Category
📺
TVTranscript
00:00:00ม. น. ภ. จ. อ. โอ้. ส. น. ภ. ภ. ส. น. ภ. ศ. ตัวเอง ซ็อdis ครั้ง หนึ่ง
00:00:17ถ้าก็อาถ้าจะขึ้นไม่แย่หรอกแล้วเจ้า
00:00:21เรื่องนี้เกี่ยวพัมพ์เป็นชีวิตคนหลายไปนะคะ
00:00:25พระท่านจะกรุ่ม ที่ทำประสงค์วันนี้ ค่าจะทุนองชายให้รู้เอง
00:00:29ข้าว่า องชายคงไม่อยู่ในนั้นหรอกมั้ง
00:00:39องชายไม่ได้ไปบ่อน้ำแรก แล้วเขาจะไปไหนได้
00:00:45ป่านี่คงอยู่ระวางทางไปกวานซอ
00:00:48เขาไปกวานซอทำอะไร
00:00:50จะไปปกป้องพวกกระบบท ที่ส่งเสริมให้พวกเขาปีก้าขาแข็ง
00:01:01ไม่หลักฐานอะไร มากล่าหาองชายคิดกระบบทอีก
00:01:06พ่อตาขององชาย แต่เทาหุงพงฮันได้ขาววะ
00:01:15และตอนนี้หุงพงฮันอยู่ที่ไหน
00:01:17อยู่ที่กวานซอ
00:01:20กะว่ากอนที่ฟาบาและคนอื่นจะรู้เรื่อง
00:01:22ไปกวานล่างกระบบทที่องชายส่งเสริมขึ้นมาให้หมดสะ
00:01:35เมอร์คาจiese พวกกระบบททำไมจัดวันนี้ยังเงียบอยู่อีก
00:01:38เรากำลังเล่งมืออยู่ สำหาตุกคนทั้งมาทั้งคืนแล้ว
00:01:42ส่งสำหาไปร่วมที่ โซอสันผงแค่จุดเดียวกับหอ
00:01:45เพราะมีข่าวแจ้งว่ามีคนต่อสงสายไปรวมอยู่ที่นั้น
00:01:49ได้ครับแต่เท้า
00:01:59มีน้องสือไม่ยอมอ่านนั่งเลิกหลักอะไร
00:02:03คือ...จะเป็นอะไรหรือเปล่าครับ
00:02:07ใครเป็นอะไร
00:02:09ข้อฐานมาตรวจคนใกล้จะถึงซอสันพงแล้ว
00:02:12ถ้าถูกมองว่าเป็นกระบบทแล้วก็...
00:02:15โอ้ย...
00:02:16อย่าหิวมากเลยนะ...
00:02:18คิดมากไปได้อ่ะ
00:02:19ก็เรียนเลือกสือจะเป็นร้อยไปแล้ว
00:02:21แต่ว่า...เรา...เราเรียนไม่เหมือนทั่วไปน่ะ
00:02:25ถ้ามีปัญหาจริงอ่ะ
00:02:27อย่างไรอง Idiotay เขาช่วยเราได้อ่ะ
00:02:29จริง br a gentleman
00:02:31pourquoiologia...ไม่ต้องพูดมาก
00:02:33แล้วก็ไม่ต้องคิดเยอะด้วย
00:02:35มีหน่าที่อย่าเรียนก็เรียนไป
00:02:37พวกวันไม่ประมาณ เราจะส่งขาวให้พักพวกรู้ก่อนดีไหม
00:02:53นี่เรื่องอะไร
00:03:09ก็ขอให้ประมาณ ให้ทุกคนต้องเรียนพร้อมไว้ก่อน
00:03:23อองชาย เดินทางไปรงเรียนที่กวานซอจริง เป็นตัวตั้งตัวดี
00:03:38ไม่ว่าใครร่ว่าสามันชน หรือแม้แต่ ขาญญาตกระบทก็ให้รวมเข้าด้วยกัน
00:03:45ส่งเสริมให้ผู้เขาปีกล้าขาแข็งล่ะ
00:03:48ขอรงเรียนนั้นไม่ได้ส้างพวกคิดกระบทตัวฝาบาทหรอก
00:03:54ถ้าไม่ใช่อย่างนั้น แต่ว่าคนพวกนี้มารวมกัน มีCEP อะไร
00:04:00ก็เพิ่ม plyb f' Belle ให้คนมีความรู้ไหม Petersiat
00:04:04ปลูกฟังให้กระบทมีความรู้เนี่ยเหรอ
00:04:06ทำเพื่ออะไร
00:04:09โฟาบาท
00:04:11ทำมาทึ้งสงบิชเบิรินความคิดหุบบากเดียวนิ
00:04:15มันก็รู้ทั้งรู้
00:04:16องชายรูปรวมพวกที่มีประวัติไม่ดี
00:04:19ทำรึกเป็นภัยต่อบ้านเมือง ทำไมจะไปสนับสุดนั้นเขาอีกหรอ?
00:04:25โทษตรงการแก้แค้นค่าใช่ไหม?
00:04:27คิดว่าจะกุมชะตาองชายเอาไว้
00:04:30แก้แค้นให้คนของพวกท่าน ที่สมัยก่อนถูกค่าประหารใช่หรือเปล่า?
