Canh Bạc Ái Tình là chuyện tình oái oăm giữa một nữ dược sĩ trẻ Mild và linh hồn đang trú ngụ trong thân xác kẻ thù của cô. Sau khi từ Mỹ trở về Thái Lan, bi kịch liên tục ập đến với Mild: mẹ cô qua đời trong một sự cố đáng ngờ, người yêu cũ là Phas cũng mất vì tai nạn giao thông. Nghi ngờ cái chết của họ có liên quan đến cha con tỷ phú Thana và Theethat, Mild tìm cách quyến rũ Theethat để điều tra chân tướng. Điều cô không thể ngờ là từ sau tai nạn kia, linh hồn Phas đã được chuyển vào thân xác của Theethat.
Category
🎥
Short filmTranscript
00:00โปรดติดตามตอนต่อไป
00:30โปรดติดตามตอนต่อไป
01:00โปรดติดตามตอนต่อไป
01:10โปรดติดตามตอนต่อไป
01:20โปรดติดตามตอนต่อไป
01:30โปรดติดตามตอนต่อไป
01:40โปรดติดตามตอนต่อไป
01:50โปรดติดตามต่อไป
02:00โปรดติดตามตอนต่อไป
02:10โปรดติดตามต่อไป
02:20โปรดติดตามตอนต่อไป
02:30โปรดติดตามต่อไป
02:40โปรดติดตามตอนต่อไป
02:50โปรดติดตามต่อไป
03:00โปรดติดตามตอนต่อไป
03:10โปรดติดตามตอนต่อไป
03:20โปรดติดตามตอนต่อไป
03:30โปรดติดตามตอนต่อไป
03:40โปรดติดตามตอนต่อไป
03:50โปรดติดตามตอนต่อไป
04:00โปรดติดตามตอนต่อไป
04:10โปรดติดตามต่อไป
04:20โปรดติดตามต่อไป
04:30โปรดติดตามต่อไป
04:40โปรดติดตามต่อไป
04:50โปรดติดตามต่อไป
05:00โปรดติดตามต่อไป
05:10โปรดติดตามต่อไป
05:20โปรดติดตามต่อไป
05:30โปรดติดตามต่อไป
05:40โปรดติดตามต่อไป
05:50โปรดติดตามต่อไป
06:00โปรดติดตามต่อไป
06:10โปรดติดตามต่อไป
06:20โปรดติดตามต่อไป
06:30โปรดติดตามต่อไป
06:40โปรดติดตามต่อไป
06:50โปรดติดตามต่อไป
07:00โปรดติดตามต่อไป
07:10โปรดติดตามต่อไป
07:20โปรดติดตามต่อไป
07:30โปรดติดตามต่อไป
07:40โปรดติดตามต่อไป
07:50โปรดติดตามต่อไป
08:00โปรดติดตามต่อไป
08:10โปรดติดตามต่อไป
08:20โปรดติดตามต่อไป
08:30โปรดติดตามต่อไป
08:40โปรดติดตามต่อไป
08:50โปรดติดตามต่อไป
09:00โปรดติดตามต่อไป
09:10โปรดติดตามต่อไป
09:20โปรดติดตามต่อไป
09:30โปรดติดตามต่อไป
09:40โปรดติดตามต่อไป
09:50โปรดติดตามต่อไป
10:00โปรดติดตามต่อไป
10:10โปรดติดตามต่อไป
10:20โปรดติดตามต่อไป
10:30โปรดติดตามต่อไป
10:40โปรดติดตามต่อไป
10:50โปรดติดตามต่อไป
11:00โปรดติดตามต่อไป
11:10โปรดติดตามต่อไป
11:20โปรดติดตามต่อไป
11:30โปรดติดตามต่อไป
11:40แม่พักอยู่บนเตียงกับอาแท่แท้ของพัก
11:59หลังจากนั้น พ่อพักเข้าไปส่งผู้บัติเฮง
12:10พ่อชนตาย
12:15และแม่พักก็แต่งงานไป
12:19กับอาพัก
12:23และคนก็มีลูกด้วยกัน
12:26แม่ครับ ผมไม่อยากไปอันวินิกา
12:28ตามแม่มานี่
