Category
🎥
Short filmTranscript
00:00:00พระยาสอลาเดช และคุณโรเบิร์ด
00:00:02มีส่วนรู้เห็นและอยู่เบื้องหลังของการลอกวางเพลิงที่กาดยังไงล่ะครับ
00:00:06ยายยังอยากจะไปเรียนต่อเมืองนอกไหมลูก
00:00:08แล้วถ้าสมมติว่ามันเป็นเรื่องที่ทำให้จอมต้องกลับ
00:00:12โดยที่เรื่องไม่ได้
00:00:14พระจอม
00:00:15ผมมีสิ่งหนึ่งที่อยากให้คุณยายเห็น
00:00:19เพราะในรูปนั้นก็คือพระจอม
00:00:21ถ้าผมบอกคุณยายว่าผมไม่ใช่คนของที่นี่
00:00:24และอยากให้มันมาจากอนาคต
00:00:26คุณอยากจะเชื่อใจผมไหมครับ
00:00:48คุณยาย
00:00:51หยุดเข้า��ม
00:00:56เชื่อที่จอมพูดหรือเปล่า ครับ
00:01:01สิ่งที่พระจอมเล่ามาทั้งหมดนั้น
00:01:05มันทางดูปกรณ์จนแทบไม่น่าใช่
00:01:19คลิปแบบแล้วไหม
00:01:20นะ
00:01:22ข้อชอมไม่รู้หรือ
00:01:24ว่าข้อชอมเคยหลุดปากพูด
00:01:26ดาวกบรุ่นเรื่องหลายคนมาหลายคนแล้ว
00:01:30ส่วนเรื่องเหงาของพ catches
00:01:33ฉันก็สุดปิญาที่จะหารู้ได้
00:01:35แต่ถ้าจะให้ฉันเชื่อ
00:01:38หรอ Palm เป็นภูพี
00:01:43ฉันเชื่อไม่ลงเล็ดขาด
00:01:48ใครว่าเริ่มแบบนี้
00:01:50จอมบอกได้เลยนะครับว่า
00:01:53จอมไม่ใช่ผี
00:01:57ไม่ใช่แน่ๆ
00:02:09นั่นน่ะสิ
00:02:12วิญญาณที่ไหน
00:02:14จะอบอุ่นด้วยเลือดเนื้อเช่นนี้
00:02:20คุณใหญ่ไม่...
00:02:23กลัวจอมเหรอครับ
00:02:28ฉันไม่กลัวหรอก
00:02:32แต่จอมกลัว
00:02:38เพราะว่าวันนึง
00:02:42ก็จอมจะหายไป
00:02:44แล้วก็ไม่มีใคร
00:02:49จำจอมได้เลย
00:02:53ทั้งแม่
00:02:56ทั้งจี๊ด
00:03:01แล้วก็ตัวคนใหญ่
00:03:07จอม
00:03:10ไม่เป็นไรนะ
00:03:12พี่จอมอยู่กับฉันที่นี่แล้ว
00:03:15ไม่ต้องกลัวอะไรอีกต่อไปนะ
00:03:23ไม่เป็นไรนะจอม
00:03:41ไม่เป็นไร
00:04:12จอม
00:04:15จอม
00:04:18จอม
00:04:20จอม
00:04:22จอม
00:04:24จอม
00:04:26จอม
00:04:28จอม
00:04:30จอม
00:04:32จอม
00:04:35จอม
00:04:37จอม
00:04:39จอม
00:04:42จอม
00:04:43จอม
00:05:10เมื่อแม่หลับหรือว่าจอม
00:05:14ครับ
00:05:17คุณใหญ่เหรอครับ
00:05:21ฉันก็เหมือนกัน
00:05:32คุณใหญ่
00:05:37คิดว่าเรื่องของเราสองคนต่อจากนี้มัน
00:05:39จะเป็นยังไงต่อไปเหรอครับ
00:05:46ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน
00:05:49อนาคต
00:05:51เป็นสิ่งที่ไม่อาจคาดดาวได้หรอกนะพ่อจอม
00:05:55ขนาดพ่อจอมมาจากอนาคต
00:05:58ก็ยังไม่สามารถรู้เรื่องราวของตัวเองได้
00:06:01จริงไหม
00:06:03แต่สิ่งที่ฉันรู้ในตอนนี้
00:06:08ก็คือพ่อจอมเป็นคนรักของฉัน
00:06:13ฉันก็ทำได้เพียงอยู่ข้างในพ่อจอม
00:06:16ในช่วงเวลาแบบนี้
00:06:19ฉันจะไม่มีถามปล่อยให้พ่อจอม
00:06:23ต้องฝันตนที่จะทำมาควรทำไว้
00:06:25ในช่วงเวลาแบบนี้
00:06:28ฉันจะไม่มีทางปล่อยให้พระจอม
00:06:31ต้องไปตกอยู่ลำพังเป็นอันขาด
00:06:35ฉันสัญญา
00:06:56คุณใหญ่รู้ไหมครับ
00:07:00ว่าตอนแรก
00:07:03ฉันจอมยอดมาอยู่ที่นี่
00:07:06จอมไม่อยากอยู่เลย
00:07:09พยายามหาทุกวิธีทาง
00:07:12เพื่อที่จะได้กลับไป
00:07:15นอนร้องไห้กับตัวเองทุกคืน
00:07:18หลับตาลง
00:07:21ก็ได้แต่คาดหวังว่า
00:07:23เริ่มตาขึ้นมา
00:07:26เรื่องทุกอย่างมันก็เป็นแค่ฝันไป
00:07:37แต่หลังจากที่จอมได้เจอกับคุณใหญ่
00:07:40ความคิดของเขามันก็หายไปหมดเลยครับ
00:07:44คุณใหญ่
00:07:47ทำให้จอมได้เรียนรู้อะไร ๆ อย่างของที่นี่
00:07:50ได้รู้
00:07:53เรื่องที่ไม่เคยรู้มาก่อน
00:07:56เพราะคุณใหญ่ยังเข้าใจ
00:07:59พวกเราทุกๆคน
00:08:03ถึงแปลว่าคนเหล่านั้นรวมถึงผม
00:08:05จะไม่ได้มียธาบรรดาสัก
00:08:07เป็นคนในครอบครัวคุณใหญ่ก็ตาม
00:08:10เพราะจอมอาจจะไม่รู้ตัวนะ
00:08:13แต่คนที่เปลี่ยนแปลงทุกอย่าง
00:08:15ของที่นี่
00:08:17ให้เป็นอย่างทุกวันนี้
00:08:20ก็คือพ่อจอม
00:08:24ฉันตั้งแห่งที่ควรจะกาวคำนั้น
00:08:31ขอบคุณพ่อจอมมากๆนะ