00:04:35ไม่เป็นความจริง พระยะค่ะ
00:04:36ฐานจงฟังคำสั่ง จับสองคนนี้ ไปข่างคุกรอกาลโรงทน
00:04:42เธอข้า
00:04:47ไป ขึ้น ไป
00:05:00รอยข้าสักพัก
00:05:06เรื่องที่องชายไปกวรสอ ให้เป็นความผิดคงค่า
00:05:11กับประหารเล็กชาง รับแค่สองคน
00:05:15แต่ว่าได้เท่า
00:05:17อย่าไม่เข้าใจ หรือว่า นี่เป็นเรื่องใหญ่แค่ไหน
00:05:20ก็โชคลาย ทุกคนจะพากตายหมด
00:05:23ฉะนั้นไม่ว่ายังไง ต้องวิดคนของเรา อยู่รอดบ้างแล้วนะ
00:05:28ที่จะช่วยบูทางให้องชายต่อได้อีก เข้าใจมั้ย
00:05:32โชค่ะ
00:05:35โชค่ะ
00:05:51เธอไม่ที่สุดโชค่ะ เธอไม่ที่สุดโชค่ะอุกทิดคุค
00:05:54unfa ขอเธอ
00:05:57ให้หล่ะ
00:05:59ในที่สุดโฉ้จ้าโหก่อติดคุก
00:06:02ทีน pledge จะจับ องิชาติ กลับมารับโชว์เห็นไม่
00:06:07ซึ่งที่เร่ humanities ส่องดังหาร sons
00:06:10จับ องิชัติและกว้าสลางร่างพวกกบทให้หมด มันถึงจะสิ่นเรื่อง
00:06:14喔 ถ้าอย่างนั้น ก็ไปทุนสาบาติให้รู้ก่อนไหม
00:06:18รับสังว่า ให้เรารอยดูสถนการก่อน อย่าเพิ่งฮูวาม
00:06:22ทำแบบนี้ มันก็เท่ากลับถูกไว้ล่าให้องค์ชายชัด ๆ เลยน่ะสิ
00:06:36ตอนนี้เหตุการณ์เป็นไงบ้าง ทำไมองค์ชายพิกวานซอได้
00:06:40แต่เท่าโชว์แจหูบอกว่า
00:06:43เรื่องพิกวานซอให้ท่านทำไม่รู้ ไม่เห็นนะคะ
00:06:46ทำแบบนี่ไหมความว่ายังไง
00:06:50ท่านไม่รู้ความหมายจริงเหรอคะ
00:06:52ตำนักทงกุ่ง ห้องทำงานขององชาย
00:07:07ให้คุณไม่ตรวจคน ไม่ว่าจะเจออะไร
00:07:11ถ้าคิดว่าหน้าสงสัย ก็มาให้ค่าดูทั้งหมดเลย
00:07:15พยกขาฟบาท
00:07:17ท่านไม่รู้ความหมด
00:07:19ท่านไม่รู้ความหมด
00:07:31ท่านไม่รู้ความหมด
00:07:46ท่านไม่รู้ความหมด
00:07:48ในนี้มีของเยอะเกิน
00:07:53เพราะเฉพาะนังสือต้องห้ามหลายเล่มมา
00:07:55เอาพวกนี้ไปก่อนเธอ
00:07:57นอกนั้นวังว่าจะไม่มีใครมาพบ
00:07:59ท่านกรมมาวัง
00:08:14ทำไมมาถึงตำหนักทงกลุงได้เหรอคะ
00:08:19เข้าไปโค้น
00:08:21ท่านกรมมาวัง
00:08:24ทำไมมาถึงตำหนักทงกลุงได้เหรอคะ
00:08:27เข้าไปโค้น
00:08:29่ะ
00:08:59ไม่รู้ว่าเอาของพวกนี้มาไว้ จะเป็นผลดีหรือร้ายกันแม่นะ
00:09:06ไม่เพราะประรายที่ต้องสงสายครับ
00:09:13จะเป็นไปได้ยังไง
00:09:16ท่านก็ประวัง ท่านก็ประวัง เดี๋ยวประตูที่หน้าสงสายครับ
00:09:22ไป
00:09:24แม่นิต
00:09:44มาล Explorer
00:09:52นี่มันอะไร เยอะเยอะมากมาย
00:09:59แต่นักทงกุ่ง ทำไมมีห้องลับแบบนี้
00:10:04ถ้าถามอยู่ทำไมเธอไม่ตอบค่ะ
00:10:08เป็น เป็นที่ที่องค์ชายสร้างไว้
00:10:10เพื่อจะได้อ่านนั้นสืออย่างสงพเลยค่ะ
00:10:13ไม่ใช่พันจะโครดล้มค่ะ
00:10:15จากนี้ก็พันลังไปเองหลอกเหลือฮะ
00:10:17ไม่ใช่หรอก พکค่ะ
00:10:19ทำไมจริง
00:10:20ไอ้หนึ่งสือบ้าบอพวกเนี่ย เรื่องเรียวร้ายต่างๆ ทำมามาอยู่ที่นี่ได้
00:10:26วันวันอ่านพวกเนี่ย มันจะช่วยพัฒนาสมอไปทางไหนกันนะ
00:10:31โอ๊ยน่ะ ฮี่
00:10:50ต่อมาสิ
00:11:20ท่านกรมวัง พระยะข้อฝาบาต
00:11:32พระเชินหุงเคฮี มาพบเข้า
00:11:50ได้ถาหุง พระบาตมีรับสอง ให้ไปเข้าเฝ้าโดย ดวน
00:12:06ปริบพาทหารของเรา ไปเขตกวานซ่อ ถึงที่นั่นแล้ว
00:12:14หรือว่ารงเรียนมีอยู่จริงหรือเปล่า
00:12:20แล้วจับผลมาด้วย
00:12:24น้อมรับพระบัญชา ม่อมฉันจะไปเดี๋ยวนี้
00:12:50อืม อืม ไฮ
00:12:54อ้าว แต่ท้า รับ
00:12:56แต่ท้า เราเจอทิ้า ของรุ่นดีแห่งนั้นแล้วครับแต่ท้า จริงเหรอ
00:13:04ส бหลBO
00:13:08อื้อ ๆ
00:13:12แต่เท้า ครับ
00:13:14แต่เท้าเราเจอที่ติดงของรุיאetesแห่งนั่นแล้วล่ะ แต่เท้า
00:13:19จริงล่ะ
00:13:21์อาจารย์ครับ эн่ เกิดเรื่องใหญ่ наш มีเรื่องอะไรอีก
00:13:27อ justement ผู้ถ aberstates
00:13:28еждуfuอ l
00:13:4540% ให้ปุ่งเราออกมาช่วยเธอ
00:13:55ข้าวแบบนี้ไม่กรับว่าแย่งไง ท่านมาอยู่นี่ด้วยไงเนี่ย
00:14:08ขับถามท่านว่าพัฒาธามาบุ曲รุกศฐานศึกษา ถ้าต่อการอะไร