12:32แม่ไม่รับผลแล้วเหรอครับ ถึงไล่ผล
12:40พ่อ พ่อลูก
12:43เอาความประทัย
12:47แม่
12:49พี่ไท
13:10มีความเหนื่อย
13:14แม่สาว
13:18แม่
13:20เอาตัวมันไป
13:22กัฟ
13:23ไปเดี๋ยวครับคุณพ่อ
13:25พี่พายครับ ไปได้ครับ
13:26ไปครับ
13:27แม่สาว
13:28ช่วยด้วยครับ
13:29แม่
13:30ช่วยพ่อด้วย
13:33ทิ้งภายเค้าถูกส่งมาอยู่ที่นี่
13:35แรกๆ ผาด
13:37พยายามโทรกลับไปหาแม่
13:40แต่แม่ไม่เคยรับสายพ่า
13:45พ่าต้องต้องมากับความว้าวเวทย์
13:49จนพ่านรอมชินกับพันอยู่ตามน้ำพัง
13:55จนวันนี้
13:57พ่าได้ยินว่าแม่พ่า
14:01กับครอบครัวใหม่จะมาเที่ยวที่บอสตัน
14:07พ่าอดใจไม่ไหว
14:10ก็เลยไปดักรอเจอเขา
14:18พ่าวอนจริง ๆ แล้ว
14:19อยู่กับพัฒนันเอาไม่ดีกว่า
14:21พ่าวอนรองบาย
14:22อยากไปอยู่ใกล้ ๆ สาว ๆ สาย
14:25จริง ๆ นะ
14:30แม่ครับ
14:41แม่ แม่
14:46ฉันว่าแม่เธอไม่อยากเจอเธอเท่าไหร่
14:50เห็นแล้วเนี่ย
14:53แนะนำให้นะ
14:55อย่ามาให้เขาเห็นหน้าอีกดีกว่า
15:11มันทำให้พ่ารู้ว่า
15:14แม่เกลียดพัฒน์
15:16แม่ไม่อยากเจอหน้าพัฒน์อีก
15:22ตั้งจะนั้นพ่าก็เลยเปลี่ยนนำสกุล
15:26เปลี่ยนตัวเองเป็นคนใหม่
15:29เพื่อจะได้ไม่ต้องอยู่เกี่ยวกับพวกเขา
15:33แต่ความจริงแล้วพ่าจะมามามามามา
15:35เพื่อจะได้ไม่ต้องอยู่เกี่ยวกับพวกเขา
15:39แต่ความจริงแล้วพ่า
15:41พ่าพอแล้วพ่า
15:44พอแล้ว
15:48ไม่ต้องรออะไรแล้ว
16:05ไม่ต้องรออะไรแล้ว
16:30มายรอแป๊บนึงนะ
16:32พ่าทำแซวิสไข่
16:33เอาไว้ให้มายไปกินที่แอบพออยู่
16:44มายเก็บของของมายใส่ล้างหมดแล้วนะ
16:47ฝากผ้าชิดยงเหลือไปให้มายด้วย
16:59มาย
17:01จริง ๆ มายไม่ต้องเอาไปหมดก็ได้นะ
17:03จะได้ไม่ต้องลำบากแบกกลับมาอีก
17:06มายยังไม่รู้ว่าจะได้กลับมาเมื่อไหร่เลย
17:10แต่พ่ารอได้นะมาย
17:11มายจะกลับไปแก้ปัญหาครอบครัวของมาย
17:14นานเท่าไรก็ได้เลย
17:17ถ้ามายแก้ปัญหาเสร็จ
17:22มายคงต้องอยู่ไทยต่อ
17:25พ่อแม่มาย ชีวิตมายก็อยู่ที่นั่น
17:29แล้ว
17:31แล้วพ่านะ
17:34มายรับปากกับพ่าแล้วไง
17:37ว่าเราจะแต่งงานกัน
17:41เรากลับมาอยู่ด้วยกันที่นี่ไม่ได้หรือเปล่า
17:50มายเข้าใจทุกอย่างเลยนะพ่า
17:53มายเข้าใจว่าสิ่งที่พ่าเจอมาตอนเด็ก
17:56มันแย่มาก
18:00แต่
18:02แล้วมันคงยากสำหรับพ่า
18:05ที่จะทำใจได้แล้วกลับไปอยู่ไทย
18:09แต่เรื่องนี้มันก็ผ่านมาตั้งนานแล้วล่ะพ่า
18:13ตอนที่พ่าเองก็มีความรู้
18:15มีอาชีพเป็นของตัวเอง
18:18เราก็อยู่กันโดยที่ไม่ต้องพึ่งพาเขาก็ได้นี่พ่า
18:22ถ้าพ่ายังจมอยู่กับเรื่องนี้
18:24คนที่ทุกที่สุดคือพ่านะ
18:32แต่พ่าลืมมันไม่ได้หรอกมาย
18:36ได้สิพ่าต้องได้
18:39ถ้าเราพยายามมากพอ
18:42มายสัญญา
