้งเข้าไป
10:40แล้วฉันก็พอจะดาวได้
10:43ว่าเขาคงจะเกลียดฉันว่า จากหลังสือที่ฉันเขียน
10:49หลากหลายเรื่องราวใดๆ ที่ได้เกิดในชีวิตข้าพเจ้า
10:58ไม่ว่าจะความสำเร็จ หรือความผิดพลาด
11:04เด็กคนหนึ่งจะเจ็บปวดฝังใจสักแค่ไหน
11:11ถ้าเขาดั่นไปเชื่อแล้วว่า
11:14ตัวเองคือความผิดพลาดของพ่อ
11:18สิ่งที่ฉันทำกับเขาไว้
11:27แค่คำขอโทษรอยๆ มันไม่พอหรอก
11:33แล้วฉันเป็นนักเขียน
11:36ฉันเชื่อว่าตัวนั้งสือมันมีพลัง
11:42เกิดตัวนั้น
11:57สิ่งสิ
12:27คือ ผมนอนคิดมาสองคืนแล้วครับ
12:39ว่าผมตั้งใจอยากจะบวด
12:44เพื่อขอเข้ามาให้อันกเขาครับ
12:48แต่ทีนี้ วันนี้ผมก็เลยมาตั้งใจมาขอโหสิกรัมอันกครับ
12:54คือ รุงทกนี่แค่ขอป้าเอาไว้สิ
12:59บอกว่าช่วงนี้ห้ามให้ใครเข้าไปรบวนแกเด็ดขาดเลย
13:03นั่นไง ใช่แน่ๆ
13:08อันกยังโกรตผมอยู่ ที่วันนั้นทําเป็นยกโทษเพราะว่าคุณแค่ให้ผมสบายใจ
13:14แต่ว่าจริงๆแล้วแกไม่อยากเห็นหน้าผมอีกใช่ไหมครับ
13:18เฮ้ยไม่ใช่อย่างนั้น
13:20ว่าว่ามันอย่างนั้นล่ะครับ
13:22เช็น
13:26เอางนี้ เดี๋ยวป้าลกโทมไปแล้วกันนะ
13:37ฮะโล
13:38เออ ก็รู้แล้ว
13:41ไม่ได้อยากจะควร
13:43แต่ว่าเช็นอ่ะ
13:45เขาจะมาขอเธอลาบวด
13:48จะให้ทร้อนมาเหลืองเหลือยังไงล่ะ
13:52ขอเจ้า
14:08ขอบคุณ
14:17ช่วงนี้เนี่ยแกกำลังปั่นงานเขียนอยู่แล้วจ้ะ
14:30แกบอกว่าแกไม่อยากจะให้มันค้างค้าก่อนไปพาตับ
14:33คิดว่าประบาทแกเอาหรอครับ
14:37เชน นี่เชนอะเลิกรู้สึกผิดได้แล้วนะจ๊ะ
14:43ที่รุงนกแกตัดสินใจเขียนงานนี้เนี่ยก็เพื่อจะเอาไปขอโทษลูกแก
14:50แล้วส่วนหนึ่งเนี่ยแกได้แรงบันดาลใจมาจากเชนแล้วแหละ
14:56ผมเหรอครับ
14:57ใช่ก็เพราะว่าเชนเนี่ยปัดสินใจที่จะกล้าประเชิญหน้าบอกความจริงกับรุงนกเขาไป
15:06รุงนกเขาก็เลยกล้าเดียกไปประเชิญหน้ากับลูกชายของเขา
15:13เช่น
15:15ครับ
15:17ครับ
15:19ครับ
15:21ครับ
15:23ครับ
15:25ครับรสดีๆ
15:27ครับ
15:29ครับ
15:41นั่น
15:43จริง
15:44สักที
15:46ที่นั่นงสองนะ
15:48ลง injust
15:58ดูด้วยว่าอยากแก้ตัวไหน
16:13นุงถ้ามะกลับไม้มีอินเตอaprèsเนร� King
16:17กว่าที่เราจะส่งจดไม้ให้ complet เขะเค้าได้
16:20มัน...ต้องใช้เวลาอนมานมากเลยใช่ 예쁜
16:22ใช่ ส่งที่ก็นานหลายวันอยู่
16:27แต่ถ้าอยากเร็วหน่อยนะ ก็จะมีส่งโทรเลข
16:31โทรเลข
16:33แล้วก็แฟคต์ แฟคต์ไม่เอาไว้ส่งอีกษาสารดวด ๆ
16:39เพราะต่อมาก็เป็นยุคตู้โทรศัพท์ สาธารณะ ยอดเหรียญ
16:46แต่ก็ต้องไปยืน รอต่อคิวกันเป็น 10 คนเลยนะบางที
16:52เอ้อ นี่มีอีกอย่างหนึ่ง เพทเจอร์