00:08:34ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ทำเพื่อพวกเรา
00:08:38พ่อจอมคือคนในครอบครัว
00:08:41คือคนสำคัญของเรือนคล้านทิศ
00:08:43พ่อจอมควรจะมอยให้เธอนะ
00:09:13คุณพ่อจอม
00:09:37คุณหมอจอม
00:09:39เรื่องพึ่งเต็มจะได้พองจอม
00:09:42ในหมอเจ้า
00:09:44แต่
00:09:45พระเจ้าว่ามันมันน่าปกตินะเจ้า
00:09:47ก็อย่างที่หมอบอก
00:09:49ว่าเอาไว้กับภายในทำงานหนักหน่อย
00:09:52เพราะว่ามีทารกเกรกัน
00:10:12อย่างใกล้วิติน เดี๋ยวเจ้าเฉย จุ้งถึงเง่า
00:10:15เซียนแค่ข้าง ไว้หัดจำตีดง พอใกล้ 9 ทางทัก
00:10:18ฟอสเตอร์ ต้องหมุนเด็กเข้าจิตก่อนลาซักเบอร์
00:10:20เกินเหวยเจอเนนสอบกองให้ชึกหมัด
00:10:23ใจเกี่ยวพิษบาทผู้เบียร์เทิงในอิชินจำโปร
00:10:31ทารกเหรอคะ คุณกรุม
00:10:53เสียงหิน
00:10:55ความใจหน้า
00:10:57องหมึ่ง
00:10:59ถrition
00:11:01ชอบ
00:11:03แบบนี้
00:11:05โดนต้อง
00:11:09ใจโดนภู diss
00:11:11หยุดเนตร
00:11:13เเช่น
00:11:15เหมือนนะ
00:11:17เลง
00:11:19หัวไหลฉ
00:11:21เข้าใจ มันเข้าใจ แต่ว่าตัวต้องใจเห็นเย็นก่อนนะ
00:11:27เอาไกลๆกลืน
00:11:29อย่างที่มันเกิดขึ้นมาแล้ว
00:11:32มันแก้ไขไปได้แล้วนะ
00:11:38ฉันทำไม่ได้หรอกไหม
00:11:40การที่ต้องค่อยๆเห็นลูกมันเฝิ่มโต
00:11:46ฉันยอมรับชีวิตแบบนั้นไม่ได้
00:11:52แต่อย่างที่มันจากมากลายแล้ว
00:11:56ทำไมมันยังทิ้งเท่าทุรทบให้ฉัน
00:11:59ไม่จบไว้ที่สักทีหรือเปล่า
00:12:03ทำไมชีวิตฉันต้องเป็นแบบนี้วะ
00:12:21ปลาตี้
00:12:51เป็นอะไรหรือยังกะ ต้องแก้ว
00:12:53อ่า
00:12:59คุณว่างพึ่งเธอต้องน่ะ
00:13:01ห้ะ
00:13:03ต้องกะ
00:13:05ลูกของไอ้โรเบอร์ดนั่น
00:13:09อ๋อ
00:13:13อ้าว
00:13:15อ๋อ
00:13:19เออ
00:13:23เป็นที่สังเวชน์เนาะ
00:13:25หนีไปป้นค้อป้นกัน
00:13:27กับไอ้ปะห้าผัวฝรั่งนี้สักเตือน
00:13:31น้องก็บ่หูว่าจะช่วยเปิ้ลจะได้ดีนะ
00:13:33อ้ายคำแสน
00:13:35น้องยิ่งเห็นเปิ้ลตุ๊ก
00:13:37น้องก็ยิ่งหูสึกผิด
00:13:39ที่เคยยะมาดีกับเปิ้ล
00:13:45ป้องเก้า เฮ้ย
00:13:49น้องจะได้เก้าทิชจะยอ่าได้แล้ว
00:13:55อ้ายซัมดีใจเลือก่อนนี้
00:13:59ทิ้งน็องโดนไอ้ฝรั่งนั่งงี้อย่างเค่าเนีย
00:14:07น้องโชคี่แล้วนาร์
00:14:11ทิ้งน้องยังเป็นป้อง Wak really
00:14:15น้องบ่าใจฟองแก้วคนเดิมแห่มแล้ว อ้ายคำแสน
00:14:21น้องบ่าใจ...
00:14:23ตั้งแต่คืนที่เฮาปากันเตือแรก
00:14:26ที่เฮิญหลังนี้แล้ว
00:14:39ฟองแก้ว...
00:14:41ฟองแก้ว...
00:14:50อ้ายคำแสน
00:14:53อ้ายไปซอกหาแม่หญิง
00:14:56ที่ควรเป็นคนฮักดีกว่าน้องเตอร์เนอร์
00:14:59จากนี้...
00:15:01น้องคงปิกไปเป็นฟองแก้วคนเก่าของอ้ายคำแสนมาได้แล้ว
00:15:10ฟองแก้ว...
00:15:25ฟองแก้ว...
00:15:40ฟองแก้ว...
00:16:00นี่น่ะหรือ...
00:16:02รูปที่พระเจ้าบอกฉันน่ะ
00:16:04ใช่ครับ
00:16:06ก่อนหน้านี้ที่เจ้าว่านรูปพวกนี้แล้วมันก็เลย...
00:16:09เกิดเป็นภาพทับซ้อนกับ...
00:16:11ยุคที่จอมจากมาครับ
00:16:16ถึงนั้นแสดงว่า...
00:16:19อาการลำเมอของพระจอมมันก็...
00:16:22ครับ
00:16:24มันเป็นตอนที่...
00:16:27จอมเห็นภาพพวกนั้น
00:16:30แล้วพระจอมรู้ได้อย่างไร?
00:16:33ว่าต้องวัดภาพพวกนี้น่ะ?
00:16:36จอม...
00:16:39เคยเห็นเมื่อมาก่อนครับ
00:16:41เพราะจอมเคยเห็นมันจากที่ไหน?
00:16:44ภาพพวกนี้มัน...
00:16:48อยู่ในหิบเก่าใบหนึ่ง
00:16:50ในเรือนพระลาทิก
00:16:53ในยุคที่จอมจากมาครับคุณใหญ่
00:16:57แล้วจอมก็คิดว่า...
00:17:02คนที่น่าจะเก็บภาพพวกนี้ไว้ในหิบใบนั้นก็คือ...
00:17:09ตัวคุณใหญ่นั่นแหละครับ
00:17:30ออฟ...
00:17:35เป็นไงบ้าง? คิดถึงป่ะ?
00:17:39ไม่ได้เจอกันนานเลย ตัวอ้วนคุณเยอะเลยนะ
00:17:46ไม่คิดถึงกันเลยเหรอ? ออฟ
00:17:49นี่ ตัวอ้วนจุ้มปุ๊บสมัยหมูเลยนะ
00:17:58แล้วมีลูกไม่เห็นบอกกันเลยนะ
00:18:00ไม่ส่งข่าวๆกันบ้างเลย
00:18:09พ่อจอม
00:18:13คุณใหญ่
00:18:18พ่อจอม...