18:44มายจะทำให้พ่ามูฟออนได้เอง
18:48นะพ่า
18:50รับปากมายสิ
18:53แล้วถ้าพ่าทำไม่ได้
18:58เรา
19:01เราต้องเลิกกันหรอ
19:05นะมาย
19:14มายก็ไม่อยากให้เป็นแบบนั้น
19:17พ่ายค่อยๆคิด
19:19เราบอกมายทีหลังก็ได้นะ
19:23มาย
19:25พ่า
19:31มาย
19:49มายไม่อยากปลูกมัด
19:51หรือบังคับพ่า
19:54ถ้าเรารักกันมากพอ
19:58เราจะได้กลับมาอยู่ด้วยกัน
20:01นะมาย
20:31โปรดติดตามตอนต่อไป
21:02โปรดติดตามตอนต่อไป
21:26พ่อคะ
21:28แม่คะ
21:30มายกลับมาแล้วค่ะ
21:38หายไปไหนกันน่ะ
21:42พ่อคะ
21:43แม่คะ
21:44มายลูพ
21:45แม่
21:48คิดถึงจังเลย
21:53มายคิดถึงแม่ที่สุดเลยคะ
21:54แม่คิดถึงมายใจเถอะค่ะ
21:56ขอบใจนะลูกที่กลับมา
21:59แล้วพ่อหรอคะ
22:04ยังทะเลาะกันอยู่อีกแหละคะนี่
22:08ไม่ใช่หรอกลุก
22:10คืนนี้เขามีงานเลี้ยงที่กระสูง
22:12พ่อเขาเลยไปเตรียมงาน
22:14แม่กะว่าจะรอรับมายก่อน
22:15แล้วไปพร้อมกันไงลูก
22:18นี่พ่อก็ได้รางวัลพูด
22:19นะมงกรดีเด่นนะ
22:21เหรอคะ
22:23ป่ะ ไปอำน้ำรับท้า letzte
22:25แม่คะ
22:25เรื่องที่แม่พูดถึง
22:28คืออะไรล่ะฮะ
22:31แม่ว่าเดี๋ยวรอพ่อเข้ามาคุยคืนนี้ดีกว่า
22:33เนอะ
22:36ไมล์ แม่ทำของโปรดของไมล์ว่าเยอะแยะเลยนะ
22:39เดี๋ยวแม่ไปเตรียมให้ไมล์ก่อนดีมั้ยลูก
22:41อืม
22:50โอเค ใช่
22:51- สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ ส
23:21เห็นพ่อเขาโมยเลยนะ
23:23จบปริญญาโทรเนี่ย ได้เกรดนี้จบวันทุกหนึ่ง
23:27ค่ะ ถ้าเกรดไม่ดี เดี๋ยวท่านเลขาเขาจะดูกพร้อมนะค่ะ
23:31ท่านน่าจะถ่ายรูปไปก่อนนะ ๆ
23:33โอเค ๆ
23:37สวัสดีค่ะ สบายดีนะ
23:47สวัสดีค่ะ
23:52ท่านครับ
23:54อยู่ทางนู้นครับ
24:01สวัสดีครับ ท่านเหลีกขา
24:15ต้องขอแสดงความยินดีด้วย
24:17สำหรับตำแหน่งผู้นำองค์กรดีเด่นนะครับ
24:20คุณหมอประโมช
24:23อ้าว แล้วนี่คงจะคือ
24:27อ้าว แล้วนี่คงจะคือหนูหมาย
24:32สวัสดีค่ะ
24:33สวัสดีจ๊ะ น่ารักสมคำลำเลยจริง ๆ
24:38ลุงชื่อธนานะ
24:40นี่สีชัดลูกชายของลุง
24:46ได้ข่าวว่าลุงจกเพศศัตรู
24:48อ๋อ ใช่ค่ะ
24:49แหม เก่งจริง
24:52มาทำงานกับลุงไหม
24:54รุษัทยาของลุงกำลังต้องการผู้ช่วยพอดีเลย
24:58ลูกสาวผม คงไม่ไปทำงานกับคุณหรอกครับ
25:03มาย อยู่ที่นี่ก่อนนะลูก
25:06เดี๋ยวพ่อกับแม่จะขึ้นไปคุยชุดราบคุณธนาบนห้องทำงานก่อน
25:10ได้ค่ะ
25:11โอเค เชิญ
25:17ที่ อยู่คุยเป็นเพื่อนลูกมายก่อนนะ
25:20จะได้ทำความรู้จักกันไว้
25:23แต่พ่อ
25:24อยู่
25:28เดี๋ยวลูกมาแล้วจ้ะ
25:50หิวแล้วหรอลาน
26:04อ้าว อาตอ
26:06อ้าวก็หิวเหมือนกันนี้
26:08น่ากินหลายอย่างเลยนะ
26:10อาตอคะ
26:11คุณธนานี่เค้าคือใครหรอคะ
26:14ทำไมเมื่อกี้ทุกคน ถึงทำท่าแปลก ๆ ตอนที่เค้ามา