00:14:12polit. แล้วหนึ่งไม่ถึงเลยว่า ถี่แท้ตัวการก็คือท่านหลงแล้วนี้
00:14:18อุบบากไปเท่าคุ้ง ทุกคนฟังไหนดื่อยับพวกกระบบทกลับไปให้หมด
00:14:26อาจารย์ครับ อาจารย์ อาจารย์
00:14:29พวกเรียกคนเข้าเรามา
00:14:31ครับ
00:14:32อยู่ดีดีนะ
00:14:33ทำไมองชายถึงได้
00:14:49ใครให้มาจับคนอยู่แถวนี้เนี่ย
00:14:52เรื่องนี้องชายอย่ายุ่งได้ไหม
00:14:55ท่านผู้ว่า
00:14:56ให้ค่อองชาย
00:14:58สั่งให้ยุติการตรวจคนภาทหารถอยออกไป
00:15:01แต่ว่าองชายคนพวกนี้มีความคิดนอกสเปุ organizer
00:15:05ไม่ความว่าค่าก็เป็นกระบบทด้วยอย่guntaเหรอ
00:15:08องชายทำไมถึง
00:15:10ค่าเป็นคนริดเริ่มสร้างลงเรียนแห่งนี้เอง
00:15:13องชาย
00:15:20ค่าคือรัชภายาทแห่งโชซ่อน
00:15:22และว่าที่ภราชาองค์มัย
00:15:24ถ้าพวกเขาเป็นกระบบทจริง
00:15:26และค่าส่งเสริมให้คิดร้ายต่อบ้านเมืองตัลตัวเอง predator
00:15:29เหตุคนแบบนี้มันฟังขึ้นหรือเปล่า
00:15:38รีบภาพหารถอยเอาไปก่อนเธอ
00:15:42สอบแล้วพระเจ้าก่อน
00:15:44ไป
00:15:45ครับ
00:15:47โอ้ยพออยู่ในยังมือยอ
00:15:51ผมอย่าบอกยาวให้ย่ายก็พระไปแล้ว
00:15:53ลุกๆ ลุก
00:15:58โอ้ย
00:16:07โอ้ย โอ้ย โอ้ย
00:16:12ทำแบบนี้คือปกป้องค่าอย่างนั้นเหรอ
00:16:15เพื่อจะปกพ้อม ข้าแล้ว ต่อให้ข้าคนทั้งหมดก็ยอม
00:16:20ทำแบบนี้คิดว่าถูกแล้วเหรอ
00:16:24ส่งอยากฟังคำตอบที่ปฏิเซศ formation แบบร้าง
00:16:28แล้วท่านคิดว่า ข้าต้องการคำตอบแบบไหนบ้าง
00:16:31แล้วทำไมองชายต้องทำเกอร์มนอกลูอะทางขนาดนี้
00:16:35เรือรรมเรียน รู้ไม่ถึงหูท่านได้อย่างไร
00:16:39ต้องรับในตำนัดทงกุงวนกรร七
00:17:09มีคนสูงจุดหมายนี่ ไปที่ตำหนัดของข้าด
00:17:21นี่นี่ขอความในนี่บอกว่า
00:17:23คนเขียนเคยมากว่านซอก่อนแล้ว
00:17:26และที่องชายสร้างรงเรียนไว้กับที่บอมฉันคิดจะมาปล่าปร้ามน่ะ
00:17:33แปลว่าขาวนี้รัวไหลไปถึงบุคคลภายนอกแล้วสองข้อความมา
00:17:37เพื่อให้องชายมาติกกับที่นี่ยังงั้นเหรอ
00:17:44ไม่บอกว่าร่วนิฟิมือใคร
00:17:48แต่เป็นพวกหัวเขาแน่นไหน
00:17:54ข้าหักเป็นลุ้มพร้องที่พวกอนุรักวางไว้จิก
00:17:58บาทีองชายเสด็จมากกว่านซอกราวนี้อาจเป็นเรื่องดีกว่าได้
00:18:03มันจะเป็นเรื่องดีล่ loud spin
00:18:07อ๋อรับสังให้ปรากโบบทเดี้วนี้
00:18:10กําจัดพวกมันดี слำ
00:18:11องชายจะได้ทนของกลาวหาไปสที
00:18:13พ tod Operation
00:18:14จะยังไงก่วะตาม
00:18:15คราวนี้ขอให้เชื่อไหม
00:18:16wiringต improves
00:18:18Unterschied
00:18:20ตำpresentedงเอาไว้ได้
00:18:21ตำ săหน่อยน่าจากการignmentข้าชาวบ้านตาดำดำ
00:18:24ท่านคิดว่าจะมีความหมายอะไรบ้าง
00:18:27ไม่อย่างนั้น
00:18:41ข้าจะหาทานออก โดรงไม่ทุกฝ่ายต้องเสียหาย
00:18:44ลอกจากข้าฟụเขาและไม่มีถ้าอย่างนั้นจริงๆ
00:18:47พอที่เธอท่านพ่อตา
00:18:50ไม่ว่าจะพูดยังไง ท่านก็กล่ำค่าไม่สำเร็จหรอก
00:19:09แล้วเอาชายจะเสียพระไทย ไทยอารมเป็นใหญ่
00:19:14ไม่ฟังคำอื่นของใคร เอาตัวเอเป็นทีต่ำ
00:19:18สักวันเส้นทางที่ทรงเลือกเดิน จะทำให้สีพระไทย
00:19:48ได้เท้าหุงเหรอ ค่าให้กลับเมืองหลวงไปหมดแล้ว
00:19:54ปีตก้อนนาจบานปลายกว่านี้นะ
00:19:58เห็นท่านกับไต้ทาวช่วยกัน ดูแลลงเรียนแห่งนี้เป็นอย่างดี
00:20:06ถ้าตอนนี้มีใครที่เมืองหลวง อยากมาดูด้วยความหวังดี คงจะดีไม่น้อยเลย
00:20:14แต่เสียดายไม่ใช่อย่างนั้น ตอนนี้ดูเหมือนว่าเรื่องลงเรียน จะรู้ไปถึงพวกหัวเก่าแล้ว
00:20:24แต่ผลกระทบก็จะขยายออกไปไกล
00:20:28เห็นทีว่า ค่าต้องเรียบกลับเมืองหลวง เพื่อแก้ไขปัญหาดีให้ได้
00:20:32แต่เพื่อความไม่กระมาดนั้น อยากให้คนที่เกี่ยวข้อม แยกย้ายไปเก็บตัวที่อื่นสักภักหนึ่ง
00:20:40ค่าเขาโทษด้วยนะ จะไม่จะทำให้ท่านยุ่งยากตลอด
00:20:46ไม่เป็นไรหรอก ค่าจะหาทางออกเอง ขอบคุณมากนะ