00:18:21ลองวาดลูกเจ้าฮอฟอีกทีดีไหม?
00:18:30มันไม่มีประโยชน์เหรอครับคุณใหญ่
00:18:33เพราะก่อนหน้านี้...
00:18:35ผมก็ลองวาดลูกเรือนอีกรอบแล้ว
00:18:38แต่...
00:18:42พ่อจอม พ่อจอมเป็นอะไรเหรอ พ่อจอม
00:18:45แต่มันก็... มันไม่มีภาพอะไรขึ้นมาเลยนะครับ
00:18:49แต่ลองอีกครั้ง ก็ไม่เสียหายอะไรดิ พ่อจอม
00:18:58แล้วถ้าเกิดว่า...
00:19:02การวาดในครั้งนี้...
00:19:03มันทำให้จอมหายไปเลยเหรอครับ
00:19:17ฉันก็ไม่รู้
00:19:19ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น
00:19:27แต่ฉันหมดหนทาง
00:19:29ที่ฉันจะช่วยเหลือพ่อจอมแล้วจริงๆ
00:19:35ฉันก็สับสน
00:19:39กับเรื่องที่มันเกิดขึ้นอยู่นี่เหมือนกัน
00:19:43ใจหนึ่ง
00:19:45ฉันก็อยากให้พ่อจอมอยู่กับฉันต่อ
00:19:51แต่หากฉันนิ่งเฉย
00:19:55ฉันก็ไม่รู้
00:19:57ว่าสัญญาณเงาจากของพ่อจอม
00:20:03มันจะทำให้พ่อจอม
00:20:07สลายหายไปตลอดกันหรือเปล่า
00:20:11ฉันเลยคิดว่า
00:20:15ฉันยอมให้พ่อจอมหายไป
00:20:21เพราะฉะนั้น
00:20:23ที่สิ่งที่ฉันเติบใจ
00:20:27ฉันก็ไม่รู้แล้ว
00:20:31ว่าฉันก็มีอะไร
00:20:37และฉันก็ไม่รู้ว่า
00:20:41ฉันก็หายไป
00:20:47เพื่อกลับไปที่ที่พ่อจอมจากมา
00:20:49ควรหรอพระจอม
00:20:56ไม่เป็นไรนะพระจอม
00:21:09ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
00:21:13ฉันจะนั่งอยู่กับพระจอมตรงนี้
00:21:17ตรงนี้ พี่ไปไหน
00:21:21อย่ากังวลไปเลยนะ
00:21:47ว่าไม่มีนะ
00:21:49ไม่มีคำอะไร
00:21:53นั่นมันจะยาวนานเท่าไหร่
00:21:57ลิ้มดอกไม้ลังท้อง
00:21:59เจ้าหอมหลึกรม
00:22:01เคยชื่อเคยชมดองดม
00:22:03ให้ชื่อดีใจ
00:22:07มาบาท
00:22:09มีตัวเจ้าร่วมรอย
00:22:11ไม่ช่วยกลิ่นหอม
00:22:13รีบข้ามว่ามอง
00:22:15ความรักของฉันต้องเป็นดังเช่นเจ้าหลังทำไม
00:22:21ถ้าเกิดขึ้นไม่ให้เวลาผัดพาสิ่งแปลพันไป
00:22:26ฉันจะทำได้นานเท่าไหร่
00:22:31ถ้าฉันต้องทานแค่ตาหลอกไป
00:22:37ถ้าฉันต้องทานแค่ตาหลอกไป
00:22:43เพราะรักของฉันจะนานกว่านั้น
00:22:49นานชวกันกับนานนิรันดร์
00:22:55จะไม่มีสิ่งใบหลบเรื่องให้หายสิ้นกัน
00:23:01ดอมไม้ใดจะหอมนานเกินกว่านั้นไม่มี
00:23:07เพราะรักของฉันคงอยู่เสมอ
00:23:12อยู่เพื่อเธอและเป็นของเธอ
00:23:17กลิ่นหอมของความรักฉันจะติดตามพบเธอ
00:23:23ตามพบเธอไม่มีโรยรัก
00:23:37ไม่เป็นไรหรอก
00:23:39เราแค่ลองกันดูไม่ได้เสียหายอะไร
00:23:42ไม่ดีกว่าครับ
00:23:44พอแค่นี้เถอะ
00:23:46ถึงทางต่อไปก็คงไม่มีภาพพวกนั้นขึ้นมาอีกแล้วล่ะ
00:23:58แล้วในหิบที่พระจอมเคยบอกฉัน
00:24:02ยังมีรูปใดที่พระจอมยังไม่ได้ว่านอีกหรือไม่
00:24:08มีอยู่รูปนึงครับ
00:24:11รูปอะไรล่ะพระจอม
00:24:14เป็นรูปของ...
00:24:17ผู้ชายคนหนึ่งครับ
00:24:20แต่ผมไม่รู้ว่าเขาคือใคร
00:24:23ยืนอยู่ใต้ต้นไม้
00:24:26ตรงนี้
00:24:29ตรงนี้อะไรน่ะ
00:24:31พระจอม พระจอม พระจอม
00:24:35วันนี้พอเท่านี้ก่อนเถอะนะ
00:24:39ฉันมีรูป
00:24:41ที่อยากจะว่านให้พระจอมช่วยว่านให้ฉันหน่อยนะ
00:24:48รูปอะไรเหรอครับ
00:24:49รูปอะไรเหรอครับ
00:25:13คุณยาย อย่าขยับตัวสิครับ
00:25:16รูปกองมันไม่สวยหรอก
00:25:18ก็ฉันขัดนี่นะ
00:25:20แต่คิดจะเป็นแบบแล้วอ่ะ ก็ต้องอดทน
00:25:24รู้เปล่า
00:25:25ครับ
00:25:26คุณนักว่าดมือท้อง
00:25:31ว่าแต่
00:25:32ทำไมอยู่จูกคุณยายถึง
00:25:35อยากมีภาพว่าเป็นของตัวเองขึ้นมาน่ะครับ
00:25:37ก็ภาพที่พระจอมแอบว่าฉันก่อนหน้านี้
00:25:40มันเป็นภาพตอนที่ฉัน...
00:25:41มีสภาพเมาไม้นะสิ
00:25:45หากใครพบเห็นเข้าเนี่ย
00:25:48มันก็ดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะ
00:25:51แต่คุณยายครับ
00:25:53จอมจะบอกแล้วให้ฟังนะ
00:25:55ถึงจะเป็นภาพนี้เนี่ย
00:25:57ก็ให้คนอื่นดูไม่ได้อยู่ดี
00:26:00ทำไมล่ะ
00:26:02ฉัน...