26:17คือคุณธนาเนี่ย เขาเป็นเจ้าของประสาชยาววาชละบายวาทเทก
26:21ซึ่งเป็นเจ้าใหญ่
26:23ที่ซื้อขายยาสำหรับใช้ในหลุกประชยาววาททั่วประเทศมานานแล้ว
26:27ทีนี้พอพ่อของเราเนี่ย
26:28ขึ้นมาเป็นรำแหลกเลขาที่การ��สวง
26:31ก็ไปยกเลิกสัญญาเขามอบเป็น
26:35เพราะเห็นว่ายาเขาเห็นไม่ได้คุณธภาพ
26:38แถมราคายังแพงกว่าเจ้าอื่น
26:42คุณพ่อเนี่ยเท่จริงๆโดยนะคะ
26:50นั่งแปลงนี้เลยนะครับ
26:53ตั้งได้นานแล้ว
26:54ทางนั้น ๆ เนี่ย
26:56นั่นเดี๋ยว ๆ เนี่ย
26:58นี่ผมจะ ผมมีวายดีในรถ
27:00เดี๋ยวผมเอามา
27:04พ่อคะ
27:06แม่เหรอคะ
27:10แม่เขาเป็นหัวลูก
27:12เลยขอพักให้เขาทำงานทอดก่อน
27:16แล้วพ่อโอเคไหมคะเนี่ย
27:18ขอโทษค่ะท่าน เดี๋ยวต้องเตรียมตัวแสนบายข้างเวทีแล้วค่ะ
27:24แล้วพ่อทำงานนะ เดี๋ยวเขามา
27:28สวัสดีแขกผู้มีแก่ทุกท่าน
27:30ขอตั้งรับทุกท่านเข้าสู่วิธีมอบโปรเชอชูเกียจ
27:34สำหรับผู้นำองค์กรดีเด่นประจำปี 2,567 ครับ
27:38ขอเรียนเชิญ
27:40ท่านเลคหาทิการผู้ส่งคุณอาวุธประจำกระสวง
27:44สาตราจารย์นายแพทย์ปราโมดเจนกิปพงก ขึ้นรับรางวัลบนเวทีครับ
27:56และขอเรียนเชิญท่านรัฐมนติขึ้นมอบรางวัลบนเวทีครับ
28:00และขอเรียนเชิญท่านรัฐมนติขึ้นมอบรางวัลบนเวทีครับ
28:15พ่อขึ้นเวทีแล้วนะครับแม่ ลงมาได้แล้วค่ะ
28:22ขอขอบคุณท่านรัฐมนติครับ
28:26ขอเชิญท่านเลคหาทิการกล่าวเลยสักหน่อยครับ
28:31ขอบคุณทุกคนครับ
28:33รางวัลผู้นำองกรดีเด่นนี้
28:36ผมได้มาเพราะผมมีเพื่อนร่วมงานและลูกน้องที่ดี
28:40ขอบคุณทุกคนที่ไว้ใจ
28:43และยอมเหนื่อยเพราะองกรของเรามาโดยตลอด
28:47พวกเราคือด่านแรกของสุขภาพประชาชนคนไทยทั้งประเทศ
28:55ผมอยากให้ทุกคนยิ้มมั่นในความถูกต้อง
29:00อดทนกับความไม่ยุศิธรรม
29:04และต่อสู้กับพวกที่ชอบเอารัฐเอาเปลี่ยน
29:08เพื่อที่คนทั้งประเทศจะได้อยู่ดีมีสุข
29:12และมีชีวิตที่ยืนยาวต่อไป
29:22ผมจะขอทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด
29:26อะไรที่ไม่ดีและไม่เป็นธรรม
29:30ผมจะเปลี่ยนให้ได้
29:34ถึงวันนี้จะยังทำให้ได้
29:37แต่วันหน้าผมจะทำให้สำเร็จ
29:40และผมจะไม่มีวันยอมแพ้แน่นอน
29:42เฮ้ย อะไรเนี่ย
29:56ผมจะขอทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด
30:00อะไรที่ไม่ดีและไม่เป็นธรรม
30:04ผมจะเปลี่ยนให้ได้
30:08ถึงวันนี้จะยังทำให้ได้
30:12แต่วันหน้าผมจะทำให้สำเร็จ
30:15และผมจะไม่มีวันยอมแพ้แน่นอน
30:20เฮ้ย อะไรเนี่ย
30:28แม่
30:30แม่
30:32แม่
30:34แม่
30:36แม่
30:38แม่
30:40นี่รถพยาบาลนี่ของพี่
30:43ไป ไปดีกว่าลูก
31:00รถพยาบาลมาแล้วครับท่าน
31:03ทางนี้
31:07อย่า อย่า