16:57แต่ต้องโทรเข้าไปคุยกับคอลเซ็นเตอร์ก่อนนะ
17:01แล้วก็บอกเขาว่าจะส่งข้อความอะไรให้ปลายทาง
17:05ฮะ บอกทุกอย่างอ่ะนะ
17:08ใช่
17:09เกลี่ย์ตายเลย
17:11โทรศัพท์มือถืออ่ะ
17:14เมื่อก่อนก็อันเท่ากระติกน้ำ
17:16อินเตอácก็อินเตอร์เซ็ตจะใช้ก็ต้องไปขูดบัดน่ะ
17:22หูหว่า ลำบากแย่เลย
17:25เมื่อก่อนอะไรๆ ก็ช้าไปหมดเลยนะ
17:28หืофft
17:29ลำบากมันก็ลำบาก นะ
17:31แต่ในความลำบากมันก็มีซ์เนห์ของมัน
17:37จดหมายเนี้ย ก็ต้องใช้มือเขียน
17:40เขียนด้วยหลายมือเรา
17:43แล้วส่งไปเนี่ยก็ยังไม่รู้ว่าจะถึงอะไรถึงหรือเปล่า
17:49จะรู้ก็ตอนเมื่อรอเขาตอบกลับมา
17:54ต้องอดทนรอ
17:58ให้ตอนรอเนี่ยละ โทรมาณสุดๆ แล้ว
18:04แต่ว่ามันก็ทำให้ทุกอย่างมีควางหมายขึ้นนะ
18:11แต่ยุคเนี่ยคงยากแล้วที่จะรู้สึกแบบนั้นนะ
18:17เพราะว่าอะไรมันก็เร็วไปหมดแล้ว
18:22อย่างว่ามันไม่มีอะไรเหมือนเดิมแล้ว
18:28แก่เวอร์
18:32ถึงคนนักวิ่งไม่รู้ว่านี่แหกกดที่เราตกมองกันไว้หรือเปล่า
18:37แต่ก็เอาเถอะ อย่างน้อยแล้วก็ไม่ได้เจอกัน
18:41แล้วมันก็คงไม่ถึงกับรบกวนสมาธิแกสอมหรอก
18:49แกเป็นไงบ้าง เราว่าคงหน่อยสุดๆเลยใช่ไหม
18:53อีกแค่เจ็ดวัน นี่คงเป็นช่วงคงสุดท้ายของแก
18:57ทางนี้ก็ด้วย ฉันก็กำลังปั่นงานคงสุดท้ายให้รุงนก
19:03กล้าของแผนเก็บกัน
19:07น่าทรสตติดแหว่งคงสุดท้าย
19:11อย่างน้อยพบของแก สูงแสดงติดูท้าย
19:19ออกมา ขาวดีหรือขาวร้ายน่ะ
19:36เย้ย ไม่มีทั้งขาวดี ทั้งขาวร้ายหรอกว่ะ
19:40เออ โตของก็มีอะไรถามมึงหน่อย
19:44ขอจะรู้ไหมว่าบ้านต่อยอยู่ที่ไหน
19:51จดหมายนี้ เช็นได้แรงบันดาลใจจากที่ทำงานกับรุงนก
20:06เขาสอดว่าการอุดทนดอทำให้ทุกอย่างมีความหมายขึ้น
20:21มีความหมายขึ้น
20:51อีกแค่ 7 วันลูกเกต อดทนนะ ซ้อมให้เต็มที่ ซู ซู
21:19แล้ววันแข็ง ฉันจะไปเชียแก่ ด้วยรักและคิดถึงแจ้ง
21:49ไม่รู้พูดข้าวร้อม จริง ที่คือที่ที่สุด
21:57เกิดตาประเทศที่สุด
22:03เกิดข้าวนัน ที่สุด
22:07กำลังต่อเป็นแบบนี้ ตรงนี้ สุด
22:13ทุกตี
22:43เฮ้ย
22:50ฉันก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีนะ
22:53ว่าเธอจะตามมาด้วยหรือไหม
22:58นุม ชื่อหมู่บ้านเลยนะครับ
23:00ผมขอจี้สิครับ
23:05เอ่อ โน่ ขอมือถือพี่ไหนได้ไหมคะ
23:08ได้ครับ ได้ครับ
23:10ขอบคุณค่ะ
23:12ขอบคุณค่ะ
23:25เร็บร้อยค่ะ ตามหมดเลยค่ะพี่
23:28ค่ะ ลีชั้นก็ทำได้
23:30ค่ะ ชาหน่อย os นี่
23:32ค่ะ นี่ชั้นก็ทำได้
23:43- ชิลหลังข้างหน้านี้ใช่ไหมลูก อื้อใช่ๆบ้านอีกที่นี่แหละ
24:12- กดเลยดีลูก
24:21- ใครครับ
24:30- พี่โต ใครมาเหรอคะ?