00:26:04ยังดูไม่ดีหรือ
00:26:06ไม่ดี
00:26:08ไม่ดี
00:26:09ยังดูไม่ดีหรือ
00:26:12ก็เพราะว่าภาพนี้เนี่ย
00:26:13คุณยายยังเปลวยท่อนบนอยู่ไงครับ
00:26:16เพราะฉะนั้น...
00:26:17จอมให้คนอื่นดูหน่อยนะ
00:26:21นี่...
00:26:23พระจอม...
00:26:25ห่วงฉันอีกแล้วหรือ
00:26:30ครับ
00:26:33เดี๋ยววันนี้...
00:26:35ก็ยอมรับความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อฉันแล้วสินะ
00:26:38แล้วไม่ดีหรอกครับ
00:26:57คุณยาย...
00:26:59จองจอมอะไรขนาดนั้นล่ะครับ
00:27:02พระจอม...
00:27:04จองฉันตอนที่วาดภาพขนาดนี้
00:27:08ฉันก็อยากจะบรรทุทธภาพของพระจอมเอาไว้
00:27:11ด้วยสองตาของฉันบ้าง
00:27:25คุณยาย
00:27:27อะไร
00:27:29ทำอะไรครับ นั่งดีๆ
00:27:31เดี๋ยวจองก็วาดรูปป่อไม่ได้หรอกไง
00:27:33บอกว่าอยากได้ภาพไง
00:27:35ฉันไม่อยากได้ภาพแล้วล่ะ
00:27:36คุณยายทำอะไรครับ
00:27:37คุณยาย...
00:27:38คุณยาย...
00:27:39คุณยาย...
00:27:42คุณยาย...
00:27:45พระจอม...
00:27:55เอื้องพึ่ง
00:27:57เป็นจะได้พ่องเจ้า
00:28:01อาการก็...
00:28:03ค่อยๆทุเหล่าลงแล้วล่ะ
00:28:04ค่อยๆทุเหล่าลงแล้วล่ะ
00:28:05ฟองแก้ว
00:28:08เขาหมายถึงจิตใจของเอื้องพึ่ง
00:28:15มันก็ไม่สู้ดีนักหลอกฟองแก้ว
00:28:20ฉันยังจินตนาการไม่ออกเลย
00:28:23ว่าหากเด็กคนนี้ลืมตาขึ้นมาดูโลก
00:28:27ฉันควรจะต้องรู้สึกอย่างไรกับเขา
00:28:30แต่อะไรที่มันเกิดขึ้นแล้ว
00:28:34เราก็จำเป็นต้องยอมรับมัน
00:28:39ไม่ว่าจะอยาก
00:28:42หรือไม่อยากก็ตาม
00:28:47เอื้องพึ่ง
00:28:51เธอไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอกฟองแก้ว
00:28:54ฉันผ่านเรื่องราวมาตั้งมากมาย
00:28:56เรื่องนี้
00:28:58ฉันก็ต้องผ่านมันไปให้ได้
00:29:03เอื้องพึ่งจะไปฟังกัดใจ
00:29:06ก็ดูว่าเธอไม่มีทางเลือกนะ
00:29:11ฉันยังมีทางเลือกด้วยเหรอ
00:29:16มันอาจจะฟังดูบ้างใครดี
00:29:19แต่เธอก็พอจะรู้จักกับคนอื่น
00:29:22ที่พอจะช่วยเธอรู้ table
00:29:25ต้องป้นตุกจากเรื่องนี้ได้
00:29:29ฉันคิดว่าจะหาเธอก็ต้องปิดอยู่ เรื่องที่ควรจะฆ่ามันไป
00:29:33ได้แล้ว
00:29:35เราอยากหาเอื้องพึ่ง
00:29:38สร้างความหวังเปลือไมละจะครอบชีวิต
00:29:41กับคนที่ตัวหักนะเธอ
00:29:45เธอ skeletน
00:29:47ที่ทำให้มันตามไป
00:29:49ออกจากต้องไป
00:29:52แล้วถ้าเป็นเธอ
00:29:54เธอจะทำอย่างไรฟองแก้ว
00:30:23วางมันไว้ก่อนเถอะเมย์
00:30:25ฉันยังไม่อยากดื่มมันตอนนี้
00:30:52เมย์
00:31:02ฉันมีเรื่องที่ต้องบอกเมย์
00:31:08ฉันไม่ได้มาขอคำปรึกษา
00:31:12ฉันเพียงต้องบอกเมย์
00:31:14ในธานะที่เมย์เป็นคนรักของฉันเพียงเท่านั้น
00:31:18เรื่องอะไรอย่างกั๊ะ
00:31:22เราสองคนจะไปเริ่มต้นชีวิตด้วยกันที่นั่น
00:31:27ดีไหมเมย์
00:31:31เปิ้ลมาคัดตัวหรอก
00:31:33ถ้าเป็นเรื่องนั้น
00:31:36มาว่าตัวจะอยู่ที่ไหน
00:31:39เปิ้ลก็จะตัวไปอยู่กับตัวกุติ
00:31:46แต่ก่อนไป
00:31:48ฉันจำต้องสาสางเรื่องทุกคน
00:31:50ของฉันให้สิ้นไปเสียก่อน
00:31:53เรื่องอะไรอย่างกัน
00:31:56ฉันต้องไปหาคนรู้จักของฟองแก้วนะ
00:32:01แกเป็นหมอยา
00:32:04ที่สามารถช่วยให้ทุกของฉัน
00:32:08หายและสลายไปได้นะเมย์
00:32:13อย่าบอกนะว่าตัวจะ
00:32:20ไม่ได้เนย เป็นไม่ยอม
00:32:23แต่ฉันตัดสินใจแล้วเมย์
00:32:27แต่เป็นไม่อยากให้ตัวต้องแปดเปลือน
00:32:30เหมือนกับพี่นายฝรั่งมันยะ
00:32:33ตัวปลาข้อกรรมมานักแล้วนะ
00:32:36อย่าสร้างกรรมทำเลยเนย
00:32:39เมย์จำที่ฉันบอกได้ไหม
00:32:42ว่าฉันไม่ได้มาขอคำปรึกษา
00:32:45ฉันเพียงต้องบอกเมย์เพียงเท่านั้น
00:32:47แต่เมย์อยากเห็นฉันทุกต่อไปอย่างนี้จริง ๆ หรอ
00:32:55ฉันขอแค่เมย์อยู่กับฉัน
00:32:58ให้ฉันผ่านวันนั้นไปให้ได้
00:33:01แล้วเราสองคน
00:33:04จะได้ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยกันนะเมย์
00:33:16ม.ค
00:33:41อ่านอะไรอยู่เหรอครับคุณยาย
00:33:43ฉันกำลังหาข้อมูลบางอย่างอยู่นะ
00:33:47ข้อมูลอะไรเหรอครับ
00:33:51ก็ข้อมูลที่ฉันไม่รู้
00:33:53เกี่ยวกับสิ่งที่พระจอมกำลังเป็นอยู่อย่างไรล่ะ
00:34:08พระจอม
00:34:09พระจอม
00:34:16อย่ากังวลไปเลยนะ
00:34:19ฉันเพียงแค่ลองค้นดู
00:34:22เผื่อจะมีทางแก้ไขมันก็เท่านั้น
00:34:31พระจอม
00:34:33ฉันเริ่มหิวแล้วล่ะ
00:34:35ฉันบอกพระจอมไปเตรียมของว่าง
00:34:37ที่ฉันที่สาราริมน้ำได้หรือไม่
00:35:01ขอบวังครับคุณใหญ่
00:35:07ขอบวังครับ
00:35:29อย่างนั้นครับ
00:35:31ว่าอย่างไรล่ะพระจอม
00:35:38อ่านอะไรอยู่นะครับ
00:35:40ฉันเคยเห็นนี้แย่ฝรั่งอยู่เลือกนึง
00:35:44เขาพูดถึง
00:35:47เรื่องของการย้อนเวลา
00:35:50ชื่อเรื่องวุรษฐานแบทชีน
00:35:52น่าจะเป็นของคุณเอ็ดจีเวลส
00:35:58แต่จอมว่าหากไปก็
00:36:02ไม่น่าจะเจออะไรหรอกครับ
00:36:05จอม
00:36:07ขอฉันรอกหน่อยนะ
00:36:21หัวใจคุณแถวนี้แม่งก่อน
00:36:24เอาน่ะ
00:36:29คุณใหญ่ครับ
00:36:33พรุ่งนี้เนี่ย
00:36:34จอม
00:36:36หวานคุณใหญ่ช่วยพาจอมไป
00:36:38เจอกับครูป่าหน่อยได้ไหมครับ
00:36:47จอมจะไปทำอะไร
00:36:49ก็...