00:20:52ถ้าไง ขายหมอมชั้นตามองชายกลับไปด้วยดีไหม
00:20:59ไปเข้าเฝ้าพร้อมกัน เพื่อจะทุได้ฝาบาททรงเข้าประติศ
00:21:03อย่าเลย การแก้ไขเรื่องนี้ ให้เป็นหน้าที่ของข้าเธอ
00:21:06จะทรงทำได้แน่หรือ
00:21:12ขอดูแล้วองชายให้ดีด้วยนะ
00:21:15ฉัน ท่านพ่อ
00:21:17ถ้าอย่างนั้น จนกว่าจะได้พบกันอีก
00:21:21ท่านต้องรักษาตัวด้วยนะ
00:21:27รบกวนท่านด้วย
00:21:29ได้พี่ข้า
00:21:31อืม
00:21:47เยอะ
00:21:48เยอะ
00:21:49เยอะ
00:21:50เยอะ
00:21:54ไม่ความว่า สุดท้ายก็ยุติการปราบปร้อมอย่างนั้น
00:21:58โอ้งชายเสด็จมาร์สังให้หยุด แล้วก็จะขัดพระบัญชาได้ไง
00:22:04พาข้าไปโรเรนนั่นเดี๋ยวนิ
00:22:06ทุกคนพร้อมแล้วใช่ไหม
00:22:20ทุกคนพร้อมแล้วใช่ไหม
00:22:22เขาจะนำทางไปแล้วจะมีทางรอดเอง
00:22:24ทางหัวหน้า
00:22:26ทางหัวหน้า
00:22:28ทางหัวหน้า
00:22:30ทางหัวหน้า
00:22:32ทางหัวหน้า
00:22:34นี่เรื่องอะไร
00:22:36ก็กลมยุทธการหุ้งแเคฮี
00:22:50อย่าพลังไว้
00:23:01ได้ยินเสียงอะไรมะ
00:23:03ไปดูราตเลาซะ
00:23:05ครับ อย่า อย่า ตามมา
00:23:20คนผู้นonnerเป็นใคร
00:23:22ไว้ว่าหลังจะพูดให้ฟัง
00:23:24แต่ว่าตอนนี้ ท่านผาทุกคนไปจากที่นี่ก่อนเถอะ
00:23:27passeácให้คนผู้นี่กลับไปก่อน
00:23:29หรอ湯งว่าเราจะกลลายไปคำ母ありがとうございました
00:23:30อย่าไม่มีขอกแก้ตื่อ
00:23:32ถึงไม่มีนับรับ เราก็ไปคำบทอยู่แล้ว
00:23:34ทำไหมทุกี้ lasan
00:23:37ไม่ใช่เพื่อจะจับเรามรมาก
00:23:39เสื้อ可能รองามต่าจะไม่ทั plu
00:23:41มาให้ทุกคนถูกจับ
00:23:43ไปจากที่นี่ โดยเร็วที่สุด
00:23:48พระเจ้าขอบาจารย์
00:24:08ไม่พบมารายผิดปกติครับ
00:24:13รับมาแล้ว
00:24:16มีคนรอบกัน
00:24:36สนัeremจับเจ้า
00:24:41พิศตreneep
00:24:45พ comprendพร้าง interrupting
00:24:49พิศก์
00:24:50ระัง
00:24:51ทำก��ไม่ได้
00:24:52breakรวังนะ
00:24:54สักหนูเป็น เข้ย
00:24:56เรา講machine
00:24:58ing ae
00:24:59หลบ
00:25:01พิศตก
00:25:02ปฏ
00:25:03หลบ
00:25:05ทุกกี้ จับพวกกับบท มาให้บท
00:25:09จับกับบท จับกับบท
00:25:15อะไรกันเนี่ย
00:25:35ไปดูทางข้างหน้านะครับ
00:25:43ไปให้ค่าเธอ
00:25:45ไม่ต่อแล้ว ค่าจะพยุงเขาเดินไปเอง
00:25:49จะไป
00:26:01อาจารย์ ค่าไม่ไหวแล้ว
00:26:06ไอ้ค่าอยู่ที่นี่เนี่ย
00:26:08ถ้านี้ไปก่อนนะ ไม่ต้องหวงข้าลบ
00:26:11อย่าพูดเร็วหลายได้ไหม
00:26:13จะต้องอยู่ต่อไปอีก
00:26:18อาจารย์
00:26:23ขอรู้สภาพตัวเองดี
00:26:27ไม่เอาไหนจริงๆ
00:26:32อาจารย์
00:26:36พวกเรา
00:26:40พวกเรา
00:26:45เราทำอะไรผิดเหลือ
00:26:51สิ่งที่
00:26:53เราเคยตั้งใจไว้
00:26:58เป็นแค่ความผันเหลือ
00:27:00ขอรวม
00:27:01ขอรวม
00:27:02เตรย์
00:27:03ขอรวม
00:27:04ขอรวม
00:27:05ขอรวม
00:27:06ขอบคุณครับ
00:27:36ขอบคุณครับ
00:28:06นี่ก็ดึกมากแล้ว นี่จะจะไปมืนหลัวอีกเหรอ
00:28:28เรื่องคนตายของต้อรบคุณพวกเจ้าน่อยแล้ว
00:28:32เธอไปกับเราดีกว่า
00:28:34เชิญไปกับเราดีกว่า ทั้งกลับไปตอนนี้ ต้องถูกมองว่าเป็นกระบบทแน่
00:28:39ถ้าก็รู้
00:28:41และทำไมยังจับ
00:28:44เพราะยังมีเรืบบางอย่างที่ต้องสาสสาง
00:28:52ขอให้ทุกคนโชคอยู่
00:28:55ไม่ว่ายังไงก็ต้องอยู่ต่อไปหลัง
00:29:04คิดพร้อม
00:29:10คิดพร้อม
00:29:20พระพร้อม
00:29:24คิดพร้อม
00:29:29เกินให้เวลา
00:29:31ฟ้าบาด องค์ชายมาขอเฝ้าพยาค่า
00:29:45คนที่เดินทางมาไกล ตามหลักน่าจะอ่อนล้ามาก แล้วทำมันยังรีบมาพบค่าอีก
00:29:56เพราะมีเรื่อง จะทุนเสร็จพ่อ
00:29:59จะถามแค่เรื่องเดียว
00:30:02รวงเรียนที่เขาว่า เอาไว้รองรับพวกใคร
00:30:07รวมถึงทายาจกระบทให้ไปชุมลุมเนี่ย
00:30:10และอ้างว่ารินหนึ่งสือ
00:30:13เป็นผลงานของเจ้าใช่ไหม
00:30:20ใช่แล้วพระเย็ค
00:30:23งั้นก็เข้าใจแล้ว
00:30:29เจ้าไปพักผลก่อนเจ้า แต่ว่า