24:42- พ่อ ผ่านลูกกับไปน้องไหนก่อไป
24:44- ผู้หญิงหรือผู้ชายอ่ะ?
24:46- ผู้ชายค่ะ
24:48- ผู้ชายค่ะ
24:50- ผ่อย
24:55- พอดี แต่ร้านเธอยังเล็กอ่ะครับ
24:57- หรือยังไม่อยากให้เจอคน
25:00- มาทำไมครับ
25:04- ที่พ่อเคยบอกว่า
25:06- เขียนเรื่องสั้นอ่ะ
25:08- พอดี
25:10- สำนักพิมพ์เขามีปัญหานิดหน่อย
25:12- ก็เลย
25:14- ไม่ได้พิมพ์แล้ว
25:16- แต่ว่า
25:18- พ่อมี
25:20- เรื่องที่
25:22- เขียน
25:24- เอาไว้อยากให้โตอ่าน
25:26- เท่านี้ใช่ไหมครับ?
25:36- ถ้าไง
25:38- ขอบคุณนะครับที่มา
25:42- เดี๋ยวยังแบบผม
25:44- ขอไปดูดูกว่าครับ
25:46- ได้
25:48- หรือ
25:50- เดี๋ยวยังไง
25:55- ฝากไปประตูนร้วยด้วยนะครับ
25:57- เสียนเวลาประตังไกล
26:01- คุดแค่นี้นะ
26:05- ก็เห็นอยู่ว่าเขาไม่ต้อนเลย
26:08- นี่
26:10- นี่
26:11- เสียนเวลาประตั้งไกล
26:15- ต่อแค่นี้นะ
26:17ก็เห็นอยู่ว่าเขาไม่ต้อนรับ แค่นี้เขาก็รักษามารยาตจะแย่อยู่แล้ว
26:24ยิ่งหูด เดี๋ยวเขาก็จะยิ่งเกลียดเขาไปอีก
26:28ตอนนี้ก็รอให้เขาอ่านเท่านั้นแล้ว
26:36โรง ใหม่ไหมเนี่ย อย่าไปขอน้ำให้
26:41ขอโทษนะคะ ขอหนูอยากจะขอ
26:56ขอหนูอยากจะขอน้ำวันเลยนะคะ
27:11ขอหนูค่ะ
27:32เฮ้ย
27:35คิดอะไรอยู่เนี่ย ท่าทางจริงจังมาก
27:38คิดอีกสองสัปดาห์นะครับ
27:41แล้วต้องเตรียมตัวอย่างไงบ้าง был
27:47ครับ ได้ครับ ขอบคุณมากนะครับ
27:52โมงพยาบาลเขาโทกมาแจ้ง Support
27:57อีกสองสัปดาห์มี 1800 ร้างกาย
28:02ดิงขนาวนันประธุติในช่วงนั้นเลย
28:06really
28:07เหรอ
28:11สองสัปดาห์
28:14น่าจะพอเวลาให้โตอ่านจบ
28:19ตอนนี้ก็แค่อดทนรอไปก่อน
28:24รอ
28:27มันใช่เรื่องที่ต้องมารอเหรอลุง
28:32งานที่ลุงเขียมแค่สีห้าหน้าเอง
28:35ถ้าเก Advanced จะอ่านจริงๆ คือนนี้มันก็อ่านจบละนะ
28:39แจน บ่cejพร้องนี้ล่ะ
28:42ลุง กับทางปิจ plays จริงๆ คือนะ
28:47ถ้าลูกลุงเขไม่ยอมอ่านงานของลูกจริงๆ
28:51ลุงมิแแผนสองไหมป่ะ
28:54ตอนนี้งานลุงจะอยู่ใน سعةขยากก็ได้
28:57แจน
28:58ก็麼นุงเห็น carefully
29:01ตอนนี้หนุหรอจะเข้าไปเอาน้ำให้ลุง
29:04ลูกลุงเขาก็ถืองานของลุงกำลังเจ้าทิ้งขยะ
29:09แต่แค่ตอนนั้นผมเข้าไปก่อน
29:13ก็ถ้าจะเป็นแน่งั้น
29:15ฉันก็เข้าใจได้นะ
29:21ทำไมเขาจะต้องอยากอ่านด้วยหรอ?