00:36:50จอมเพิ่งนึกขึ้นได้ว่า
00:36:52ตอนที่จอมได้เจอครูป่าเป็นครั้งแรกเนี่ย
00:36:54ครูป่าเขาอยากจอมเรื่องว่าไม่ใช่คนของที่นี่อะครับ
00:36:57จอมก็เลยคิดว่าบางที
00:36:59ครูป่าอาจจะ
00:37:01มีคำตอบสั่งเรื่องนี้ก็ได้นะ
00:37:06พร้อมใหม่พ่อจอม
00:37:12เข้าไปพบครูป่ากัน
00:37:25เป็นจะได้มาหลักกว่าใหญ่
00:37:28คือ...
00:37:30ไม่เป็นแบบนั้น
00:37:31เป็นจะได้มาหลักกว่าใหญ่
00:37:34คือ...
00:37:36ผมมีเรื่องอยากจะรบกวนปรึกษาครูป่านะครับ
00:37:39คุณพัทเทพิญเป็นจะได้พ่อ
00:37:43ผมกับคุณพ่อท่าน
00:37:45ไม่ค่อยได้พบกันหรอกครับ
00:37:47อาจจะเป็นเพราะว่า
00:37:49ผมย้ายไปอยู่ที่เรือนเล็ก
00:37:51ส่วนคุณพ่อท่าน
00:37:53หลังจากเกิดเรื่องนั้น
00:37:57ท่านก็เก็บตัวเงียบ
00:37:58ไม่ค่อยสูงสิ่งกับใครเหมือนก่อนหน้านะครับ
00:38:02กระแสแห่งการเวลา
00:38:05มันเปลี่ยนไป
00:38:06ถ้ายังต้านมันอยู่
00:38:08ก็จำต้องกดหลงกระต่าอัน
00:38:11เรืองของผ่อนนุ่มคนนั้นเลอไก่
00:38:14ที่ป่อยาก crumbleจะมาพึกษาต่อมา
00:38:18ครับ
00:38:20คุ้มาพอตั่งได้ไหมครับ
00:38:24ว่าเคยเอ่ยทัก
00:38:25ว่าเขาไม่ใช่คนของที่นี่
00:38:30จำได้ก่ะ ปะไย
00:38:33ครูบาทราบเรื่องนั้นได้อย่างไรครับ
00:38:42น้ายตาของเขานั่นก่ะ ปะไย
00:38:44น้ายตาจะเอียด
00:38:46ไม่ใช่น้ายตาของคนที่นี่หรอกนะ
00:38:49ถ้าครูบาทราบถึงขนาดนั้น
00:38:52ครูบาพอจะมีวิธีทางช่วยเหลือ
00:38:55เหนียวรั้ง
00:38:57หรือทำให้ร่างของป๊าจอม
00:38:58กลับเป็นปกติได้หรือไม่ครับ
00:39:00อาตะมาตอบเรื่องนั้นไปแล้ว
00:39:03กระแสแห่งการเวลา
00:39:05มันเปลี่ยนไป
00:39:07ถ้ายังยืนต้านมันอยู่
00:39:09เขาจำต้องกดลงไปถึงกู
00:39:11ก็เท่าอันก่ะ
00:39:14แบบนี้
00:39:17ก็แปลว่า
00:39:20ตัวผมจะสลายหายไปหรือเปล่าครับ
00:39:23ก็บ่ออ่านหู้ได้หรอกนะป่อนุ่ม
00:39:26แต่สุดท้ายแล้ว
00:39:28คำตอบก็จะปากด
00:39:30นึกมาตึ้งเวลาของเขาก็ต่ออัน
00:39:33แล้วสมมติทางของครูบา
00:39:36ครูบาคิดว่า
00:39:39จอมจะไปอยู่ที่ไหนครับ
00:39:42ก็อยู่ติดติดปล่อยให้เขาอยู่นั่นแหละ
00:39:52โปรดติดติดตามตอนต่อไป
00:40:22โปรดติดตามตอนต่อไป
00:40:52โปรดติดตามต่อไป
00:41:23ฉันไม่อยากให้ start กับฉันไปไหนแล้ว
00:41:30ฉันเป็นแพยามพูดหากำตอบ
00:41:33กับสิ่งที่มันเกิดขึด
00:41:37สัง
00:41:40คำว่าฉันเป็นคอกนะ
00:41:42ฉันเป็นเขาน่ะโคโก
00:41:46เพียงกางลุกด้วยสิ่งที่มีไกลขึ้นไหน
00:41:49คน
00:41:51ไม่พูดแบบนี้สิครับ
00:42:03จอฟยังไม่ได้ไปไหนซะหน่อย
00:42:07จอฟยังยืนอยู่ตรงนี้
00:42:09ยังยืนอยู่ตรงหน้าคุณใหญ่แบบนี้นะครับ
00:42:15แล้วมันจะเป็นชีวิตนี้ไปอีกนานเท่าไหร่แล้วพระจอฟ
00:42:19จอฟก็ไม่รู้เหมือนกันครับ
00:42:27แต่จอฟแค่...