00:30:34คือค่าน่ะ
00:30:38ไม่อยากจะฟังเจ้าแก้ตัวอะไรอีกแล้ว
00:30:42เสร็จพ่อ
00:30:45ข้ากับเจ้า
00:30:48ระหว่างเราสองคน อย่ามีเรื่องต้องคุยกันอีกแล้ว
00:30:53ถึงจะเถียงกันตายไปข้างหนึ่ง แล้วจะมีประโยชนอะไร
00:31:08เจ้าจะยอมรามือเพียงแค่นี้
00:31:12หรือว่า ให้ข้ายอมรับความเห็นของเจ้าดี
00:31:31ถึงครบมาวัง มีใครอยู่ข้างนอกไหม
00:31:35อยู่พระเย็คค่ะ
00:31:37พระเย็คค่ะ
00:31:45สังให้คนเตรียมก่อน
00:31:48ข้าจะย้ายไปอยู่ตำหนักขยองหีสักพัก
00:31:52ไปทำไมหรือพระเย็คค่ะ
00:31:55มีเรื่องบางอย่างต้องคิดหน่อย
00:31:59อยู่กับกำแพงสีด้าน
00:32:02ไม่งั้น แค่จะยินเสียงหายใจขององชาย
00:32:08ข้ากดแทบจะ
00:32:11ไม่สามารถที่จะ
00:32:16ใช้ความคิดใดใดได้อีก
00:32:18ข้าจะยินต้องแข็ง
00:32:32อาจริง
00:32:44คนยังข้าเนี่ย ชั่วชีวิตเสียดายอยู่อย่างเดียว คือไม่ได้ตายเร็ว
00:32:57ถ้าหากว่า ได้ตายซะก่อนจะรู้ทันความคิดของลูกคนนี้
00:33:09ก็คงจะเป็นบุญของข้ามากกว่า
00:33:14ป่านนี้คงจะมีความสุขไปแล้ว
00:33:26เสด็จพ่อยาไปตำหนักทยองฮี เพราะอะไรเหรอคะ
00:33:30เห็นว่าไม่อย่าให้วงชาไปกูลพระไทย ไม่แต่เสียงหายใจก็ยังรังเกียดนัก
00:33:36เกียดนัก
00:33:38โอ้ย
00:33:40โอ้ย
00:33:42โอ้ย
00:33:44idar
00:33:46ได้มีสักมรุ่ง
00:34:00มาเวลานี้มีเรื่องอะไรอีก
00:34:07โอ้โอ้ใช่ ใช่แล้ว ตรงนั้นดีแล้ว ดีแล้ว
00:34:13ดีๆๆ สบายจริงๆเลย แม่
00:34:18ไอ้ลูกชายคนนี้นะ นำว่าจะบีปนุดกับหมออีกนั้นเนี่ย
00:34:23พอแล้วพอแล้วพอแล้ว ยังไม่พอแล้วพ่อค่ะ
00:34:27พอแล้วจริงๆ มันต้องกระปูดดีกว่ามา เร็วเข้ามา
00:34:32เสด็จปู ไม่ย้ายไปทำหนักขยองฮีได้ไหมพี่ค่ะ
00:34:42ทำไมเหรอ
00:34:44อยู่ใกล้ๆ ผม ฉันจะได้มานวดบ่อยๆ หรือถ้าอ่านหนังสือแล้วไม่เข้าใจตรงไหน
00:34:49เสด็จปูจะได้อธิบายให้หม่อมฉันฟัง
00:34:52กว่าจะมาเนี่ย แม่จะคงสอนเอาเยอะสีทา ให้มาชาวล็อกกับปู ใช่ไหมล่ะ
00:35:03เสด็จแม่ให้บอร์ทูนขอเสด็จปูก็จริง แต่มอมฉันเองก็อยากไล้ชิดเสด็จปู ไม่อยากให้ไปอยู่กล้ายนักนะพี่ค่ะ
00:35:11พยาค่ะ
00:35:21เสด็จปู
00:35:22อ่าเธอ
00:35:24จะออกไปซับพักก่อนดีไหม
00:35:27เพราะปูนะ
00:35:28มีเรื่องบางอย่าง อย่าจะคุยกับแม่เจ้าหน่อยนึง
00:35:33เออ พยาค่ะ
00:35:36เดี๋ยวเข้าไป
00:35:37อืม
00:35:54อย่าเสียแรงอีกเลย
00:35:57ที่จะให้เด็กมาออกหน้าเนี่ย
00:36:01ถึงจะทำอย่างนั้น
00:36:03สิ่งที่เจ้าจะได้รับ ก็คือไม่มีอะไรอีกแล้ว
00:36:11เสด็จพ่อ
00:36:13ออกไปได้แล้วป่ะ
00:36:33อีก
00:36:47อีก
00:36:50ฟ้าบารับสั่งว่าจะย้ายตำหนัก
00:36:53รือความเป็นห่วงก็เลยมาดูหน่อย
00:36:55รู้ไหมว่าสรงมีเรื่องอะไรเนี่ย
00:36:57มีหรืออะไรนะ
00:36:59เสียดายถ้าองชายรู้จักคิดหน้าคิดหลังบ้าง
00:37:03คิดว่าตอนนี้ว่าชายากับองชายน้อย
00:37:06คงไม่ต้องบากหน้ามาวิ่งเต้นจนถึงขนาดนี้
00:37:17หลานรัก ต้องดูแลตัวเองไว้บ้างนะ
00:37:22ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ห้ามทอแทหมดกำลังใจไปละ
00:37:28พยาค่ะ เสด็จยา
00:37:52ตอนนี้พรมเหสีก็รอแต่ประสูตรโอรถ
00:37:58แล้วองชายสุนก็จะหมดความหมายทันทีเลยทีเดียว
00:38:02เฮ้าว่า ขนาดนอนอยู่แล้ว ประยุงขนาดอยู่แล้วนั่น
00:38:18เฉดพ่อ
00:38:22คิมสังกุง
00:38:25เผ็กครับ พระชายา
00:38:27พาองชายน้อยเข้าไปข้างในก่อน
00:38:30แต่ว่า มมฉัน
00:38:36แม่บอกให้เข้าไปเดี๋ยวนี้
00:38:38พระชายา
00:38:41คิมสังกุง
00:38:43คิมสังกุง
00:38:56คิมสังกุง
00:38:58อุ๋งชาย เสร็ดกลับตำหนักไปก่อนจะดีไหมเพคะ
00:39:08ซงคิดยังไงแน่ ยังมีหน้ามาพบหม่อมชั้นกับลูกอีกเหลือ
00:39:14ต่อไปเลิกมาได้แล้ว อุ๋งชายไม่มีสิทธิธิ์จะมาพบเขา
00:39:20พ่อที่ไม่เป็นหัวทأน่าของลูกจะไม่มีสิทธิธิ์มาพบและแสดงความรักได้อีก
00:39:26เพราะฉะนั้น เชิญกลับไปได้แล้ว