31:10ทางนี้
31:18ขอโทษครับ ขอโทษ
31:40โปรดติดตามตอนต่อไป
31:44โปรดติดตามตอนต่อไป
32:09ฮัปบี้อันเมิร์เซอรี่ครับ
32:12ขอบคุณนะครับ
32:13มายสัญญานะว่า
32:15มายจะทำให้พาดยิ้มกว้างขึ้นอีกแบบนี้
32:18มากขึ้นทุกปีที่เราอยู่ด้วยกันเลย
32:36ถ้าเรารักกันมากพอ
32:40เราจะได้กลับมาอยู่ด้วยกัน
32:43ขอบคุณนะครับ
32:54ตื่นหรือยังลูก
32:55วันนี้แม่ทำข้าวขยังกูของโปรดของลูกด้วยนะ
33:00น่ากินจัง
33:01คิดถึงเลย
33:02นึกว่ากินแต่กับข้าวฝีมือเชฟ
33:04ฉันลืมกับข้าวฝีมือแม่ไปแล้ว
33:09สุขสันวันเกิดนะลูกมาย
33:11แม่เห็นในเฟสบุ๊คมายแล้ว
33:13แม่ดีใจนะลูก
33:16ที่มายมีคนรักมากขนาดนี้
33:20แม่ขอให้มายพบเจอแต่สิ่งดีๆ
33:23เป็นที่รักของทุกคนแบบนี้ตลอดไป
33:26แม่รักมายนะลูก
33:29รีบกลับมาเจอแม่นะ
33:41สุขสันวันเกิด
33:43ในวันรับปริญญานะลูกรักของแม่
34:05จากการตรวจสอบที่กระเทศนะครับ
34:07ไม่พบลงรอยการต่อสู้
34:09หรือสิ่งมีผลุตเลยครับ
34:11พบเพียงจดหมายของคุณกัญญาเฉพาะเดียว
34:13วางบนโต๊ะตำนานคุณหมอครับ
34:15นี่ครับ
34:25แม่ขอโทษ
34:27ที่ทำให้ครอบครัวของเราเดือดร้อน
34:31ฝากพ่อดูแลมายด้วย
34:33แม่ขอโทษนะมาย
34:35แม่รักพ่อกับมาย
34:37ยิ่งกว่าชีวิตของแม่
34:41ชั้นไม่เชื่อว่าแม่ฉันค่าตัวตายนะครับ
34:43คุณตำรวจคะ
34:45คุณตำรวจได้เช็กเรื่องที่ฉันบอกว่า
34:47ฉันเห็นเหงาคน
34:49ตอนที่แม่ตกลงมาจากดาษฐาหรือยังคะ
34:51เอ่อ...
34:53เราพยายามหาข้อมูลแล้วนะคะ
34:55เรื่อง經ตุนalis exportว่า
34:57กล้องวงจรまりบิษสองตัวครับ
35:00เป็นไปได้ยังไงคะ
35:02ที่กล้องวงจรปิดจะเสียพ้ม ๆ กันทั้ง 2 ตัวเลย
35:05และที่สำคัญนี่ได้มีการสอบภายาณ
35:08พบว่าเธอเป็นพลังงานทำความสง่ารในตึกนั้น
35:11ในวันเกิดเหตุเธอเห็นผู้ต่ายขึ้นดัดฟ้าเป็นคนเดียวครับ
35:15เป็นไปไม่ได้ค่ะ
35:17ฉันเห็นเงาคนบนนั้นจริง ๆ นะคะ
35:18แต่บุญดัดฟ้าไม่พบตั้งรวจตัวสู้เลยนะครับ
35:20ถ้าผ่อนสอบส่วกรم Șหยุปงานอย่างไร
35:21ถ้าเจ้างานทรัพย์นะครับ
35:22ผมขอรักก่อน
35:24ขอบคุณมากครับ
35:26เป็นไว้ไม่ได้
35:26คุณตำรวจต้องสืบใหม่นะครับ
35:27ไม่
35:29หน่าปดหลบคุณตำรวจครับ กลับก่อนท่านลูก
35:30เหล่ะ
35:30พ่อคะ
35:31ติดต่อก่อนนะครับ
35:35พ่อ พ่อคะ
35:38มันต้องมีคนมาทำลายแม่
35:39แล้วทำลายหลักฐานทั้งหมดแน่ๆเลยค่ะ
35:45ถ้าพ่อไม่ยอมเชื่อว่าแม่เขาปวดหัวและปล่อยให้อยู่คนเดียว
35:50เรื่องก็คงไม่เป็นแบบนี้
35:54พ่อคะ
35:55ทำไมพ่อถึงเชื่อว่าแม่ฆ่าตัวตายคะ
35:58มันมีเหตุผลอะไร
35:59มันมีเหตุผลอะไร
36:04หรือว่า
36:07พ่อกับแม่มีเรื่องอะไรกันแน่
36:13นานหลอกแม่รับเงินสินบน
36:18หรือจะแบกเมียพ่อ