00:42:31ไม่อยากเห็นคนใหญ่เป็นแบบนี้อีกแล้วอ่ะ
00:42:35จอฟ
00:42:37มีความสุข
00:42:41กับช่วงเวลาที่เหลืออยู่ของเราสองคน
00:42:45กันดีกว่านะ
00:42:51ฉันจะพยายามนะ
00:43:11อู้ว..
00:43:14อุ้ย จริงดี
00:43:17เป็นอีกนานแล้ว
00:43:19ได้ด้วย
00:43:22เราเข้ายกแล้ว
00:43:24มติเจ้า
00:43:26ให้มุมน้ำ
00:43:29ป devoirความสุข
00:43:33finance
00:43:35โปรดนะครับ
00:43:37ออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ...
00:43:39ส่วนย่าไล่ได้ที่ไหนล่ะ
00:43:40มึงกับย่ามาสักหว่างแล้วลูก
00:43:43อย่างคือว่าตัวย่าก็ได้เหมือนกัน
00:43:46แม่
00:43:47จะว่าได้
00:43:49มันก็ได้อยู่
00:43:50แต่มันก็อิสนะ
00:44:00แม่
00:44:01นี่แม่เอาไอ้นี่มาให้ฉันเหรอ
00:44:03เออ
00:44:04กูมักเก็บไว้ให้มึงนั่นน่ะ
00:44:07จะได้มีแห้งยักษ์การต่อ
00:44:09แต่กูก็
00:44:10ว่าให้มึงกินจนเมานะไอ้มิง
00:44:12กินมอกให้เป็นกระใสนะกูก็
00:44:16แม่
00:44:21ไอ้มิง
00:44:22โอ้ย ไปกอดเลยกู
00:44:25อ้าว พอน่าอย่าง
00:44:26ง่ายไปก่อน
00:44:28อ้า
00:44:31เป็นอะไรอย่างไปไอ้ติ๊บ
00:44:33คุณเอื้องพึ่งเหรอกะ
00:44:34คุณเอื้องพึ่งยังได้
00:44:36มึงถูกฟังเนอะ
00:44:38เป็นจะละเขาไปไหนแล้วอ่ะ
00:44:40ห๊ะ
00:44:41ป้าว่าอย่างของป้านี่
00:44:43บอกที ๆ หน่อยเหรอ
00:44:44ก็มึงก็ฟังเหรอ
00:44:47คุณเอื้องพึ่งกะ ไอ้เมย์
00:44:50กำลังจะย้ายไปอยู่พระนาครเวย ๆ เนี่ยล่ะ
00:44:52โอ้ย
00:44:54เมย์
00:44:58โอ้โห
00:44:59ห๊ะ
00:45:01เป็นอะไรอย่างแห้มพอน่าเหรอ
00:45:03มีอะไรอย่าง
00:45:06เออ
00:45:10มิง
00:45:13ผม
00:45:15มีเรื่องอยากให้มิงช่วยหน่อยน่ะ
00:45:22มิง
00:45:24ไอ้อย่างของมึงเนี่ย
00:45:27จดหมายเชิญน่ะ
00:45:29ผม
00:45:31อยากจะวานให้มิง
00:45:33ช่วยเอาจดหมายพวกนี้ไปส่งให้กับ
00:45:36คนของจานหน้าสองไว้อ่ะ
00:45:39จดหมายเชิญ
00:45:40งานไอ้อย่างนี้
00:45:41อย่างมันมีจืบบาวยังกู
00:45:44จืบไอ้เมย์
00:45:45จืบฟองแก้ว
00:45:48มียั่นมาคำแสนด้วย
00:45:51มันก็
00:45:53ไม่ใช่งานจริงจังอะไรหรอกมิง
00:45:56คือผมมีคุณคุณใหญ่ไปว่าอยากจะ
00:45:59เชิญให้ทุกคนมา
00:46:01กินดื่มด้วยกัน
00:46:03เพราะว่า
00:46:06อีกไม่นาน
00:46:09ผมก็ต้องไปแล้วนะ
00:46:11ไปแล้ว
00:46:12หมายถึงอย่าง
00:46:33เพื่อกูมีโอกาส
00:46:34กูจะแวะไปเอาหาทักท้ายพ่อ
00:46:42คือ...
00:46:45ที่ที่ผมจากมามัน...
00:46:47ไกลมากเลยนะมิง
00:46:49ไกลจนไม่รู้ว่า...
00:46:51หลังจากที่ไปแล้ว...
00:46:55จะได้กลับมาเจอกับทุกคนอีกหรือเปล่า
00:46:58ไม่จ้อม
00:47:05มิง
00:47:06อย่าทำหน้าเสียแบบนั้นสิ
00:47:09ผมก็ยังอยู่ตรงนี้ไม่ได้ไปไหนซักหน่อย
00:47:12แล้วอีกอย่าง...
00:47:13มิงก็เคยพูดกับผมไม่ใช่เหรอว่า...
00:47:16ถ้ามีโอกาสเนี่ยก็...
00:47:18อยากจะให้ผม...
00:47:21กลับไปในที่ที่จากมาได้นะ
00:47:24มันก็แม่นอยู่
00:47:26กูเกิดอุจานกับมึง
00:47:27แต่ตอนนั้น...
00:47:29เหือนของเขามันยังแบบเป็นเจ๊อี้อ่ะ
00:47:33วันนี้...
00:47:34กูได้ยินเรื่องจากร้านของสองเตือ
00:47:37เตือแรก...
00:47:39ก็ของอีเมย์
00:47:42เตือสอง...
00:47:45ก็ของมึงแหละ
00:47:58แต่ผมว่า...
00:48:00ซักวันน่ะ...
00:48:02พวกเราจะได้เจอกันอีกนะ
00:48:04คิดว่าจะได้เจอกันอีกหรือเปล่า
00:48:08ก็...
00:48:10ก็...
00:48:13ก็...
00:48:15ก็...
00:48:17ก็...
00:48:20ก็...
00:48:22ก็...
00:48:24ก็...
00:48:27ก็...
00:48:30ก็...
00:48:33ก็...
00:48:35ก็...
00:48:41ก็...
00:48:47ก็...
00:48:50ก็...
00:48:54ก็...
00:48:56ก็...