00:39:56โดย
00:39:58สะได้พู
00:40:00สะได้อย่าย
00:40:03ท้า Master ... ener pitch
00:40:06ไม่ทำดีนี่
00:40:07สะได้พู
00:40:09สะได้พธ
00:40:22ผสะได้พ boundary
00:40:24แล้วทำไมถึงได้
00:40:34พ่อขอโทษด้วยนะลูก
00:40:37พ่อผิดต่อเจ้าจริงๆ
00:40:40เพราะไม่อาจอยู่โดยทำลายความหวังของคนอื่น
00:40:44เพราะความคิดที่ต่างออกไป
00:40:47สุดท้ายเพราะเลยต้องทำให้ลูกเป็นฝายต้องเจ็บปวดแทน
00:40:54พ่อต้องขอโทษจริงๆ
00:40:58พ่อขอโทษด้วย
00:41:24นี่คือจดหมายที่องชัยเขียงที่หน่าโชชู
00:41:26แล้วจะเป็นหลับฐาน
00:41:28หยืนยันว่าองชัยได้เลี้ยงกองกำลังกแบบท ไว้ที่กวานซอจริงๆ
00:41:30นี่คือจดหมายที่องค์ชายเขียงถึงหน้าโชชู และจะเป็นหลับฐาน
00:41:42ยืนยังว่าองค์ชายได้เรียงกองกำลังกระบทไว้ที่กวานซอจริง จริง
00:42:00แต่เท้า
00:42:15องค์ชาย ป่าบาททรงตริวจนไครเขาเข้าหน้าไม่ติด และทำไมยังกล้ามาที่นี่อีก
00:42:25ก็เพื่อปกป้องกระบบทยังไงเหรอ
00:42:30หรือเหมือนว่าองค์ชายจะเทือเป็นหน้าที่สำคัญสั้นแล้ว
00:42:38เดี๋ยวก่อน ทำไมพวกเขา
00:42:46นี่มันเกิดอะไรขึ้น ค่าถามว่าท่านไปทำอะไรที่โลงเรียนของเรา
00:42:52ก็ยางที่เห็น ม่อมฉันจับกระบทที่องค์ชายทรงชุบเรียงกลับมาหมด
00:42:57กระบทอะไรกัน
00:42:59รวมหัวกันทำงานลับ ลับ ถึงขนาบนี้กรองกำลัง
00:43:03ถ้าไม่ใช่กระบท แล้วใครจะเป็นอีกแล้ว
00:43:07เลี้ยงกรองกำลังเหรอ
00:43:09กันเลย
00:43:11องค์ชายทรงส่งเงิน ให้นาโชว์จูเรียงคนไว้เป็นนักรบ
00:43:15อย่าบอกว่าไม่เคยรู้อะไรเลย
00:43:23ยืนเฉยทำไม เอานักโทษไปขาวไว้ก่อน
00:43:25อักโทษไปขาวไว้ก่อน
00:43:27อ่ะ
00:43:28อักโทษ อักโทษไป อักโทษไป
00:43:31ไปไปไปไป
00:43:33เราลำไป ข้าไปเลย
00:43:35อักโทษไป ข้าไปเลย
00:43:57นี่เรื่องไปยังไง มายังไงเนี่ย
00:43:59กวบทางของมัน
00:44:01เข้าไปในรุ่งเรียนของเรา
00:44:04ข้าถามว่าทุกคนเป็นยังไงบ้าง
00:44:08ส่วนใหญ่ตายหมดเลย
00:44:17ตาย...ตายเหรอ
00:44:19มีใครบ้าง
00:44:21พี่ชาย ท่านคงรู้จักข้าใช่ไหมล่ะ
00:44:25ชางทงกี้ รู้จักน้องข้าชางทงกี้ไหม
00:44:30คงไม่ใช่น้องข้าเหล่าเนอะ
00:44:33เขาสบายดีที่ไหม
00:44:35ออกชาย ท่านคงๆ
00:44:50โอ้..อ่ะ..อ่ะ..อุ่นนับสมั Lakaman
00:45:16ช่วยด้วย พวกชาย ต้องช่วยพวกชายด้วย
00:45:26ให้พวกชายด้วยจังที่นี่เธอ พวกชาย
00:45:46นี่เขายังเรียงกว่างกำลังเอาไวที่รงเรียน แถมยังเอาเงินส่วนตัว ส่งไปให้อีกแล้วเนี่ย
00:46:02นี่คือจดหมายที่องชายทรงเขียนถึงหน้าโชว์จูพระยังค่ะ
00:46:16น่าโชว์จูด้วยเป็นใคร
00:46:23กูต้องสงสัยว่าวางแผลอบปร่งพระชนฝอบบาท
00:46:33แล้วตอนนี้องชายอยู่ไหน
00:46:36ไปบอกให้มาพบข้าหน่อย
00:46:40พี่ข้าฝอบบาท
00:46:46พี่ข้าฝอบบาท
00:46:53จะไปเข้าเฝ้าอีกแล้ว
00:46:55ก็เป็นเรื่องสำควรแล้วเนี่ย
00:46:57เดี๋ยว เราจะไปโทนอะไรบ้างแล้ว
00:47:00คนที่อยู่ลงเรียนนั่นไม่ใช่โจนกระบท
00:47:03แต่เป็นชาวบ้านตาดำๆ ซึ่งเราค่าผู้เขาไม่ได้
00:47:18แล้วคิดว่าฝอบาทจะเชื่อกำโพทนี้ไหม
00:47:21ทุกวันนี้สมีหลักฐานที่เป็นผลเสียต่อองชายแทบนับไม่โทนแล้ว
00:47:25ที่เป็นผลเสียต่อองชายแทบนับไม่โทนแล้ว
00:47:28ถึงอย่างนั้นก็ไม่ควรจะอยู่เฉยแบบนี้ นั่นรอความตาย
00:47:55ม่อมฉันมีเรื่องจะทูนด้วยพระเยค่ะ
00:48:15กวนจะพูดอะไร ให้ตอบคำถามข้ามาสะกด
00:48:20รู้จักนาโชว์จูหรือเปล่า ถ้าถามจะว่ารู้จักเขาไหม
00:48:35รู้จักดีพระเยค
00:48:40ให้คนคนนี้ที่คิดจะหวางแผนข้าพ่อเจ้า
00:48:48หรือก็คือพระราชาโชว์ซ่อนด้วย
00:48:53ตอบคำถามข้ามาก่อนเดี๋ยวนี้
00:48:57สมัยก่อน คิดว่าน่าจะใช่
00:49:02สมัยก่อนด้วย
00:49:17สมัยก่อนด้วย
00:49:21แล้วเจ้า ยังจะเอาเงินไปให้มันอีก
00:49:36จะทำแบบเนี่ย ยังถือว่าจะเป็นลูกค่าอยู่หรือเปล่า
00:49:42ทำไมเพื่ออะไร มีเหตุผลอะไรบ้า