36:19รถขันใหม่สำหรับท่านเลขาที่การคนใหม่
36:31ถือว่าเป็นรถประจำตำแหน่งแล้วกันครับ
36:34คุณธนาไม่ได้มีหน้าที่อะไรที่ต้องมาซื้อรถประจำตำแหน่งให้ผมดีครับ
36:41ไม่เป็นไรครับ
36:43ท่านอาจจะไม่ชอบรุ่นนี้
36:50ค่าอุดมกาศมากพอไหม
36:59ผมก็แค่อยากให้ยาของบริษัทผม
37:02กลับเข้าสู่รายชื่อยาของโรงบาลรับทั่วประเทศเหมือนเดิม
37:08ยาของคุณมันไม่ได้คุณภาพ
37:11หลาย ๆ ตัวราคาสูงลิ้ว
37:13ทั้ง ๆ ที่ไม่มีประสิทธิภาพทางการรักษาขนาดนั้น
37:16ตามใกล้ ๆ ที่ผมรับผิดชอบหน้าที่นี้อยู่
37:19ผมจะไม่เงินเยาให้ประชาชนต้องไปเดือดร้อน
37:21เพราะยาหุ่ย ๆ ของคุณเป็นอันขาด
37:24พี่แพร่กับพี่น้องสายบุญ
37:27เรามีความเห็นตรงกันนะคะ
37:29ว่าเราอยากจะเปิดบัญชีกลาง
37:32และเราทุกคนคุยกันก็บอกว่า
37:35คุณกัญญาน่าเชื่อถือที่สุดค่ะ
37:38บัญชีกลางอย่างไรเหรอคะ
37:40บัญชีที่จะเปิดให้ทุกคนได้ทำบุญร่วมกันนะคะ
37:43เพื่อสถานปฏิบัติธรรมของเรา
37:45อยากให้คุณกัญญา
37:47ช่วยเป็นคนเปิดบัญชีให้พวกเราหน่อยนะคะ
37:51แล้ว...
37:53ทำไมถึงไม่ใช้ชื่อบัญชีของสถานปฏิบัติธรรมละคะพี่แพร่
37:58เราจะได้เปิดกว้างสำหรับการทำบุญที่อื่นได้ด้วยค่ะ
38:01ทุกคนจะได้มาทำบุญร่วมกัน
38:04คุณกัญญาช่วยพี่หน่อยนะคะ
38:21บัญชีรื่มกลางบุญที่ฉันเปิดกับพี่แพร่นี่คะ
38:25แล้ว...
38:26ยิ้มครับ
38:28บัญชีรื่มกลางบุญที่ฉันเปิดกับพี่แพร่นี่ครับ
38:31คุณแพร่นี่เป็นเจ้าหนที่ไฝการตลาด
38:35ของมุริษัทยาที่ท่านเด็กขาซื้อขายอยู่ด้วยช่ yaniโรงมระชาติ
38:39ใช่ค่ะ
38:43ดีฉันไม่เคยเปิดบัญชีกลองบุญกับคุณกัญญาคะ
38:47มันเป็นชื่อที่คุณกัญญาคิดขึ้น
38:50เพื่อหลีกเลี้ยงการตรวจสอบ
38:53มีการโอนเงินในช่วง 4-5 เดือนที่ผ่านมา
38:58มันก็คือ เป็นค่าไลเซนต์ของท่านเลขาปลาหมด
39:02ในการซื้อขายยา
39:04กับบริษัทบุญดีของฉันค่ะ
39:07ท่านขอค่าเซนต์อนุมัติเพิ่ม
39:10อีก 10 ล้านบาทค่ะ
39:12โดยให้ที่ฉันแปลงจ่าย
39:14เข้าบัญชีภรรยาของท่านทุกเดือน
39:18จนกว่าจะครบตามยอดที่เราตกลงกันค่ะ
39:23ไม่จริง
39:24ไม่จริง
39:25ค่าไลเซนต์อะไรกัน
39:27พี่แพมุสา
39:31ผมที่แจ้งความจับคุณ
39:35เอาเลยครับ
39:37ฝากผมแจ้งไหม
39:39ท่านลองจิตติดในเพื่อนเสน่ห์ผมเลยนะ
39:41คุณเป็นคนเดียวหรือไง
39:43คุณรู้จักทำหรวจหรือไม่
39:44ผมรู้
39:46ว่าคนอย่างท่านเลそ halls
39:48คงต้องรู้จักตำรวจผู้ใหญญหลายขน
39:51แต่
39:52ตำรวจเขาจะเชื่อข้อเก่าขาวไหลน้อยๆ ของพวกคุณ
39:55หรือจะเชื่อ
39:57หลักฐาน
39:59ซะไว้อยู่
40:01น่าสงสารนะ
40:03อุสามี สามหนีเป็นห่วงครับราจการเหมือยสาอาก
40:07คนชื่นชมว่าทั้งประสวง
40:09ว่าตรงไปตรงมายิ่งกว่าไม้บันคัด