00:48:575 โ� Alban
00:49:01ทุกคนมาถึงกันแล้วนะ
00:49:03ขอโทษครับพุ่นยาย
00:49:05จ้อม
00:49:07ยังแต่งตัวไม่เรียบร้อยเลย
00:49:31ไปหาพวกเขากันเถอะพ่อจอม
00:50:01ขอโทษครับพวกเขากันเถอะ
00:50:11พวัยแห็ด
00:50:13ทุกคนเขามัว Industry
00:50:15เพราะว่า มีความสงสัย fordi
00:50:17จะยากยากกันไป
00:50:19ไม่รู้สอย
00:50:21ยังไม่รู้สว้ Organization
00:50:23ที่ติดหูเปีลยั่ง
00:50:25ตกลง
00:50:27เก apareo
00:50:29น้ำปลา
00:50:31อืม
00:50:56เมย์
00:50:58เมย์
00:51:00ตัวเป็นอะไร
00:51:05เฮาเป็นห่วงคนอื่นๆป่ะน่ะ
00:51:10ไม่ต้องกึดนักน่ะเมย์
00:51:12ป่าคำติด
00:51:13มันก็อยู่กับคนอื่นๆตัว
00:51:15ไม่มีอะไรหรอก
00:51:19เดี๋ยวเฮามาน่ะ
00:51:20เฮามาน่ะ
00:51:26ฟองแก้ว
00:51:33ไอ้คำแสน
00:51:39ตัวไอ้จะหนีไปจากไอ้ทำอะไรเนอะ
00:51:41แต่น้อง
00:51:43น้อง
00:51:44ไอ้รู้
00:51:46ไอ้รู้ว่าน้องจะอู่ไอ้อย่างนั้น
00:51:50แต่ไอ้จะไม่สนใจหรอกนะ
00:52:00ฟองแก้ว
00:52:06ไม่สนใจหรอก
00:52:07ฝองแก้ว
00:52:12บอกว่าน้องจะเกิดพวกเธอเก่าเปลี่ยนไปหมดได้
00:52:18แต่สำหรับไอ้
00:52:21น้องจะยังเป็นฝองแก้วคนเดิมของไอ้ตลอดไปเนอะ
00:52:38ทุกคน จอมกับคุณใหญ่ลงมาแล้ว
00:53:02ขอบคุณทุกๆคนมากนะครับที่
00:53:03มางานเลี้ยงในวันนี้
00:53:08จริงๆมันก็ไม่ใช่งานที่พิเศษหรือว่ายิ่งใหญ่อะไร
00:53:13แต่ที่ผม
00:53:16ขอให้คุณใหญ่ช่วยจัดงานเลี้ยงนี้ขึ้นมาก็เพราะว่า
00:53:19ผมมีเรื่องอยากจะ
00:53:21บอกทุกคน
00:53:24ให้รู้พร้อมหน้าพร้อมตากันเฉยๆนะครับ
00:53:34อีกไม่นาน
00:53:39ผมจะต้องกลับบ้านแล้วครับ
00:53:44เพียงแต่ที่ที่ผมจากมานั้นมัน
00:53:52ไกลมากๆเลย
00:53:55ไกลจนไม่รู้ว่า
00:53:57ถ้าได้ไปแล้วจะได้
00:53:59มีโอกาสกลับมาเจอทุกคนอีกหรือเปล่า
00:54:04ทุกๆคนให้อยู่ตรงนี้
00:54:08เป็นคนที่ผมอยากจะขอบคุณ
00:54:12สำหรับเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น
00:54:15ตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมาที่ผมได้อยู่ที่นี่
00:54:21ผมจึงอยากให้
00:54:24งานเลี้ยงนี้เป็นความทรงจำดีๆสุดท้าย
00:54:28ที่ผมจะมีกับทุกคน
00:54:29ฉันจะมีกับทุกคน
00:54:32และหวังว่ามันจะเป็นความทรงจำที่ดีสำหรับทุกคน
00:54:37เพราะมันจะเป็นความทรงจำที่ดีสำหรับผมแน่นอนครับ
00:54:59จริง ๆ ละ
00:55:21จอมก็อย่าลืมบอกเขาด้วยละ
00:55:23ผมไม่อยากให้จอมต้องเสียใจกับนายละ
00:55:29โอ้ หวัดใจ
00:55:34ขายใกล้เธอก่อนมองตากลืนท้องทะแว
00:55:37มัชชาชนี้กับแม่พวกมันวาซะหนาต่อกันได้แค่นี้
00:55:40ตอนนี้แม่ป๊าปิตคงอยากจะเจอป๊าปิตมาก ๆ เลยอะ
00:55:43ผมเข้าใจ
00:55:43ขอบใจมึงนะไอ้จอบ
00:55:45ขอบใจมึงจริง ๆ
00:55:45อย่างไรจะมีเธอนี้
00:55:48ก่อนจะมีเธอ
00:55:52ไกลไปซ๊อกหามแม่งี
00:55:55ที่ควรเป็นคนฮักดีๆกว่าน้องเธอเนอะ
00:56:00จากนี้
00:56:02น้องคงพิเศษเป็นฟ้างแก้วคนเก่าของอายคำแสงมาได้แล้ว
00:56:11จากนี้คงไม่มีใครจะรับมาย
00:56:16เธอจะเป็นเพื่อนดีๆที่สุดของแก
00:56:21ตลอดไป
00:56:26สักวันเนอะ พวกเราจะได้เจอกันอีกนะ
00:56:39มันเป็นอย่างเพื่อตัวต้องแฟนเพื่อน มันก็เป็นไงบ้างล่ะมันยัง
00:56:44เมอร์อยากเห็นฉันทุกต่อไปอย่างนี้จริงๆเหรอ
00:56:47มันเป็นอย่างเพื่อตัวต้องแฟนเพื่อน มันก็เป็นไงบ้างล่ะมันยัง
00:56:53จากนี้คงไม่มีวันได้กลับมา
00:57:01คงเหลือเพียงร้อยน้ำตาที่ยังอยู่
00:57:09หากคิดถึงเธอเราต้องทนแกบไป
00:57:15รอยังไม่รู้จะมีชีวิตอยู่ได้ยังไง
00:57:23ไม่อยากมีคนหนึ่ง
00:57:27มีความสุขกับช่วงเวลาที่เหลืออยู่ของเราสองคน
00:57:31แค่ฉันไม่มีเธอ
00:57:45เดี๋ยวผมจะถ่ายรูปแล้วนะครับผม ด้านหลัง
00:57:47บีบเข้ามาด้านในอีกหน่อยได้ไหมครับ
00:57:50ไม่ต้องเก่งนะครับด้านหลัง
00:57:53โอเค พร้อมแล้วนะครับ มาถ่ายรูปกันเลยดีกว่า
00:57:57โอเคครับ โอเค พร้อมนะครับ
00:58:00สาม สอง
00:58:09คุณเจมครับ
00:58:12มีอะไรหรือเปล่าครับ
00:58:15เอ่อ...
00:58:17คือผมกลัวว่าภาพมัน...มันอาจจะ...