00:49:47ที่นึงช่วยคนพวกนี้เอาไว้
00:49:49ให้คนที่ต่อต้าพระราชาไปสุมหัวอยู่ด้วยกันที่นั่น
00:49:53นั่นเท่ากับพิศร้ายต่อบ้านเมือง
00:49:56อย่าบอกว่าจะไม่โขดใจล่ะ
00:49:58พวกเขาไม่ใช่กระบท แต่เป็นราศดอนที่ม่อมฉันช่วยกับเพราะเห็นแก่ฐานนี้
00:50:05คนที่เป็นพระราชา ต่อให้พูดเปลยเพียงเบาๆ คนก็ได้ยินทั้งแผ่นดิน
00:50:11สำหรับชาวบ้านแล้ว ให้กูกล้องร้องทุกแค่ไหน
00:50:16ก็แทบไม่มีใครรับรู้รับฟัง
00:50:19เพราะอย่างนี้ พวกเขาถึงต้องรวมตัวขึ้นมา
00:50:23รวมกันแล้ว เสียงจะดางขึ้น ให้ผู้คนได้ยินบ้าง อย่างน้อยก็ไม่ทำเป็นหูทวลม
00:50:30ม่อมฉันเพียงแต่ ฟังเสียงของผู้เขา และพยายามจะช่วยเท่านั้นเอง
00:50:36แล้วจะไง สุดท้ายความช่วยเหลือของเจ้าได้อะไรตอบแทนบ้าง
00:50:41ผู้เขาออกกันที่ทรงให้ ไปเลี้ยงนักรบกัน
00:50:44พึกลับมาต่อต่าทางการ
00:50:46นาจสนี้แล้ว ยังยังได้อะไรเหรอ
00:50:49วิธีเป้ากันตัวเพื่อความอยู่ร้อน
00:50:51ทำไมต้องมองมีกะบดด้วย
00:50:55ถ้าทางการไม่ใช้กำลังเข้าปราบ
00:50:57หมอมเช่นเชื่อว่าพวกเขา
00:50:59จะเป็นหยิบอาวุฒขึ้นมาแน่นอน
00:51:01แกมีอาวุฒในมือ
00:51:02สำหรับเราก็เป็นเรื่องใหญ่แล้ว
00:51:05เพราะกองธุни
00:51:07ไม่ใช่ misconception หรือที่ชาวบ้านเชอต่างคือมาได้
00:51:10หออนทับของพราชามีไว้ปกป้องบาทเมือง
00:51:13และระสดอนให้อยู่เย็นเป็นสุข
00:51:15แต่ถ้าชา vivายคิดต่างควรกำลังทรงเด็ต
00:51:17นั้นคือเจธ
00:51:21จนปะนี่แล้ว
00:51:24ยังไม่เข้าใจเหตนผลค่อนี้อีกละ
00:51:26เพราะอย่างนี้เราถึงต้องฟังเสียงพวกเขาให้มากขึ้น
00:51:29ทำโครดแค้นไม่พอใจน้อยเกิดมาจากไหนกันนะ
00:51:32นักปกพร้อมที่ดีคือยอมฟังเสียงของชาวบ้าน
00:51:35หลังจากรับฟังแล้ว เอามาตร่ายตรองให้ดี
00:51:38ดังนั้นโยบายแก้ปัญหาให้พวกเขา
00:51:41แล้วชาวบ้าก็จะพอใจ
00:51:43สุดท้ายก็จะยอมวางอบุธลงเองนะพระเย้าค่ะ
00:51:46เจ้าจะมันช่างฝันนี้นัก
00:51:49จนป่านี้ยังจะปล่อยให้ตัวเอง
00:51:59รู้ไหม ว่าความจริงของชีวิตนันคืออะไร
00:52:02ความเชื่ออะไรดิงสาของเจ้า
00:52:05เอาเงินไปเลี้ยงพวกกระบทเรียวร้าย
00:52:07ให้พวกมันมีกำลังกล้าแข็งสุดท้าย ก็กลับมาทำไร
00:52:10รักจะสำนักของเราเอง
00:52:13แล้วก็สำรัยยิ่งไปกว่านั้น
00:52:16ก็คือเจ้า
00:52:19ใช้มือ...
00:52:24ใช้มือสองข้าง
00:52:26มือของริชธาจาที่แหละ ไปส่งเสริมผู้ที่มันต่อต้าน
00:52:29เป็นใครๆ ต่างก็บอกว่าเจ้าเหลือน จนเสียสติไปแล้ว
00:52:36เพราะฉะนั้น แม้จะข้าเอง
00:52:41ก็ไม่กล้า และไม่รู้จะลงโทษเจ้าอย่างไรดี
00:52:50ของขารับ เอาตัวริชธาจา
00:52:54ไปกับบริเวณ เอาไว้
00:52:58ไม่ตำนักทงกุม
00:53:05แต่กระบาวัง ยืนมองหาอะไรอีก
00:53:09สิ่งที่ข้าสั่งไป ไม่ได้ยินกันได้ยังไง
00:53:14อุ่งชาย อภัยที่มองชัดเสียมอรายยาต
00:53:32สิ่งชาย อภัยที่มองชัดเสียมอรายยาต
00:53:36เย็กสิ่งชาย่าง
00:53:38ไม่ได้ของหาเจ้า
00:53:40เย็อกับบริเวณ ไม่ได้เลย
00:53:42ผู้ต้องที่นี่ อภัยที่นี่ รับเจ้า
00:53:44แล้วววววววววววววววววววววววว
00:53:46แล่นใจ
00:53:49สวัสดิ
00:54:19สวัสดีนาชาติ
00:54:49ที่ต้องกับเกิน
00:54:54ผู้แคกกปริเวณอย่างนั้น nazwa
00:54:57องชายถึงขนาดนำเงินไปเลียงนักกรบนะ พยรค่ะ
00:55:01ทําแบบนี้ มีจุดประสงฆ์อะไร
00:55:04ไม่ใช่เพื่อตั้งตัว ไปสด้วยกับฟาบาท
00:55:06ไม่ใช่กำลังกดตาม
00:55:08จากนั้นก็เปลี่ยนให้เป็นบ้านเมือกันไพรรค่ะ
00:55:11ใช่แล้วพยรค่ะ
00:55:13การทรงเสร็มคนที่คิดอะไร
00:55:14นั่นเท่ากับองค์ชาย นั่นเป็นหัวหน้ากระบทด้วย
00:55:17ความผิดขนาดนี้จะแคกกับปริเวณได้ยังไง
00:55:20ลงโทษเพียงเบาๆ งั้นก็สู้อย่าเอาเรื่องดีกว่า
00:55:23ใช่แล้วพระยะค่ะ
00:55:25โทษกระบทพิศษฐานเดียวคือประหารชีวิต
00:55:28พาดดิ
00:55:29อ้า...