29:24จริงไหม?
29:26ลุงไม่คิดจะทำอะไรหน่อยครับ
29:28ลุง
29:30เป็นงานที่เราต้องใจเขียนด้วยกันนะ
29:32ยังที่เราช่วยกันปั้้น
29:37ยังที่เราลองให้ด้วยกัน
29:39prince, am seguinte Pokemon
29:41เราก็สำคัญกับลุงมากมันใช่หรอ?
29:42มันเขาความรู้สึกทุกอย่างที่ลุง อยากจะบอกเขา silence
29:44ก็ spontan nu
29:46ตอนนี้จะต้องลงถามหยะนะลุง
29:51ขอทุกคนด้วยนะแจน
29:54ฉันก็ทำได้ทั้งเนี้ย
29:56และถ้าเขาไม่อยากอ่าน
29:59เราก็ไปบังครับเขาไม่ได้
30:02ทำได้เท่านี้หรอ
30:05โคดที่ขาดเลย
30:09ผู้ใหญ่แบบรุงอ่ะ
30:12โคดหวยแตกอ่ะ
30:14แจน
30:29แจน
30:40แจนจะไปไหนอีกแล้ว
30:49แจนอยู่กับป้าที่นี่แล้ว
30:53ป้าไม่ได้ทำอะไรผิดตั้งหน่อย
30:59คงสilippi
31:02เธอที่นะ
31:26ถ้า petite 맛있어요
31:29ที่สุดที่แหละ
31:31สุดทราย
31:33เจ้าเวลือสอง
31:35ป้องนะ
31:37ถอย พวกเรา
31:39พวกเราร้อย
31:41ตำนเอง
31:47จับพวกเรา
31:49สุดที่กัน
31:51สุดที
31:55เฮ้ อย่าพึ่งค่ะ
32:22หนูขอคุยด้วยแบบเดียว
32:24น้องเป็นใครล่ะ ลูกติดเขาอีกคนเหรอ
32:30ไม่ใช่ลูกติด แต่เป็นลูกมือ
32:34อยู่ช่วยพ่อคุณเขียนงาน
32:38นี่ เราเข้าเรื่องเลยแล้วกันนะ
32:42พ่อคุณเป็นมาเร็ง
32:45อีกสองสัปดาห์เขาต้องพาตัด
32:49ก็ดีแล้ว
32:57เดี๋ยวนี้เทคโนโลยีมันก็ทันสมัยเนี่ย
32:59เดี๋ยวก็หาย
33:01พ่อคุณเขารู้สึกผิดกับคุณมากจริงๆ
33:05เขาอยากขอโทษคุณจริงๆ
33:09ต้องรู้ได้ไง
33:11รู้ดิ
33:23ก็เรื่องสันที่พี่จะทิ้งขยาบเมือกัน
33:24หนุยไม่ได้เขียน
33:36มันหักสองข้างเลย พิมพ์งานเองไม่ได้
33:39ช่วงนั้นหนูก็เลยเข้ามาช่วยครับ เพราะว่าเข้ามาบำเฮนประโยชน์พอดี
33:44นี่ ถ้าเกิดว่าคนไม่เชื่อนะ หนูส่งไฟล์เกี่ยวกับรายงานที่หนูเทียน
33:48ไม่ต้อง ไม่ต้อง
33:52ส่งเข้าเมลล์พี่ก็ได้ค่ะ
33:54ชื่อ ploy mama titan
33:56ploy
34:03อันนี้เมลล์พี่ค่ะ
34:05นี่ค่ะ
34:15คือ
34:16งานเรื่องสั้นที่พ่อคุณเขียน
34:19เขาตั้งใจมากจริงๆนะ
34:23อย่างน้อย
34:25ก็ช่วยอ่านไหนเถอะ
34:28เขาบอกว่าถึงคุณจะอ่านแล้วไม่ให้อภัยเขาก็ไม่เป็นไรเลย
34:32แต่เขาอยากสรภาพพี่กับคุณจริงๆ
34:37นั่นส่งแล้วนะคะ