00:58:25ไม่เป็นไรครับคุณเจม
00:58:28ถ่ายได้ครับ
00:58:34ครับผม
00:58:36พร้อมนะครับ มองกล้องนะครับ
00:58:38โอเคครับ
00:58:41สาม สอง หนึ่ง
00:59:05ยืนทำอะไรอยู่คนเดียวครับคุณใหญ่
00:59:09ฉันก็ไม่ยืน reproduce กริ่นของดอกลันทนเลยน่ะสิ
00:59:14พระจอมไม่ยอมให้ฉันสู่ส์กริ่นของพระจอมเมื่อคืนนี้นะ
00:59:19เวอร์จริงเลยครับคุณใหญ่
00:59:21จอมแค่ขอตัวไปนอนที่ห้องใจแค่คืนเดียวเอง
00:59:30นั่นแหละ
00:59:33แค่คืนเดียว
00:59:35ฉันก็คิดถึงมาก
00:59:44พ่อจอม
00:59:46ครับ
00:59:47ว่าแต่ที่พ่อจอมหอฉันกลับไปนอนที่ห้องเนี่ย
00:59:52พ่อจอมกลับไปทำอะไรหรือ
00:59:59คือ...
01:00:01จอม
01:00:05ไม่
01:00:07อะไรหรือ
01:00:11จอมแค่กลัวว่า...
01:00:13จอมอาจจะ...
01:00:15ไม่ได้มีโอกาสที่...
01:00:19จะกลับไปบ้านเดิมของจอมได้แล้วไงครับ
01:00:23จอมก็เลย...
01:00:26อยากจะเขียนสิ่งนี้บันถึงเอาไว้
01:00:29แล้วก็...
01:00:30อยากจะฝากมันไว้กับคนใหญ่
01:00:33จอม...
01:00:36อยากฝากจดหมายเฉยแบบนี้
01:00:40ให้คนใหญ่ช่วยเก็บรักษาเอาไว้
01:00:46ให้ถึงรุ่นลูกรุ่นหลานเลยครับ
01:00:50เพราะว่าจอม...
01:00:53อยากให้ครอบครัวของจอมได้อ่าน
01:00:55ถ้าว่า...
01:00:58จอมไม่สามารถกลับไปเจอพวกเขาได้แล้ว
01:01:15ฉันรับปาก...
01:01:19ฉันรับปาก...
01:01:22ฉันรับปาก...
01:01:26ฉันจะดูแลของของพ่อจอมอย่างนี้ที่สุดเลย
01:01:32ขอบคุณนะครับ
01:01:43แล้ว...
01:01:45ฉัน...
01:01:46จะได้มีโอกาสอ่านมันไหมครับ
01:01:52คุณใหญ่อยากอ่านมันเหรอครับ
01:01:55ใช่สิ
01:01:57ฉันอยากอ่าน
01:01:59อืม...
01:02:05ก็ได้ครับ
01:02:06แต่...
01:02:07ต้องเป็นตอนที่จอมไม่ได้อยู่ด้วยนะ
01:02:12ทำไมล่ะ
01:02:13ก็...
01:02:15หน้าอายสุดท้ายครับคุณยาย
01:02:19ถ้าเกิดคุณยายอยากอ่านเดี๋ยว
01:02:22จอม...
01:02:24ขึ้นไฟมันเหลือนะ
01:02:44ถึงแม่แล้วสมจิต
01:02:46นี่จอมเองนะ
01:02:47จอมเขียนจดหมายชะบาดนี้ขึ้นในช่วงเวลาที่สับสนที่สุดในชีวิต
01:02:51เพราะไม่รู้ว่าตัวเองจะได้กลับไปหาทุกคนอีกไหม
01:02:54และก็กลัวว่าหากจอมหายไปจริงๆ
01:02:58ทุกคนจะเป็นทุกเมื่อไม่ได้ทราบข่าว
01:03:01มันเกิดอะไรขึ้นกับจอมนั่นเหรอ
01:03:03เรื่องมันแทบไม่น่าเชื่อเลยล่ะ
01:03:05จอม...
01:03:06ได้หลุดย้อนอดีตมาอยู่ในปี 2470-2471
01:03:10หรือก่อนที่เราจะเกิดการเปลี่ยนแปลงการปกครองขั้งใหญ่ขึ้น
01:03:15จอมหลุดมาอยู่ในยุคที่ไม่ชินเลยในตอนแรก
01:03:19ยากเลยเกินกว่าจอมจะปรับตัวกับที่นี่ได้
01:03:22ก่อนจะพบว่าพอที่นี่เปลี่ยนไปแล้ว
01:03:25จอมก็ได้พบกับผู้คนมากหน้าหลายตาในช่วงเวลานี้
01:03:29เขาช่วยเหลือและสอนอะไรมากมาย
01:03:32ให้จอมได้รู้ถึงการมีอยู่ของชีวิตที่แตกต่าง
01:03:36แล้วเราก็ได้สู้และช่วยเหลือกัน
01:03:39จนมันกลายเป็นบ้านที่จอมไม่อยากจากไปแล้วล่ะ
01:03:44จอมได้พบกับผู้ชายคนหนึ่งด้วยนะ
01:03:47คนที่พี่เคยบอกแกไงจี๊ส
01:03:49จำได้ไหมว่าที่เคยบอกว่าพี่ฝันถึงเขาอ่ะ
01:03:52เขาเข้ามาช่วยทำให้พี่ลืมความเจ็บปวดจากรักขั้งเก่า
01:03:58จากพี่โอมไปได้
01:04:00และกลายมาเป็นคนรักที่พี่อยากจะใช้ชีวิตอยู่กับเขาไปตลอดในที่สุด
01:04:09ทายที่สุดนี้จอมอยากบอกว่า
01:04:12จอมรักแม่และรักไงจี๊สมากนะ
01:04:20ถึงแม้ว่าจะไม่มีโอกาสได้ร่ำลาทุกคนด้วยตัวเองก็ตาม
01:04:25ขอให้ทุกคนใช้ชีวิตต่อไปได้
01:04:29แม้จะไม่มีจอมแล้ว
01:04:31จอมยังคงเฝ้ารอที่จะได้มองรอยยิ้มจากทุกคนอยู่เสมอนะ
01:04:35ด้วยรักจากจอม เตือนตุลาคม 2471
01:04:50แม่เป็นอะไรครับ แม่ทำหน้าอย่างนั้นหรือเปล่า
01:04:56ตัว ตัวของพ่อจอม
01:05:05ขอขอบคุณนะ
01:05:07ผมถึงพ่อจอมแล้ว
01:05:10ดีใจ
01:05:13ขอบคุณครับ
01:05:16ผมพูดกับนายมาก
01:05:19่าน กับเจ้าหนู
01:05:23สุดยอด
01:05:25นายก็อยากรับสั้น
01:05:27ผมจะติดของอาณาจักร
01:05:30จะสั่นของแม่
01:05:32แม้ก็構อเจ้าจักร
01:05:33ดาวไม้ใดจะหอมนานเกินกว่านานไม่มี
01:05:39เพราะรักของฉันคงอยู่เสมอ
01:05:44อยู่เพื่อเธอแหละเป็นของเธอ
01:05:50ลิ้นหอมของความรักทั้งเธอติดตามพบเธอ
01:05:55ตามพบเธอไม่มีรอยรา
01:06:00ไม่มีวันเจอ