Histori frymëzimi/ Kur paragjykimet nuk arrijnë të pengojnë ëndërrat
Pengesat e jetës janë të ndryshme për këdo, kështu është edhe rasti I dy vajzave të reja, Anxhelina Mila dhe Samanta Dule, të cilat i përkasin komunitetit egjiptian. Ato kanë hasur mjaft vështirësi në jetën e tyre për të arritur aty ku janë sot, që nga paragjykimet e shumë personave dhe deri tek vështirësitë financiare.
Samanta Dule është sot 25 vjeçe, gjatë kësaj kohe ajo ka përjetuar mjaft dhimbje dhe trishtim, pork a gjetur forcën për të ecur përpara:
?? Duke qenë se unë vij nga një qytet I vogël, mentaliteti aty I mbyt njerëzit, dhe një ndër sfidat që unë kam pasur kur kam qenë në Cërrik, ka qenë pikërisht kjo gjë, sepse njerëzit aty e njohin njëri-tjetrin dhe të gjykojnë për cdo gjë, dhe në rrethin që unë dhe familja ime, dhe cdo person tjetër që më rrethonte e njohin shumë mirë këtë problematikë, por shpesh të inkurajojnë që të ecësh përpara por nuk e ke mbështetjen e duhur. Unë kam pasur mundësinë që të rrethohem nga njerëz të cilët më kanë inkurajuar shumë që ta vazhdoja shkollën, ndoshta familjarët e mi të afërt nuk kanë qenë shumë mbështetës, dhe ata e kanë pasur këtë problem që unë të arsimohem dhe të dilja e pavaruar. Por që kanë qenë shumë sfida, por kam qenë shumë këmbëngulëse për ta vazhduar, që e vogël, kam qenë më idenë që duhet të sjell një ndryshim dhe nuk jam person që pranoj këto kufizime?Familja ime bazë, mami, babi, motra dhe vëllai, nuk është se kanë pasur këtë por kanë pasur këtë pjesën e paragjykimeve, sepse aty të vret shumë mentaliteti, dhe opinion I të tjerëve?. Unë mund të them këtë pjesën që më është dashur të kaloj shumë ujëra, për të dal këtu ku jam, për të dal në breg dhe për të qenë kjo që jam. Kanë qenë ujëra shumë të fortë në jetën time. Ka qenë një fëmijëri që shpesh ka mundur veten, një psikologj shumë e rënduar, e rrethuar nga varfëri, ndonjëherë nga fakti I dhunës. Nga një familje që nuk ka pasur një komunikim?? shprehet ajo për disa nga sfidat që ka kaluar në jetë.
Ajo tregon edhe disa nga vështirësitë që ka hasur, pas vendimit për të vazhduar shkollën e lartë, në një vend si Tirana, pa mundësi ekonomike, në një moshë të vogël, dhe në një vend ku hasi shumë vështirësi për tu përshtatur.
?? Kam qenë me idenë që ndoshta dicka e keqe do më ndodhi, sepse kam vuajtur nga gjendja psikologjike shumë dhe më është dashur, të përjetojë gjëra që tashmë jam shumë mirë dhe I jam mirënjohëse zotit për këtë por që gjithmonë kam ecur me këtë gjë? me një psikologji shumë të rënduar, por kur erdha në Tiranë isha vetëm 18 vjec dhe thash viti parë ishte vetëm duke qarë, me kufje në vesh dhe tek Piramida, sepse e kisha shumë të vështirë të përshtatesha me ambientin që isha, me vajzat që më rrethonin, ndoshta me veshjen, me shumë gjëra. Aq më tepër në një zonë sic është blloku, që ti shikon shumë shumë njerëz. Dhe e shikoja veten shumë të diferencuar por kur fillova që të përballem me shumë gjëra që Tirana, të jep, pavarësisht se që prej fillimit kam punuar dhe isha në dy punë, më është dashur të punojë shumë që të ...
Samanta Dule është sot 25 vjeçe, gjatë kësaj kohe ajo ka përjetuar mjaft dhimbje dhe trishtim, pork a gjetur forcën për të ecur përpara:
?? Duke qenë se unë vij nga një qytet I vogël, mentaliteti aty I mbyt njerëzit, dhe një ndër sfidat që unë kam pasur kur kam qenë në Cërrik, ka qenë pikërisht kjo gjë, sepse njerëzit aty e njohin njëri-tjetrin dhe të gjykojnë për cdo gjë, dhe në rrethin që unë dhe familja ime, dhe cdo person tjetër që më rrethonte e njohin shumë mirë këtë problematikë, por shpesh të inkurajojnë që të ecësh përpara por nuk e ke mbështetjen e duhur. Unë kam pasur mundësinë që të rrethohem nga njerëz të cilët më kanë inkurajuar shumë që ta vazhdoja shkollën, ndoshta familjarët e mi të afërt nuk kanë qenë shumë mbështetës, dhe ata e kanë pasur këtë problem që unë të arsimohem dhe të dilja e pavaruar. Por që kanë qenë shumë sfida, por kam qenë shumë këmbëngulëse për ta vazhduar, që e vogël, kam qenë më idenë që duhet të sjell një ndryshim dhe nuk jam person që pranoj këto kufizime?Familja ime bazë, mami, babi, motra dhe vëllai, nuk është se kanë pasur këtë por kanë pasur këtë pjesën e paragjykimeve, sepse aty të vret shumë mentaliteti, dhe opinion I të tjerëve?. Unë mund të them këtë pjesën që më është dashur të kaloj shumë ujëra, për të dal këtu ku jam, për të dal në breg dhe për të qenë kjo që jam. Kanë qenë ujëra shumë të fortë në jetën time. Ka qenë një fëmijëri që shpesh ka mundur veten, një psikologj shumë e rënduar, e rrethuar nga varfëri, ndonjëherë nga fakti I dhunës. Nga një familje që nuk ka pasur një komunikim?? shprehet ajo për disa nga sfidat që ka kaluar në jetë.
Ajo tregon edhe disa nga vështirësitë që ka hasur, pas vendimit për të vazhduar shkollën e lartë, në një vend si Tirana, pa mundësi ekonomike, në një moshë të vogël, dhe në një vend ku hasi shumë vështirësi për tu përshtatur.
?? Kam qenë me idenë që ndoshta dicka e keqe do më ndodhi, sepse kam vuajtur nga gjendja psikologjike shumë dhe më është dashur, të përjetojë gjëra që tashmë jam shumë mirë dhe I jam mirënjohëse zotit për këtë por që gjithmonë kam ecur me këtë gjë? me një psikologji shumë të rënduar, por kur erdha në Tiranë isha vetëm 18 vjec dhe thash viti parë ishte vetëm duke qarë, me kufje në vesh dhe tek Piramida, sepse e kisha shumë të vështirë të përshtatesha me ambientin që isha, me vajzat që më rrethonin, ndoshta me veshjen, me shumë gjëra. Aq më tepër në një zonë sic është blloku, që ti shikon shumë shumë njerëz. Dhe e shikoja veten shumë të diferencuar por kur fillova që të përballem me shumë gjëra që Tirana, të jep, pavarësisht se që prej fillimit kam punuar dhe isha në dy punë, më është dashur të punojë shumë që të ...
Category
📺
TV