34:38ก็นี่
34:39เครื่องอัดเสียงที่
34:40พ่อคุณเขาอัดไว้ตอนที่เขาประชุมอ่ะ
34:42ในนี้เขาพูดทั้งเรื่องชีวิตเขา
34:44เรื่องแม่คุณแล้วก็
34:46เรื่องคุณอ่ะ
34:48เพื่อคุณฟังแล้ว
34:50อยากจะอ่านเรื่องของเขามากขึ้น
34:52น้องนี่ดูอินกับเขามากเลยนะ
34:54ตอนนี้เขาพูดทั้งเรื่องชีวิตเขา
34:56เรื่องแม่คุณแล้วก็
34:58เรื่องคุณอ่ะ
35:00เพื่อคุณฟังแล้ว
35:02อยากจะอ่านเรื่องของเขามากขึ้น
35:04แต่เรื่องของเขามากขึ้น
35:06น้องนี่ดูอินกับเขามากเลยนะ
35:08ตอนแรกนูก็เขียบหน้าเขามากๆเลยอะ
35:10แต่
35:12เขาสรหนึ่งหลายอย่างมาก ๆ จริง
35:28เค้าก็ช่วยอะไรนูมาเยอะมากอะ
35:30ตอนนี้หนูแค่อยากช่วยแล้วเขาคืนบ้าง
35:37หนูลองไปหาข้อมูลเกือดกับมาเล่งในอินเตอร์เน็ต
35:43เขาบอกว่าจริงๆแล้วมันไม่ได้ตัดออกย่าขนาดนั้นหรอก
35:47แต่ว่าการรักษาหลังจากนั้นทั้งการกินแล้วก็การใช้ชีวิตต้องเปลี่ยนใหม่หมด
35:54เปลี่ยนใหม่หมด
35:58ตอนนี้กำลังใจเลยสำคัญมากๆอย่างจริงนั้นที่
36:24เกินท์เรียบcho
36:47พยานท์
36:48บันทึกความห่วยแต่
37:04ของชายแกะน้ำไร้หลัง
37:07ครั้งที่หนึ่ง
37:09ตอนนั้น
37:11น่าจะเป็นจุดสูกสุดในชีวิตของฉัน
37:14ฉันมีชื่อเสียงขึ้นมา
37:16พอได้รับ
37:17หลังงานเชียงได้เก้าชิง
37:19พี่โตแน่ใจว่าทำแบบมีแล้วพี่จะสบายใจขึ้น
37:25พรอยตอบให้เลยนะ
37:30พี่ไม่สบายใจหรอก
37:32พ่อย
37:33ผู้ชายกันนั้นเขาจริงพี่ไปสามสิบกว่าปีเลยนะ
37:37ตอนนี้แม่พี่ปวดเป็นเมลง
37:41เขาไม่เคยมาสนใจพี่เลย
37:43มีแต่พี่นี่ต้องดูแลแม่อยู่คนเดียว
37:49ก็พี่เล่นตัดขาดกับเขา
37:51แล้วพี่ก็บอกทุกคนไม่ให้บอกอะไรเขา
37:53แล้วว่าพี่ก็ดีๆ เพราะมีใจ
38:10เขาบอกว่าพี่คือความผิดผลาช
38:14บอกว่าพี่คือบนเลือนบนมุดอยู่ในชีวิตที่เขาต้องด้าผหา
38:19เดี๋ยวลูกตื่น
38:42พี่อย่าหน้าความผิดพลาด
38:44wszystkich
38:46ใช่สิ
38:47พลยมันก็ก็แค่คนนอก่อนเนอะ
38:49พลอยไปรู้ว่าไร
38:52พลอยเป็นคนนอกอะไร พลอยเป็นเมียร์พี่นะ
38:56ก็พลอยไม่รู้ว่าน acknowledged
38:58พ่อพี่เป็นymptierung
38:59พี่เป็นครั้น
39:01พี่ผ่านมา
39:02พี่ก็เป็นแฟน
39:05เป็นสามี