00:55:30ฝอบาด
00:55:32สรุปแล้วจะให้ข้าทำอะไรกันแน่
00:55:34ต้องการอะไร
00:55:36พี่มาวันนี้ต้องการอริจาร์ค่ะ
00:55:38ฝอบาดไม่สงส้ามหรือว่า
00:55:40การลงโทษกระบทต้องทำยังไงบ้าง
00:55:42เหมือนที่เคยทรงปฏิบัติมา
00:55:44ในปีมูซินและปีอือห่อน
00:55:47คนที่คิดร้ายต่อราชบันลังคนมีโทษแบบไหน
00:55:50เราแค่จัดการตามนั้นมันก็สิ่งเรื่องนี่พระยะค่ะ
00:55:58ออกไปซะ
00:55:59โทษทรงให้คำต่อเก่าเราก่อน
00:56:01ข้าบอกให้ออกไปซะ
00:56:04ฝอบาด
00:56:06ข้าบอกให้ออกไป
00:56:08แล้วรอฟังคำสั่งอีกที่
00:56:21ก่อนอื่น
00:56:23เราจะไว้อะไรแน่สหาย
00:56:26ผู้ร่วมปุดมการของเรา
00:56:28ส่งเขาให้สมารถชิบของเราที่อยู่ในกวานซอดทั้งหมด
00:56:42ให้รู้ว่า
00:56:43ในอีกไม่นาน
00:56:46เราจะเข้ามึงหลงไปสังหารพระราชา
00:56:49เพื่อสร้างโลกใหม่
00:56:54ชีวิตใหม่ที่เป็นของเราเอง
00:56:56พระรับสั่งให้ค่าหรือพระเยอะค่ะ
00:57:14รับสั่งให้ค่าหรือพระเยอะค่ะ
00:57:18เจ้าคิดว่า
00:57:21องชายจะเรียงนักรบได้ไหม
00:57:25เขาเรียงคนพวกนั้น
00:57:29เพื่อให้มาค่าค่า
00:57:31จากนั้นก็ชิงบันลังของค่าไปจริงหรือเปล่า
00:57:35คำตอบนี้ฟาบาดทรงศาพดีอยู่แล้ว
00:57:38ไม่ใช่หรือพระเยอะค่ะ
00:57:40ทำไมเจ้าถึงคิดว่า
00:57:43ค่ารู้คำตอบมาตั้งจากแรกอยู่แล้ว
00:57:46เพราะว่า
00:57:48ค่าเป็นพ่อเขาองชายหรืออย่างไร
00:57:50เพราะเป็นพ่อเลยต้องเชื่อเขาเหลือ
00:57:53ถ้าตอนนี้เป็นเรื่องอื่น
00:57:57ค่าก็อาจจะเชื่อเขาบ้าง
00:58:00แต่ตอนนี้ก็คือ
00:58:02พัวภันธิ์ถึงรัชบัตรงของเรา เขี่ยวพันธิ์ถึงอำนาจที่จะอยู่หรือว่าจะไป
00:58:09ซึ่งไม่ใช่เรื่องเล็ก คนที่เจอเรื่องแบบนี้คือจะรักษาอำนาจไว้
00:58:15ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ ภีน้อง หรือแม่แต่ลูกเมียร์ ก็อาจตัดหยาดขาดมิตร กไuw
00:58:24ซึ่งข่อนี่ ข้าคงจะรู้ดีกว่าใครพื้น
00:58:32โลกเวลา
00:59:02กลับคุณมาก
00:59:32ชีวันนี้เรียกวัน
01:00:00ชุกอยู่นี่
01:00:02จะเป็นคุณศึกษามาตั้งแต่แรก
01:00:06หนึ่งสือที่ให้ผู้คนอ่านยังลบๆ ส่อนๆ
01:00:11คนรู้แต่แรกว่านั่นไม่ใช่ของดี
01:00:17แม้ว่าชาวบ้านก็เป็นมนุษย์
01:00:21ชีวิตผู้เขาก็มีค่าเหมือนกับเรา
01:00:26แต่ยังน้อย
01:00:28เจ้าก็คุณรักษากฎเกณของบาทเมือง ไม่ให้ถูกทำลายสะกด
01:00:35นอกนั้นจะไปทำอะไรก่อนแล้วแต่
01:00:42ถ้าเป็นยังงั้นจริงๆ
01:00:45เจ้าก็ไปต่องเสียตำแหน่งรัชทายาดด้วย
01:00:52และถ้าให้ดี ยอมสลาดตำแหน่งไปสะเท่านะ
01:00:58ให้เจ้าเอ่ยปากขอลาออกเอง
01:01:02แล้วก็ไปจากเมืองหลวงสะ
01:01:12ม่อมฉันจะไม่ทำอย่างนั้น
01:01:15เพราะว่าไม่คิดว่าตัวเองทำอะไรผิดเลย
01:01:18ต่อหน้าชาบ้านที่ถูกกฎกี้ อยู่ดีๆถูกให้ร้ายว่าคิดกับบทต่อบ้านเมือง
01:01:26ม่อมฉันกับพวกเขา และยืนดันสู้ให้ถึงที่สุด
01:01:31ที่สุด
01:01:32ที่สุด
01:01:33ที่สุด
01:01:34ที่สุด
01:01:37ที่สุด
01:01:39ที่สุด
01:01:40ที่สุด
01:01:43ตอนว่าที่สุด
01:01:46สุด
01:01:50ที่สุด
01:01:51สวัสดี