40:13สุดท้าย
40:15กลับตรายเป็นคนรับสิทธิ์บ่น
40:18รอภรรยา
40:22พ่อ แม่ขอโทษ
40:24แม่ไม่รู้จริง ๆ
40:25พ่อ แม่ขอโทษ
40:27คุณอยากให้ผมกลับมาซื้อยาจากบริษัทคุณ
40:31จนต้องทำขนาดนี้เลยเหรอ
40:33คุณบังคับให้ผมต้องทำแบบนี้ไหม
40:36อ๋อ ผมมีข้อเสนอเพิ่มเติมอีกหนึ่งข้อ
40:47ลูกสาวคุณต้องแต่งงานกับที่ทัดลูกชายคุณ
40:52อย่าไปโดนกับลูกสาวผมนะ
40:59เพราะถ้าเราเป็นครอบตัวเดียวกันแล้วก็
41:08คุณคงไม่กล้าหักหลักผม
41:12จริงไหม
41:13แปลว่าเมื่อคืนพ่อยอมเสนสัญญากลับไปซื้อขายยากับเขาเหรอฮะ
41:21เพื่อทัดสารชื่อเสียงของแม่พ่อจำเป็นต้องทำ
41:30แต่ไม่ต้องห่วงนะลูก
41:32พ่อไม่ยอมให้มายต้องไปแต่งงานกับลูกชายของทันนา
41:34แล้วจักงานสบเมา่านี่
41:35มายองก็บินกลับอเมริกาไป白ยังไหง
41:38แต่งงานกับพ่อส熱
41:40คนพ่อนี้จะได้ไปยุ่งกับลูกไม่ได้อีก
41:43สุดเรื่องทั้งนี้เดี๋ยวพ่อจัดการเองลูก
41:46แล้วพ่อหรอคะ
41:47แล้วพ่อจะทำอย่างไงต่อ
41:50คนพ่อนี้จะได้ไปยุ่งกับลูกไม่ได้อีก
41:53ส่วนเรื่องนี้เดี๋ยวพ่อจัดการเองลูก
41:56แล้วพ่อเหรอคะ
41:57แล้วพ่อจะทำยังไงต่อ
42:01หมายทิ้งพ่อไม่ได้เหรอคะ
42:07พ่อยอมให้หมายต้องไปติดกำหนักกับเรื่องนี้ไปอีกคนหนึ่ง
42:12พ่อยอมไม่ได้จริง ๆ
42:19โปรดติดตามตอนต่อไป
42:49โปรดติดตามตอนต่อไป
43:20ฮัลโหล มาย เป็นไงบ้าง
43:22พอดีพาดปิดมือถือ
43:24พาดอยู่กับพี่แอนไหมคะ
43:26พาดไม่อยู่จ้ะ
43:28เขาโทรมาลากลับไทย
43:29บอกว่าจะไปงอมาย
43:31ป่านนี้คงใกล้ถึงแล้วล่ะ
43:33พาดกลับมาไทยเหรอคะ
43:50ไฟน่าจะถึงใบ ๆ แหละ
43:52เออ เดี๋ยวพี่ส่งแรงเลียดไฟไปให้นะ
43:54มาย แค่นี้ก่อนได้ไหม พี่กำลังเก็บร้านอ่ะ
43:58พอให้มีความสุขมาก ๆ นะจ๊ะ
44:00ดีกันเร็ว ๆ พี่เอาใจช่วย
44:03ขอบคุณค่ะพี่แอน
44:16ถ้ามาถึงแล้ว รอมายก่อนนะ
44:19อย่าเพิ่งไปไหน
44:20เดี๋ยวมายจะรีบไปรับผ้าที่สนามบิน
44:33ระวังครับ
44:37เป็นไรมากมั้ยครับ
44:38ไม่เป็นไรค่ะ
44:40หน้ามืดไปนิดหน่อยเท่านั้นเอง
44:42ขอบคุณนะครับ
44:44ไปนั่งพักข้างในก่อนไหมครับ
44:46พอดีฉันได้รีบอะค่ะ
44:47งั้นเดี๋ยวผมเข็นไปเรียกรถให้นะครับ
44:49ฉันจอดรถทิ้งไว้ที่นี่ค่ะ
44:50งั้นเดี๋ยวผมเข็นไปส่งครับ
45:02ใกล้จะถึงแล้วละค่ะ
45:03ได้ค่ะ
45:17รถที่ผาด
45:48ไป
46:11รถที่ผาด
46:17รถที่ผาด
46:42พวยละล่ะ
46:47พวกมึงเป็นใคร
46:53กูไปทำอะไรพวกมึง
46:54จับกูมาทำไม
46:59อยู่เมืองนอกก็ดีอยู่แล้ว
47:01จะกลับมาทำไม
47:07อาทันธ presume
47:08โตขึ้นเยอะเลยนะ
47:10จะจับกูมาทำไม
47:12แหละแกกลับมาทำไม
47:14ที่นี่ไม่มีใครต้องการแกสักคน
47:17กูไม่ได้กลับมาหามึงแล้วกัน