39:06เป็นพ่อที่ดีมาโดยตลอด
39:09มีหรือไม่มีพ่อ
39:11เจื่อพี่ไม่ได้บกพ้องเลยเว้ย
39:13มันก็เหมือนกับว่า
39:18พ่อไม่ได้มีผลละเลยกับชีวิตพี่เลย
39:22เข้าใจปะ
39:23แล้วพี่จะไปผูกใจเจ็บกับเขาเพื่อ
39:26เอาจริงๆนะ
39:33พลอยยังนึกขอบคุณพ่อพี่ด้วยซ้ำ
39:36จะไปขอบคุณเรื่องอะไร
39:38เอา
39:39ก็ถ้าพ่อพี่ไม่พลาดแล้วพี่เกิดมา
39:43ถ้าไท่ท่าน ลูกเรา
39:46ไม่รู้ป่านนี้ไปอยู่พี่พบไหน
39:48ดาวไหน
39:51จริงไหม
40:02พี่ก็รู้สึกเหมือนพลอยใช่ไหม
40:05ไท่ท่านอ่ะ
40:07ของควันที่ดีที่สุดของเราเลยนะ
40:13ดีที่สุดในชีวิตเราเลยนะ
40:16สงสัยลูกตื่นแล้วอ่ะ
40:26พี่มีอะไรที่ต้องสัดการก็
40:29ไปทำนะ
40:30เดี๋ยวพลอยดูแลลูกเอง
40:31ที่ทำเนี่ย
40:38ทำให้พลอยกันรู้ไหมไหม
40:40เหมือนเจ้า
40:42ทำให้ตัวเองนะเหรอเจ้า
40:45มาเลย
40:51ชิงรองวัลสี่ไร
41:03ถึงจะไม่ชนะ
41:05แต่ชื่อเสียง
41:07ก็เอาโอกาสดี ๆ มาให้
41:09ฉันกับเพื่อน ๆ
41:11เลยตัดสินใจ
41:13เปิดสำนักพิมพ์ชื่อ
41:15ขจรไกล
41:16มีฉันเป็นหลัก
41:18แล้วก็มีอาจ
41:20มีโต้ง
41:21คอยช่วย
41:22ที่ขจรไกลนี่แหละ
41:24ที่ทำให้ฉันได้พบกับ
41:26อ่อน
41:28เธอเป็นเด็กบัญชี
41:30ที่จริง ๆ แล้ว
41:32ชอบงานเขียน
41:34ก็เลยมาช่วยทำงาน
41:36ด้านเอกสารทั่วไป
41:38พอนอกเวลา
41:40ก็มาขอช่วยพี่สูตร
41:42อักสรด้วย
41:43เธอเก่งเลยล่ะ
41:45ทั้งละเอียด
41:46ทั้งใจ
41:48ว่าคิดดี
41:50ใจ
41:52คิดไหม
41:54อิ่งใหญ่
41:57ไม่มีใครรู้ได้
42:02ได้จะขอ
42:04ทุกเรื่องราว
42:06ที่หกร้าย
42:09ถอยไป
42:11ลบไป
42:13ลึกลึกเลย
42:16ฉัน
42:18อยู่ตรงนี้
42:22ยืนอยู่ตรงนี้
42:25ที่เดิม
42:28และฉัน
42:31อยู่ตรงนี้
42:34สู้อยู่ตรงนี้
42:38อิ่ง
42:39อิ่ง
42:40อิ่ง
42:41อิ่ง
42:42โต
42:44โต
42:45ครับ
42:46พ่อรู้สึกรอายใจจริงๆ
42:49ที่พ่อไม่กล้า
42:51ที่จะก่าวคำขอโทษ
42:53ตรงๆต่อหน้าลูก
42:56ทั้งทั้งที่ในใจของพ่อเนี่ย
42:59มันแต่งเปลี่ยงไปด้วยความรู้สึกผิด
43:02นังสือบทนี้
43:05พ่อขออุทิตให้ความรู้สึกผิด
43:10ที่มีกับโตนะครับ
43:12พ่อได้ทำในสิ่งที่ไม่ได้ทำมานานมากแล้ว
43:24พ่อได้ไปบวด
43:27แล้วได้ไปขอพ่อน วิงวอทกับพระเจ้า
43:31ขอให้ท่านอวยพ่อนให้โต
43:34แล้วก็ครบครัว
43:36ข้าแต่พระเจ้าขอพระองค์ อวยพรรรูปชายของรูป
43:44ที่เขากำลังมีรูป
43:49ขอพระองค์ อวยพรรสุขภาพ
43:53และชีวิตของพวกเขาทั้งหมด
43:56เธออยู่ตรงนี้ เธอคนอีกต้องเข็มแข็ง
44:03วันนี้พ่อเพิ่งได้เรียนรู้ เรื่องสำคัญเรื่องหนึ่ง
44:09เป็นเรื่องที่น่าเสียดายมาก ที่ชีวิตพ่อได้พลาดโอกาส
44:16เป็นประจักษ์พยาน เส้าดูการเติบโตของโลก
44:23เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่พ่อรู้จัก
44:27ชื่อแจน เข้ามาช่วยพ่อเขียนทั้งสือ
44:33หลังจากที่พ่อมือหัก
44:36เราเพิ่งรู้จักกันแค่ประมาณเดือนเศษ
44:40แต่พ่อก็ได้เห็นการเติบโตของเด็กคนนี้มาตลอด
44:53เอาจานมาเดี๋ยวต่างให้
45:18เฮ้ย ขนาดเป็นแค่คนเพิ่งรู้จัก
45:28ไม่ใช่ลูกแท้แท้
45:30พ่อยังอดผูกพันกับมันไม่ได้เลย
45:33รู้อะไรก็ไม่สู้รู้นี้จริงๆนะลูก
45:37พ่อพลาดและรู้สึกผิดกับลูกจริงๆ
45:41หวังจริงๆว่าพ่อจะยังพอมีโอกาสได้เห็นลูกเกิบโต
45:47พ่อขอโทษลูก
45:49และถึงลูกไม่ให้อภายพ่อ
45:52แต่พ่อก็ยังอยากขอโทษลูกอยู่ดี
45:56ขอโทษลูก
46:16บันทึกการบำเพนประโยชน์
46:18สัปดาห์แรกที่บ้านรับฝากผู้สูงไวของป่าพา
46:21งานที่หนูต้องทำเป็นงานซ้ำๆเดิมๆในทุกๆวัน
46:24แต่สิ่งที่น่าสนใจก็คือ
46:27คนที่มารวมตัวกันที่นี่
46:29ติษินโตษี มาไหม
46:36ขอโทษลูกท่านญ่ายพร้อมกันนะยังพา
46:43หกนึง
46:46มองอะไร
46:53อ่า สุดละ
46:55มา อัง
47:04หนูมุ่งสนตวย
47:06มาติ้นข้าวกับยายมะรูป
47:08มา มา มา
47:09พี่ยายกินเลยค่ะ หนูกินแล้วค่ะ
47:12รุ่ง นก
47:13อดีตนักเขียนพวกเค้ยรุ่ง เรือง
47:15ที่หนูต้องจับพลักษ์ จับผลูกมาร่วมงานด้วย
47:19ทำไมตอนนี้กลายเป็นแบบนี้นะ
47:23เวลา
47:37ข็มถูก
47:40ให้
47:46น้องแจนใช่ไหม พี่โตนะครับ
47:55ใช่ค่ะ นี่พี่แอดหนูมาได้ไงครับ
48:05น้องแจนสองมันถูกกว่าเป็นไปยอด
48:25น้องแจนสองมันถูกกว่าเป็นไปยอด
48:30ถูกกว่าเป็นไปยอด
49:00พี่มีอะไรอยากทันน้องหรือ
49:08พี่อ่านหลายงานบำเพ็นประโยชน์ของน้อง
49:11เห็นที่น้องเล่าเรื่องตัวเอง ว่าพ่อก็ถิ่งไปเป็นกัน