47:25พูดกับพ่อแบบนี้ไม่ดีนะลูก
47:28มึงไม่ใช่พ่อกู
47:30มึงเป็นแค่น้องชายพ่อกู
47:32ที่เสือกเป็นชูกับแม่กู
47:39พูดจาริน่าอื่นๆ
47:42เหมือนตอนเด็กๆเบียบเลย
47:44เหมือนตอนเด็กๆเบียบเลย
48:14อ้าว
48:39มึงกลับมาทำไม
48:42มึงจะมาเอาแม่มึง
48:45เอาสมบัติพ่อมึงคืนนั้นเหรอ
48:49กูไม่ให้
48:51และไม่มีวันให้
49:11จับมันขึ้นไป
49:31มึงเก่งแล้วใช่มั้ย
49:33มึงเก่งแล้วใช่มั้ย
49:35มึงเก่งใช่มั้ย
49:37มึงเก่งใช่มั้ย
49:41อ้าวพวกมึงจัดการ
49:51ว่าไง
49:55ทีมไปสนามบินอย่างนั้นเหรอ
49:57เดี๋ยวฉันตามไปเลย
50:03ลาดตัวมันออกไป
50:05แล้วจัดการให้เหมือนอุปะเทศเหมือนเดิม
50:07ได้ครับท่าน
50:11เล็กไว้
50:42ทำไมไม่ลับแม่
51:03แกคิดเหรอ
51:05ว่าทำเรื่องขนาดนี้แล้วหนีไปนอก
51:07แล้วมันจะจบง่ายๆ
51:09เขาปล่อยผมไปเถอะครับ
51:11ฉันไม่ให้แกไปไนณ
51:15แกต้องแต่งงานกับลูกสาว registering
51:17ฉันอยากเป็น장님
51:19ว่าพวกคุณ
51:23ผมยังไม่รักเขา
51:25เพราะเรื่องบังคับผมดี
51:27ฉันบังคับแกหรอ
51:29ฉันบังคับแกอิน rush
51:31wnoทุกอย่างทัดหลมศพแก
51:33จะเงินจด จะป้าน จะที่ทำงาน จะบุรุษัท
51:36- ก็เป็นของแก! - ผมไม่ต้องการ hat!
51:40ผมไม่ต้องการ
51:41ผมไม่ต้องการสมบัติอะไรของพ่อทั้งนั้น
51:43และอันบริสตันยาบ้าบ๊อนนี่ก็เหมือนกัน
51:47ถ้ามันเป็นภารณ thếน
51:48ภารณน่ะไปเรียกพี่ภารณเขาไป 250 000 บ屋ลผมเขาไป
51:50แกรู้ไหม ว่าฉันจะได้ทุกอย่างมา ฉันต้องทำอะไรบ้าง
52:21เฮ้ย นี่
52:25เฮ้ย
52:28จอดรถ
52:31จอดรถ
52:33จอดรถ
52:37รถ จอดรถ
52:39เฮ้ย
52:43แกคิดจะหากหลังฉันน่ะ
52:44ไม่มีทาง เอาไฟในกล้องนั้นมาให้ฉันเดี๋ยวนี้
52:57ไม่
52:59ฉันบอกให้เอามาเดี๋ยวนี้
53:00ไม่ จอดรถ
53:03ไอ้ที่
53:05จอด ไม่จอด
53:06อย่า ไอ้ที่
53:07เอาไฟมา
53:08ผมบอกแล้วพี่ จอด
53:11อย่าหลับคุณที
53:14หายใจ
53:27หาย!
53:44หายใจ
54:14หายใจ
54:44หายใจ
54:45หายใจ
54:46หายใจ
54:47หายใจ
54:48หายใจ
54:49หายใจ
54:50หายใจ
54:51หายใจ
54:52หายใจ
54:53หายใจ
54:54หายใจ
54:55หายใจ
54:56หายใจ
54:57หายใจ
54:58หายใจ
54:59หายใจ
55:00หายใจ
55:01หายใจ
55:02หายใจ
55:03หายใจ
55:04หายใจ
55:05หายใจ
55:06หายใจ
55:07หายใจ
55:08หายใจ
55:09หายใจ
55:10หายใจ
55:11หายใจ
55:12หายใจ
55:13หายใจ
55:14หายใจ
55:15หายใจ
55:16หายใจ
55:17หายใจ
55:18หายใจ
55:19หายใจ
55:20หายใจ
55:21หายใจ
55:22หายใจ
55:23หายใจ
55:24หายใจ
55:25หายใจ
55:26หายใจ
55:27หายใจ
55:28หายใจ
55:29หายใจ
55:30หายใจ
55:31หายใจ
55:32หายใจ
55:33หายใจ
55:34หายใจ
55:35หายใจ
55:36หายใจ
55:37หายใจ
55:38หายใจ
55:39หายใจ
55:40หายใจ
55:41หายใจ