49:18ถ้าน้องเป็นพี่ ถ้ายุอยู่พ่อน้องกับเราขอโทษ
49:23น้องจะยอมให้อภัยเขาได้จริงๆ
49:30หนูไม่รู้ว่าหนูจะให้อภัยเขาได้ไหม
49:41พ่อหนูแทบไม่เคยติดต่ออะไรกลับมาหันหนูเลย
49:45แต่อย่างน้อย ถ้าเขาพยายามจะอธิบายอะไรเหมือนลึงนก
49:51หนูคงอยากลองเปิดใจฟังว่าลึกๆเขารู้สึกอะไร
49:55ส่วนจะยกโทษให้ไหม ต้องว่ากันอีกที
49:59น้องเป็นเวลา
50:14น้องเป็นเวลา
50:15น้องเป็นเวลา
50:28น้องเป็นเวลา
50:30น้องเป็นเวลา
50:32น้องเป็นเวลา
50:33น้องเป็นเวลา
50:34น้องน้อง
50:36น้อง
50:50แกน มีใครลูก
50:52ขอร้ายนะคะ ลูก
50:54ลูกก็คุยกับลูกลูกว่า
50:57เข้าขอแล้วค่ะฉันบ้างแล้วพาไป
50:59เดี๋ยวผู้นี้ต้องใส่ ๆ เขาจะแวะมาหาที่นี่
51:17คืนนี่
51:20มีจัน เพื่อนกัน
51:25มีฉันและเธอ
51:30ทองฟ้าที่ดูกว่างใหญ่
51:35เสมอมีเธอ
51:39ให้เป็นที่พาดกายใจ
51:46คิดไหม
51:49อิ่งใหญ่
51:52ไม่มีใครรู้ได้
51:57ได้จะขอ
51:59ทุกเรื่องราวที่โฮ
52:02ร้าย
52:04ถอยไป
52:07ลบไป
52:08ลึกลึก
52:09เลย
52:10ฉัน
52:12ฉัน
52:13อยู่ตรงนี้
52:15ยืนอยู่ตรงนี้
52:17ยืนอยู่ตรงนี้
52:20ที่เดิม
52:22และฉัน
52:26อยู่ตรงนี้
52:30ไป
52:32จะไปให้ถึง
52:45สั้นชัย
52:46ด้วยใจ
52:48ที่ไม่ยอมพาในใด
52:51เวลา ในใด
52:53ลูก
52:54คือความผิดพล่าน
52:55ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
52:57ในชีวิตของพ่อ
53:03นูคโทษ
53:05นูคโทษ
53:06ที่นูเย็นสำหรับความนั้น
53:09มันมีจะเป็นความสุดท้าน
53:11ให้ลูกที่แม่จะพูด
53:12แม่จะทำเพื่อแจนะลูก
53:14นูเจต
53:16โทษไป
53:17นูเศษไป
53:18นูเจต
53:19เจอให้พอ ทุกเรื่องราวที่โฮน ร้ายเก้าไป
53:29ด้วยใจที่มันคง
53:33ฉัน อยู่ตรงนี้ สู้อยู่ตรงนี้ ที่เดิม
53:47และฉัน อยู่ตรงนี้ สู้อยู่ตรงนี้
54:01ไป เจอไปให้ถึงสั้นชัย ด้วยใจที่ไม่ยอมหาในใด
54:16บกโลยให้รู้กันไป มีเธอขอยู่
54:28ฟ้า ยังมีเปลี่ยนสี เมื่อดำวันนี้ ครุงนี้ฟ้าใหม่
54:42จะไม่ทอ ทุกเรื่องราวที่โฮน ร้ายเก้าไป ด้วยใจที่มันคง
54:56ฉัน อยู่ตรงนี้ สู้อยู่ตรงนี้ ที่เดิม
55:10และฉัน อยู่ตรงนี้ สู้อยู่ตรงนี้
55:22ร้ายเกิดกล้าย